เมื่อทั้งสองคนเห็นกู่เทียน หญิงสาวผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า รูปร่างดี เธอก้าวออกมาก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส “สวัสดี ฉันชื่อหลานมู่เฉิน เป็นักเรียนชั้นปีที่ 2 จากมหาวิทยาลัยจักรพรรดิสัตว์ร้าย ส่วนคนข้างฉันชื่อซ่งเจี้ยน” เธอหันไปพยักหน้าให้ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะหันกลับมาถาม “นายใช่กู่เทียนหรือเปล่า?”
กู่เทียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป “ใช่แล้วครับ”
หลานมู่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนจะพูดต่อ “โอเค งั้นนายพอจะมีเวลาว่างไหม? พอดีว่าทางมหาวิทยาลัยส่งเรามาคัดเลือกคนที่มีศักยภาพโดยไม่ต้องรอรอบสมัครจากรัฐบาลกลาง” เธอยิ้มเ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะถาม “นายสนใจหรือเปล่า?”
กู่เทียนมองดูหลานมู่เฉินครู่หนึ่งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ “สนใจครับ”
หลานมู่เฉินที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะกล่าว “งั้นเราหาที่นั่งคุยกันเถอะ”
แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้เริ่มพูดคุย อู๋ซวงที่ยืนอยู่ด้านหลังก็แทรกขึ้นมาทันที “ไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ ฉันหิวแล้ว”
กวงเยว่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเสนอ “ถ้างั้นไปที่หอการค้าดวงดาวไหม? เดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง”
อู๋ซวงทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้า “มันจะดีเหรอครับ?”
“แค่ไปกินข้าว ไม่เห็นต้องคิดมากเลย” กวงเยว่พูดพลางยิ้ม
เมื่อทุกคนตกลงกันได้ พวกเขาจึงมุ่งหน้าไปยังหอการค้าดวงดาว ซึ่งเป็หนึ่งในร้านอาหารสุดหรูที่ขึ้นชื่อที่สุดในเมือง หลังจากเข้าไปในห้องรับรองพิเศษ พวกเขาก็สั่งอาหารมากมาย จนโต๊ะเต็มไปด้วยจานอาหารที่ดูหรูหรา
เมื่อทุกคนกินกันเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาพูดคุยเื่สำคัญ หลานมู่เฉินเป็ฝ่ายเริ่มพูดขึ้นมาเป็คนแรก “ก่อนอื่นเลย พวกนายจะได้รับสิทธิพิเศษมากมายหากเข้ามหาวิทยาลัยจักรพรรดิสัตว์ร้าย ข้อแรก พวกนายจะได้รับโอกาสสำรวจอาณาจักรลับก่อนใคร ซึ่งเป็โอกาสทองในการหาสัตว์ร้ายที่มีศักยภาพระดับจักรพรรดิ รวมถึงมีคนค้นหาเส้นทางวิวัฒนาการพิเศษให้พวกนายโดยเฉพาะอีกด้วย”
เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “นอกจากนี้พวกนายยังได้รับแต้มพิเศษจำนวน 10 ล้านแต้ม ซึ่งเป็สกุลเงินที่ใช้ภายในมหาวิทยาลัย ใช้ซื้อของ ใช้พัฒนาสัตว์ร้าย หรือแม้แต่จ้างผู้ฝึกสอนพิเศษก็ทำได้หมด”
ซ่งเจี้ยนที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ เสริมขึ้น “และอีกอย่างหนึ่ง พวกนายจะได้รับการเรียนฟรีตลอดการศึกษา ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ เลย”
กู่เทียนและอู๋ซวงพยักหน้าอย่างสนใจ แต่หลานมู่เฉินยังพูดต่อ “แต่มีข้อแม้... ถ้าหากเรียนไม่จบและถูกคัดออก พวกนายต้องจ่ายค่าชดเชย 10 ล้านล้านเครดิต”
กู่เทียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ฟังดูแพงจัง”
หลานมู่เฉินหัวเราะเบาๆ “มันก็แค่ข้อผูกมัดเล็กน้อยน่ะ แต่ถ้านายถูกไล่ออกแทนที่จะลาออกหรือคัดออก นายไม่ต้องจ่ายอะไรเลย... แต่จะถูกขึ้นบัญชีดำของมหาวิทยาลัยจักรพรรดิสัตว์ร้ายแทน”
อู๋ซวงถามขึ้นด้วยความสงสัย “บัญชีดำนี่มันหมายความว่ายังไง?”
ซ่งเจี้ยนอธิบาย “หมายความว่านายจะไม่สามารถเข้าใช้บริการหอการค้าบางแห่งได้ รวมถึงมหาวิทยาลัย 10 อันดับแรกจะไม่รับนายเข้าศึกษาเด็ดขาด การทำธุรกรรมหรือทำอะไรในสังคมชั้นสูงก็จะยากขึ้น”
กู่เทียนพยักหน้าเข้าใจ หลังจากไตร่ตรองสักพัก เขาตัดสินใจตอบตกลง “ตกลง ผมยอมรับเงื่อนไข”
อู๋ซวงเองก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจ “ฉันก็ตกลงเหมือนกัน”
เมื่อทั้งสองฝ่ายตกลงกันเรียบร้อย หลานมู่เฉินยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น “ดี งั้นอีก 7 วัน เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ และอย่ามาสายล่ะ เพราะมหาวิทยาลัยมีการจัดทดสอบเด็กใหม่ ที่พวกนายสามารถหาแต้มพิเศษได้มากมาย”
กู่เทียนหัวเราะเบาๆ “ขอบคุณพี่สาวหลานด้วยนะครับ”
หลานมู่เฉินยิ้มให้ก่อนจะโบกมืออำลาและจากไป หลังจากพูดคุยกันอีกสักพัก ทุกคนก็แยกย้ายกันไป กู่เทียนกับอู๋ซวงสัญญากันว่าจะเดินทางไปมหาวิทยาลัยพร้อมกันในอีก 4 วันข้างหน้า
ภายในเมืองระดับที่ 5 ในคฤหาสน์ของเ้าเมืองวันนี้เงียบสงัดผิดปกติ บรรยากาศเย็นะเืและไร้ซึ่งเสียงผู้คน สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือไม่พบแม่บ้าน คนทำสวน หรือแม้แต่ทหารยามสักคนเดียว เหมือนกับว่าพวกเขาหายไปจากบ้านหลังนี้โดยสมบูรณ์
ภายในคฤหาสน์ของเ้าเมือง บรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัวปกคลุมไปทั่ว ห้องรับแขกที่เคยโอ่อ่ากลับเต็มไปด้วยซากศพกระจัดกระจาย เืสีแดงเข้มเปรอะเปื้อนทั่วพื้น กลิ่นคาวเืโชยคลุ้งไปทั่วห้อง เสียงของชายชราคนหนึ่งดังขึ้นด้วยความสิ้นหวัง "ได้โปรด… ฉันขอร้อง เอาชีวิตคนทั้งเมืองนี้ไปก็ได้ แต่ได้โปรดไว้ชีวิตตระกูลของข้า..."
ปัง!
ะุน้ำทะลุผ่านหน้าผากของชายชราผู้นั้นทันที ร่างของเขาล้มลงแน่นิ่ง ก่อนที่บุคคลลึกลับในชุดคลุมสีดำจะเดินไปยังพื้นที่พิเศษที่สร้างม่านพลังป้องกันเมืองเอาไว้
ั้แ่เมืองระดับที่ 4 ขึ้นไป รัฐบาลกลางจะมอบหินพิเศษที่สามารถสร้างม่านพลังป้องกันเมืองให้ เพื่อให้เมืองเ่าั้สามารถปกป้องตัวเองได้ แต่ตอนนี้ม่านพลังของเมืองนี้ถูกทำลายลงไปแล้ว
ณ คฤหาสน์ของตระกูลหนึ่ง เสียงพูดคุยของชายชรากับหลานชายดังขึ้น "คุณปู่… ไข่นี้คือไข่ของสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิจริงๆ งั้นเหรอครับ?"
ชายชราหัวเราะเบาๆ พลางลูบหัวหลานชายด้วยความเอ็นดู "แน่นอนสิ นี่คือไข่ของ เสือดาวหิมะ ระดับจักรพรรดิ ปู่ลงทุนซื้อมันมาให้หลานเป็พิเศษเลยนะ เ้าไม่ดีใจหรือไง?"
ชายหนุ่มมองไข่ในมือด้วยความตื่นเต้น แววตาเต็มไปด้วยความหวังถึงอนาคตที่สดใส แต่ในขณะนั้นเอง กลางท้องฟ้าเหนือเมือง เสียงของสัตว์ร้ายตัวหนึ่งก็ดังสนั่น
"ลูกของข้าอยู่ที่ไหน ไอ้พวกมนุษย์หน้าโง่!"
ทันใดนั้น ออร่าของสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิพุ่งทะยานขึ้นสู่ฟ้า ท้องฟ้าที่เคยแจ่มใสพลันกลายเป็มืดครึ้ม หิมะเริ่มโปรยปราย เสินคัง ผู้เป็หัวหน้าตระกูลเสินและพ่อบุญธรรมของเสินหย่าที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ กวาดตามองไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าตึงเครียด
“เปิดม่านพลัง….” เสินคังะโออกคำสั่ง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ…
ตูมมมมมมมม!
เมืองครึ่งเมืองถูกแช่แข็งในพริบตา ทุกสรรพสิ่งหยุดนิ่ง ประชาชนหลายล้านคนกลายเป็รูปปั้นน้ำแข็งในชั่วพริบตาเดียว ร่างของพวกเขาแข็งทื่อ ใบหน้าคงค้างอยู่ในอารมณ์สุดท้ายก่อนความตาย
เสียงคำรามของสัตว์ร้ายตัวหนึ่งดังขึ้น "คืนลูกของข้ามา!"
เสินคังลอยตัวขึ้นฟ้าทันที เขามองไปรอบๆ และพบว่ากว่าครึ่งของประชากรในเมืองถูกกำจัดไปแล้วในพริบตา แม้แต่คนในตระกูลเสินเองก็ไม่เว้น
“ไอ้พวกเ้าเมืองมันหายหัวไปไหน! ทำไมม่านพลังถึงไม่เปิดม่านพลังกัน?” เสินคังคำรามด้วยความโกรธ
เสินคังไม่มีทางเลือกนอกจากเรียกสัตว์ร้ายทั้งหมดออกมา โดยมีสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ 6 ตัวที่าเ็สาหัส และระดับมหากาพย์ 4 ตัว แต่ทันใดนั้น…
ตูมมมมมมมมมม!
คลื่นพลังความหนาวเย็นมหาศาลพุ่งเข้าปะทะสัตว์ร้ายของเสินคังโดยตรง แม้ว่าเสินคังจะเป็ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ แต่ก็ไม่อาจทานทนต่อพลังทำลายล้างอันมหาศาลจากสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ ระดับสูงสุดได้แถมตอนนี้เขาาเ็สาหัสด้วย
เสินคังมองไปที่เสือดาวหิมะขนาดมหึมาเบื้องหน้าเขา ดวงตาของมันส่องประกายแห่งความเกรี้ยวกราด เสินคังตัดสินใจอย่างรวดเร็วที่จะหนีแล้ว แต่ทว่า
"ขยะเอ้ย คืนลูกของข้ามา!"
ร่างกายของเสินคังและสัตว์ร้ายทั้งหมดเริ่มถูกแช่แข็งอย่างช้าๆ เขาพยายามดิ้นรน แต่ไม่อาจต้านทานได้
ตูมมมมม!
กรงเล็บอันแหลมคมของเสือดาวหิมะพุ่งเข้าใส่เสินคัง! ร่างของเขาแตกกระจายเป็เศษน้ำแข็งในพริบตา