หลังจากที่พวกเขาเ่าั้ออกไปกันได้ไม่นาน ก็เหลือแค่ไม่กี่คนที่ยังฝึกต่อ
ถึงตอนนี้เวลาก็ผ่านไปแล้วประมาณครึ่งเดือน ถ้ารวมกับคนที่เพิ่งจะออกไปเมื่อครู่ก็เท่ากับห้าคน
ส่วนคนที่ยังอดทนแช่อยู่ในสระเลี่ยนเหยียนคือเิหยูเยียน ศิษย์ผู้หญิงอีกคน ศิษย์ผู้ชายสองคน แล้วก็ิอวี่อีกหนึ่งคน
คนที่เหลืออยู่นั้นไม่ใช่ว่าจะเป็คนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสิบคน แต่ว่าพวกเขามีความเด็ดเดี่ยว หรือไม่ก็มีพลังแฝง ถือได้ว่าแข็งแกร่งมากกว่าห้าคนที่ออกไปแล้วก่อนหน้านี้มาก
ในบรรดาห้าคนที่อยู่ในสระ สีหน้าของิอวี่ดูบู้บี้ที่สุดเพราะเ็ปมาก ส่วนคนที่เหลือถึงแม้ท่าทางจะไม่ได้แสดงออกถึงขนาดนั้น แต่ก็ดูไม่เป็ธรรมชาติ ทุกคนล้วนแต่พยายามฝืนทน
มีแค่เิหยูเยียนคนเดียวเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว ริมฝีปากสั่น บนใบหน้าอันงดงามของนางไม่ได้มีอารมณ์ใดๆ เหมือนดูสบายๆ
หลังจากแช่สระเลี่ยนเหยียนมาได้สามวัน เิหยูเยียนก็เริ่มคุ้นชินกับอุณหภูมิของสระและเริ่มตั้งใจฝึก
ร่างกายของนางเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด นางดูดซับแก่นสารพลังงานเปลวไฟอย่างต่อเนื่อง เหมือนกับกินเท่าไรก็ไม่อิ่ม ลมปราณเพิ่มมากขึ้น กล้ามเนื้อและกระดูกของนางก็แข็งขึ้นกว่าเดิม แก่นสารพลังงานที่ถ่ายเข้าไปในดวงจิตเทวะแปรเปลี่ยนเป็ลมปราณ ทำให้ดวงจิตเทวะของนางนั้นเริ่มแข็งและหนาแน่นมากขึ้น
ถึงแม้เิหยูเยียนจะดูอ่อนแอ แต่นางไม่เพียงมีพลังฝีมือที่แข็งแกร่งเท่านั้น ยังมีอุดมการณ์ความหนักแน่นที่จะดูแคลนไม่ได้เลย
พลังเวทมอบพลังจิตที่แข็งแกร่งอย่างมากให้กับเิหยูเยียน เพราะพลังจิตของนางจึงทำให้อดทนได้มาจนถึงตอนนี้ และก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของนางด้วย
นางยังสามารถอดทนต่อไปได้อีก!
ผ่านไปอีกสามวัน ศิษย์อีกสามคนที่เหลือก็ทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นแต่งตัวแล้วออกไป
แต่พวกเขากลับพบว่า ระดับสารเหลวในสระเลี่ยนเหยียนนั้นเหมือนค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ สารเหลวที่มีมากกว่าสามเมตรตอนนี้เหลือลึกไม่ถึงสองเมตร
“ใน่เวลาแค่นี้ เราดูดพลังงานไปมากขนาดนี้เลยหรือ?”
ศิษย์ผู้ชายคนหนึ่งรู้สึกตะลึงมาก เวลาเกือบยี่สิบวันเขารู้แต่ว่าต้องดูดซับพลังงานไปให้มากที่สุด มากเท่าไรยิ่งดี แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองดูดซับพลังงานเ่าั้ไปมากน้อยแค่ไหน
แต่หลังจากที่เห็นระดับสารเหลวในสระเลี่ยนเหยียนลดลง เขาก็เหมือนรู้สึกว่าตนเองนั้นดูดซับพลังงานไปได้จำนวนมาก
“จริงหรือเนี่ย? เราดูดพลังงานไปกันได้เยอะขนาดนี้เลย ว้าว ดีจังเลย!”
พอได้ยินดังนั้น ศิษย์ผู้หญิงอีกคนก็รู้สึกดีใจมาก นางดูตื่นเต้นมาก แต่พอมองไปที่แก่นสารพลังงานเปลวไฟที่เหลืออยู่ สีหน้าของนางก็แอบเศร้า “เฮ้อ หากเราสามารถดูดพลังงานได้มากกว่านี้อีกหน่อยก็ดีสิ น่าเสียดาย ร่างกายมันเหมือนเริ่มจะอิ่มตัวแล้ว”
“จะเศร้าไปทำไมกัน? เราดูดพลังงานมามากพอแล้ว ถึงแม้สระเลี่ยนเหยียนยังเหลือแก่นสารพลังงานเปลวไฟอีกเกินกว่าครึ่ง แต่พลังงานพวกนี้มันมากเกินไป เิหยูเยียนกับิอวี่คงดูดได้อีกไม่เยอะหรอก ไม่เห็นต้องปวดใจเลย เราไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขาสองคนหรอก”
ศิษย์ผู้ชายอีกคนพูดวิเคราะห์ขึ้นมา
“พอเ้าพูดแบบนี้ก็ดูเหมือนเราจะไม่เสียหายจริงๆ นั่นแหละ พวกเขาคงไม่สามารถดูดพลังงานในสระเลี่ยนเหยียนไปจนหมดหรอกมั้ง? อิอิ ... ”
ศิษย์ผู้หญิงอารมณ์ดีไม่น้อย หัวเราะชอบใจอยู่กับศิษย์ผู้ชายอีกสองคนและหายออกไปจากประตูทางเข้าออกของสระเลี่ยนเหยียน
ผ่านการฝึกในครั้งนี้แล้ว พลังฝีมือของพวกเขาก็ก้าวหน้ากันไปมาก และพลังแฝงในตัวของพวกเขาก็ถูกกระตุ้นด้วย แก่นสารพลังงานเปลวไฟช่วยเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายให้พวกเขาได้รับการส่งเสริมและฟื้นฟูอย่างละเอียด
ในเวลานี้ จากจำนวนศิษย์ชั้นยอดสิบคนก็เดินออกไปแล้วแปดคน เหลือแค่สองคนนั่นก็คือิอวี่กับเิหยูเยียน
ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่า ตอนนี้เหลือพวกเขาแค่สองคนเท่านั้น เพราะิอวี่กับเิหยูเยียนอยู่ในสมาธิของตัวเอง ฝึกฝนอยู่ในโลกของตัวเองอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ความรู้สึกแบบนี้มันงดงามมาก ความสนใจทั้งหมดถูกทุ่มเทไปอยู่ในนั้น!
เหตุการณ์เป็อยู่อย่างนี้ต่อไปอีกสามวัน
ในหัวใจของิอวี่มีแก่นสารพลังงานของเปลวไฟสะสมอยู่มาก ตอนนี้ในหัวใจของเขามีแก่นสารพลังงานเปลวไฟอยู่เต็มสี่จากห้าส่วนแล้ว
ก่อนหน้านี้พลังงานเปลวไฟทั่วทั้งสระถูกิอวี่คนเดียวดูดมาถึงเจ็ดส่วน พลังงานจำนวนมากมายเ่าั้ ในเวลานี้ถูกกระชับจนเหลือขนาดใหญ่เท่ากำปั้นอยู่ในหัวใจของเขา
มันก็ไม่ใช่เพราะิอวี่ตั้งใจจะย่อส่วนพลังงานหรอก เพราะความสามารถของเขาไม่มีทางสามารถกระชับแก่นสารพลังงานที่บริสุทธิ์อยู่แล้วได้อีก
ทุกอย่างได้รับการช่วยเหลือจากเคล็ดวิชาหยินหยางไร้เทียมทานทั้งนั้น!
ิอวี่ทำตามเคล็ดวิชาหยินหยางไร้เทียมทานเพื่อปรับเปลี่ยนพลังงาน พูดอย่างจริงจังเลยก็คือ ในเวลานี้แก่นสารพลังงานเปลวไฟมันกำลังเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง
มันกำลังเปลี่ยนเป็สัจธรรมเพลิง!
แก่นสารพลังงานเปลวไฟสิบส่วน ร้อยส่วน พันส่วน มันอาจจะแปรเปลี่ยนเป็สัจธรรมเพลิงได้แค่หนึ่งส่วนเท่านั้น ดังนั้น เขาถึงได้ดูดซับพลังงานอย่างต่อเนื่อง
ิอวี่พบว่าพลังงานในหัวใจของเขานั้นมันยังไม่พอ จะต้องเติมให้เต็มถึงสามารถกระตุ้นสัจธรรมเพลิงออกมาได้!
เขาใช้ร่างกายดูดซับพลังงานให้ได้มากที่สุด และเพิ่มมันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
ครั้งนี้ไม่ใช่แค่จิตสำนึกของิอวี่เท่านั้นที่้า แต่เหมือนหัวใจของเขานั้นก็ส่งสัญญาณความกระหายออกมาด้วย และเริ่มดูดซับแก่นสารพลังงานเปลวไฟรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง!
ก่อนหน้านี้หัวใจของิอวี่นั้นยากที่จะแบกรับแก่นสารพลังงานเปลวไฟได้ แต่ในตอนนี้ ระหว่างการดูดซับพลังงาน หัวใจของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดโดยแก่นสารพลังงานเปลวไฟ ทำให้มันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!
หลังจากผ่านการเ็ปแบบนั้น มันก็ทำให้เขาแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม!
“เก็บ!”
ิอวี่พูดในใจ แล้วหัวใจนั้นก็เกิดแรงดึงดูด พลังงานสี่ในห้าส่วนค่อยๆ ถูกเติมจนเต็ม จนสุดท้าย ในหัวใจก็มีแก่นสารพลังงานเปลวไฟอย่างสมบูรณ์!
ิอวี่ใช้ความคิดทันที เขาเริ่มท่องเคล็ดวิชาหยินหยางไร้เทียมทาน แก่นสารพลังงานเปลวไฟในหัวใจของเขาเริ่มหมุนวนขึ้นมา และล้อมรอบดวงจิตเทวะเอาไว้ มันหมุนลอยตัวอย่างต่อเนื่องราวกับภาพลวงตา!
ยังต้องได้พลังงานอีกจำนวนมาก ถึงช่วยให้ข้าฝึกสัจธรรมเพลิงได้!
จิตใจของิอวี่แผ่ปกคลุมไปทั่วสระเลี่ยนเหยียน และเริ่มดูดแก่นสารพลังงานเปลวไฟรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง ระดับสารเหลวในสระหากมองด้วยตาเปล่านั้นลดลงไปอย่างรวดเร็วจนเกือบจะเห็นก้นสระ!
แก่นสารพลังงานเปลวไฟก็เหมือนอสูรร้ายที่พุ่งเข้าหาหน้าอกของิอวี่ และถ่ายพลังงานเข้าไปในหัวใจของเขาอย่างต่อเนื่อง!
บีบอัด! มันบีบอัดพลังงานเข้าไปอย่างต่อเนื่อง!
“อือ ... ”
ิอวี่เริ่มท่องเคล็ดวิชาเร็วขึ้นเรื่อยๆ แก่นสารพลังงานเปลวไฟที่มีพลังงานหนาแน่นค่อยๆ หดและหมุนรอบหน้าอกของเขาอย่างรวดเร็ว พลังงานเ่าั้เหมือนกำลังจะะเิตัวออก!
ทันใดนั้นเอง!
ภายในแก่นสารพลังงานเปลวไฟสีแดงเพลิงก็เหมือนจะมีแสงสีทองเข้มระยิบระยับแสบตาขึ้นมา ตอนที่มันลุกโชนเหมือนดั่ง “ประกายไฟแห่งดวงดาว” มันคือแรงกระตุ้นในการเริ่มต้น จากนั้น แก่นสารพลังงานเปลวไฟทั้งหมดในหัวใจของิอวี่ก็ถูกย้อมเป็สีทองเข้มบริสุทธิ์!
มันไม่ใช่แก่นสารพลังงานเปลวไฟอีกต่อไปแล้ว แต่มันคือสัจธรรมเพลิงที่เกิดจากการควบแน่นและเปลี่ยนแปลงคุณภาพ!
หัวใจของิอวี่กลายเป็เปลวเพลิงสีทองเข้มทั้งดวง หัวใจของเขานั้นเต้นแรง มันเหมือนเคลือบด้วยทองคำ ทำให้ผู้คนััได้ถึงความแข็งแกร่งและลึกล้ำ
ในหัวใจของเขา สัจธรรมเพลิงสีทองเข้มหมุนรอบอยู่ที่ดวงจิตเทวะ และคุ้มครองมันเอาไว้ภายใน!
ดวงจิตเทวะและสัจธรรมเพลิงดูเหมือนจะมีการเชื่อมโยงกันอยู่เล็กน้อย ตอนที่ิอวี่ควบคุมดวงจิตเทวะให้ปล่อยลมปราณเข้าไปในสัจธรรมเพลิง สัจธรรมเพลิงก็เหมือนจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เขาถ่ายลมปราณเข้าไปภายในมากขึ้น สัจธรรมเพลิงก็ดูเหมือนจะยิ่งร้อนแรง เหมือนว่าจะพุ่งออกมาจากร่างกาย!
ิอวี่เข้าใจในทันทีว่า สัจธรรมเพลิงเดิมก็ต้องถูกดวงจิตเทวะควบคุม เขาแค่ใช้พลังจิตนิดเดียวในการควบคุมดวงจิตเทวะ เขาก็จะสามารถควบคุมสัจธรรมเพลิงที่ซ่อนอยู่ในหัวใจของเขาได้เลย
และิอวี่ยังพบอีกว่า สะพานแห่งหยินหยางที่เชื่อมโยงบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์กับดวงจิตเทวะอยู่นั้นเหมือนจะขยายใหญ่ขึ้นเหมือนกัน มันดูหนาขึ้น และมีลมปราณที่หมุนเวียนภายในเยอะมากขึ้น ทำให้ระดับความเร็วในการฝึกวิชาของเขาจะเร็วขึ้นไปอีก!
สิ่งที่ทำให้ิอวี่แปลกใจมากที่สุดก็คือ ความสามารถของเขาในเวลานี้มันเพิ่มขึ้นมาเป็ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุดแล้วโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย!
ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาฝึกสัจธรรมเพลิงอยู่ตลอด แต่แก่นสารพลังงานเปลวเพลิงส่วนหนึ่งก็ยังถูกเขาดูดไปไว้ในดวงจิตเทวะด้วยเหมือนกัน
ตลอดสองเดือนที่ผ่านมา ิอวี่ไม่ได้หยุดพักเลย ถึงแม้เขาจะใช้เวลาเกือบหนึ่งเดือนในการเรียนรู้ศาสตร์แห่งกระบี่ แต่เขาก็ไม่ได้หยุดฝึกฝน และการที่เขามีสะพานแห่งหยินหยาง ก็ทำให้พลังฝีมือของเขานั้นก้าวหน้าเพิ่มขึ้นไปด้วย
ดังนั้น ิอวี่ดูเหมือนจะยังไม่ได้มีลางสังหรณ์ในการทะลวงระดับ แต่ในความเป็จริงเขามีโอกาสที่จะทะลวงระดับแล้ว
เมื่อได้รับการกระตุ้นจากแก่นสารพลังงานเปลวไฟ มันก็เหมือนเป็ช่องทางน้ำไหลที่พัดเรือให้ล่องผ่านไป ิอวี่รู้สึกว่าเขาใกล้จะไปถึงขอบเขตอมฤตขั้นที่สองแล้ว
“ตึกตึก ... ตึกตึก ... ”
หัวใจสีทองเข้มดวงนั้นของิอวี่มีจังหวะการเต้นที่หนักแน่นมาก มันเหมือนศูนย์กลางชีวิตทั้งหมดของเขา ทุกครั้งที่หัวใจของเขาเต้น ก็จะมีพลังงานจำนวนมากไหลผ่านไปยังแขนขาทั้งหมด
สัจธรรมเพลิงเดิมก็เป็ลมปราณพลังงานธาตุหยาง ิอวี่รู้สึกได้ว่าสติสมาธิของเขานั้นตื่นตัวอย่างมาก เืลมในร่างกายของเขามันพลุ่งพล่าน และร่างกาย่ล่างของเขาก็ตื่นตัวจนรู้สึกทรมาน
ิอวี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เขาก้มหน้าลงไปมองก็พบว่าิอวี่น้อยมันตื่นตัวขึ้นแบบที่ควบคุมไม่ได้เลย ...
ิอวี่รู้สึกพูดไม่ออก เขาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลย แต่ลมปราณธาตุหยางของสัจธรรมเพลิงมันรุนแรงมากจนทำให้ร่างกายของเขาเกิดปฏิกิริยาขึ้น
“รีบใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่า เกิดใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี”
ิอวี่กำลังคิดจะแต่งตัวใส่เสื้อผ้า แต่พอเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเงาอะไรขาวๆ ปรากฏในม่านตาของเขา เงานั้นมันขาวจนสะดุดตาเลยทำให้เขารู้สึกสงสัย
นั่นอะไร?
ิอวี่มองตามระดับสายตาไป ...
ขาขาวดูเนียนราวกับไข่มุก ส่วนเว้าส่วนโค้งของขาที่งดงามนั่งขัดสมาธิอยู่ ปกปิดจุดเล็กๆ ดำๆ เอาไว้ เมื่อมองขึ้นไปอีกหน่อยก็เจอหน้าท้องที่แบนราบ จากนั้นก็เป็ส่วนเว้านูนออกมา มันเป็รูปทรงกลมๆ ที่ดูอวบอิ่มน่าหลงใหล จากนั้นก็เป็ไหปลาร้าที่สวยงดงาม ่คอที่เรียว และเมื่อมองไปถึงใบหน้าก็ดูสวยงามราวกับหยก
อ๋อ ที่แท้ก็เิหยูเยียนนี่เอง ...
... เดี๋ยวนะ นาง ทำไมนางไม่ได้ใส่เสื้อผ้า!
แล้วสระเลี่ยนเหยียนล่ะ?
ทำไมที่นี่ถึงได้มีหลุมขนาดใหญ่อยู่? แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดแล้ว?
ิอวี่มองไปรอบๆ ด้วยสายตาที่ตกตะลึง ในหัวนั้นว่างเปล่า เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถอธิบายอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย!
และในเวลานี้เอง เิหยูเยียนก็เหมือนััได้ว่าแก่นสารพลังงานเปลวไฟมันไม่อยู่แล้ว หว่างคิ้วของนางเริ่มขยับและก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
