ตอนที่ 39 กู่หลง
ตระกูลโจว
เย่เอ๋อความรุนแรงของไฟพอไหม ? โจวหลี่ที่กำลังปรุงยาอยู่ ถามอย่างกังวลใจในห้องยาของตระกูลโจว
"ผู้าุโหลี่ ไฟของท่านควรลดลงกว่านี้ ถ้าเป็เช่นนี้วัสดุยาอื่น ๆ จะถูกทำลายโดยตรง โดยยาไม่ทันได้ควบแน่น!" โจวเย่กล่าวอย่างรวดเร็ว โดยจ้องมองที่เตาปรุงยา ขณะนี้เขาแสร้งทำเป็มุ่งความสนใจไปที่การกปรุงยา
สำหรับโจวเย่ การปรุงยาวายุปราณ เป็เื่ง่ายเพียงโบกมือ
ทว่าใน่ไม่กี่วันที่ผ่านมา โจวหลี่ และโจวคุนได้ขอคำแนะนำจากเขาในการปรุงยาเพราะทั้งสองเห็นว่าเขาสามารถปรุงยาคุณภาพสูงได้
ด้วยความพยายามอย่างต่อเนื่องของโจวหลี่และโจวคุน คุณภาพของยาจึงสูงขึ้นเรื่อยๆ
ตามที่โจวเย่กล่าวไว้ โจวหลี่ลดวามร้อนลงทีละน้อย
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง โจวหลี่ก็ประสบความสำเร็จในการปรุงยาวายุปราณ และคุณภาพยาก็สูงขึ้นกว่าเดิมมาก ซึ่งทำให้เขามีความสุขมาก!
"เย่เอ๋อ อาจารย์ของเ้าน่าทึ่งจริงๆ! ตามที่อาจารย์ของเ้าบอก คุณภาพของยาของข้าดีขึ้นมาก! และพร์ในการเล่นแร่แปรธาตุของเ้านั้นยอดเยี่ยมมาก อาจารย์ของเ้าสอนเ้ามากี่วันแล้วเหรอ? ข้ารู้สึกว่าเ้าเชี่ยวชาญมากกว่าข้า!" โจวหลี่มีความสุขมาก และในขณะเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะยกย่องโจวเย่
"น่าจะห้าหรือหกวัน" โจวเย่กล่าวยักไหล่และยิ้ม
"เ้าเด็กเหม็น! หยุดแกล้งข้าได้แล้ว!" โจวหลี่กลอกตา
หลังจากปรุงยา อย่างบ้าคลั่งมาหลายวัน โจวเย่ก็รู้สึกว่าพลังิญญาของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และเขาเริ่มแตะขอบของอาณาจักรนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสองแล้ว
"ผู้าุโหลี่ ผู้าุโคุน ยาเหล่านี้ควรจะอยู่ได้สองสามวัน ข้าหวังว่าโม่เจียงจะสามารถปรุงยานี้ได้โดยเร็วที่สุด ข้าจะกลับไปฝึกฝน และพวกท่านทั้งสองอย่าลืมฝึกฝนการปรุงยาด้วย" อาจารย์กล่าวว่า การฝึกฝนการปรุงยา มันจะช่วยให้ผู้าุโสามารถทะลวงผ่านนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามได้เร็วที่สุด โจวเย่พูดขณะที่เขาเดินออกจากห้องเล่นแร่แปรธาตุ
เมื่อมองดูโจวเย่จากไป ดวงตาเฒ่าของโจวคุน ก็ย่นเล็กน้อย และเขาก็พูดว่า "เย่เอ๋อ ไม่ธรรมดาเลย พลังิญญาของเขาทรงพลังมาก เขาปรุงยาได้ตามที่เขาพอใจและไม่หมดแรงเลย และคุณภาพยานั้นก็เหนือกว่าข้า และไม่มีความล้มเหลวในการปรุงแม้แต่ครั่งเดียว ไม่น่าแปลกใจเลยที่อาจารย์ของเขาถึงรับเขาเป็ศิษย์"
โจวเย่กลับเข้ามาในห้อง และอาบน้ำ เพื่อขจัดกลิ่นของยาบนร่างกายของเขา
โจวเย่สูดหายใจเข้าลึกๆ นั่งลงบนเตียงแล้วพูดว่า "การปรุงยาไม่ใช่เื่ง่ายจริงๆ"
โจวเย่อดทนต่อความเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ โจวเย่นั่งขัดสมาธิและเริ่มโคจรเคล็ดวิชารางกายเทพปีศาจเพื่อฟื้นคืนพลังที่สูญเสียไป
ภายในสิบนาที ฐานการฝึกฝนและพลังิญญาได้รับการฟื้นฟูเล็กน้อย
"ดูเหมือนว่าจะใช้เวลาอีกไม่นานที่ข้าจะก้าวเข้าสู่นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสอง จากนั้นข้าก็สามารถปรุงยา ตะวันเพลิงได้" โจวเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
ยาตะวันเพลิง สามารถช่วยผู้ฝึกฝนในอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์ระดับแรกเพิ่มฐานการฝึกฝนได้ และผลที่ได้ก็ค่อนข้างทรงพลัง
โจวเย่ ยืดเส้นยืดสายเดินออกจากห้องโดยวางแผนที่จะไปร้านขายยาของเขา
"พี่เย่!” ทันทีที่โจวเย่ออกจากห้อง เสียงเรียกอันไพเราะของ หงเยว่ ก็ดังขึ้น
โจวเย่ คุ้นเคยกับสิ่งนี้นานแล้ว และทุกครั้งที่เขาออกมา คนแรกที่จะปรากฏตรงหน้าเขาต้องเป็หงเยว่
"ระดับที่สองของอาณาจักรนักยุทธ์ ทะลวงอีกแล้ว! ข้าไม่รู้จริงๆว่าเ้ามีต้นกำเนิดมาจากไหนกันแน่ ความเร็วในการบ่มเพราะนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!" โจวเย่แอบพูดในใจและมองไปที่หงเยว่ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน
"ไปเถอะ ข้าจะพาเ้าออกไปเดินเล่น!" โจวเย่ยิ้ม เขาคุ้นเคยกับหงเยว่ที่เป็ผู้ติดตามของเขา และเขาไม่ได้ไม่ชอบมันเลย แต่มันทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก
"เ้าค่ะ!" หงเยว่เต็มไปด้วยความสุข โดยจับแขนของโจวเย่
การปรากฏตัวของทั้งสองเป็เหมือนคู่รักที่กำลังตกหลุมรักซึ่งกันและกัน มันเป็ที่น่าอิจฉา
โจวเย่ ไม่รู้ว่าเขาไม่ได้ออกมานานเกินไปหรือเปล่า เขาใมากเมื่อออกมาข้างนอก
พื้นที่หน้าร้านค้าของตระกูลโจวเต็มไปด้วยผู้คนในขณะนี้
การปรากฏตัวของโจวเย่ และหงเยว่ทำให้พวกคนที่เห็นตื่นเต้นทันที
"ทุกคนหยุด!" โจวเย่ะโแล้วพูดว่า "ทุกคนยาวายุปราณสามารถซื้อได้ที่หอสมบัติเท่านั้น ร้านค้าตระกูลโจวไม่ขายยาวายุปราณ หากหอสมบัติขายยาวายุปราณหมดแล้ว พวกท่านทำได้เพียงรอในวันพรุ่งนี้เท่านั้น"
โจวเย่คาดหวังสิ่งนี้มานานแล้ว เขาจึงให้ยากับหอสมบัติเพื่อรับผิดชอบการขาย
ทุกคนผิดหวัง พวกเขาคิดว่า ถ้ามาที่ร้านค้าตระกูลโจว พวกเขาจะสามารถหาซื้อมันได้ ไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับพวกเขาในตอนนี้นอกจากต้องแยกย้ายกลับไป
เมื่อเห็นทุกคนจากไป โจวเย่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่เข้ากำลังจะก้าวเดินต่อไป โจวเย่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดด้วยเสียงต่ำว่า "มีจิตสังหาร!"
"พี่เย่เป็คนของตระกูลกู่" หงเยว่ มองเห็นคนของตระกูลกู่ได้อย่างรวดเร็ว
"กู่หลง! ปล่อยให้เขามาเถอะ ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะกล้าทำอะไรที่นี้! เว้นแต่เขาจะอยากตาย!" โจวเย่เยาะเย้ยเล็กน้อย ดวงตาของเขากระพริบด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่มีใครสังเกตเห็นได้
"พี่เย่ ! กู่หลงเขาเป็ใครเหรอ? ข้าไม่เคยเห็นเขาในตระกูลกู่เลย" หงเยว่ถามอย่างสงสัย
โจวเย่หัวเราะเยาะ "เขาเป็ลูกชายของกู่เฉียนซาน! เป็พี่ชายของกู่หยิง ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ข้าเคยได้ยินกู่หยิงพูดมาว่าเขาออกไปฝึกฝน"
"ไปกันเถอะ" โจวเย่ยิ้ม เขาเพียงเหลือบมองกู่หลง
กู่หลง มีอายุมากกว่าโจวเย่หลายปี และฐานการฝึกของเขาอยู่ในระดับที่หนึ่งของอาณาจักรคุรุยุทธ์แล้ว แต่น่าเสียดายที่พร์นั้นไม่ดีเท่ากู่หยิง
ด้วยฐานการฝึกฝนระดับที่หนึ่งของอาณาจักรคุรุยุทธ์ เขาจึงถือเป็ผู้มีความสามารถในตระกูลกู่
อาณาจักรนักยุทธ์ ไม่สามารถเทียบได้กับอาณาจักรคุรุยุทธ์
"ระดับที่สามของอาณาจักรนักยุทธ์! เ้าสารเลวตัวน้อย เ้ามีความเร็วในการฝึกฝนที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ" กู่หลงพูดอย่างเ็า เขาจ้องมองไปที่แผ่นหลังของโจวเย่ด้วยสายตาเ็า
"ในอีกครึ่งเดือน ท่านพ่อน่าจะสามารถทะลวงผ่านอาณาจักรมหาคุรุยุทธ์ได้ แล้ววันนั้น
มันจะเป็วันตายของเ้า!" กู่หลงพูดเยาะเย้ย และหันหลังกลับทันที โดยไม่รีบร้อนที่จะโจมตีโจวเย่