ทันทีที่ก้าวเท้าออกจากลิฟต์ก็มีผู้หญิงหน้าตาสะสวยอายุราว 27-28 ปี มายืนต้อนรับ พอเธอเข้ามาใกล้อันนาก็ทักทายด้วยสีหน้าดีใจ “ลิซ่า ไม่เจอกันนานเลย”
“คุณนายกู้ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” ลิซ่ายิ้มแบบไม่ชำนาญแต่มันกลับดูอ่อนโยน เข้ากันกับใบหน้าที่สวยงามของเธอ ทำให้เกิดความรู้สึกอยากเข้าใกล้โดยไม่มีสาเหตุ “ท่านประธานรอคุณอยู่ข้างในแล้ว เชิญค่ะ” พูดจบอันนาถอยออกด้านข้าง หันหลังเดินไปด้านหน้าเล็กน้อย
“อืม” อันนาตอบรับ จากนั้นก็แนะนำกู้หลานอันให้ลิซ่ารู้จักเป็ครั้งแรก “ลิซ่านี่คือลูกชายของฉันชื่อกู้หลานอัน หลานอัน คนนี้เป็เลขาฯของประธานบริษัท บราเดอร์ส เอ็นเตอร์เทนเมนต์ เรียกพี่เขาสิ”
“พี่ลิซ่าสวัสดีครับ” กู้หลานอันทักทายด้วยเสียงเบาๆ พร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ เรียกฉันว่าลิซ่าก็พอ” ลิซ่าแสดงสีหน้าเหมือนได้รับการเยินยอและแม้ว่าการแสดงออกแบบนี้จะเป็การเยินยอจริง แต่เธอก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยลูกคนรวยสมัยนี้ มีเงินขึ้นมาหน่อยก็ชอบมองคนอื่นต่ำกว่า แต่กู้หลานอันคนนี้อยู่ในฐานะแบบนี้ กลับปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนทั่วไป
“ถึงแล้วค่ะ” พริบตาเดียวก็ถึงหน้าประตูห้องท่านประธานลิซ่าเคาะประตูห้อง ข้างในมีเสียงพูดดังออกมาว่า “เข้ามา” เธอดันประตูให้เปิดออก มองอันนาและกู้หลานอันเข้าไปแล้ว เธอจึงปิดประตูแล้วเดินจากไป
เมื่อเดินเข้าประตูไป เห็นอวี๋เจี๋ยนั่งอยู่คนเดียวกู้หลานอันทักทายอย่างมีมารยาทว่า “คุณอาอวี๋” พอได้ยินเสียงกู้หลานอัน อวี๋เจี๋ยรีบลุกขึ้นมาทันที เดินดิ่งมาตรงหน้าอันนาแล้วพูดว่า “มาแล้วเหรอ นั่งเร็วฉันเพิ่งชงชาให้พวกเธอเมื่อสักครู่เอง”
“อื้อ พวกเรามาสาย ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้คุณรอนาน” อันนากล่าว นั่งลงอย่างสง่างาม ส่วนตรงที่ลูกชาย เธอก็ตบเบาะให้นั่งลงตรงด้านข้างเห็นลูกชายนั่งเรียบร้อยแล้วจึงกล่าวคำขอโทษ
“ทำไมต้องเกรงใจผมขนาดนี้ สมัยก่อนก็ไม่เคยเห็นคุณจะอ่อนโยนแบบนี้เลย” อวี๋เจี๋ยนั่งลงตรงข้ามพวกเขา อารมณ์ดีมากจนหยอกล้ออันนาไปด้วย
“น่าเกลียดจริง ต่อหน้าลูกชายฉันอย่าพูดถึงอดีตของฉันสิ” อันนาบ่นเขาด้วยน้ำเสียงบ้องแบ๊ว แต่ก็กลับมาเป็ปกติภายในไม่กี่วินาทีและถามต่อว่า “่นี้งานยุ่งไหม”
“ก็เหมือนเมื่อก่อนไม่ต่างกันมาก มีเื่ให้ต้องจัดการมากมายก่ายกองทุกวัน” อวี๋เจี๋ยตอบอย่างระอา
“โอย ทำไมดูเหนื่อยขนาดนั้น อายุอานามก็เยอะมากแล้ว เกษียณเร็วหน่อยสิแล้วให้ลูกชายมารับ่ต่อ” อันนากล่าว
“ผมก็อยากอยู่หรอก แต่ยังไม่วางใจ ถึงแม้พวกเขาจะโตแล้วก็ไว้วางใจไม่ได้สักคน” อวี๋เจี๋ยดื่มชาตรงหน้าหมดในอึกเดียวถอนหายใจแล้วถามอันนา “คุณล่ะ ่นี้ยุ่งรึเปล่า”