“ เพื่อความสมจริง พี่ใหญ่ทั้งสองคนพวกท่านก็ห้ามบอก ว่าข้ายังมีชีวิตอยู่และตายแบบหลอกเท่านั้น สถานที่ศึกษาเป็ที่กระจายข่าวได้ดีที่สุด”
“ พรุ่งนี้ให้ท่านพ่อขับรถพาข้า ไปส่งข้าที่หมู่บ้านป่าหมอกอยู่ติดชายแดน แคว้นตงหยาง อาจจะใช้เวลาเดินทางหลายวัน”
“ ส่วนทุกคนอยู่ที่บ้านก็ให้ใส่ชุดไว้ทุกข์ และบอกว่าข้าป่วยตายไม่สามารถฝังแถวนี้ได้จึงเอาไปฝังไว้ในป่าที่ห่างไกล”
“ ท่านปู่เป็เ้าบ้านไปแจ้งด้วยว่าข้าได้เสียชีวิตไปแล้ว จากการเจ็บป่วยที่รักษาไม่หายหากพวกเขาสงสัยก็ให้ไปถามที่ตำหนักหอมหมื่นลี้ ”
“ บอกแต่ว่าข้ากลับมาถึงบ้านก็อาการหนักและเสียชีวิตลง เื่การเจ็บป่วยไม่รู้ที่มาที่ไปตอบกับเ้าหน้าที่ไปแค่นี้ก็พอเ้าค่ะ”
“ เอาตามที่เ้าว่าก็แล้วกันหลานปู่แต่เ้าไปอยู่ตัวคนเดียวต้องระวังตัวให้มาก วันหนึ่งจะต้องรู้ให้ได้ว่าพวกเขา มีใครอยู่เื้ัและทำไมถึง้าสังหารเ้า”
“ นี่คือตั๋วเงินสองพันตำลึงทอง และมีของมีค่าที่เก็บได้จากสำนัก ให้พวกท่านเอาไว้ขายในวันข้างหน้า และนี่อีก ห้าสิบตำลึงทอง ข้าจะเก็บไว้กับตัวแค่สิบตำลึงทองพอ”
“เ้าเอา ตั๋วเงินมาจากนี้มาจากที่ไหนหลานย่า หรือว่าขายสมบัติที่เก็บได้กัน”
“ ข้าจะบอกให้กับทุกท่านว่าตำราที่ข้าศึกษามีตำราสมุนไพรและการปรุงยาอยู่ในนั้นด้วย และที่ค้าขายไปก็คือยาที่ข้าปรุงขึ้นมาเอง เ้าค่ะ”
“ และข้าได้นำยาส่วนหนึ่งที่รักษาโรคต่างๆอยู่ในขวดกระเบื้องเคลือบนี้ ข้างขวดจะมีชื่อยาและสรรพคุณเขียนติดไว้ ท่านหากมีใครเจ็บป่วยไม่สบายก็สามารถกินได้เลย”
“ ฉะนั้นข้าไปอยู่ผู้เดียวพวกท่านไม่ต้องเป็ห่วงข้าเอาชีวิตรอดได้ ท่านพ่อท่านแม่รบกวนท่านไปหาซื้อชุดเด็กผู้ชายให้ข้าหลายชุดเอาสีที่เปื้อนยากนะเ้าคะ”
“พวกท่านจะต้องคุยกันในร้านว่าซื้อให้พี่ใหญ่กับพี่รองน่ะเ้าค่ะ หรือว่าจะซื้อไปเผื่อพวกเขาด้วยก็ได้เ้าค่ะ”
“ เสื้อผ้ายังไปซื้อตอนนี้ทันแต่เื่แจ้งเ้าหน้าที่ว่าเ้าเสียชีวิตต้องไปพรุ่งนี้หลังจากที่เ้าเดินทางออกไปกับพ่อแล้ว ปู่จะไปแจ้งแล้วจัดการให้เรียบร้อย”
ตกลงกันเรียบร้อยแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันออกไปทำงาน ผู้เป็พ่อและแม่ไปซื้อเสื้อผ้า ปู่กับย่าช่วยชิ่วอิงเตรียมของที่จะออกเดินทาง
รอจนมืดชิ่วอิงเอาก้อนหินมาวางตามมุมรั้ว และตัวบ้านด้วยมีปู่และย่ายืนมองอยู่ไกลๆ
“ พวกท่านไม่ต้องถามว่ามันคือสิ่งใด รู้แต่เพียงว่าหากมีอันตรายเกิดขึ้นให้อยู่แต่ภายในรั้วบ้านเท่านั้น แต่ถ้าเหตุการณ์มันหนักกว่านั้น ก็ให้เขามาอยู่ในบ้านเ้าค่ะ”
“ ท่านต้องเตรียมเสบียงไว้บางส่วนไว้ในบ้านด้วยนะเ้าคะเผื่อออกไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหรืออาจจะไม่เกิดแต่เพื่อป้องกันไว้ก่อนเ้าค่ะ”
ชิ่วอิง ไม่ได้บอกว่ามันคือสิ่งใด และตาของค่ายกล มีตัวนางคนเดียวเท่านั้นที่รู้
่เย็นท่านพ่อท่านแม่กลับมาพร้อมเสื้อผ้าถูกพับไว้เรียบร้อยแล้ว เตรียมไว้หนึ่งชุดสำหรับใส่พรุ่งนี้ ส่วนเสื้อผ้าผู้หญิงก็เตรียมไว้หนึ่งชุดเพื่อที่จะเอาไปฝังลงดิน
เช้ามืดสองพ่อลูกเร่งออกเดินทาง ไปยังหมู่บ้านป่าหมอก ซึ่งใช้เวลาสามวันกว่าจะถึง
“ อืม! สมกับเป็หมู่บ้านป่าหมอกมองทางไหนมีแต่หมอกไปหมด ูเาสลับซับซ้อนมีหมอกปกคลุมไม่ต่างอะไรจากควันไฟ แทบไม่เห็นทาง ท่านพ่อระวังตัวด้วยนะเ้าค่ะตอนขากลับต้องออกมาตอนมีแสงแดด”
“ ท่านพ่อต้องหาซื้อบ้านหลังเล็กเ้าค่ะ ซื้อเป็ชื่อท่านไม่ต้องหลังใหญ่ข้าอยู่คนเดียว อ้อ!กับเ้าแมวดำ”
“ พวกเรามาถึงเช้าเกินไปหรือเปล่าลูกชาวบ้านเขายังไม่ตื่นกันเลย ”
“ ไม่เช้านะเ้าคะท่านพ่อ อาจจะเป็เพราะหมอกหนาก็ได้ทำให้ชาวบ้านไม่อยากตื่นมาแต่เช้า เพราะมองอะไรไม่เห็น”
“ ที่นี่ปลูกสมุนไพรและหาสมุนไพรเป็อาชีพ ่สายน่าจะมีรถม้าวิ่งเข้าออกซื้อสมุนไพรกัน ท่านพ่อเราจะไปร้านขายของเพื่อถามข่าวจากพ่อค้าแม่ค้าหรือไปบ้านผู้นำหมู่บ้าน ดีเ้าค่ะ”
“ เข้าไปถามพวกพ่อค้าแม่ค้าก่อนดีกว่าเพราะเช้าแบบนี้ผู้นำหมู่บ้านอาจจะ เพิ่งตื่นยังทำธุระส่วนตัวไม่เสร็จ”
สองพ่อลูกจอดรถม้า แล้วลงไปนั่งกินซาลาเปากับน้ำชา เพราะอากาศที่นี่หนาวและเย็นมาก
“ชิ่วอิง เสื้อผ้าที่ซื้อมาให้เ้าไม่มีแบบหนาเลยไม่คิดว่าที่นี่จะหนาวเย็นแบบนี้ เดี๋ยวต้องไปหาซื้อเพิ่มแถวนี้ก็น่าจะมีขายอยู่”
“ ท่านป้าข้าสองพ่อลูกเดินทางมาจากแดนไกล้าหาบ้านหลังเล็กอยู่สักหลังหนึ่งตามประสาพ่อลูกท่านพอจะรู้มั้ยว่ามีใครขายบ้าง”
“ พ่อหนุ่ม เ้ายังดูหนุ่มแน่นอยู่กับลูกชายแค่สองคนเองรึ มีอยู่หลังหนึ่งแต่มันอยู่ลึกติดกับชายป่าเลยเ้าของเข้าไปอยู่ในเมืองใหญ่แล้ว น่าจะฝากขายไว้ที่ผู้นำหมู่บ้าน”
“ อยู่ตรงไหนหรือขอรับท่านป้ายังไงก่อนที่จะไปบ้านผู้นำหมู่บ้านข้าจะ ขอไปดูบ้านก่อน ”
“ พวกเ้าเดินทางจากตรงนี้ไปทิศตะวันออกประมาณสองลี้ จะมีบ้านหลังเล็ก แต่ดูหนาแน่นแข็งแรงอยู่หลังหนึ่ง ไม่ได้อยู่ติดกับใครพอไปถึงพวกเ้าจะรู้เอง”
สองพ่อลูกรีบกินและออกเดินทางไปดูบ้านที่ว่า เผื่อไม่ถูกใจจะได้หาที่อื่นต่อ
“ คงเป็หลังนี้แหละท่านพ่อมีอยู่หลังเดียว ตั้งอยู่โดดเดี่ยวไม่เกี่ยวกับผู้ใดแบบนี้ ท่านพ่อข้าตกลงเอาหลังนี่แหละมันมีพื้นที่น่าจะสองหมู่ได้เผื่อข้าจะปลูกสมุนไพร”
“ แต่มันอยู่ไกลจากชาวบ้านนะลูกถ้ามีอะไรเกิดขึ้น หรือสัตว์ป่าบุกมาต้องเจอบ้านเ้าเป็หลังแรก ชาวบ้านก็มาช่วยเ้าไม่ทัน”
“ เื่นั้นท่านพ่อไม่ต้องเป็ห่วงเ้าค่ะข้าดูแลตัวเองได้ ดีเสียอีกจะได้ไม่มีคนมาคอยสงสัย หรือสังเกตว่ามีใครอยู่บ้านบ้าง”
สองพ่อลูกนั่งรถม้าย้อนกลับมาที่บ้านผู้นำหมู่บ้านเพื่อจะขอซื้อบ้าน
“ เ้าสองพ่อลูกสนใจบ้านหลังนั้นรึ อืม! ราคาบ้านไม่แพงหรอกแต่ที่ดินบ้านหลังนั้น มีอยู่สิบหมู่ล้อมรั้วไว้แค่สองหมู่เท่านั้น”
“ เ้าของที่ ฝากข้าขายให้บ้านรวมทั้งที่ดินทั้งหมดสองตำลึงทองไม่ขายแยก”
“ ข้าตกลงซื้อขอรับแต่ถ้า้าคนไปล้อมรั้วพื้นที่ ส่วนที่เหลือท่านพอช่วยหาคนได้ไหมหรือว่าจ้างวันละเท่าไหร่”
“ เดี๋ยวข้าจะ หาคนงานให้ที่นี่จ้างคนละสี่ร้อยอีแปะ แรงงานจะหายากเพราะส่วนมากจะปลูกสมุนไพรขายกันไม่งั้นก็เข้าไปหาสมุนไพรในป่า”
“ ถ้าข้าจ้างแพงเป็หกร้อยอีแปะต่อวัน แต่ต้องตั้งการให้รั้วเสร็จเร็ววันจะได้มั้ย”
“ ได้พ่อหนุ่มเดี๋ยวข้าจะจัดการหาให้ค่าจ้างแพงแบบนี้ คนที่เข้าป่าหาสมุนไพรอาจจะเปลี่ยนใจมารับจ้างก่อนเพราะยังไงสมุนไพรมันก็อยู่ในป่ารอพวกเขาไปเก็บอยู่แล้ว”
สองพ่อลูกจ่ายเงินไปสองตำลึงทอง และหนึ่งตำลึงเงินเป็ค่าน้ำชาให้แก่ผู้นำหมู่บ้านซึ่งดูเหมือนงานจะดูง่ายกว่าเดิม คนงานไม่รู้มาจากไหนเป็สิบช่วยกันล้อมรั้วแค่วันเดียวก็เสร็จ แถมหาคนทำความสะอาดบ้านให้อีกหนึ่งคน
“ ท่านพ่อถ้าอย่างนั้นเราไปหาซื้อที่นอนหมอนมุ้งกันเถอะเ้าค่ะ ซื้อไว้สักสองชุด ให้ท่านพ่อชุดหนึ่ง”สองพ่อลูก นั่งรถม้ากลับเข้าไปในตลาด
“ชิ่วอิง เ้าก็ซื้อเสื้อกันหนาวไปด้วยเลยดูเหมือนที่ร้านจะมีขายด้วย”ชิ่วได้ ชุดกันหนาวมาสามชุดและเครื่องนอน อีกสองชุด
่เย็นสองพ่อลูกก็สามารถเข้าไปนอนในบ้านได้แล้ว “ บ้านนี้ข้าอยู่ผู้เดียวได้ท่านพ่อไม่ต้องเป็ห่วงตอนที่ข้าไปอยู่ที่ ตำหนักหอมหมื่นลี้ข้าอยู่โดดเดี่ยวในป่าสมุนไพรเป็แค่กระท่อมหลังหนึ่งเท่านั้น ห้องครัวห้องน้ำห้องนั่งเล่นไม่มีข้าต้องไปเดินเข้าห้องน้ำไกลมาก”
“ ที่นี่ดูดีและแข็งแรงน่าอยู่มาก มองจากข้างนอกหลังเล็กถึงมีสองห้องนอน มีที่ว่างตรงกลาง ให้นั่งกินข้าวหรือพูดคุยกัน ห้องน้ำห้องครัวก็แยกเป็สัดส่วน มันดีมากจริงๆ”
“ ข้าจะได้ศึกษาตำราการปรุงยาเพิ่ม แถมหมู่บ้านป่าหมอกแห่งนี้ยังเป็แหล่งรวมสมุนไพรของแคว้นตงหยางอีกด้วย ข้าจะได้ไม่ต้องเดินทางหาสมุนไพรให้ยาก”
“ เ้าอยู่ได้พ่อก็สบายใจ มีบ่อน้ำอยู่หน้าบ้าน พ่อดูแล้วถูกปิดไว้ดูสะอาด แต่เ้าต้องระวังเวลาตักน้ำ ร้านค้าของกินของใช้เ้าต้องเดินไปซื้อไกลหน่อย หรือว่าจะหาซื้อม้าหรือลาไว้ขี่สักตัวไหม”
“ อย่าดีกว่าท่านพ่อข้าไม่มีเวลาเลี้ยงและดูแล ร้านค้าแค่นี้ข้าเดินได้สบายอยู่แล้ว ไม่ได้เดินวันละสี่ห้ารอบเสียหน่อย”
“ ท่านพ่อไม่ต้องมาเยี่ยมข้าบ่อยนะเ้าค่ะ เดี๋ยวจะมีคนสงสัยเอาถ้าจะเดินทางไกลมาที่นี่อย่างไม่มีเหตุผล”
“มีร้านขายยาใหญ่ในเมืองรับซื้อสมุนไพรอยู่ หรือว่าตอนขากลับท่านพ่อจะลองขนไปเล็กน้อยเพื่อขายให้กับร้านขายยาใหญ่ๆเอ้!ชื่อว่าอะไรข้าไม่ได้จำชื่อด้วยมันอยู่ไม่ไกลจากตลาดมากข้าไปขายยาที่นั่น เขาให้ราคายุติธรรมและดูเป็คนดี”
“ ก็ได้นะลูกแต่พ่อไม่รู้จักสมุนไพร และสรรพคุณของมัน”
“ เื่นี้ไม่ยากพ่อเดี๋ยวข้าจะเขียนชื่อของมันติดสมุนไพรเป็ตัวอย่างให้ท่านพ่ออย่างละต้น”
“ เหมือนทางร้านใหญ่จะ้า ยาแก้เ็ปและห้ามเืส่งให้กับพวกทหารที่ชายแดน อย่างนั้นสมุนไพรเกี่ยวกับยาห้ามเืน่าจะเป็ที่้าของร้านขายยาใหญ่นั่น”
“ พรุ่งนี้ต้องไปหาซื้อดูจากชาวบ้าน เพราะสมุนไพรถ้าขนแบบสดไปกว่าจะไปถึงร้านยาสามวันน่าจะเหี่ยวแห้งสรรพคุณหายไป เกือบครึ่งแล้วนอกจากจะปรุงเป็เม็ดยาไป หรือซื้อที่ตากแห้งแล้ว”
“ อย่าห้ามเืใช้สมุนไพรไม่กี่ตัวเอง รวมถึงยาแก้ปวดรักษาอาการาเ็ ท่านพ่อหรือท่านจะรออีกสักสองวันให้ข้าปรุงยา และรอสมุนไพรบางตัวตากแห้งท่านค่อยขนกลับไปขายทีเดียว”
“ ชิ่วอิงพ่อรอได้ แต่เ้าจะเอาสมุนไพรไปตากตรงไหน ที่นี่พ่อไม่เห็นจะมีแดดเลย น่าจะมีพ่อค้าคนกลางซื้อสมุนไพรสดจากที่นี่ไปแล้วเอาไปตากแดดอยู่นอกหมู่บ้านป่าหมอก และส่งให้กับโรงหมอหรือร้านขายยาทั่วไป”
“ ข้ามีวิธีเ้าค่ะท่านพ่อขอแค่ให้มีสมุนไพรก็พอ วันนี้เรานอนพักผ่อนกันเถอะเ้าค่ะพรุ่งนี้เช้าเราค่อยออกไปหาซื้อสมุนไพร”
“ เ้าดำข้าจะซื้อสมุนไพรตามรูปนี้ มาปรุงยาห้ามเื กลางคืนถ้าเ้าไม่หลับไม่นอนก็เดินสำรวจให้ข้าหน่อยพรุ่งนี้จะได้ตรงไปซื้อเลยจะได้ไม่เสียเวลา”
“ วันนี้ต้องนั่งสมาธิเสียหน่อยไม่ได้นั่งมาหลายวันแล้วอยู่แต่บนรถม้า”ชิ่วอิง นั่งสมาธิอยู่ค่อนคืนแล้วจึงล้มตัวลงนอน เมื่อเห็นเ้าดำกลับมาจากข้างนอกแล้ว
“ชิ่วอิง นี่เ้าไม่ได้จะออกไปซื้อสมุนไพรแต่เช้ารึ ทำไมพ่อเห็นเ้าหาถุงย่ามมาใส่สิ่งของ เราไม่ได้ซื้อเสร็จแล้วยกใส่รถม้าทีเดียวหลอกรึ ”
“ ท่านพ่อเ้าค่ะท่านดูสมุนไพรที่โตสมบูรณ์นี่สิเ้าคะ เ้าแมวดำคาบมาให้ข้าดู ข้าถามดูแล้วคาบมาจากป่าเ้าค่ะไม่ได้เอามาจากสวนของชาวบ้าน”
“ ชิ่วอิง เ้าอย่าบอกนะว่าคุยกับแมวรู้เื่นะ”
