“นายเป็ใคร?” เย่เทียนเซี่ยขมวดคิ้วถามออกไป
เสียงของเขาทำให้สายตาของชายคนนั้นเสมองมาที่เขา ในตอนที่ดวงตาสองคู่ประสานกันเย่เทียนเซี่ยก็รู้สึกเหมือนได้มองเห็นดวงตาของคนตาย..... เ็า ดำมืด ขุ่นมัว เงียบสงัด...... มองไม่เห็นสีสันแห่งชีวิตที่คนเป็ควรมี
ทันใดนั้นหูของเขาก็ได้ยินเสียงสายลมพัดผ่าน ชายผมสีฟ้าพาร่างของเย่เทียนเซี่ยลอยสูงขึ้นไปบนอากาศ หลังจากลอยข้ามท้องฟ้าเป็เส้นตรงแล้วเย่เทียนเซี่ยและชายคนนั้นก็มายืนอยู่บนยอดเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง ชายผมสีฟ้าไม่ได้ตอบคำถามของเย่เทียนเซี่ยสายตาของเขายังคงมองไปยังการต่อสู้ของมอนสเตอร์สองตัวนั้น เย่เทียนเซี่ยขมวดคิ้วแน่นก่อนจะเบนสายตามองตามไปยังพื้นที่ที่อยู่ห่างออกไป
หากใช้คำว่าฟ้าถล่มแผ่นดินทลายมาอธิบายการต่อสู้ของมอนสเตอร์ทั้งสองตัวนั้นก็คงจะไม่เกินไป
หมาป่าสีฟ้าและฟีนิกซ์สีเืต่างโจมตีเข้าใส่กันราวกับพายุทอร์นาโด การพุ่งเข้าโจมตีด้วยร่างกาย การปะทะกันด้วยพลัง และตามมาด้วยการโจมตีด้วยการเผาไหม้ราวกับหายนะ
ตูม . . . . . . . . . . . . . . ตูม . . . . . . . . . . . . . . ตูม . . . . . . . . . . . . . . ตูม . . . . . . . . . . . . . .
ร่างกายที่พุ่งเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่องสิบกว่าครั้งนำมาซึ่งเสียงดังสนั่นสิบกว่าครั้ง ความสามารถในการเหาะเหินของหมาป่าสีฟ้านั้นเทียบไม่ได้กับฟีนิกซ์สีเื แต่ระดับความคล่องตัวและพละกำลังของมันกลับกินขาดไปไกล การโจมตีที่รวดเร็วราวกับพายุของมันทำให้ฟีนิกซ์สีเืกระเด็นถอยไปทีละนิดๆท่ามกลางการพุ่งชนนั่น โดยที่เ้าของเปลวเพลิงสีเืไม่มีโอกาสโจมตีสวนกลับมาเลยสักครั้ง ในที่สุดเสียงะเิก็ดังขึ้นมาหนึ่งครั้ง ร่างของฟีนิกซ์สีเืบินสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนมันจะกรีดร้องออกมาเสียงดังแล้วหมุนตัวกลับกลางอากาศ ปีกสีเืมหึมาคู่นั้นก็กระพือไปมาอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นก็ราวกับมีเปลวเพลิงสีเืจากนอกโลกพุ่งลงมาจากฟากฟ้าและปกคลุมไปจนทั่วพื้นดิน
หมาป่าสีฟ้าที่กำลังพุ่งตัวขึ้นไปกลางอากาศถูกเปลวไฟสีเืพุ่งเข้าใส่ มันปะทะเข้ากับไฟสีเือย่างจังจนเกิดเป็เสียงะเิดังสนั่นหวั่นไหว พื้นดินโดยรอบรัศมีพันเมตรถูกฉีกกระชากออกจากกันด้วยการโจมตีที่เปี่ยมไปด้วยพลังของเปลวไฟ เปลวเพลิงขนาดใหญ่ลุกโหมสูงกว่าสิบฟุตปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าจนมิด เขตแดนรอบๆกลายเป็ดินแดนแห่งความตายที่เต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง
ท่ามกลางทะเลไฟที่สูงเกือบท่วมฟ้าเงาร่างสีฟ้าโดดเด่นสะดุดตากลับพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าตามมาด้วยเสียงคำรามกึกก้อง ภาพตรงหน้าราวกับดาวตกสีฟ้าที่พุ่งเข้ากระแทกร่างของฟีนิกซ์สีเือย่างดุดัน
เสียงแหลมของนกกรีดร้องออกมาเสียงดัง ร่างของฟีนิกซ์สีเืถูกกระแทกลอยออกไปไกล มันหมุนตัวกลางอากาศอยู่นานหลายรอบก่อนจะหยุดลงด้วยความยากลำบาก นกหนึ่งตัวและหมาป่าอีกหนึ่งตัวอยู่ห่างกันประมาณร้อยเมตร ในสายตาของพวกมันเต็มไปด้วยความดุร้ายเยี่ยงสัตว์ จากนั้นเสียงกรีดร้องแหลมและเสียงคำรามก้องก็ดังขึ้นมาพร้อมกันแล้วพวกมันก็พุ่งเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรุนแรง การปะทะกันของลมและไฟก่อเกิดเป็นรกบนดินที่ทำลายพื้นที่รอบๆและคร่าชีวิตไปมากมาย
“โอ้โห! นายท่าน สวยมากเลยเ้าค่ะ” กั่วกัวกระพริบตาปริบๆ เธอมองไปยังฉากการต่อสู้อันงดงามของฟีนิกซ์สีเืและหมาป่าสีฟ้าอย่างกระตือรือร้นราวกับฉากในการ์ตูนที่เต็มไปด้วยสีสันฉากหนึ่ง...... โดยที่เธอไม่ได้คิดเลยว่าเย่เทียนเซี่ยเกือบจะถูกฆ่าตายไปแล้วถึงสองครั้งเพราะพวกมัน
ที่จริงเธอก็ไม่จำเป็ต้องกังวลอะไรทั้งสิ้น........ เพราะร่างที่มีความพิเศษของเธอ ต่อให้หมาป่าสีฟ้าและฟีนิกซ์สีเืโจมตีมาเป็สิบๆครั้งก็ไม่มีทางโจมตีถูกเธอและไม่สามารถทำร้ายเธอได้ ทว่าเ้านายของเธออย่างเย่เทียนเซี่ยนี่สิที่มีปัญหา.....อืม นั่งก็คงไม่ใช่เื่ที่เธอจะกังวลหรอก
“.................” เย่เทียนเซี่ย
“แล้วก็นายท่านเ้าคะ ท่านลุงคนนี้แปลกมากเลยเ้าค่ะ ดูๆไปแล้วก็รู้สึกแปลกจริงๆนะเ้าคะ นายท่านรู้จักเขาไหมเ้าคะ?” กั่วกัวมองสำรวจชายผมสีฟ้าอย่างระมัดระวัง ความเ็าถึงขีดสุดจนไร้อารมณ์ของเขาทำให้เธอรู้สึกกลัวนิดหน่อย
“ไม่รู้จัก” เย่เทียนเซี่ยเปิดปากพูด เขาตอบคำถามของกั่วกัวออกไป แม้ว่าจะยืนอยู่กับชายที่มองไม่เห็นกั่วกัวแต่เย่เทียนเซี่ยกลับเปิดปากพูดออกไปทันทีโดยไม่รู้ร้อนรู้หนาว....... เย่เทียนเซี่ยสังเกตได้ว่าเสียงที่เขาพูดออกไปในครั้งนี้ไม่ได้ทำให้ชายผมสีฟ้าที่ยืนอยู่ข้างๆกันมีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆทั้งสิ้น แม้กระทั้งั์ตาของเขาก็ยังไม่กระดิกเลยด้วยซ้ำ
คนๆนี้.............
“อ๊า!! นายท่าน ข้าลืมไปเลย......... ร่างของฟีนิกซ์แปลกๆตัวนั้นมีกลิ่นของขนนกสีเืเ้าค่ะ นายท่านรีบไปฆ่าเ้าฟีนิกซ์แปลกๆตัวนั้นเร็วเข้าเ้าค่ะ มันจะต้องขนนกสีเือยู่แน่ๆเลย ขนนกสีเืนั่นมันเป็สิ่งสำคัญสำหรับนายท่านมากเลยนะเ้าคะ.....” กั่วกัวยืนขึ้นบนไหล่ของเย่เทียนเซี่ยและจะโกนออกมาเสียงดังอยู่ข้างหูของเขา
หางตาของเย่เทียนเซี่ยกระตุกเล็กน้อย....... ฆ่าฟีนิกซ์สีเื....... เขายังไม่มีพลังมากถึงขนาดนั้นหรอก ถ้าให้เผชิญหน้ากับศัตรูที่มีพลังมากกว่าตัวเองไม่กี่เท่าเขาไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆแน่เพราะเขาสามารถใช้ประโยชน์จากปัจจัยต่างๆเพื่อเอาชนะมันได้...... แต่พลังที่เขาและฟีนิกซ์สีเืมีนั้นมันอยู่กันคนละระดับเลย แล้วอย่างนี้เราจะเอาอะไรไปฆ่ามันได้เล่า
“เอ๋......” กั่วกัวที่กำลังตื่นเต้นอยู่จู่ๆก็เงียบไป ดวงตาที่ราวกับคริสตัลของเธอกระพริบเบาๆสองสามที สายตาของเธอก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างของหมาป่าสีฟ้าตัวใหญ่มหึมาตัวนั้น หลังจากนิ่งเงียบไปสักพักปากเล็กๆนั่นก็เปิดออกอย่างฉันพลัน “หมาป่าสีฟ้าตัวนั้น........ ทำไมข้าถึงรู้สึกคุ้นๆนักนะเ้าคะ....”
ตู้ม!!!!!
สายลมน้ำแข็งอันบ้าคลั่งพัดเข้าปะทะกับเปลวเพลิง เมื่อพื้นที่โดยรอบถูกทำลายลงไปอีกครั้งในที่สุดาอันดุเดือดก็เกิดความเปลี่ยนแปลง
แสงสีฟ้าสายหนึ่งพุ่งจากนรกเบื้องล่างขึ้นไปบนท้องฟ้า ท่ามกลางเสียงคำรามดังกึกก้องการโจมตีของมันก็พุ่งเข้าปะทะศีรษะของฟีนิกซ์สีเืเข้าจังๆ ความเร็วของหมาป่าสีฟ้ารวดเร็วราวกับพายุสายฟ้า ร่างของฟีนิกซ์สีเืถูกการโจมตีของหมาป่าสีฟ้าพุ่งเข้าใส่ไปแล้วตั้งไม่รู้กี่ครั้ง และการโจมตีครั้งนี้ก็แทบจะทำให้สติของมันแตกซ่านไปทันที
ร่างกายของมันบิดเบี้ยว ฟีนิกซ์สีเืกรีดร้องออกมา ในที่สุดมันก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้าท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือด และร่างของหมาป่าสีฟ้าก็ทะยานตามไปด้วยความเร็วที่เหนือกว่าฟีนิกซ์สีเืที่ร่วงลงมาตามธรรมชาติ ปากอันใหญ่โตของหมาป่าสีฟ้าขย้ำเข้าที่ลำคอของฟีนิกซ์สีเือย่างรุนแรงและขณะที่กัดอยู่ก็ยังดึงรั้งร่าของฟีนิกซ์สีฟ้าลงมาด้วย
-200000,-200000,-200000,-200000……
ตัวเลขความเสียหายจำนวนมหาศาลลอยขึ้นมาจากหัวของเ้าฟีนิกซ์สีเืไม่หยุด กวาดเอาพลังชีวิตของมันไปเรื่อยๆและตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง ฟีนิกซ์สีเืและหมาป่าสีฟ้าร่วงลงมาถึงพื้นพร้อมกัน เ้าหมาป่าสีฟ้ายังคงกัดขย้ำลำคอของฟีนิกซ์สีเืเอาไว้แน่นและกดร่างของมันเอาไว้บนพื้น
ฟีนิกซ์สีเืพยายามต่อสู้ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวน ทว่าพลังของมันที่รวมตัวเป็เปลวไฟกลับไม่ใช่คู่มือของหมาป่าสีฟ้า ร่างที่อยู่ท่ามกลางเปลวไฟบิดไปมา แต่ไม่ว่าจะพยายามดิ้นรนอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดไปจากพันธนาการของหมาป่าสีฟ้าได้และพลังชีวิตของมันก็ลดลงอย่างรวดเร็วท่ามกลางความสิ้นหวัง
แกว๊ก..................
เสียงร้องของฟีนิกซ์แหวกผ่านท้องฟ้าจนทำให้ก้อนเมฆที่ลอยผ่านมาสลายตัวทันที หัวของฟีนิกซ์สีเืเริ่มส่องประกายสีแดงเืออกมา ทันใดนั้นแสงสีแดงเืแสบตาก็กระจายจากหัวของมันไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย แล้วพลังอันบ้าคลั่งก็เพิ่มพูนขึ้นไปอีกหลายเท่าในชั่วพริบตา........
ตู้ม!!!
พลังเปลวเพลิงขนาดใหญ่ะเิออกมาจากใจกลางร่างของฟีนิกซ์สีเื หมาป่าสีฟ้าถูกแรงะเิอัดกระแทกจนลอยไปไกลและในเวลานั้นกั่วกัวก็ร้องดังขึ้นมาข้างหูเย่เทียนเซี่ยด้วยความตกตะลึง “นายท่าน! ดูสิเ้าคะ!!! บนหัวของฟีนิกซ์ตัวนั้น......มันคือขนนกสีเื มันคือขนนกสีเืเ้าค่ะ!!”
ตอนที่แสงสีแดงเืส่องสว่างอยู่บนหัวของฟีนิกซ์สีเืเย่เทียนเซี่ยก็รับรู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องให้กั่วกัวมาบอก......... เพราะเมื่อแสงสีแดงเืนั่นส่องประกายขึ้นมา บนหน้าผากของฟีนิกซ์สีเืก็ปรากฏแสงสีแดงแสบตาราวกับขนนกสีเืที่กำลังลุกท้วมไปด้วยเปลวไฟ!
มันคือหนึ่งในเจ็ดของพลังแห่งโชคชะตา........ ขนนกสีเื!?
ทำไมมันถึงมาปรากฏอยู่บนร่างของฟีนิกซ์แปลกๆตัวนี้ได้.......
หมาป่าสีฟ้าถูกแรงะเิอัดกระแทกกระเด็นออกไปจนไปตกอยู่ในนรกที่พวกมันสร้างขึ้นมา แต่ทันใดนั้นร่างของมันที่เพิ่งตกกระแทกพื้นก็เปล่งประกายแสงสีฟ้าเจิดจรัสออกมา........ มันเป็แสงสีฟ้าที่มีความเข้มข้นมากยิ่งกว่าแสงสีแดงเืของขนนกสีเืเสียอีก เมื่อแสงสีฟ้าส่องประกายขึ้นมาหมาป่าสีฟ้าก็ใช้ความเร็วเหนือจินตนาการพุ่งทะยานขึ้นมา มันพุ่งตรงไปหาฟีนิกซ์สีเืที่เพิ่งจะลุกขึ้นและขย้ำเข้าที่คอของฟีนิกซ์สีเือย่างดุดันอีกครั้งท่ามกลางเสียงคำรามก้อง
“อ๊า!!!” ทันทีที่แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นมากั่วกัวก็ร้องเสียงหลงขึ้นมาทันที
“ทำไมหรอ?” เย่เทียนเซี่ยที่ไม่ค่อยได้เห็นกั่วกัวตกตะลึงขนาดนั้นก็หันมาถามพร้อมขมวดคิ้วแน่น
“แสงเมื่อกี้...... หมาป่าตัวนั้น...... มัน........มันคือจิติญญาสีฟ้า! จิติญญาสีฟ้าที่เป็จิติญญาสีฟ้าบริสุทธิ์ของพลังแห่งโชคชะตา!” ดวงตาของกั่วกัวเบิกกว้างจ้องมองไปยังหมาป่าสีฟ้า ก่อนจะพูดออกมาด้วยความตะลึง
“!!!” เย่เทียนเซี่ย
หมาป่า....... จิติญญาสีฟ้า...... พลังแห่งโชคชะตา หรือว่าพลังแห่งโชคชะตาจะสามารถมีชีวิตขึ้นมาได้!?
“ต้องใช่แน่ๆเ้าค่ะ ข้าไม่มีทางจำพลังของผลึกแห่งโชคชะตาผิดไปแน่ มิน่าล่ะเมื่อกี้นี้ข้าถึงได้มีความรู้สึกคุ้นเคย” กั่วกัวดึงเสื้อของเย่เทียนเซี่ยแล้วพูดออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจ
บนห้วงเวลาแห่งโชคชะตามีช่องว่างเรียงจากบนลงล่างทั้งหมดหกช่อง สิ่งที่ปรากฏออกมาก็คือรูปร่างอันบิดเบี้ยวเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้ ภายใต้แสงอาทิตย์เมื่อมองใกล้ๆพวกมันจะสะท้อนแสงออกมาบางเบา ทว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็หมาป่าตัวหนึ่งชัดๆ เป็หมาป่าที่แข็งแกร่งสุดๆซะด้วย..........
และทันใดนั้นเย่เทียนเซี่ยก็รับรู้ได้......... ช่องว่างที่มีรูปร่างที่บิดเบี้ยวจนเมื่อก่อนเขาไม่สามารถอาจอธิบายได้กับหมาป่าที่กำลังแหงนหน้าคำรามดังก้องนั้นคล้ายกันอย่างเหลือเชื่อ!
“พี่สาวเคยบอกว่าพลังของผลึกแห่งโชคชะตาล้วนแข็งแกร่ง หลังจากหลุดออกมาจากห้วงเวลาแห่งโชคชะตาแล้วพวกมันก็จะค้นหาร่างที่มีพลังเหมาะกับตนเองโดยอัตโนมัติ และด้วยความสามารถของพวกมันต่อให้ไม่หามันก็มีความสามารถที่จะเปลี่ยนเป็สิ่งมีชีวิตได้ด้วยตัวเองเ้าค่ะ........ นายท่านไม่เพียงแต่ต้องเอาชนะฟีนิกซ์ตัวนั้นแต่ยังต้องเอาชนะหมาป่าตัวนั้นด้วยนะเ้าคะ.......... ในห้วงเวลาแห่งโชคชะตาจิติญญาสีฟ้ามีพลังรองจากผลึกสีม่วงเท่านั้นนะเ้าคะ มันเก่งกว่าขนนกสีเือีกเ้าค่ะ.......... ว๊าว! ยินดีด้วยนะเ้าคะนายท่าน แป๊บเดียวก็หาขนนกสีเืและจิติญญาสีฟ้าเจอแล้ว!”
“..........” เย่เทียนเซี่ย
ฟีนิกซ์สีเื หมาป่าสีฟ้า พลังของมันทั้งสองตัวสามารถทำให้มอนสเตอร์ในทวีปที่สาบสูญสั่นสะท้านได้ ที่แท้มันก็กำเนิดมาจากห้วงเวลาแห่งโชคชะตานี่เอง ภายนอกเย่เทียนเซี่ยอาจจะดูสงบนิ่ง แต่ภายในใจลึกๆเขากำลังหวั่นไหว....... เขาหวาดหวั่นในพลังและเวทมนต์ของผลึกแห่งโชคชะตา......... และคิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่ผลึกแห่งโชคชะตายังแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ แล้วห้วงเวลาแห่งโชคชะตาที่ถูกเติมเต็มด้วยพลังของผลึกแห่งโชคชะตาทั้งเจ็ดจะแข็งแกร่งขนาดไหน
ขนนกสีเื...........
จิติญญาสีฟ้า............
จะเอามันมาไว้ในกำมือยังไงเล่า!
ความห่างชั้นของพลังของขนนกสีเืและจิติญญาสีฟ้ากำลังเผยออกมาแล้วในขณะนี้ พลังและแรงกดดันของฟีนิกซ์สีเืที่ทอประกายสีแดงเืไปทั่วทั้งร่างะเิออกมาจนถึงขีดสุด ทว่ามันก็ทำได้แค่ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาเท่านั้น ร่างของมันยังคงดิ้นรนอยู่ภายในปากของหมาป่าสีฟ้า และก็เห็นได้ชัดว่าแรงดิ้นรนนั้นอ่อนแอลงทุกทีๆ
-720000,-720000,-720000,-720000……
จิติญญาสีฟ้าที่ะเิพลังออกมาสร้างความเสียหายให้ขนนกสีเืได้ถึง 720,000 หน่วยต่อวินาที ถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเองคงไม่มีผู้เล่นคนไหนเชื่อว่าจะมีตัวเลขความเสียหายมหาศาลขนาดนี้เกิดขึ้นใน World of Fate และใครจะเชื่อว่ามอนสเตอร์ที่นี่จะแข็งแกร่งได้มากถึงขนาดนั้น
สำหรับผู้เล่นแล้วตัวเลขความเสียหายเช่นนี้เป็ตัวเลขมหาศาลที่พวกเขาไม่มีวันทำได้
และเย่เทียนเซี่ยก็มั่นใจว่าขอเพียงแค่มัน้า หมาป่าสีฟ้าตัวนี้ก็สามารถฉีกกระชากเมืองเทียนเฉินทั้งเมืองให้เป็ชิ้นๆได้
ถ้ามันถูกสร้างขึ้นมาจากผลึกแห่งโชคชะตาจริงๆ แล้วเขาจะเอามันกลับเข้ามาในห้วงเวลาแห่งโชคชะตาได้ยังไงล่ะ....... จะต้องโน้มน้าวมันหรือมันจะยอมกลับมาด้วยตัวเอง........ ยอมจำนน? อา........ไม่มีทางเป็ไปได้แน่
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนชดเชยมาแล้วนะค๊าาา
เนื่องจากเป็ตอนชดเชยขอไม่ระบุเวลาที่แน่นอนในการลงนะคะ
ถ้าตอนไหนมาในเวลาไม่ปกติก็หมายถึงตอนชดเชยนั่นเองค่ะ ฮ่าาาา ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ
