"วันนี้จะเป็วันสุดท้ายที่เ้าจะได้อยู่ที่นี่แล้ว เดี๋ยวสักพักครอสคงจะมารับเ้าอย่างแน่นอน" คลาสบอกเสียงเรียบแต่ใบหน้านั้นขมวดคิ้วจนเป็ปมอย่างเห็นได้ชัด
"พี่คลาสเป็อะไรหรือเปล่าครับ คิ้วชนกันใหญ่แล้ว"
"ครอสเป็คนที่ซุกซนและเดาใจยาก ข้ากลัวว่าเ้านั่นจะหาเื่แกล้งเ้ามากกว่าดูแลเ้า"
"หากมีอะไรไม่ชอบมาพากล จงใช้พลังที่เ้ามีจัดการกำราบเ้านั่นซะ" คลาสบอกเสียงเข้มเพราะไม่อยากให้อีกคนถูกแกล้งแปลกๆ รสนิยมของครอสเป็ยังไง มีหรือที่พี่ชายฝาแฝดอย่างเขาจะไม่รู้
"อะแฮ่ม! นินทาแบบนี้ไม่ดีเลยท่านพี่ ข้าไม่ได้เป็ขนาดนั้นสักหน่อย" ครอสบอกเสียงเรียบหน้านิ่ง เพราะนี่คือเื่จริงจังไม่ใช่เื่ล้อเล่นดั่งเช่นทุกที
"ข้าก็หวังให้เ้าเป็แบบนั้น อ่านจดหมายที่ข้าส่งไปให้แล้วใช่หรือไม่"
"พะยะค่ะท่านพี่ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน"
"ดีมาก ฝากด้วยล่ะ"
ทั้งสามถูกเชิญให้ไปร่วมรับประทานอาหารมื้อสุดท้ายของพระราชวังเขตเหนือที่จะได้อยู่ร่วมกันอีก บรรยากาศอธิบายยากเพราะเหมือนว่าเ้าชายทั้งสองพระองค์จะเครียดมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้ ทำให้ไวท์เกร็งตามไม่ค่อยกินอาหารสักเท่าไหร่ และเริ่มมีคนสังเกตได้ว่าคนอายุน้อยกว่ากินน้อยกว่าทุกวัน
"ไวท์ ทำไมเ้ากินน้อย" คลาสถามขึ้นมาด้วยความเป็ห่วง
"เห็นพี่คลาสกับพี่ครอสเครียดกันเลยไม่ค่อยกล้ากินอะไรครับ" เสียงทุ้มนุ่มตอบตามตรงเพราะว่าอึดอัดในสถานการณ์แบบนี้เหลือเกิน พอเ้าชายครอสมาทำไมบรรยากาศไม่ดีและเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
"ข้ากับท่านพี่กำลังเครียดเื่ดูแลความปลอดภัยของเ้าให้ไปถึงเขตใต้อย่างปลอดภัยยังไงล่ะ นอกนั้นไม่มีอะไรหรอก"
"พลังของเ้าดีขึ้นหรือยังล่ะ" ครอสถามเปลี่ยนบรรยากาศเพื่อทำให้บรรยากาศไม่ตึงเครียดมากนัก
"ผมฝึกได้เยอะแล้วครับ ตอนนี้ถ้าอารมณ์ร้อนไม่น่าจะทำให้พลังออกมามากเหมือนทุก รอบแล้ว" และยังได้เรียนรู้อะไรมาเพิ่มด้วยน่าจะช่วยให้ใช้พลังได้ไม่มากก็น้อย ตำราก็ได้มาแล้วตั้งหลายเล่มเพื่อฝึกฝนและวิธีการอ่านก็มีแต่เผ่าพันธ์ุเดียวกันเท่านั้นจะเปิดอ่านได้
"ดีแล้วล่ะ เดี๋ยวลองไปทดสอบตอนไปถึงวังของข้าว่าเ้าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว" ครอสบอกพลางยิ้มให้อย่างเอ็นดูคนตรงหน้า
ทันทีที่คลาสเห็นสีหน้าแบบนั้นของน้องชายฝาแฝดก็ทำให้รับรู้ได้ทันว่าอีกคนรู้สึกอย่างไร เห็นทีว่าคนที่หนักใจที่สุดจะไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากไวท์นั่นเอง แต่ว่าด้วยนิสัยและบุคลิกที่น่าค้นหา ไม่แปลกใจที่จะมีแต่คนหลงรักเด็กคนนี้ รอดูกันต่อไปว่าจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
"ท่านไวท์ขอรับ ข้าเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมเดินทางแล้ว" เฟลิกซ์บอกพลางผายมือเชิญนายของตนขึ้นรถม้า
หลังจากเกิดเื่ถูกขับไล่ในครั้งนั้นบุคคลที่ได้รับตำแหน่งและความไว้ใจก็รีบทำคะแนนเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจอย่างแท้จริง ไม่ใช่ความไว้ใจแบบว่าตามมารยาทเท่านั้น เ้าของตนเองแค่พยักหน้ารับแล้วเดินขึ้นรถม้าไปตามปกติ ครอสได้แต่หัวเราะส่งเสียงในลำคออย่างพึงพอใจ นี่แหละคือลูกหลานตาแก่แน่นอน การตอกกลับให้ลูกครึ่งแวมไพร์ แวมไพร์หน้าหงายได้คือต้องเป็สองตาหลานเท่านั้น
"ปวดหลังไหม เดินทางมันค่อนข้างนานหน่อย"
"ไม่เป็ไรครับ ได้ขึ้นรถที่ลอยฟ้าแบบนี้ผมตื่นเต้นมากกว่าปวดหลังซะอีก"
"หึ! สมเป็เ้าดีนะไวท์"
"แล้วอีกไกลไหมครับกว่าจะถึงเขตใต้"
"เป็คำถามที่น่าสนใจดี ปกติแล้วจะใช้เวลารถม้าแบบทั่วไปร่วมเดือนแต่ว่าพวกเราเหาะมาแบบนี้ไม่เกินคืนนี้น่าจะถึงแล้วเพราะว่าใช้พลังของข้าทำให้มันเร็วขึ้นหลายเท่าตัวยังไงล่ะ" สิ้นสุดคำอธิบายของครอสเลยทำให้ไม่แปลกใจว่าทำไมรถม้าที่บินได้นั้นปกติไม่ได้เร็วขนาดนี้แต่เร็วเพราะว่ามีคนเร่งความเร็วนั่นเอง
ณ พระราชวังเขตใต้
เพราะพลังเวทย์ของครอสทำให้เดินทางมาถึงเร็วกว่าปกติแต่ทำให้เ้าตัวอ่อนแอลงไปไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะระยะทางมันก็ไม่ใช่น้อยแถมยังมีทั้งสัมภาระและจำนวนคนที่มากพอสมควรเลย ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ตัวเองอ่อนแอแบบนี้ด้วย ท่าทางจะต้องฝึกฝนพลังเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เสียแล้ว
"ท่านครอส เป็อะไรมากหรือเปล่าพะยะค่ะ" ชอยส์รีบวิ่งมาพยุงนายของตนทันทีที่เห็นว่ากำลังจะเสียการทรงตัว เพราะการวางแผนเื่การเดินทางให้เร็วขึ้นเพื่อป้องกันการทำร้ายคุณชายริค ไวท์ ทำให้ร่างกายของเ้านายตนรับภาระหนัก ถึงจะบอกว่าเป็ฝาแฝดกันแต่พลังของทั้งสองก็ต่างกันมากนัก เ้าชายครอสไม่ได้เก่งกาจในด้านนี้ดีเท่าเ้าชายคลาสผู้เป็พี่ชายฝาแฝด
"ถ้าเช่นนั้นขอเชิญคุณชายริค ไวท์ไปพักผ่อนก่อนนะขอรับ ข้าจะพาท่านครอสไปพักผ่อน"
"ได้ ข้าจะไปพักผ่อน"
เหล่าลูกครึ่งแวมไพร์ทั้งสี่ช่วยกันจัดแจงและจัดข้าวของทุกอย่างให้ไวเหมือนรีบกันไปไหนสักแห่ง ถึงจะรู้ว่ามีความสามารถแต่แบบนี้มันต่างออกไปจากเดิม หมายความว่ายังไงกันแน่
"พวกเ้าจะรีบไปไหนกันแน่ ปกติไม่เคยจัดของให้ข้าไวขนาดนี้" ทั้งสี่หยุดเคลื่อนไหวทันทีที่นายของตนพูดแบบนั้น สมกับเป็ลูกหลานตาแก่ จับผิดได้เร็วเหลือเกิน
"คือว่า...ให้ท่านเฟลิกซ์บอกแล้วกันขอรับ" คลาวน์เบนหน้าหนีจากนายของตนแล้วโยนไปหาคนที่มีตำแหน่งมากกว่าพวกเขาในตอน รองลงจากนายเหนือหัว
"ทำไมกลายเป็ข้าล่ะ ทำไมเ้าทำแบบนี้ล่ะคลาวน์" เฟลิกซ์สะดุ้งทันทีหลังจากถูกโบ้ยมาทางตนเองแล้วสบตากับนายเหนือหัวแล้วรู้เลยว่าสีหน้าแบบนี้ไม่ได้ล้อเล่น อีกฝ่ายเอาจริง...หากตอบความเท็จได้มีเื่อย่างแน่นอน
"ดูเหมือนว่าการถามของข้าเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำให้พวกเ้าพูดได้สินะ" มือขาวยกมือขึ้นมาพลางท่องอะไรบางอย่างที่ทั้งสี่คนไม่เข้าใจแต่ทำให้เกิดลูกไฟเล็กๆ สีแดงล้อมรอบตัวของทั้งสี่เอาไว้ เริ่มจะเหงื่อตกกันหมดแล้ว
"ข้าจะถามอีกครั้งว่ามีเื่อะไรกัน อย่าลืมนะว่าพลังของันั้นแข็งแกร่งสามารถเผาให้แวมไพร์ผิวไหม้ได้"
"แล้วพวกเ้าเป็ลูกครึ่งแวมไพร์ อาจจะทำให้ลึกถึงกระดูกก็ได้" เสียงทุ้มนุ่มในเวลานี้ไม่ได้หวานหูเลยแม้แต่น้อย มันแฝงมาด้วยความน่ากลัว ทรงพลัง พร้อมทำลายหากไม่ยอมบอกในสิ่งที่้ามา
"คือว่ามีจดหมายส่งมาข่มขู่ท่านไวท์จำนวนมากจากพวกไม่หวังดี แล้วระหว่างเดินทางมาพวกเราก็พยายามช่วยกันป้องกันไม่ให้เกิดการโดนทำร้ายในระหว่างที่พลังของท่านยังตื่นไม่สมบูรณ์ขอรับ" เฟลิกซ์ตัดสินใจบอกความจริงทั้งหมดเพราะกลัวจะโดนทำอะไรมากกว่านั้น ไม่มีใครรู้ว่าพลังของักับเทพรวมกันเป็อย่างไร อย่าเสี่ยงชีวิตเลยดีกว่า
"อืม แบบนี้นี่เอง" เมื่อได้คำตอบที่พอใจแล้วไวท์ก็ลดมือลงพร้อมทั้งพลังก็หายไปด้วย ทั้งสี่คนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่คิดไม่ฝันว่าคุณชายที่น่ารักจะมีวันนี้ด้วย วันที่มาซักถามอะไรที่น่ากลัวขนาดนี้
"ข้าคิดว่าพวกเ้าไม่จำเป็ต้องปิดบัง ไม่ว่าจะเื่อะไรก็ตามที่มันเกี่ยวข้องกับข้า"
"ข้ามีสิทธิที่จะรู้เพื่อที่จะได้ป้องกันและระวังภัย พวกเ้าสี่คนรวมพลังกันก็ไม่มีทางที่จะปกป้องได้ นอกเสียจากข้าเท่านั้นที่จะปกป้องพวกเ้าได้" สิ่งที่ไวท์พูดไม่ได้ผิดเลยแม้แต่ประโยคเดียว ถึงทั้งสี่คนจะเก่งกาจมากแค่ไหนหากเจอแวมไพร์ชนขุนนางเกินหกคนก็ไม่น่าจะต้านทานได้แล้ว เด็กคนนี้กำลังเติบโตเป็นายคนที่แท้จริง
"ขอรับ พวกข้าจะจำเอาไว้ และไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบวันนี้ขึ้นอีกขอรับ" ทั้งสี่คนทำความเคารพแบบจักรวรรดิและขอโทษจากใจจริง นับจากนี้ไปต้องหวังพึ่งเด็กคนนี้แบบไม่กังขาอะไรอีก พวกเขากังวลความรู้สึกและเป็ห่วงมากจนเกินไป
"ถ้างั้นมาเริ่มพูดเื่ของท่านในเวลานี้เลยดีกว่าขอรับ" เฟลิกซ์เปิดประเด็นแล้วยกมือให้สัญญาณแกทั้งสาม
ไม่นานนักก็มีกล่องจำนวนเก้ากล่องเป็จดหมายแต่ดูจากซองและสีไม่น่าใช่เนื้อความที่ดีเท่าไหร่นัก
"จดหมายเหล่านี้เป็จดหมายลับที่แสดงถึงความ้าที่อยากจะลิ้มรสเืของท่านทั้งหมด และมีการลักลอบส่งเพื่อให้รู้ว่าท่านไวท์อยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ และจ้องจะกินเืก่อนที่ท่านจะอายุครบสิบแปดปีดั่งคำนายที่พลังจะตื่นขึ้นอย่างเต็มที่ และทำให้ยากต่อการได้มาซึ่งพลังและกำจัดออกไปให้พ้นทาง" ไวท์ไม่ได้ตอบอะไรแต่พยักหน้าเป็เชิงว่าเข้าใจ
"และตอนนี้พวกมันกำลังตามมาถึงเขตใต้แต่น่าจะช้ากว่าประมาณสิบกว่าวัน และท่านจะต้องเดินทางไปที่อื่นอีกมันเลยทำให้การติดตามล่าช้าออกไปเพราะบุคคลที่อยู่กับท่านมีพลังมากพอที่จะพาเคลื่อนไหวให้หนีได้เร็วยิ่งขึ้น"
"วันเกิดของข้าน่าจะเป็ปีแต่พลังน่าจะมาไวกว่านั้นเพราะเริ่มควบคุมได้มากขึ้นและใช้ได้มากขึ้นแล้ว ไม่ต้องเป็ห่วงกันเกินไปนัก ข้าจะเขียนจดหมายหาทุกคนที่ข้าเดินทางแล้วและยังไม่ได้เดินทางว่าให้วางใจในเื่นี้ได้"
"ขอรับ ท่านไวท์"
