หลานเต่าหัวหด?
ก้มหัวขอโทษ?
คราวนี้แม้แต่จ้าวหนีอิ่งที่ปกติมารยาทดีก็ยังมีแววตาโเี้ปรากฏขึ้น!
เซียวหลิงอวิ๋น ถังเซียว และอูเสี่ยวหมินหันหลังกลับพร้อมกัน และมองไปที่ศิษย์สำนักแม่มดเพลิงร้อนที่ยืนเรียงแถวกันอยู่บนเนินหิมะ!
แต่ก่อนที่เซียวหลิงอวิ๋นจะทันได้พูดอะไรออกไป ถังเซียวก็พูดด่ายกใหญ่ก่อน “พวกแกน่ะสิไอ้หลานเต่า เดิมทีข้าก็ไม่ชอบขี้หน้าพวกเ้าอยู่แล้ว ยังจะบอกให้ก้มหัวขอโทษอีก ข้าไม่ได้ไปขุดหลุมฝังบรรพบุรุษเ้า หรือไปหลับนอนกับเมียของเ้าสักหน่อย ทำไมต้องให้ก้มหัวขอโทษด้วย ทันทีที่โผล่มาก็เห่าอย่างกับหมาบ้า คิดว่าพวกเรากลัวพวกเ้าหรืออย่างไร!”
การด่าครั้งนี้ของถังเซียว!
ทำให้เลี่ยวเคอโกรธจนแทบสิ้นสติ
ใบหน้าขาวผอมยาวก็แดงก่ำด้วยความโกรธในทันที!
“ไอ้ลูกกระต่าย วันนี้ถ้าข้าไม่ฆ่าเ้า ข้าก็ไม่ใช่คนแซ่เลี่ยวแล้ว!” เลี่ยวเคอะโเสียงดังพร้อมกับพุ่งตัวขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
“เข้ามาเลยไอ้ลูกเต่า! เ้า...” ถังเซียวหนีบร่างหมาป่าหิมะเอาไว้แน่น และกำลังจะควบออกไป! ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งมาวางบนบ่าของเขาอย่างรวดเร็ว และพบว่าเป็เซียวหลิงอวิ๋นที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างๆ เขาั้แ่เมื่อไรก็ไม่รู้ และหยุดความกระตือรือร้นของถังเซียวเอาไว้!
แล้วเสียงอันเย็นะเืของเซียวหลิงอวิ๋นก็ดังขึ้นมา “ไม่ว่าพวกเ้าจะวางแผนหรือมีจุดประสงค์อะไร ข้าไม่สนใจ แต่ถ้าคิดจะรังแกพวกเรา พวกเ้ายังไม่คู่ควร!”
สามคำสุดท้าย “ไม่คู่ควร” เพิ่งจะหลุดออกจากปากของเซียวหลิงอวิ๋นได้ไม่ทันไร ตัวเขาก็พุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว!
ราวกับลูกธนูที่พุ่งออกจากคันธนู พุ่งตรงไปยังเลี่ยวเคอที่กำลังพุ่งลงมาจากเนินหิมะ!
เดิมทีเซียวหลิงอวิ๋นไม่อยากสร้างปัญหา แต่เหล่าศิษย์ของสำนักแม่มดเพลิงร้อนกลุ่มนี้กลับเย่อหยิ่งจองหองเกินไป คำพูดที่พูดออกมาก็มีแต่คำดูิ่!
หากไม่เข้ามายุ่งกับข้าก่อน ข้าก็จะไม่ยุ่งกับใคร!
แต่ถ้าเ้าจงใจมายุ่งกับข้า ข้าก็จะไม่เกรงใจ!
เมื่อเห็นเซียวหลิงอวิ๋นพุ่งทะยานไปข้างหน้าราวกับลูกธนู เหล่าศิษย์ของสำนักแม่มดเพลิงร้อนที่อยู่บนเนินหิมะต่างก็รู้สึกเย็นะเืไปทั้งหัวใจ จนแม้แต่หลงเฮ่อเองก็ยังรู้สึกใ!
พื้นน้ำแข็งใต้เท้าแตกดัง ‘แกร๊ก!’ แล้วตัวของหลงเฮ่อก็พุ่งทะยานลงมาอย่างรวดเร็ว!
การกระทำของหลงเฮ่อนี้ทำให้หลิ่วเฉิงิ่และคนอื่นๆ อีกห้าคนที่อยู่บนเนินหิมะเข้าใจผิดคิดว่าหัวหน้าของพวกเขากำลังบุกโจมตีแบบเต็มรูปแบบ
ทั้งหกคนไม่สนใจความเหนื่อยล้าจากการเดินทางเป็ระยะไกล พวกเขาต่างก็ชักอาวุธวิเศษออกมาและบุกลงมาโจมตี
เมื่อทางฝั่งสำนักแม่มดเพลิงร้อนเคลื่อนไหว ฝั่งสำนักิญญาเมฆาจะยอมอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทุกคนต่างก็อัดอั้นตันใจมาสักพัก! ก่อนหน้านี้ก็ไม่ชอบทัศนคติและความเย่อหยิ่งของอีกฝ่ายอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นหลังจากที่อีกฝ่ายมีคนโง่ที่ด่าทอพวกเขา และยังเป็ฝ่ายลงมือหมายทำร้ายพวกเขาก่อนอีก ต่อให้ลุงทนได้ แต่ป้าทนไม่ได้หรอก!
สู้ก็สู้ ไม่กลัวอยู่แล้ว!
แล้วตัวของฉินหรูเยียนลงมาจากหลังหมาป่าหิมะอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีดำราวกับนิลของนางก็เป็ประกายด้วยความตื่นเต้น ่นี้พละกำลังของนางเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็ถังเซียว เฉียนหม่านควง หรือแม้แต่เซียวหลิงอวิ๋น เมื่อสู้กับนางก็ล้วนแต่ต้องกัดฟันด้วยความเ็ปทั้งนั้น
ฉินหรูเยียนจึงเป็ทุกข์ใจที่ไม่สามารถหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมได้ และตอนนี้ก็เหมาะเลย ลูกศิษย์ของสำนักแม่มดเพลิงร้อนเข้ามาหาเื่เองพอดี ชายร่างใหญ่คนนี้เป็ลูกศิษย์ก้นกุฏิของสำนักแม่มดเพลิงร้อน ความแข็งแกร่งของเขาไม่น่าจะน้อยแน่ ในที่สุดก็สามารถหาคู่ประมือได้อย่างเต็มที่แล้ว!
ฉินหรูเยียนก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว จากนั้นก็พุ่งขึ้นไปในอากาศราวกับะุปืน เป้าหมายของนางคือหลงเฮ่อ
ส่วนหลงเฮ่อที่วิ่งออกไปได้ประมาณยี่สิบหมี่ก็ได้ยินเสียงฮือฮาดังลั่นมาจากด้านหลัง เมื่อสักครู่ตัวเขากำลังใ จนลืมสั่งการไปเสียสนิท ในเวลานี้ก็กลายเป็เื่ใหญ่โตไปเสียแล้ว!
เขาเกิดความลังเลขึ้นมาอยู่ว่าจะส่งเสียงบอกให้สหายถอยหลังกลับไปดีหรือไม่? ตัวเองแค่ลงมาเพื่อปกป้องเลี่ยวเคอเท่านั้น แต่รู้สึกราวกับว่าหากพูดคำนี้ออกไปก็จะเป็เหมือนกับการดับไฟของฝ่ายตนเองและเพิ่มขวัญกำลังใจให้ศัตรู
หลงเฮ่อจึงลังเลอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
ในขณะที่เซียวหลิงอวิ๋นกับเลี่ยวเคอได้เริ่มต่อสู้กันแล้ว
แม้จะโกรธ แต่เลี่ยวเคอก็ยังไม่ขาดสติแต่อย่างใด ยังจำคำสั่งของผู้าุโสูงสุดของสำนักได้ก่อนที่จะเข้าสู่โลกเร้นลับนี้ จึงได้ไม่ใช้ของวิเศษใดๆ
ด้วยเหตุนี้ เซียวหลิงอวิ๋นจึงไม่ได้ลงมือฆ่าเขาในทันทีเช่นกัน
ความเร็วของทั้งสองฝ่ายรวดเร็วมาก
“เ้าหนู การจะเสนอหน้าต้องมีความสามารถถึงด้วย ลองรับฝ่ามือฝ่ามือเพลิงคลั่งเผาปฐมภูมิของข้าดู” พร้อมกับเสียงะโ พลังิญญาบริสุทธิ์ก็มารวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่มือขวาของเลี่ยวเคอ กลายเป็มือขวาที่ห่อหุ้มด้วยเปลวไฟลุกโชนทันที! เซียวหลิงอวิ๋นััได้ถึงอุณหภูมิที่สูงมากจากฝ่ามือของอีกฝ่ายในระยะสิบกว่าหมี่
‘ฝ่ามือเพลิงคลั่งเผาปฐมภูมิ’ วิชาิญญาระดับเหลืองขั้นกลาง ซึ่งเลี่ยวเคอฝึกฝนจนเกือบถึงขั้นสมบูรณ์แบบแล้ว
ที่ฝ่ามือเกิดเปลวไฟโหมกระหน่ำออกมา! ไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนความร้อนก็จะละลายหิมะจนกลายเป็น้ำไหล
เกิดกระแสลมร้อนระอุพัดออกมาจากฝ่ามือ ทำให้ใบหน้าของเซียวหลิงอวิ๋นแดงก่ำราวกับถูกไฟเผา เสื้อผ้าก็โบกสะบัดปลิวไสว กระนั้นเซียวหลิงอวิ๋นยังคงมีสีหน้าและั์ตาที่สงบนิ่ง แต่พลังิญญาในกายไหลเวียนด้วยความเร็วเหนือจินตนาการ
ในขณะที่กำลังวิ่ง ทั้งสองมือก็ประสานมืออย่างรวดเร็ว ในขณะที่มือขยับเป็รูปร่างต่างๆ แสงสีทองก็แผ่ออกมาจากด้านหน้าของเขา กลายเป็ตราประทับสีทองขนาดเล็ก
‘ตราประทับทองล้ำลึก’ วิชาิญญาระดับเหลืองขั้นสูง มีทั้งหมดหกขั้น
ในเวลานี้เซียวหลิงอวิ๋นใช้ตราประทับทองล้ำลึกขั้นที่สี่
พลังิญญาในกายของเซียวหลิงอวิ๋นนั้นบริสุทธิ์มาก แม้ว่าจะเปิดวังปราณได้แค่เพียงสามชั้น แต่การอัดแน่นของพลังิญญาที่บริสุทธิ์นั้นเหนือกว่าเลี่ยวเคอที่เปิดขดพลังิญญาได้เก้าขดเสียอีก ซึ่งหมายความว่าปริมาณพลังิญญาโดยรวมต่ำกว่าอีกฝ่ายแค่เพียงสามส่วนเท่านั้น
ตราประทับทองล้ำลึกขั้นที่สี่ที่เซียวหลิงอวิ๋นใช้นั้นจึงเทียบเท่ากับวิชาิญญาระดับเหลืองขั้นสูงขั้นที่ห้า
ตราประทับทองคำขนาดเล็กนั้นแม้จะขนาดเท่ากับหัวแม่มือ แต่เมื่อการประสานมือเปลี่ยนไป พลังิญญาก็หลั่งไหลออกมาจากมือทั้งสองข้างของเซียวหลิงอวิ๋นอย่างต่อเนื่อง จนตราประทับทองคำขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็ตราประทับสีทองขนาดใหญ่สูงสองฉื่อในทันที แสงสีทองส่องประกาย
เมื่อตราประทับทองล้ำลึกเป็รูปเป็ร่าง มันก็พุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว วาดโค้งเป็เส้นสายรุ้งสีทองในอากาศ พุ่งเข้าใส่ฝ่ามือเพลิงคลั่งเผาปฐมภูมิ
“เปรี้ยง!”
ตราประทับทองคำและฝ่ามือเพลิงปะทะกันอย่างรุนแรง ทำให้เกิดพลังิญญาที่รุนแรงะเิออกมาในทันที ทั้งหิมะและน้ำแข็งปลิวว่อนไปทั่ว
ท่ามกลางหิมะที่ร่วงหล่นลงมา มีร่างหนึ่งกระเด็นออกมาด้วยเช่นกัน
ร่างหนึ่งตกลงพื้นและไถลไปตามพื้นน้ำแข็งเป็ระยะทางยี่สิบเมตร เลี่ยวเคอรู้สึกได้ว่าเืในอกและท้องของเขากำลังปั่นป่วน! มือขวาที่ห้อยลงมาสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แขนทั้งข้างก็เจ็บร้าว
พลังรุนแรงมาก แววตาของเลี่ยวเคอฉายแววประหลาดใจออกมา จากนั้นไฟแห่งความโกรธก็พลุ่งพล่าน
ตัวเขาเองเป็ถึงหนึ่งในห้าเมล็ดพันธุ์ของสำนักแม่มดเพลิงร้อนแต่กลับเป็ฝ่ายพ่ายแพ้ แม้ว่าพลังิญญาในกายของเขาจะสูญเสียไปมากเนื่องจากการวิ่งมาเป็ระยะไกล และร่างกายก็อ่อนแอลงมาก แต่เลี่ยวเคอก็ยังรู้สึกอับอายอยู่ดี! เพราะเขามองออกว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ใช้พลังิญญาขั้นสูง!
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดเป็อย่างมาก!
ท่ามกลางเสียงดังสนั่น เมื่อมองไปยังร่างที่ลอยอยู่ท่ามกลางหิมะนั้น ดวงตาของหลงเฮ่อก็เบิกกว้างในทันที ดวงตาของเขาฉายแววของความไม่อยากเชื่ออยู่ด้วย
เลี่ยวเคอถูกอีกฝ่ายซัดจนกระเด็นออกมาในพริบตาเดียว
แม้ว่าเลี่ยวเคอจะต่อสู้ในสภาพที่เหนื่อยล้า แต่ก็ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เ้าเด็กนั่นมีพลังยุทธ์ระดับไหนกันแน่? ชั่วขณะต่อมา สีหน้าของหลงเฮ่อก็ต้องเปลี่ยนไปทันที!
กลางอากาศ มีหมัดที่ดูเหมือนจะสง่างามมาก แต่กลับทำให้หลงเฮ่อรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างยิ่งยวดพุ่งทะยานลงมาพร้อมกับเสียงแหวกผ่านอากาศ
