“ ‘แม่โค’ เอ๊ย ไม่รู้จักคิดสักนิดเลยนะว่าตัวเองเป็ผู้ขออยู่อาศัย อยู่ที่นี่แค่ยี่สิบวัน แต่ดันย้ายของมาทุกอย่างเว้นแต่ตัวบ้านอย่างเดียวใช่ไหมเนี่ย?” เซี่ยวอี๋ลุกขึ้นยืนหน้าประตูพลางจ้องไปที่กองกล่องสินค้าตรงหน้าที่พะเนินสูงเท่าูเา รถบรรทุกขนาดย่อมของ “SB” คันนั้นทั้งคันมีแต่ของซันนี่คนเดียว
หลังจากเซ็นรับของแล้ว นายไข่หมาซึ่งกลัวจนฉี่เกือบราดก็รีบปีนและกลิ้งตัวขึ้นไปบนหลังรถ เพื่อนร่วมงานอีกสองสามคนก็รีบวิ่งตามหลังไป
“คาดไม่ถึงเลยว่าเบาะแสของเป้าหมายจะถูกเปิดเผยั้แ่วันแรกที่รับงาน ถ้าผมเป็นักฆ่ามืออาชีพ แค่ตรวจสอบแหล่งสินค้าเหล่านี้ ครู่เดียวก็รู้ถึงตำแหน่งเธอแล้ว ต่อไปก็จะยิ่งอันตราย” เสิ่นิกอดอกพลางถอนหายใจ
“คุณเชื่อว่ามีนักฆ่ามืออาชีพจริงๆ เหรอ?” เซี่ยวอี๋มีข้อสงสัยอยู่บ้าง ที่สุดแล้วนี่ก็เป็แค่เพียงตัวละครที่ปรากฏอยู่แต่ในภาพยนตร์ก็เท่านั้น
“ไม่อยากเชื่อก็ไม่ได้ สมัยก่อนผมเจรจากับพวกมันบ่อยๆ บางครั้งผมก็ต้องสวมบทนักฆ่ามืออาชีพ โลกนี้มันกว้างใหญ่เกินไป สัตว์อะไรก็มีทั้งนั้น
ลองนึกสภาพว่าคุณได้เรียนรู้ทักษะต่างๆ ในกองทัพ ได้ขับเครื่องยนต์ ได้ใช้ยุทโธปกรณ์ในสนามรบมูลค่านับสิบล้านทุกวัน ลุยฟ้าท้าฝน พอเกษียณแล้วกลับเข้าเมืองมากลับถูกคนเอาผิดฐานถ่มน้ำลายไม่เลือกที่ ได้แต่ขับรถขุดดินเพื่อยังชีพ
ในเมื่อเป็อย่างนี้ สู้ทำงานอันน่าตื่นเต้นและได้ฝึกทักษะยังจะดีกว่า เสพสุขกับเงินทองและสุรา” เสิ่นิรู้จักคนเหล่านี้ดี พวกมันคือภัยอันตรายที่ซ่อนตัวอยู่ในโลกใบนี้
“จากประสบการณ์ในอดีตของคุณ นักฆ่าคราวนี้เก่งกาจหรือไม่?” เซี่ยวอี๋รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก
“มือสังหารโดยทั่วไปจะมีสามประเภท ลอบสังหารระยะประชิด ไล่ล่าโดยการใช้ปืนสังหาร ลอบสังหารด้วยอุบัติเหตุเพื่อแสวงหาความสมบูรณ์
พวกที่ชอบสังหารในระยะประชิดจะเก่งเื่พรางตัว สะกดรอย ปลอมตัว และหลบหนี ส่วนพวกที่ล่าด้วยปืน มักจะมีฝีมือทางแม่นปืน พวกที่ชอบอุบัติเหตุ...นี่แหละอันตรายที่สุด
ทักษะและพฤติกรรมของมือสังหารกลุ่มนี้มักจะติดตามได้ยาก พวกมันสามารถจิบกาแฟพลางชื่นชมเหยื่อที่กำลังจะตายด้วยกับดักได้ และยังสามารถแสร้งทำเป็ผู้ช่วยชีวิตเพื่อเอาชีวิตของเป้าหมาย พวกมันอาจจะอยู่ที่ไหนก็ได้ และยังสามารถสำเร็จภารกิจได้โดยที่ไม่ต้องออกจากเคหสถาน
ผมยินดีที่จะประมือกับนักฆ่าระยะประชิด 4 คน มือซุ่มยิง 2 คน แต่ไม่อยากเผชิญกับนักฆ่าที่สร้างอุบัติเหตุในลัทธินิยมความสมบูรณ์แบบ
น่าเสียดาย จากข้อมูลที่ผู้กองจ้าวให้มา นี่คือมือสังหารประเภทสุดท้าย”
“นายรู้ว่าอันตรายขนาดนี้แล้วยังจะรับอีก?” เซี่ยวอี๋แปลกใจ
“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ผมเป็หนี้คุณล่ะ คุณคิดว่าผมชอบกินหญ้าหรือไง? ถ้าไม่รีบคืนเงินให้คุณ ผมก็คงได้กลายเป็วัวเข้าสักวัน” เสิ่นิค้อนเซี่ยวอี๋อย่างไม่พอใจ
“พูดอย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย” เซี่ยวอี๋ควักธนบัตรใบละหนึ่งร้อยหยวนออกมาหนึ่งใบ
“ดังคำกล่าวที่ว่าถ้าผมไม่ตกนรกแล้วใครจะตกนรก มาตุภูมิเลี้ยงดูผมมานานหลายปี เมื่อพบอุปสรรคแล้วท้อถอย จะเอาหน้าที่ไหนไปพบบรรพบุรุษ? เจอปัญหาก็ต้องสู้ มีอุปสรรคหรือไม่ก็ต้องไปต่อ นี่ถึงจะเรียกว่าลูกผู้ชายตัวจริง” เสิ่นิทุบหน้าอก
“ฉันล่ะชอบพวกเกษียณแบบนาย ไม่มีเงิน ตอแหล และปากดี” เซี่ยวอี๋ตกรางวัลให้อีกร้อยหนึ่ง ในที่สุดเสิ่นิก็ได้อัพเกรดสารอาหาร จากหมั่นโถวก็กลายมาเป็ซาลาเปาแล้ว
“ของพี่มาถึงหรือยัง? SB Express นี่ช่าง SB (โง่) ซะเหลือเกิน ทิ้งลูกๆ ของฉันไว้ตรงทางแยก ต้องโทร.ไปต่อว่าพวกเขาหน่อยแล้ว!” ซันนี่อยู่ในชุดนอนแล้ว เธอคิดว่ามันคือชุดนอน สายรัดลูกไม้เล็กๆ นั่นมีผ้าปิดเฉพาะส่วนหน้าอกและเป้า ส่วนอื่นๆ นั้นเชื่อมถึงกันได้ด้วยผ้าลูกไม้ ช่างเหมือนกับภาพเซนเซอร์ในโทรทัศน์
“พี่สาว พี่ช่วยสวมเสื้อสักตัวก่อนออกมาได้ไหม? " เซี่ยวอี๋อายแทนเธอ พนักงานออฟฟิศที่เดินผ่านไปมาสองสามคนต่างพากันชะเง้อดูเสียจนหัวชนเสาสัญญาณโทรศัพท์
“อย่ามาตั้งคำถามกับเื่เครื่องแต่งกายของพี่สาวเลย รสนิยมของพี่ ผู้หญิงกล้ามโตอย่างเธอคงไม่มีวันเข้าใจหรอก” ซันนี่ส่ายศีรษะอย่างดูแคลนพลางทักทายผู้ที่สัญจรไปมาคนหนึ่งด้วยรอยยิ้ม เด็กคนนั้นถึงกับเดินชนถังขยะ “อย่าพูดมากอยู่เลย รีบไปขนของพี่เข้ามาสิ!”
“ไม่ได้ ก่อนทำการบันทึกและตรวจสอบ จะย้ายอะไรเข้ามาในบ้านหลังนี้ไม่ได้” เสิ่นิกล่าวอย่างหนักแน่น
“ของพวกนี้เป็สมบัติส่วนตัวของพี่ พวกเธออยากจะดูหน่อยไหมล่ะ?” ซันนี่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์
“ะเิพัสดุเป็ที่นิยมมากในต่างประเทศ พี่คิดว่าเราอยากดูไหมล่ะ? หรือว่าชีวิตเราไร้ค่า?” เซี่ยวอี๋ก็กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์เช่นกัน
ถึงเซี่ยวอี๋จะใช้คำว่า ‘เรา’ ในการเช็กพัสดุ แต่ความจริงแล้วมีแค่เธอกับซันนี่ที่สวมหน้ากากป้องกันสารพิษ ยืนดูเสิ่นิตรวจสอบพัสดุแต่ละชิ้นอยู่ที่หลังโล่กันะเิ
“เฮ้ๆๆ ต้องยืนไกลขนาดนั้นเลยเรอะ?” เสิ่นิกอดกล่องกระดาษขนาดเล็กไว้ใบหนึ่งพลางมองไปยังเซี่ยวอี๋ ซึ่งพร้อมจะปิดป้องทุกเมื่อและยืนอยู่ห่างจากเขาไกล 6 เมตร
“สู้ๆ เราเอาใจช่วยนายอยู่นะ!” เซี่ยวอี๋ยิ้มเ้าเล่ห์ภายใต้หน้ากาก ช่วยไม่ได้ เสิ่นิเป็คนสอนเธอเองว่ามีสารพิษหลายร้อยชนิดบนโลกใบนี้ที่สามารถฆ่าคนได้ภายใน 2 วินาที และโดยที่ไม่ต้องกลืนลงไปด้วยซ้ำ แค่จับ หรือว่าหายใจเข้าไป หรือแค่อยู่ใกล้ก็อาจตายได้
ทุกวันนี้การส่งพัสดุด่วนถูกนำมาพัฒนาใช้ในแวดวงการสังหารยุคใหม่ มือสังหารหลายคนชอบใช้วิธีส่งพัสดุ เช่นส่งะเิหรือสารพิษร้ายแรงทางไปรษณีย์ มันสามารถปลิดชีวิตเป้าหมายได้ในราคาเพียง 22 หยวน หากสำเร็จก็จะมีข้อความเตือนว่า “พัสดุที่ท่านนำส่งได้รับการเซ็นรับแล้ว”
เสิ่นิตรวจสอบบรรจุภัณฑ์ด้านนอกด้วยความระมัดระวัง รวมทั้งกลิ่น และน้ำหนักอื่นๆ ซึ่งล้วนเป็งานของเครื่องสแกนเนอร์และสุนัขตำรวจ
เดิมทีนี่เป็เื่ที่อันตรายอย่างยิ่ง ถ้าเป็สมัยก่อน เมื่อตรวจพบวัตถุต้องสงสัย พวกเขาจะปล่อยะเิ C4 ใส่เลย งานบอดี้การ์ดนั้นอันตรายกว่ามือสังหารมาก
การที่เสิ่นิแกะดูทีละชิ้น ถือเป็การเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง แต่ผลของความดิ้นรนนั้นแทบทำเอาหมดคำพูด...
“กล่องหนึ่ง...ไข่สั่นแบบไร้สาย 6 อัน แบบมีสาย 13 อัน กล่องหนึ่ง...ไวเบรเตอร์ ั้แ่เวอร์ชันเอเชียจนถึงเวอร์ชันแอฟริกัน กล่องหนึ่ง...JB สองหัว นี่มันของเล่นบ้าอะไรกัน!” เซี่ยวอี๋ผู้จดบันทึกชักจะหัวเสียเข้าให้แล้ว
“ลูกค้าบางรายไม่เพียงแต่ชอบสอดใส่ เขายังชอบการถูกสอดใส่ด้วย พี่เป็ราชินีสาวไซด์ไลน์มืออาชีพนะ แน่นอนว่าจะต้องตอบสนองความ้าของลูกค้าได้ในทุกรูปแบบ” ซันนี่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ชิ้นต่อไป!” เซี่ยวอี๋หยิบสมุดบันทึกขึ้นมาด้วยสายตาที่หงุดหงิด และเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในมือ ดวงตาของเธอก็แดงก่ำ “เครื่องสั่นปลาโลมา?! พี่นี่โรคจิต! แม้แต่สัตว์โลกน่ารักพี่ก็ยังไม่เว้น! อีกอย่างมันใหญ่ขนาดนี้! พี่ยัดเข้าไปได้เหรอ?”
“เธอลืมเปิดเครื่องสมองหรือเปล่า? นี่พี่เอาไว้ใช้นวดไหล่” ซันนี่คว้าเอาไม้นวดปลาโลมามา ไม่สิ มันคือเครื่องนวด เธอเปิดสวิตช์และเริ่มนวดไหล่
ั้แ่เช้าจรดค่ำ ในที่สุดเสิ่นิกับเซี่ยวอี๋ก็สามารถจัดการกับเ้ากองพัสดุได้ครบถ้วน เซี่ยวอี๋ได้เห็นอุปกรณ์ที่พิลึกคนมากเกินไป เธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้ย้อนเวลากลับไปอยู่ในห้องตรวจสอบหนังโป๊ เธอไม่ได้อาเจียน ซึ่งนั่นถือว่าเธอได้เติบโตขึ้นแล้ว
ที่โชคดีก็คือ พัสดุเหล่านี้ไม่มีสารพิษ หรือเครื่องดักฟัง หรือะเิ หรืออะไร ถือว่าปลอดภัย
“พี่เป็คนพิเศษ ทำไมอุปกรณ์ทำมาหากินพวกนี้ถึงได้ซื้อมาเป็กล่องล่ะ?” เสิ่นิหมดแรง เขาเอ่ยถามในขณะที่นั่งกินซาลาเปาอยู่บนโซฟา
“เด็กน้อย เื่นี้เธอคงไม่เข้าใจหรอก การที่ซื้อแบบนี้จะได้ราคาของตัวแทนจำหน่าย ไม่เพียงแค่ถูก แต่ยังสามารถส่งคืนได้ด้วยถ้ามันเสียหาย” ซันนี่ทานชุดซูชิที่เธอสั่งมา แน่นอนว่าน้องชายคนส่งอาหารก็ได้รับประสบการณ์การต้อนรับด้วยปืนพกด้วยเช่นกัน “พวกน้ำมันหล่อลื่นมักจะใช้บ่อยๆ ไม่เพียงแต่ตอนที่มีเซ็กส์ บางชนิดก็ยังสามารถเอามาทาตัวได้ มันช่วยบำรุงผิว”
“พี่โม้หรือเปล่า? หรือว่าถึงขั้นที่กินมันเข้าไปได้ด้วย?” เซี่ยวอี๋ซื้อแพนเค้กผลไม้มาชุดหนึ่ง เธอเพิ่มไข่สองฟองอย่างหรูหรา
“ได้สิ พวกนี้เป็สารหล่อลื่นจากว่านหางจระเข้ สามารถทานได้ พี่ใช้บ่อย” ซันนี่หยิบขวดเล็กๆ สีเขียวขึ้นมาแนะนำ
“เชี่ย ช่างกล้า...เสิ่นิ! นายทำอะไรน่ะ?” จู่ๆ เซี่ยวอี๋ก็เห็นว่าเสิ่นิหยิบขวดเล็กๆ ซึ่งมีลักษณะเดียวกันขึ้นมาชิม
“ชิมดูน่ะ รสชาติไม่เลวเลย เหมือนแยมผลไม้” ในฐานะที่กินหญ้าจนเป็นิสัย ตอนนี้เขาได้พัฒนาทักษะเพื่อการอยู่รอดแล้ว “ไอ้นี่พี่ยังเอาอยู่หรือเปล่า?” เสิ่นิยื่นเจลหล่อลื่นที่เขาเพิ่งเลียฝาไปให้ซันนี่
“ไม่เอาแล้ว พี่มีเยอะ เธอเก็บเอาไว้กินเถอะ” ซันนี่ขมวดคิ้วอย่างกระอักกระอ่วน เธอเคยเจอผู้ชายโรคจิตแบบนี้มาก่อน แต่ก็ยังรู้สึกรังเกียจผู้ชายที่กินเจลหล่อลื่นอยู่ดี
อีกฟากหนึ่ง ภายในห้องสอบสวนของสำนักงานรักษาความปลอดภัยเขตเทศบาล ฆาตกรหนุ่มผู้ซึ่งยังไม่ได้ทานมื้อเย็นถูกมัดมือไพล่หลังอยู่กับเก้าอี้โลหะ ท่านั่งแสนสบายอารมณ์ของมันดูเหมือนกับว่าเคยชินกับขั้นตอนเหล่านี้แล้ว
ใน่ 4 วันที่ผ่านมา นอกจากเวลานอนและเวลาขับถ่าย เขาก็ถูกสอบสวนอยู่ตลอด แม้ว่าเ้าเด็กนี่จะมาจากญี่ปุ่น แต่กลับพูดจีนได้คล่อง และจ้อไม่หยุด ราวกับว่าเื่ที่รู้ไม่พูด รังแต่จะพูดเื่ที่ไร้สาระ ซึ่งมันเอามาใช้เป็คำให้การไม่ได้เลย
การสอบสวนในวันนี้ถูกทำให้ต่างไปจากปกติ เพราะเขานั่งอยู่ตรงข้ามผู้กองจ้าว
“คุโด้ คิดะอิจิมาชิ นายรู้ตัวไหมว่าตัวเองทำผิดข้อหาอะไร?” ผู้กองจ้าวถามขึ้นอย่างใจเย็น
“รู้ ข้อหามั่วสุมผิดประเวณี เมื่อเร็วๆ นี้ผมได้อ่านข้อกฎหมายของพวกคุณในยุคนี้ ที่แท้พวกคุณก็ยังนับถือกฎหมายล้าหลังประเภทนี้อยู่ ในโลกธรรมชาตินั้น สิงโตตัวผู้มีสิทธิ์ในสิงโตตัวเมียทุกตัวในฝูง หรืออีกตัวอย่างหนึ่งก็คือลิงชิมแปนซีซึ่งใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุด ก็ยังมีเ้าสาวเป็ฝูงเหมือนกัน...” เ้าหนุ่มผู้มี ‘จิติญญาแห่งนักสืบเข้าสิง’ พูดจนน้ำลายแตกฟอง ซ้ำยังพยายามเอามือที่ถูกมัดอยู่ทำท่าเลียนแบบ เพื่อทำให้เห็นภาพตามสิ่งตัวเองพรรณนา
“พอได้แล้ว พูดไร้สาระให้มันน้อยลงหน่อย แกก่อคดีฆาตกรรมนะ! หญิงสาวที่ตายไป ถูกแกบีบคอตายคามือ!” ผู้กองจ้าวคำรามด้วยความโมโห
“ฆ่าคน? เฮ้ๆๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว” คุโด้ยิ้มอ่อน “อย่างมากผมก็แค่จ้างผู้หญิงมามีเซ็กส์ด้วยสองสามคน แต่ผมไม่ได้ฆ่าใคร คนที่ตายไปน่ะ จู่ๆ เธอก็หัวใจวายกะทันหัน มันไม่ได้ระบุไว้ในรายงานชันสูตรศพหรอกเหรอ?”
“ดูเหมือนว่านายจะรู้เื่ที่เกิดขึ้นข้างนอกทั้งหมด...” ผู้กองจ้าวกล่าวอย่างจริงจัง “เราตรวจสอบนายโดยละเอียดแล้ว เมื่อ 3 ปีก่อน ที่ญี่ปุ่นบอกนายมีส่วนเกี่ยวข้องในคดีการเสียชีวิตของหญิงสาวมากกว่า 6 คดี ทั้งหมดล้วนเป็หญิงโสเภณี ท้ายที่สุดแล้วศพก็ถูกทำลายหรือไม่พยานก็หายไปอย่างลึกลับหรือเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุ จนนายพ้นผิดจากข้อกล่าวหาเพราะขาดพยานหลักฐาน
">บอกมาสิ นายจ้างวานมือสังหารกี่คนเพื่อที่จะตามเช็ดก้นให้นาย?”
“มือสังหาร? ผมโดนพวกคุณตามจับกุมตัวมาั้แ่โรงแรม จะเอาเวลาที่ไหนไปจ้างมือสังหารได้? ผมว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ แต่ว่านะ ท่านสุภาพบุรุษ คุณเชื่อไหมว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่บนโลก?” จู่ๆ สีหน้าของคุโด้ก็ปรากฏรอยยิ้มอันเ็า “ในประเทศญี่ปุ่นของเรามีสัตว์ประหลาดอยู่ชนิดหนึ่งซึ่งชื่อว่า “จิติญญาผูกพัน” มันติดตามตัวคุณมาั้แ่เกิด เหมือนกับคำสาป มันจะปกป้องคุณจากภัยอันตรายในโลก แต่กลับสาปให้คุณไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติได้
ผมน่ะ เหมือนเป็ผู้ชายที่มีจิติญญาผูกพัน...”