"มันเป็ศิษย์หลักของนิกายเทียนเจี้ยนนาม หยุนฉาน มันเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อสองวันที่แล้วมันมาที่นี่เพื่อสังหารเ้าล้างแค้นให้เหลียงเซียว อย่างไรก็ตามในขณะที่เ้าปิดด่านอยู่ ข้าและหวงต้าบอกมันให้มาใหม่หลังจากผ่านไปสองวัน ไม่คิดเลยว่ามันจะมาที่นี่เช้าขนาดนี้"
กั๋วฉานพูดออกมา
"ศิษย์หลัก?"
เจียงเฉินขมวดคิ้ว เขาเคยได้ยินเื่ศิษย์หลักของนิกายใหญ่ทั้งสี่มาก่อน แต่ว่าเขาไม่เคยพบพวกมัน
"หยุนฉานเป็อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งนิกายเทียนเจี้ยน เป็ที่รู้จักในหมู่รุ่นเยาว์ในแคว้นฉี เมื่อสองปีที่แล้วมันได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์และได้กลายเป็ศิษย์หลัก หลังจากนั้นมันออกจากแคว้นฉีและไปทำการฝึกฝนที่แคว้นใหญ่กว่านี้ เหตุที่มันมาเพื่อมาสังหารเ้า เพราะการเติบโตของเ้าเป็ภัยคุกคามต่อนิกายเทียนเจี้ยน นอกจากนี้เ้ายังเป็ศัตรูคู่อาฆาตของนิกายเทียนเจี้ยนอีกด้วย ไม่เพียงแค่เ้าได้สังหารศิษย์ของพวกมันไปมากมาย เ้ายังสังหารกระทั่งเหลียงเซียว นี่เป็เหตุว่านิกายเทียนเจี้ยนส่งหยุนฉานมาสังหารเ้าเพื่อขจัดภัยคุกคาม"
กั๋วฉานอธิบายสถานการณ์ในตอนนี้ให้แก่เจียงเฉิน
"มาก็ดี ข้าอยากจะรู้นักว่าศิษย์หลักจะร้ายกาจสักแค่ไหน ข้าจะไปทดสอบด้วยตนเอง"
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้นเผยรอยยิ้มแสยะ ตอนนี้เขาได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลายแล้ว และเขามีตราประทับัถึงสี่ร้อยสิบดวง ความแข็งแกร่งของเขาไม่อาจจินตนาการได้ และด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ เขาสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางทั่วๆไปได้ สำหรับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นเขาสามารถสังหารได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้ว่าหยุนฉานจะเป็อัจฉริยะในหมู่รุ่นเยาว์ก็ตาม เขาสามารถที่จะสังหารมันได้อย่างไม่มีปัญหา
"น้องชาย หยุนฉานไม่ใช่ศัตรูที่ง่ายดาย เ้าต้องระวังตัวให้มาก"
กั๋วฉานเตือนเจียงเฉิน
"จะระวังตัวอะไรล่ะ! เฉินน้อยได้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้์ขั้นปลายแล้ว ด้วยความสามารถของเขา หากเขาลงมือเต็มกำลัง เขาสามารถจะทุบตีหยุนฉานจนขี้แตกได้!"
หวงต้าพูดออกมาขณะที่ผงกหัว มันมีความมั่นใจในตัวเจียงเฉิน เพราะเจียงเฉินสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้ั้แ่แก่นแท้์ขั้นกลาง ไม่ว่าหยุนฉานจะแกร่งสักเพียงใด มันเป็เพียงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น หากว่าเจียงเฉินไม่ได้ทะลวงขั้นสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย เขาอาจต้องทุ่มความพยายามเพื่อเอาชนะมัน แต่ตอนนี้มันคนละเื่ หยุนฉานนั้นไม่อาจทำอะไรเขาได้ เว้นแต่มันเป็ศิษย์หลักแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางของนิกายเทียนเจี้ยน อาจสามารถเอาชนะเจียงเฉินได้
"เ้าหมาเวร เ้าจะมีมารยาทหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร เวลาพูดอย่าได้เอ่ยคำว่า'ขี้'"
กั๋วฉานกลอกตาขาว
สองคนหนึ่งหมาบินขึ้นฟ้า และเพียงพริบตาพวกเขาก็มาถึงประตูหน้าของนิกายเซวียนอี้
"ศิษย์พี่เจียงมาแล้ว! ข้าบอกเ้าแล้ว ศิษย์พี่เจียงไม่ได้หวาดกลัวหยุนฉานแม้แต่น้อย! เมื่อเขามาแล้ว เกรงว่าการต่อสู้ที่รุนแรงจะปะทุขึ้นแน่"
"ไม่รู้ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ นอกจากนี้หยุนฉานเป็อัจฉริยะที่มีชื่อเสียงเมื่อนานมาแล้ว และมันเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันไม่ใช่ผู้ที่คนทั่วๆไปจะสามารถเทียบมันได้"
"ข้าคาดว่าศิษย์พี่เจียงจะต้องเป็ผู้ชนะแน่นอน ศิษย์พี่เจียงไม่เคยสู้ในการต่อสู้ใดที่เขาไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้ ลองคิดดูสิ ั้แ่การแข่งขันประจำปีแคว้นฉี ศิษย์พี่เจียงไม่เคยพ่ายมาก่อน"
.......................................................
การมาถึงของเจียงเฉินทำให้เกิดความฮือฮาทั่วพื้นที่ เขาดูราวกับดวงจันทร์ที่รายล้อมด้วยดวงดารานับไม่ถ้วน
สายตาของหยุนฉานตกไปยังเจียงเฉิน แล้วถามด้วยน้ำเสียงเ็า
"เ้าคือเจียงเฉิน?"
"ใช่ เ้าคิดว่าเ้าเป็ใครกัน? เอ่ยนามของเ้ามาซะ"
เจียงเฉินตอบด้วยน้ำเสียงไม่แยแส แน่นอนว่าเขารู้ว่าหยุนฉานเป็ใคร แต่เขาไม่เคยแสดงความเกรงใจใดๆต่อศัตรู
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความโกรธเกรี้ยวได้ปะทุออกมา ชายผู้นี้กล้าดีอย่างไรถามว่าคิดว่าตัวเองเป็ใคร? มันเป็ถึงหยุนฉานที่เลื่องชื่อ และไม่มีผู้ใดกล้าพูดกับมันด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพเช่นนี้ แม้ว่ามันจะออกจากที่นี่ไปสักพัก ตำนานของมันยังเล่าขานสืบต่อกันมา
หยุนฉานเป็บุคคลในตำนาน แม้ว่ามันจะหายไปสองปีและตอนนี้ได้กลับมาแล้ว ทุกคนที่พบเจอมันจะเกรงกลัวมัน แต่การพูดของเจียงเฉิน เป็การิ่เกียรติของมัน
"ฮึ่ม! เจียงเฉิน เ้าได้ฆ่าเหลียงเซียวไป วันนี้ข้าจะล้างแค้นให้เหลียงเซียว!จงรับคำท้าประลองเดี๋ยวนี้!"
หยุนฉานโอหังอย่างมาก
"หยุนฉานเอ๋ย ข้าคิดว่ากว่าเ้าจะฝึกฝนมาถึงระดับนี้ได้มันไม่ใช่เื่ง่าย ข้าเจียงเฉินเป็คนดีมีเมตตา ข้าขอเตือนเ้าให้ไสหัวไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากว่าเ้าเดินตามรอยเท้าเหลียงเซียว มันจะดูน่าอนาถเกินไป ใช่แล้ว ข้าลืมบอกเ้าไป เหลียงเซียวตกตายอย่างน่าสยดสยอง มันโดนกุดหัวล่ะ"
คำพูดของเจียงเฉินทำให้หยุนฉานควันออกจมูก เ้าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ตัวจ้อยกล้าดีอย่างไรมาบอกให้มันไสหัวไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้?นี่มันเื่น่าขันที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา
"เจียงเฉิน เลิกพล่ามเื่ไร้สาระ มารับความตายไปซะ!"
หยุนฉานปลดปล่อยพลังปราณออกมาอย่างรุนแรง จิตสังหารทะยานสู่์ ดูเหมือนว่ามันจะฉีกเจียงเฉินให้เป็ชิ้นๆถึงจะพอใจ
วู่บ วู่บ......
ทันใดนั้น สายลมอันรุนแรงได้กวาดผ่านบริเวณนี้ พลังอันกล้าแกร่งหลายสายได้พุ่งมาแต่ไกล และทันใดนั้น พวกมันได้มาถึงประตูหน้าของนิกายเซวียนอี้ คนเหล่านี้สวมเครื่องแบบสีเขียวมรกตและดูคล้ายกับศิษย์นิกายเซวียนอี้ พวกมันมาจากนิกายชิงิ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบที่ยืนถัดจากฉิงจื่อ เขามีผมสีแดงปลิวไสวกับสายลมแรง คิ้วของเขาสีแดง และเขาสวมชุดคลุมสีแดง ด้วยร่างกายกำยำและหยิ่งยโส ไม่ว่าผู้ใดสามารถบอกได้ว่ามันเป็คนอารมณ์ร้อน
"คนจากนิกายชิงิมาแล้ว!ดูชายหนุ่มผู้นั้นสิ ข้าคาดเดาว่ามันเป็ศิษย์หลักของนิกายชิงิ"
"ท่านย่าทวดมันเถอะ คราแรกเป็หยุนฉาน และตอนนี้เป็เ้านี่ มาดูกันดีกว่าว่าศิษย์พี่เจียงจะรับมือได้อย่างไร"
"ก่อนหน้านี้ท่านผู้นำพูดไว้ว่า ตราบที่นิกายชิงิส่งอัจฉริยะรุ่นเยาว์มา เขาก็จะไม่เข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ ตอนนี้เจียงเฉินจะต้องจัดการกับพวกมันด้วยตนเอง"
เกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้จะใหญ่โตกว่าที่คิด
"พวกมันมาจากนิกายชิงิ?"
เจียงเฉินขมวดคิ้ว
"น้องชาย นิกายชิงิได้มายังที่นี่เมื่อสองวันก่อน แต่พวกเขาถูกท่านผู้นำนิกายขัดขวางเอาไว้ เขาได้บอกให้พวกมันส่งศิษย์หลักของพวกมันมาที่นี่ และข้าคาดเดาว่าชายหนุ่มที่สวมชุดสีแดงเป็ศิษย์หลักของพวกมัน เขาดูแข็งแกร่งใช้ได้เลย"
กั๋วฉานอธิบายให้เจียงเฉินฟัง
"ฮ่าฮ่าฮ่า...."
เมื่อได้ยินเช่นนี้เจียงเฉินะเิหัวเราะออกมา เขาจ้องมองไปยังฉิงจื่ออย่างล้อเลียน เขารู้ดีว่าทำไมนิกายชิงิถึงได้โกรธเกรี้ยวขนาดเดินทางมายังนิกายเซวียนอี้ที่อยู่ห่างไกล มันเป็เพราะหมูป่าหนามอัคคีอย่างแน่นอน
"ท่านผู้นำ มันคือเจียงเฉิน และนั่นคือเ้าหมาระยำนั่น"
หลิวหงขบฟันและพูดออกมา
"เจียงเฉินเ้าเด็กสารเลว!วันนี้ข้าจะสับเ้าให้เป็ชิ้นๆ!"
ฉิงจื่อะโออกมาอย่างเกรี้ยวกราด โดยลืมไปสนิทว่ามันเป็ผู้นำนิกาย เมื่อมันมองไปยังเจียงเฉิน มันอดคิดถึงหมูป่าหนามอัคคีไม่ได้ อดคิดไม่ได้ที่แผนการใหญ่ของมันได้กลายเป็ฟองสบู่ไป มัน้าที่จะกินเนื้อเจียงเฉินทั้งเป็
"มีคนมากมาย้าที่จะสังหารข้า แต่น่าเสียดายที่ข้ายังอยู่รอดปลอดภัยดี"
เจียงเฉินยักไหล่ เขาไม่ได้คาดคิดว่ามีเื่เกิดขึ้นมากมายหลังจากที่เขาทำการบ่มเพาะเสร็จ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้สึกหวาดกลัว เขาถือโอกาสนี้เพื่อดูความสามารถของศิษย์หลักจากนิกายใหญ่
"หั่วหยวน ฆ่ามันซะ"
ฉิงจื่อพูดด้วยเสียงเหี้ยม
ชายหนุ่มผมแดงก้าวไปด้านหน้า เปลวเพลิงได้แผ่ออกมาจากร่างของมันและอุณหภูมิรอบตัวมันกำลังเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"เจียงเฉิน การที่เ้าได้ตายในมือข้าหั่วหยวนผู้นี้ นับว่าเป็โชคดีของเ้าแล้ว"
เมื่อเปรียบกับหยุนฉานแล้ว หั่วหยวนหยิ่งยโสยิ่งกว่า
"เล่นกับเพลิงมันง่ายต่อการถูกแผดเผา หั่วหยวน ข้าขอเตือนเ้า ไสหัวไปซะ มาตกตายที่นี่มันไม่มีอะไรดีหรอก"
เจียงเฉินหัวเราะคิกคัก เขาสามารถบอกถึงรากฐานของหั่วหยวนได้อย่างง่ายดาย ฮัวหยุนเอ้อทำการบ่มเพาะด้วยทักษะเพลิงอันทรงพลัง และมันทำให้เขามีความสามารถอันแข็งแกร่ง หากเปรียบเทียบความแข็งแกร่งระหว่างหั่วหยวนและหยุนฉาน หั่วหยวนแข็งแกร่งยิ่งกว่าหยุนฉาน แต่น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้ของพวกมันคือเจียงเฉิน ทำให้ความได้เปรียบได้กลายเป็เสียเปรียบ ต่อหน้าเพลิงัแท้จริง เพลิงของหั่วหยวนเป็เื่น่าขันไปทันที นอกจากนี้เจียงเฉินเป็นักปรุงยาอีกด้วย เป็ผู้เชี่ยวชาญในการเล่นกับเพลิง
"เหลวไหล! เ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาพูดกับข้าหั่วหยวนเช่นนี้?แม้ว่าเ้าจะมีสิบชีวิต เ้าก็ต้องตายอยู่ดี!"
หั่วหยวนะโออกมาเสียงดัง ความยโสโอหังพุ่งถึงขีดสุด
"มารดามันเถอะ เ้านี่มันกินดินะเิเข้าไปหรืออย่างไร?มันถึงได้คิดว่าตัวมันนั้นอยู่เหนือผู้อื่น?"
กระทั่งหวงต้ายังไม่อาจรับพฤติกรรมของมันได้
"เจียงเฉิน ข้าไม่คิดว่าเ้าจะมีศัตรูมากมายขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม เ้าน่ะ การลงมือต้องเรียงลำดับการมาก่อน ชีวิตของเจียงเฉินเป็ของข้าหยุนฉาน บางทีเ้าอาจไม่ได้ลงมือใดๆก็เป็ได้"
หยุนฉานพูดขึ้น
"เ้าเป็ใคร?เ้ากล้าดีอย่างไรมาแย่งเหยื่อของข้า?วันนี้ชีวิตของเจียงเฉินเป็ของข้า หั่วหยวนผู้นี้!"
หั่วหยวนยโสมากขึ้นเรื่อยๆ
"ฮึ่ม!ข้าเป็ศิษย์หลักจากนิกายเทียนเจี้ยน หยุนฉาน เจียงเฉินมันได้สังหารหนึ่งในสุดยอดอัจฉริยะ ของนิกายเทียนเจี้ยน ความบาดหมางที่มีต่อนิกายเทียนเจี้ยนของข้า ไม่ว่าอย่างไรข้าจะต้องสังหารเจียงเฉินวันนี้!ใครกล้ามาแย่งเหยื่อข้าจะกลายเป็ศัตรูของข้าหยุนฉาน!"
หยุนฉานแค่นเสียงเ็า
คำพูดเพียงไม่กี่คำที่หยุนฉานและหั่วหยวนโต้เถียงกัน ทำให้บรรดาศิษย์ของนิกายเซวียนอี้ต่างมึนงง และมันทำให้พวกเขาบางคนโมโห
"นี่มันบ้าอะไร พวกมันสองคนคิดว่าศิษย์พี่เจียงเป็อะไร?พูดออกมาราวกับศิษย์พี่เจียงจักต้องตายแน่นอน"
"ท่านย่าทวดมันเถอะ นี่มันไร้สาระชัดๆ!พวกมันมาถึงนิกายเซวียนอี้เพื่อท้าประลอง ไม่คิดเลยว่าพวกมันจะโอหังถึงเพียงนี้!ท่านปู่ทนไม่ไหวแล้ว!ข้าอยากจะไปตบหน้าพวกมันซะเดี๋ยวนี้ แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน"
"พวกมันพูดราวกับว่าศิษย์พี่เจียงจะต้องตายแน่นอน!ในความคิดข้า พวกมันต่างไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่เจียง พวกมันถึงกับเถียงกันว่าใครจะเข้าไปโดนฆ่าก่อนซะนี่ โง่เง่าชะมัด!"
.............................................................
ไม่เพียงแค่ศิษย์ของนิกายเซวียนอี้ กระทั่งเจียงเฉินยังพูดไม่ออก เขาทนมามากพอสำหรับเ้าพวกโง่ทั้งคู่ ที่ชอบทำตัวสูงส่ง
"เหตุใดพวกเ้าไม่สู้กันเองเพื่อตัดสินล่ะว่าใครจะเป็คนสังหารข้า?คิดว่าอย่างไร?"
เจียงเฉินแนะนำด้วยท่าทีจริงจัง
"หั่วหยวน เ้าแน่ใจเรอะว่าจะมาขวางทางข้า?"
หยุนฉานปลดปล่อยพลังปราณออกมาอย่างรุนแรง
"เ้านั่นแหละนี่มาขวางทางข้า"
เปลวเพลิงพวยพุ่งออกจากร่างหั่วหยวน พลังปราณรุนแรงไม่แพ้หยุนฉาน
เมื่อเห็นเช่นนี้ ท่าทางของผู้าุโนิกายชิงิทั้งหมดเปลี่ยนไป พวกมันมาที่นี่เพื่อสังหารเจียงเฉิน หั่วหยวนเป็พวกเืร้อน และหยุนฉานเป็ผู้ที่ทะนงตัว หากพวกมันทั้งคู่มาสู้กันเอง มันจะเป็การต่อสู้อย่างยากลำบากที่จะตัดสินว่าผู้ใดจะเป็ผู้ที่ยืนอยู่คนสุดท้าย ท้ายสุดแล้วพวกมันทั้งคู่จะาเ็หนัก และทำให้เจียงเฉินได้เปรียบในการต่อสู้โดยปริยาย
"หั่วหยวน หยุดเดี๋ยวนี้!"
ฉิงจื่อะโออกมาดังก้อง และมองไปยังหยุนฉานและพูดออกมา
"ในเมื่อนิกายเทียนเจี้ยน้าที่จะสังหารเจียงเฉิน พวกเราจะให้เ้าลงมือก่อน"
นอกจากนั้นที่แห่งนี้เป็แคว้นฉี และฉิงจื่อไม่ได้โง่ มันได้ล่วงเกินนิกายเซวียนอี้แล้ว ดังนั้นมันไม่้าที่จะล่วงเกินนิกายเทียนเจี้ยนด้วย ตัดสินจากสถานการณ์ในตอนนี้ เจียงเฉินจะต้องตายแน่นอน
