“กัวไฮว่ นายเทให้ฉันอีกแก้วได้ไหม” หลังจากที่ซุนหลิงหลิงดื่มเหล้าแก้วนั้นเสร็จเธอก็ไม่กล้าสบตากัวไฮว่ เด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าตนไม่กี่ปีที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ดันรู้ว่าตนเองป่วย สิ่งที่สำคัญก็คือ ก่อนที่หมอนี่จะรู้จักเธอข่าวลือเกี่ยวกับเขาในเมืองอู่เฉิงไม่มีข่าวด้านบวกแม้แต่นิดเดียว
“คำเล่าลือทั่วไปไม่อาจเชื่อหมดได้ไม่ทราบว่าที่พี่คนสวยพูดเมื่อกี้เชื่อถือได้หรือเปล่า” กัวไฮว่เทเหล้าพลาง พูดขึ้นยิ้มๆ
“เชื่อได้สิ ขอแค่นายไม่กลัวว่าแฟนจะหึงงานเลี้ยงวันเรียนจบฉันจะเชิญนายไปเป็คู่เต้นรำ” ซุนหลิงหลิงพูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆ ถึงตอนนั้นผมจะรอคำเชิญจากพี่นะ ถ้าพี่อยากรักษาอาการป่วยให้หายดีสามวันหลังจากนี้ก็ติดต่อผมมาสิ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่ พี่รักษาอาการป่วยของพี่หลิงหลิงได้จริงเหรอ” มู่หรงเวยเวยดึงกัวไฮว่เอาไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆ
“วางใจเถอะ ป่วยแค่เล็กน้อย กินข้าวกินข้าวอาหารที่ปู่หกมาเสิร์ฟไม่เลวเลยจริงๆ” กัวไฮว่พูดพลางคีบกับข้าวให้สาวๆจากนั้นทุกคนก็พูดคุยกัน
“พี่ไฮว่ ดูสิ ถ่ายรูปอะไรกันเนี่ย ผมหล่อขนาดนี้ ทำไมถ่ายเป็แบบนี้ล่ะผมจะไปหาเื่มัน” หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จก็มาถ่ายรูปด้วยกัน เ้าเซวียนเป็คนช่างพูดกัวไฮว่เลยมีความประทับใจต่อเขาไม่เลวเลย
“พี่ตัวตัว อันที่จริงพี่หน้าตาแบบนี้แต่ก็ถ่ายออกมาเป็แบบนี้ได้พี่น่าจะพอใจแล้วนะ” เซวียนต้าจู้ยืนอยู่ด้านหลังเฉียนตัวตัวมองคอมพิวเตอร์แล้วพูดขึ้นยิ้มๆ “ดูคุณไฮว่สิไอดอลโรงเรียนฟู่จง หล่อสุดๆ”
“ให้ตาย มีแฟนคลับเกินกว่าสามพันคนแล้ว พี่ไฮว่นี่วาสนาดีนะ” เฉียนตัวตัวพูดเสียงดัง “พี่ไฮว่มาดูสมาพันธ์เจ็ดโรงเรียนเร็ว ถ้าได้ที่หนึ่งการแข่งวิชาการ เราก็เทพแล้ว ฮ่าๆ”
กัวไฮว่เดินลงมาจากดาดฟ้า เขาถอดเสื้อท่อนบนออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ไร้ซึ่งส่วนเกินบนร่าง
“ตัวตัว สมาพันธ์เจ็ดโรงเรียนคืออะไรเหรอ” กัวไฮว่ถามขึ้นยิ้มๆ
“รอบตัดสินแข่งวิชาการ เจ็ดโรงเรียนอื่นเขารวมทีมกันการแข่งขันวิชาการครั้งนี้ เป็การแข่งของโรงเรียนเรากับสมาพันธ์เจ็ดโรงเรียน” เฉียนตัวตัวพูดยิ้มๆ
“ในเมื่อผ่านเข้าแข่งขันแล้วก็พักกันได้แล้ว ช่วยฉันลาเรียนหน่อยสิฉันต้องออกไปทำอะไรนิดหน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“นายน้อยครับ สมาคมกุ่ยซื่อตอบมาแล้วครับ พวกเขาให้ราคาลอบฆ่ากัวไฮว่มาแล้ว” ชายชราผู้หนึ่งพูดกับฉินอวี้หลง
“ในเมื่อให้ราคามาแล้ว งั้นก็รีบไปจัดการต้องรีบให้หมอนั่นตายก่อนการแข่งขันจริง ฉันอยากให้มันตาย!” ฉินอวี้หลงตะคอกเสียงดัง หลังจากการคัดเลือกสิ้นสุดลง ฉินอวี้หลงก็กลายเป็บุคคลที่ดังที่สุดนอกเหนือจากเจ็ดคนที่ชนะการแข่งขันเพราะเขาสวมกางเกงในตัวเดียววิ่งออกมาจากหอประชุม ถือเป็การเดิมพันที่สูงเสียดฟ้านายท่านตระกูลฉินเข้าโรงพยาบาลไปเรียบร้อยแล้วถึงกับประกาศกร้าวว่าได้เตะฉินอวี้หลงออกไปจากตระกูลฉินแล้ว ก่อนที่เื่ที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะมาเกี่ยวข้องกับตระกูลฉิน
“นายท่าน สมาคมกุ่ยซื่อยื่นราคาร้อยร้อยล้าน ถ้าไม่ได้ราคานี้ก็ไม่ตกลงครับ” ชายชราประจำตระกูลฉินพูดขึ้นด้วยเสียงเบา
เสียง “เพล้ง!” ดังขึ้น ฉินอวี้หลงบีบแก้วในมือจนแตกเละ จากนั้นก็เขวี้ยงคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งจะเล่นเมื่อสักครู่จนแตก “ร้อยร้อยล้าน กับแค่ฆ่านักเรียนคนเดียวเอาร้อยร้อยล้านฉันจำได้ว่าตอนแรกที่นายท่านฆ่าศัตรูทางธุรกิจจ่ายเงินไม่เกินสิบล้าน”
“แต่ว่าหลิวฉ่วงที่คุณพูดถึงคนนั้นสมาคมกุ่ยซื่อบอกราคามาสิบล้าน” ชายชราพูดเบาๆ
“ให้พวกเขาไปร้อยล้าน ฆ่าไอ้เด็กตระกูลหลิวนั้นก่อนส่วนกัวไฮว่เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฉินอวี้หลงพูดด้วยความโเี้
“พี่เวย นี่เป็ใบลา ผมมีเื่ต้องออกไปนิดหน่อยน่ะ” กัวไฮว่ทักทายหลี่เวยที่อยู่หน้าประตูฝ่ายรักษาความปลอดภัย
“ไอ้น้อง แกนี่สุดยอดไปเลยนะ พวกเราดูวิดีโอการคัดเลือกแล้ว แกสุดยอดไปเลย” หลี่เวยพูดอย่างตื่นเต้นราวกับได้บังเอิญเจอดารา
“ดูพี่เวยพูดเข้า ผมต้องรีบไปรีบกลับ อยากให้ผมเอาอะไรมาฝากไหม” กัวไฮว่ถามขึ้นยิ้มๆ
“ไม่ต้องๆ รอแกกลับมาแล้ว ฉันกับเสี่ยวหลงจะเลี้ยงข้าวแก ตอนนั้นแกต้องให้เกียรติฉันนะ” หลี่เวยยิ้มพลางเปิดประตูให้กัวไฮว่จากนั้นกัวไฮว่ก็ยิ้มพร้อมกับเดินออกไป
“นายน้อย กัวไฮว่ที่คุณพูดถึงออกจากโรงเรียนแล้วครับ” ในขณะที่กัวไฮว่ออกไปชายชราตระกูลฉินก็เห็นเขาเข้าจึงรีบโทรศัพท์หาฉินอวี้หลง
“์ช่วยฉันแล้ว ดี ลุงขุย ลุงไม่ต้องยุ่งแล้วล่ะ” ฉินอวี้หลงพูดอย่างโเี้
“พ่อหนุ่ม แกอีกแล้วเหรอ” กัวไฮว่เพิ่งจะขึ้นรถมองไปที่คนขับแวบหนึ่ง บังเอิญที่เป็คนขับรถเมล์ที่เขามาที่ฟู่จงวันแรก
“ลุง ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมเติมเงินแล้ว” พูดเสร็จกัวไฮว่ก็วิ่งตรงไปนั่งตรงที่นั่งด้านหลังรถ
“พ่อหนุ่ม ยังไม่ถึงเวลาปิดเทอมเลยนะ แกออกมาทำอะไรเนี่ย” บนรถไม่มีคนอื่น คนขับจึงมองกระจกหลังแล้วพูดกับกัวไฮว่
“ลุง ผมจะไปในเมืองหน่อย ลุงพาผมไปส่งที่ที่ซื้อยาได้ก็พอแล้วผมไม่สบายตัวนิดหน่อย หมอให้ใบสั่งยามา ผมจะไปเอายามาน่ะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“อ้อ อย่างนี้เอง งั้นก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ ในสังคมตอนนี้เนี่ยมีอะไรก็ได้แต่อย่ามีไข้ ไม่มีอะไรก็ได้แต่อย่าไม่มีเงิน แกดูฉันสิขับรถไปมาอยู่ทั้งวัน แม่ของลูกเป็แคชเชียร์อยู่ในเมือง พ่อหนุ่ม แกลงรถที่นี่นะเดินตรงเข้าไปด้านใน มีร้านยาใหญ่ๆ ขายยาจีนอยู่สองสามร้านแต่ทางที่ดีแกตามคนที่รู้เื่ยาจีนไปด้วยก็ดีนะ ตอนนี้มียาปลอมไม่น้อยเลยล่ะ” คนขับรถพูดตลอดทางไม่หยุด ในที่สุดกัวไฮว่ก็มาถึงถนนเจิ้นจง
“ของที่บรรพบุรุษเหลือทิ้งมาให้ก็เปลี่ยนรสชาติไปแล้ว เมื่อก่อนยาเม็ดนึงช่วยรักษาโรคได้แต่ประสิทธิภาพยาตอนนี้ ถ้าไม่กินเป็สิบเม็ดก็เกรงว่าจะรักษายาก” เมื่อกัวไฮว่เดินไปอยู่หน้าร้านยาร้านหนึ่ง ถึงจะมีกลิ่นหอมของยาติดจมูกแต่เมื่อสูดเข้าแรงๆก็รู้ได้ว่าประสิทธิภาพยาพวกนี้เทียบไม่ได้กับยาในสมัยราชวงศ์ถังและยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาใน์
“เจวียนจื่อ มีพี่สุดหล่อมา เธอไปรับแขกหน่อยสิ” ร้านยาขนาดใหญ่บนถนนเจิ้นจง มีทั้งยาฝรั่งยาจีนมีพนักงานสิบกว่าคนล้วนแล้วแต่เป็นักเรียนที่จบมากจากคณะแพทย์มหาวิทยาลัยอู่เฉิง
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” เจวียนจื่อถูกเด็กผู้หญิงด้านหลังผลักมาตรงหน้าของกัวไฮว่จากนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ
“เขากวาง กระดองตะพาบ หอยนางรม ซังเพียวเซียว โสม หวงฉี ตังกุย ไป๋สาวเซียงฟู่ เทียนตง กานเฉ่า ตี้หวง สูตี้หวง ชวนซยง อิ๋นไฉหู ตานชาน ซานเย่าเชี่ยนสือ ผงเขากวาง ที่นี่มีหมดใช่ไหม” กัวไฮว่มองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าแวบหนึ่งจากนั้นก็พูดขึ้นยิ้มๆ
“สุดหล่อ นายพูดเร็วขนาดนี้ ใครจะไปจำได้ล่ะ นายพูดช้าหน่อยสิแต่ถ้าเอายาพวกนี้มารวมกันแล้ว ดูเหมือนว่าจะไว้รักษาอาการผู้หญิงใช่ไหม” เจวียนจื่อยังไม่ได้ตอบ
“เหอะๆๆ ถั่งเช่า เก๋ากี้อะไรพวกนี้ก็เอามาด้วย” กัวไฮว่พูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“สุดหล่อ อายุนายดูไม่เหมือนเด็กมหาลัยเลย ไม่ทราบว่าซื้อยาพวกนี้ไปทำไมเหรอ” เด็กหญิงคนนั้นถามขึ้น
“สุดสวย นี่พวกเธอขายยาหรือแทะโลมลูกค้ากันแน่สมุนไพรที่ฉันซื้อก็ไม่ได้เป็ของต้องห้ามสักหน่อย ถ้าพวกเธอมี ฉันก็จะซื้อถ้าไม่มี ฉันจะไปที่อื่นแล้ว” กัวไฮว่พูดเสียงดัง
“มี แน่นอน ถ้าร้านเราไม่มี งั้นร้านอื่นในเมืองอู่เฉิงก็ไม่มีแล้วแหละนายรอเดี๋ยวนะ” เจวียนจื่อรีบพูดขึ้น
“พวกเธอเอาตังกุยกับโสมมาก่อน ฉันต้องทดสอบของก่อน” กัวไฮว่หายใจเข้าเฮือกหนึ่ง ยาจีนที่นี่จะได้ผลไหมนะ
