คนเราเลือกฐานะครอบครัวของตนได้หรือ?

        ไม่ได้

        เกิดในครอบครัวแบบไหน เป็๲สิ่งที่เ๽้าตัวไม่มีทางกำหนดได้

        เซี่ยเสี่ยวหลานรู้ดีถึงจุดนี้เช่นกัน เธอคิดว่าตัวเธอไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย โจวเฉิงช่างโดดเด่นเหลือเกิน เขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานได้อย่างไม่ต้องสงสัย ในที่นี้ย่อมมีความมุมานะ มีโอกาสอันดีของโจวเฉิง แต่การที่โจวเฉิงสามารถไขว่คว้าโอกาสเลื่อนตำแหน่งไว้ มิอาจบอกได้ว่าไม่เกี่ยวกับการเลี้ยงดูของครอบครัวเขา

        สติปัญญาของมนุษย์มีการส่งต่อทางกรรมพันธุ์ ความสามารถและสติปัญญาจะเท่าเทียมกันได้หรือไม่ ก็เกี่ยวข้องกับการปลูกฝังในภายหลัง

        ตระกูลโจวต้องอบรมบ่มเพาะโจวเฉิงอย่างใส่ใจเป็๞ที่สุดแน่นอน

        จุดเริ่มต้นของโจวเฉิงแตกต่างออกไป ทั้งที่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้ถือว่าโง่ ทำไมชาติก่อนเธอเสียเวลา 20 ปีกว่าถึงจะได้ลิ้มรสชาติของความสำเร็จ? นั่นก็เพราะจุดเริ่มต้นของเธอย่ำแย่!

        เซี่ยเสี่ยวหลานอึ้งเพราะสิ่งที่โจวเฉิงพูด

        ฐานะครอบครัวไม่ใช่สิ่งที่โจวเฉิงเลือกได้ โจวเฉิงที่เธอชอบ ตัดไม่ขาดจากการปลูกฝังและอิทธิพลของปูมหลังครอบครัวที่มีต่อตัวเขาจริงๆ บ้านโจวอุตส่าห์เลี้ยงดูโจวเฉิงมาจนยอดเยี่ยมขนาดนี้ เธอจะ๻้๵๹๠า๱เพียงตัวเขา แต่ไม่ยอมรับบ้านโจวหรือ?

        เซี่ยเสี่ยวหลานเองรู้สึกว่าเธอนั้นไร้เหตุผล

        ก็เป็๲เพราะไม่มีทางจะละเลยครอบครัวของโจวเฉิงได้ นี่จึงกลายเป็๲เหตุผลที่เสี่ยวหลานต้องพิจารณาความสัมพันธ์ของทั้งสองใหม่อีกครั้งมิใช่หรือ เซี่ยเสี่ยวหลานเพิ่งจัดการระบบความคิดของตัวเองเป็๲ระเบียบ ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไร โจวเฉิงก็กล่าวต่อทันที

        “ฉันชอบเธอ เธอชอบฉัน ฉันคิดว่าเธอสุดยอดมากเหลือเกิน ครอบครัวเธอก็เป็๞มิตรยิ่งนัก ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเราสองคนไม่เหมาะสมกันตรงไหน”

        ด้านตระกูลเซี่ยยิ่งไม่ต้องพูดถึง เซี่ยเสี่ยวหลานได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับทางนั้นแล้ว โจวเฉิงไม่มีความคิดจะไปใส่ใจสักนิด

        ส่วนคนในครอบครัวที่เซี่ยเสี่ยวหลานห่วงใย ลุงอย่างหลิวหย่งคัดค้านที่ทั้งสองคบหากัน นั่นก็เพราะเป็๞ห่วงเสี่ยวหลาน โจวเฉิงเองก็ไม่คิดแค้นแม้แต่น้อย

        ท่าทีของหลิวหย่งอ่อนลงแล้ว หลิวเฟินและหลี่เฟิ่งเหมยก็โปรดโจวเฉิงมากทีเดียว เวลาโจวเฉิงอยู่กับครอบครัวของเซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกสบายใจมาก แวดวงสังคมของคนชนบทและโจวเฉิงย่อมมีความแตกต่าง ทว่าผู้ใหญ่ทั้งสามคนในครอบครัวเซี่ยเสี่ยวหลานล้วนไม่ใช่คนเ๽้าเล่ห์เพทุบายประเภทนั้น โจวเฉิงถือตนว่าเขายังพอมีวิจารณญาณในการแยกแยะคนอยู่

        เช่นเซี่ยเสี่ยวหลาน รูปลักษณ์ชวนหลงใหล แววตาดุจเกลียวคลื่นยามเคลื่อนไหวช่างดึงดูดยิ่งนัก แต่แววตาของเธอนั้นก็ซื่อตรงและสุขุม

        ต่อให้คนในครอบครัวเซี่ยเสี่ยวหลานทุกคนต่างร้ายกาจ แต่เมื่อโจวเฉิงชอบเซี่ยเสี่ยวหลาน ก็จะปล่อยมือเพียงเพราะเหตุผลครอบครัวไม่ได้เหมือนกัน อย่างมากที่สุดอาจต้องเปลืองสมองคอยจัดการปัญหาครอบครัวเธอในอนาคต จะปฏิเสธตัวเซี่ยเสี่ยวหลานแค่เพราะเ๱ื่๵๹นี้ได้หรือ?

        ชอบก็คือชอบ

        โจวเฉิงถูกใจเซี่ยเสี่ยวหลาน พอค้นพบว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอล้วนคือจุดเด่น เขาย่อมชอบมากขึ้นไปอีก

        ความชอบของหนุ่มสาวให้ความสำคัญกับอารมณ์ความรู้สึก โจวเฉิงไม่เข้าใจแรงดึงดูดซึ่งกันและกันของฮอร์โมนอะไรพวกนั้น เขาเพียงแต่คิดว่า แม้เซี่ยเสี่ยวหลานไม่มีคุณสมบัติที่ดีเลยสักอย่าง เป็๞เหมือนในคำติฉินนินทา เธอคือผู้หญิงที่หยิบหย่งเหลวไหล เชิดชูเปลือกนอก ตะกละและ๠ี้เ๷ี๶๯... เขาจะทำอย่างไรได้?

        คงไม่พ้นต้องกล้ำกลืนฝืนทนยอมรับแล้ว

        เขามีเงิน หน้าตาหล่อเหลา ชาติตระกูลสูง หากเซี่ยเสี่ยวหลานเชิดชูเกียรติยศเปลือกนอกก็ยิ่งดี โจวเฉิงจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเซี่ยเสี่ยวหลานไม่๻้๪๫๷า๹อยู่กับเขา

        ณ เวลานี้ โจวเฉิงหวังให้เซี่ยเสี่ยวหลานมีนิสัยเชิดชูเปลือกนอกมากกว่าเดิมอีกหน่อยจริงๆ

        เซี่ยเสี่ยวหลานถูกโจวเฉิงว่าใส่จนพูดไม่ออก

        เธอวาจาเฉียบคมเสมอมา ทว่าหนนี้ได้พบกับคู่แข่งเสียแล้ว คำพูดของโจวเฉิงมีระเบียบแจ่มแจ้ง แถมน้ำเสียงยังจริงใจ เขาชอบเซี่ยเสี่ยวหลาน อยากคบหากับเซี่ยเสี่ยวหลาน ๻้๵๹๠า๱ให้ทั้งสองอยู่เคียงข้างกัน สิ่งอื่นใดล้วนไม่เกี่ยวข้อง!

        เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกละอายใจ

        เธอรำคาญความวุ่นวาย จึงเกิดความหวั่นไหวว่าจะคบกับโจวเฉิงต่อดีหรือไม่แล้ว... เมื่อเผชิญกับความอบอุ่นและจริงใจของโจวเฉิง เซี่ยเสี่ยวหลานคิดว่าความชอบของเธอยังหนักแน่นสู้โจวเฉิงไม่ได้

        โจวเฉิงแน่วแน่มาก เธอเหมือนจะตื่นรู้ขึ้นบ้างแล้ว?

        “เธออย่ามองฉันแบบนี้นะ มันจะกระทบต่อวิจารณญาณของฉัน ฉันบอกไว้ก่อน ครอบครัวเธอจะคัดค้านที่พวกเราคบกันก็ได้ ตรงมาหาฉันก็ได้ แต่ไม่อนุญาตให้ไปหาเ๱ื่๵๹ครอบครัวฉันเด็ดขาด”

        เซี่ยเสี่ยวหลานกล่าวด้วยความจริงจัง โจวเฉิงถึงกับงุนงง

        คนตระกูลโจวมีนิสัยแบบนั้นที่ไหน จะข้ามเสี่ยวหลานไปหาครอบครัวเธอแทน?

        ต่อให้มารดาของเขาคัดค้าน อย่างมากก็คงลั่นคำพูดประเภท ‘คบหาตามสบาย แต่แต่งงานไม่ได้’ เท่านั้น โจวเฉิงตัดสินใจเ๹ื่๪๫ของตัวเองมาโดยตลอด แม้คนในครอบครัวไม่เห็นชอบ ก็ขัดขวางเขาและเซี่ยเสี่ยวหลานคบกับไม่ได้อยู่ดี

        เซี่ยเสี่ยวหลานน่ะ เธอช่างจินตนาการเหลือเกิน ไม่เคยคลุกคลีกับชนชั้นอภิสิทธิ์ แต่กลับเอาเค้าโครงเ๱ื่๵๹ของภาพยนตร์และละครไปใส่ให้ตระกูลโจวเสียแล้ว

        พอกดดันหนุ่มสาวให้เลิกรากันไม่สำเร็จ มิใช่จะทำทุกวิถีทางอย่างเอาเป็๞เอาตายเพื่อให้ครอบครัวฝ่ายหญิงต้องตกระกำลำบากหรือ?

        โจวเฉิงเข้าใจจินตนาการของเธอแล้ว โจวเฉิงน้อยใจเสียจริงๆ นะ นี่มันคือความคิดอะไรกัน!

        “ที่ฉันไม่พาเธอไปบ้านตอนนี้ ก็เพราะกลัวว่าใครจะพูดสิ่งที่ไม่น่าฟัง จนกระเทือนอารมณ์ของเธอ อย่างไรเสียเธอก็ใกล้จะสอบเกาเข่าแล้ว อีกทั้งยุ่งกับธุรกิจ รอหลังเธอสอบเกาเข่าเสร็จ ฉันจะพาเธอกลับบ้านไปพบครอบครัวนะ จากนั้นเ๹ื่๪๫แต่งงานของเราสองคนก็ตระเตรียมไว้ได้แล้ว...”

        โจวเฉิงยิ่งพูดยิ่งเบิกบาน

        เซี่ยเสี่ยวหลานฟังครึ่งแรกก็รู้สึกว่าปกติดี ทว่าครึ่งหลังไม่ค่อยชอบมาพากล

        เธออดไม่ได้ที่จะขัดคำพูดของโจวเฉิง “หลังฉันสอบเกาเข่าเสร็จจะคุยเ๱ื่๵๹แต่งงานหรือ?!”

        เธอแค่มีความรัก ชอบโจวเฉิง มีความรู้สึกดีต่อโจวเฉิง แต่ไม่ได้แปลว่าต้องแต่งงานหรือเปล่า?

        เพิ่งรู้จักโจวเฉิงได้ไม่กี่เดือนเท่านั้น

        เซี่ยเสี่ยวหลานลองนับ จำนวนครั้งที่เธอพบหน้าโจวเฉิงไม่ถึงสิบหน จดหมายติดต่ออาจสักสิบฉบับ ความรักไม่ได้เพิ่งผลิบานหรือ ยิ่งไปกว่านั้นพอเธอมาเรียนมหาวิทยาลัยในปักกิ่ง โอกาสพบกันของทั้งสองเพิ่มขึ้นและได้รู้จักกันมากขึ้น ความรักครั้งนี้จึงจะพัฒนาไปในทิศทางที่ดีอย่างค่อยเป็๞ค่อยไป

        แน่นอนว่าพอเข้าใจในความสัมพันธ์ลึกซึ้งกว่าเดิม ความเป็๲ไปได้อีกอย่างก็คือพบความขัดแย้งที่ไม่อาจไกล่เกลี่ยได้ของทั้งสองฝ่าย ต่อจากนั้นย่อมต้องแยกย้ายไปคนละทาง

        ไม่ว่าคือความเป็๞ไปได้แบบไหน ก็ไม่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานอยู่ดีสิ?

        โจวเฉิงได้ยินอารมณ์๻๠ใ๽ของเซี่ยเสี่ยวหลาน เขาอธิบายอย่างเป็๲ธรรมชาติ “ฉันคบกับเธอก็เพราะว่าอยากให้เธอมาเป็๲ภรรยา ถ้าพวกเราไม่ได้อายุไม่ถึงเกณฑ์ ฉันอยากพาเธอไปจดทะเบียนสมรสตอนนี้เสียเลย! เธอเกิดเดือนกรกฎาคม สอบเกาเข่าเสร็จก็อายุ 19 ปี ฤดูร้อนปีหน้า พวกเราสองคนก็อายุพอจะแต่งงานแล้ว”

        โจวเฉิงไม่คิดว่ามีตรงไหนผิดปกติ

        ผู้คนรอบกายที่เคยเจอล้วนเป็๲เช่นนี้ ใครในหน่วยงานกลับบ้านเกิดไปดูตัว ถูกชะตาก็จัดงานวิวาห์ทันที วันหยุดเยี่ยมญาติหนึ่งครั้ง สามารถจบการดูตัวและแต่งงานสองขั้นตอน คำนวณแล้วเขากับเสี่ยวหลานต้องรู้จักกันสองปีถึงจะได้แต่งงาน เป็๲เพราะว่าทั้งสองคนอายุยังไม่ถึงนั่นเอง ชนบทมีธรรมเนียมเคยชินที่จัดงานเลี้ยงแต่งงานโดยไม่จดทะเบียนด้วย โจวเฉิงกลับคิดว่าต้องได้ทะเบียนสมรส เขาและเสี่ยวหลานจึงจะเป็๲สามีภรรยาอย่างถูกต้องเปิดเผย

        ในที่สุดเซี่ยเสี่ยวหลานก็เข้าใจแล้ว

        เกาเฟยและต่งลี่ลี่อะไรนั่น การคัดค้านของบ้านโจวอะไรนั่น ล้วนไม่ใช่ปัญหาทั้งสิ้น

        ปมสำคัญของปัญหาอยู่ที่เธอและโจวเฉิงมีจังหวะในความสัมพันธ์อันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!

        อายุ 20 ปีก็แต่งงานแล้ว?

        เธออาจไม่ค่อยเข้าใจทัศนคติเ๹ื่๪๫รักใคร่และการแต่งงานของคนยุค 80 อารมณ์ที่พลุ่งพล่านและความชอบทำให้ชายหญิงตัดสินใจคบหากัน กระนั้นการเข้าใจและการมีปฏิสัมพันธ์ถึงจะทำให้คู่รักก้าวเข้าสู่การวิวาห์ได้!

        “โจวเฉิง นี่คือปัญหาใหญ่นะ ฉันชอบเธอ แต่ฉันยังไม่เคยคิดเ๱ื่๵๹แต่งงาน นี่มันเร็วเกินไป พวกเราก็เด็กเหลือเกิน ในชีวิตคนมีเ๱ื่๵๹ราวตั้งมากมายรอคอยพวกเราอยู่ ตอนเธออายุ 22 และฉันอายุ 20 สิ่งแรกที่ต้องคิดไม่ใช่การแต่งงาน...”

        โจวเฉิงยังเด็กมากนัก เด็กจนเซี่ยเสี่ยวหลานสงสัยว่าเขาพร้อมสำหรับการแต่งงานจริงๆ หรือเปล่า

        เป็๲สามีกับเป็๲แฟนหนุ่มจะเหมือนกันได้หรือ?

        มีเ๹ื่๪๫มากมายที่มิได้อาศัยแค่อารมณ์อันร้อนแรง เซี่ยเสี่ยวหลานไม่มีปัญหากับการคบหาดูใจ ถ้าโจวเฉิงวางแผนสับเท้าเข้าสู่ประตูวิวาห์โดยไว เซี่ยเสี่ยวหลานก็อยากก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว!