แสงแดดยามสายทอดลงมาบนลานกว้างที่ใช้เป็สนามฝึกของกลุ่มผู้กล้า เสียงดาบกระทบกันดัง เคร้ง เคร้ง ปะปนกับเสียงรองเท้ากระแทกพื้นดินอย่างหนักแน่น ทัคคุง ยังคงมุ่งมั่นในท่าฟัน ท่วงท่าของเขาดูจริงจังยิ่งกว่าวันแรก ๆ ที่เข้ามา ฝีมือพัฒนาไปทีละน้อยด้วยเหงื่อและความเหน็ดเหนื่อยที่เทลงไปไม่รู้จบ
บนเก้าอี้ไม้ใต้ต้นไม้ข้างสนาม มาเรีย นั่งเงียบ มือประสานกันไว้บนตัก ผมสีดำยาวสะท้อนแสงอ่อน ๆ ของแดดเช้า ดวงตาของเธอมองตรงไปยังทัคคุง รอยยิ้มที่แต้มอยู่บนริมฝีปากเป็กำลังใจเงียบงันที่เขาเฝ้าหวังพึ่งพามาตลอด
ทัคคุงรับรู้ได้ถึงแววตานั้นทุกครั้งที่หันมอง แม้จะเหนื่อยจนหอบหายใจแรง แต่หัวใจกลับเต้นด้วยแรงฮึกเหิม เขาอยากแข็งแกร่งขึ้น อยากยืนอยู่ข้างเธอ อย่างคู่ควร และไม่อยากให้สิ่งใดพรากเธอไปจากเขา
ในตอนนี้มาเรีย คนรักของเขาได้เข้าร่วมกับกลุ่มผู้กล้าอย่างเป็ทางการแล้ว ตามคำชักชวนของเขาเอง
เขารู้…ว่าในตอนนี้มาเรียเองก็มี “การฝึกพิเศษ” ที่เธอต้องเผชิญกับเหล่าผู้กล้าและนักผจญภัยระดับสูง การฝึกที่เขาไม่อาจก้าวก่าย ไม่อาจถามถึงรายละเอียด
เพราะ เขาได้ทำข้อตกลงกับเธอไว้แล้วว่าจะไม่ซักไซ้ ไม่จับผิด และจะไม่ทำเื่ลามกกับเธอถ้าเธอยังไม่พร้อม
ข้อตกลงนี้ เป็ข้อตกลงที่เขาได้ทำกับมาเรีย ก่อนที่เธอจะยอมตกลงเข้าร่วมกลุ่มผู้กล้า
ถึงทัคคุงจะเคยได้เห็นเธอบริการชายอื่นมาบ้างแล้วก็ตาม แต่คราวนี้มันดูจะหนักเกินไปหน่อยสำหรับเธอ และ ทัคคุง
ถ้าเธอปล่อยให้ทัคคุงมีส่วนร่วมในการฝึกพิเศษของเธอ เธอก็คงจะพอเดาได้ว่าเื่ราวมันคงจะไปกันใหญ่
แบบว่าทัคคุงคงจะเอาแต่จ้องมองการฝึกของเธอจนไม่มีเวลาไปทำอะไรอย่างอื่น อีกทั้งเธอเองก็อายไม่น้อยด้วย
มาเรีย เธอจึงยังไม่พร้อมที่จะให้ทัคคุงมีส่วนร่วมกับการฝึกพิเศษของเธอในตอนนี้
จนกว่าทัคคุงจะกลายเป็นักผจญภัยระดับสูงเสียก่อน
แน่นอนว่าข้อตกลงนี้ ริค และคนในกลุ่มผู้กล้าก็เห็นชอบ ่นี้ทัคคุงควรงดการฝึกพิเศษไปก่อน เพราะเป็่หัวเลี้ยวหัวต่อที่เขาต้องรีบพัฒนาฝีมือ
ดังนั้น่นี้ ทัคคุง จึงทำได้แค่การฝึกแบบปกติ และ ต้อง งดทำเื่ลามก กับมาเรีย
ข้อตกลงนี้ทำให้ทัคคุงยิ่งมุ่งมั่นกว่าเดิม เขาต้องพัฒนาไปอีก ต้องไม่เป็ตัวถ่วงของใคร ต้องให้มาเรียภูมิใจที่ได้อยู่เคียงข้างเขา เขาจะต้องเป็นักผจญภัยระดับสูงเพื่อที่จะได้โอบกอดมาเรียอีกครั้ง
เหงื่อหยดจากคางกระเซ็นลงพื้น ดาบยังคงฟาดใส่หุ่นไม้ไม่หยุด เสียง ฟึ่บ! เคร้ง! ดังต่อเนื่อง ในขณะที่ข้างสนาม หญิงสาวผมดำยังคงนั่งเงียบ รอยยิ้มละมุนซ่อนความเหนื่อยล้าลึก ๆ เอาไว้ เธอยกมือแตะอกตัวเองเบา ๆ เหมือนกำลังเตือนใจว่าเธอก็มีหน้าที่ของเธอเช่นกัน
ทัคคุงมองเธอแวบหนึ่งแล้วกลับไปฟาดดาบอีกครั้งโดยไม่เอ่ยคำถามใด เขายึดมั่นในคำสัญญา ปล่อยให้ความจริงที่อยู่เื้ัการฝึกพิเศษของมาเรียเป็สิ่งที่เขาจะไม่แตะต้อง จนกว่าจะถึงเวลา
จากนั้นไม่นานมาเรียก็โดนพวกหนุ่มๆ ในกลุ่มผู้กล้าพาตัวไป......เพื่อรับการฝึกพิเศษที่ทัคคุงไม่สามารถมีร่วมได้