“แน่นอนอยู่แล้ว” อันนาหัวเราะดวงตาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง ภายใต้ขนตานั้นฉายเงามืดบางอย่างออกมา

        หลังฟังทั้งสองคนสนทนาจนจบ กู้ฝูเซิ่งก็กล่าวว่า “เมื่อสักครู่ผมโทรศัพท์หาอวี๋เจี๋ยแล้ว บอกว่าถ้าพวกคุณถึงที่นั่นแล้วตรงไปหาเขาได้เลยเขาจะหาคนเตรียมไว้ให้”

        “อื้อ” กู้หลานอันตอบสั้น ๆ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีกอันนาก็อยู่ในความเงียบ กู้ฝูเซิ่งมองไปที่สองคนนั้นรู้สึกแปลกประหลาดใจจนขมวดคิ้ว หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงบราเดอร์ส เอ็นเตอร์เทนเมนต์พอลงจากรถความรู้สึกแปลก ๆ เมื่อครู่ก็หายไปกู้ฝูเซิ่งมองไปที่อันนาที่พลางโบกมือให้ตัวเองไปด้วยพลางจูงมือกู้หลานอันด้วยรอยยิ้มไปด้วยแล้วก็ขับรถออกไปด้วยความสบายใจ

        ทันทีพวกเขาเข้าสู่บราเดอร์ส เอ็นเตอร์เทนเมนต์ อันนาและกู้หลานอันก็ดึงดูดความสนใจได้เป็๲อย่างมากอันนาเคยเป็๲นักแสดงที่มีชื่อเสียงลือเลื่องและเป็๲ที่รู้จัก พอเข้าไปก็มีพนักงานดาราที่อยู่ในบริษัทและผู้จัดการเข้ามาล้อมรอบ เธอยิ้มแย้มและทักทายทุกคนจากนั้นก็มองกู้หลานอันที่ยืนเงียบไม่พูดไม่จาอยู่ด้านข้างเธอ ตบไหล่ของเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “อยากจะขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก นี่คือลูกชายของฉันกู้หลานอันจากนี้ไปฉันกับลูกชายก็จะมาร่วมงานกับบราเดอร์ส  เอ็นเตอร์เทนเมนต์แล้วฝากทุกท่านดูแลเขาด้วยนะคะ”

        “อะไรกัน?! แชมป์รายการ ‘พรุ่งนี้ฉันจะเป็๞ซุปเปอร์สตาร์’ ครั้งนี้เป็๞ลูกชายคุณเองเหรอคะว่าแล้วเชียวทำไมถึงเก่งกาจเช่นนี้ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริง ๆ” เมื่อ “สวีย่า” ดารารุ่นเล็กได้ยินอันนาพูดแบบนี้เธอทำหน้า๻๷ใ๯ปนเก้อเขินส่งเสียงดังแต่ยังไม่วายชมเธอด้วยความอ่อนโยนคนรอบข้างเห็นเธอแบบนี้ก็คล้อยตามกันอย่างล้นหลาม

         กู้หลานอันฟังจนเผลอยิ้มเยาะ ปัดมืออันนาที่วางอยู่บนไหล่เขาลงแทรกเข้าไปในช่องว่างของฝูงชนแล้วเดินตรงไปทางขึ้นลิฟต์ พอเห็นเขาเดินออกไปอันนารีบพูดกับผู้คนโดยรอบว่า “ขอโทษด้วยประธานอวี๋รอพวกเราอยู่ ต้องขอตัวก่อนนะคะ” จากนั้นก็รีบตามไปอย่างรวดเร็วแต่ยังคงความสง่างามอยู่ในทีไว้ด้วย

        “เลิกมองได้แล้ว พวกเขาไปแล้ว” แม่ลูกตระกูลกู้จากไปสายตาสวีย่ายังคงจ้องอย่างหลงใหลความสัมพันธ์ของเธอกับเหล่าคนดังในบริษัทนั้นดีมากแต่หลังฉากพวกเขาแข่งขันกันเหมือนศัตรูคู่อาฆาต เธอพูดเสียงสูงว่า

        “ใครมองอยู่ล่ะ เฮอะ” สวีย่าสติได้สติเพราะคำพูดของเธอไม่ตรงกับใจ เธอโบกไปทางผู้ช่วยฯ แล้วเกี่ยวแขนเธอเดินจากไปไม่อาจปกปิดรอยยิ้มตรงมุมปากได้ ในวงการบันเทิงนี้มีคนร่ำรวยมากมายแต่เธอกลับไม่เคยหาคนที่เธอรู้สึกพึงพอใจเจอเลยคนที่สามารถพึ่งพาได้หลังจากที่เธอไม่ได้รับความนิยมแล้วแต่ในวันนี้เธอพบคนคนนั้นแล้ว “กู้หลานอัน” เธอตัดสินใจเลือกคนนี้แล้ว

        เดินตามจนถึงในลิฟต์ในที่สุดก็ตามกู้หลานอันทัน อันนาลอบถอนหายใจขยับเสื้อผ้าแล้วพูดว่า “ทำไมต้องรีบเดินขนาดนั้นด้วย ไม่เห็นว่าแม่กำลังเชื่อมสายสัมพันธ์ให้ลูกอยู่เหรอ จริง ๆ เลย”

        “ไม่จำเป็๲ครับ” กู้หลานอันตอบ

        “ทำไมถึงไม่จำเป็๞ หลานอัน แม่ขอบอกลูกนะลูกอย่านึกว่าตอนนี้สถานะตัวเองเป็๞คุณชายตระกูลกู้ผู้มีอำนาจและอิทธิพลเหนือคนอื่นแล้วลูกจะปลอดภัยวงการบันเทิงเนี่ยดั่งน้ำทะเลลึก ถ้าลูกไม่ได้สร้างสายสัมพันธ์ที่ดีกับคนพวกนี้ไว้ถึงแม้ภูมิหลังลูกจะยิ่งใหญ่แค่ไหน พวกเขาก็อาจจะคิดร้ายลับหลังกับลูกได้เพราะนึกว่าลูกมองข้ามไม่ใส่ใจ นึกว่าลูกดูถูกคน” อันนาสอนอย่างไม่เห็นด้วย

        “ไม่หรอกครับ” กู้หลานอันปฏิเสธ เขามั่นใจมากขนาดนี้เพราะว่าในความทรงจำของเขาเมื่อชาติที่แล้วเขาไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับคนในวงการเหล่านี้เลยสักคนดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลกับผลที่ตามมาของการทำตัวไร้ความเกรงอกเกรงใจแต่อันนาไม่เข้าใจ เธอคิดว่ากู้หลานอันรู้สึกว่าคนเ๮๣่า๲ั้๲จะไม่เป็๲แบบนี้เธอส่ายหัวและถอนหายใจ “ลูกยังเด็กเกินไป” เมื่อรู้ว่าเธอเข้าใจผิด กู้หลานอันก็ไม่ได้อธิบาย เพียงแค่ยิ้มเบา ๆเด็กเกินไปอะไรกัน เขาแก่มาตั้งนานแล้ว