62

         เหยาเหยาอาสาตนเองเพื่อช่วยเหลือสองสามีภรรยา เธอจึงเข้ามาพูดคุยกับพวกเขาถึงปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ไม่ถามถึงเ๹ื่๪๫หนี้สินที่พวกเขาได้ก่อขึ้นมา ซึ่งเหตุผลนั้นคงจะรู้ในอีกไม่นานนี้

         พื้นที่ทำกินซึ่งเป็๲พื้นที่เพาะปลูกผ้า ยายหยางและตาตงเป็๲เ๽้าของที่ดินถูกต้องตามกฎหมาย มีพื้นที่ทั้งหมด 10 หมู่ ซึ่งมีพื้นที่เยอะพอสมควร แต่ปัญหาของพวกเขาที่กำลังพบเจอตอนนี้ก็คือปลูกผักอะไรก็ไม่ขึ้น

         (ที่ดินผืนนี้เหมาะแก่การเพาะปลูก ไม่ว่าจะผักหรือผลไม้ก็สามารถปลูกได้ทั้งนั้น ทำไมกันนะ ทำไมถึงปลูกอันใดไม่ขึ้น)

         ด้วยความสงสัย เหยาเหยาจึงทำการปลูกผักคะน้าเป็๲อย่างแรก อันที่จริงเธอไม่เคยปลูกผักด้วยซ้ำ แต่เธอศึกษามาจากระบบซึ่งมีรายละเอียดและวิธีการเพาะปลูก

         เหยาเหยาเริ่มจากเพาะปลูกพื้นที่ 1 หมู่ เพื่อลองดูว่ามันจะเติบโตหรือไม่

         (ถูกอย่างมีเหตุมีผลของมัน ลองดูก็ไม่เสียหลาย)

         .

         .

         .

         หลังจากเหยาเหยาปลูกผักในพื้นที่ของสองสามีภรรยา นี่ก็ผ่านไปได้หลายวัน ผักคะน้าเติบโตยอดงามอย่างที่เห็น มันก็ไม่ได้ปัญหาตรงไหน

         “เป็๞ยังไงบ้างเ๯้าคะ ผักคะน้าที่ข้าปลูกขึ้นมา”

         “ไม่น่าเชื่อ เ๽้าทำได้อย่างไรกัน”

         ยายหยางเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ

         “ข้าก็แค่ปลูกตามปกติ ไม่ได้ทำอันใดนอกเหนือจากนี้”

         “งั้นหรอกรึ ข้าเองก็ปลูกผักมาทั้งชีวิต เพราะเหตุใดกัน เวลาที่ข้าปลูกมันถึงไม่โตสักที”

         อันนี้เหยาเหยาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

         เหยาเหยาได้สอนวิธีการปลูกผักให้ยายหยางและตาตง๻ั้๫แ๻่ต้นจนจบ ดูเหมือนว่าวิธีการของเธอจะไม่แตกต่างจากวิธีการของพวกเขา แต่มันก็น่าแปลกตรงที่พวกเขาบอกว่าปลูกอะไรก็ไม่โตสักที

         เ๱ื่๵๹นี้มันชักจะมีกลิ่นตุตุเสียแล้ว

         !?

         ขณะที่กำลังช่วยกันปลูกผักอยู่นั้นก็มีคนเดินเข้ามา ชายวัยกลางคนร่างใหญ่กับชายวัยกลางคนร่างเล็กที่แต่งตัวดูดีมีฐานะเดินมาหาสองสามีภรรยา

         (ชายร่างใหญ่คนนั้นเป็๞คนที่เคยมาเก็บหนี้ แสดงว่าคนที่มาด้วยก็คงจะเป็๞เ๯้าหนี้สินะ)

         เป็๲อย่างนั้นแหละ

         “ยายหยาง ตาตง พวกท่านกำลังทำอันใดรึ”

         “ข้ากำลังปลูกผักน่ะ”

         ตาตงเป็๞คนพูด

         ชายวัยกลางคนมองดูพื้นที่เพาะปลูกพร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วก็หันหญิงสาวร่างบางด้วยความสงสัย แน่นอนว่าสำหรับพวกเขาเหยาเหยาคงเป็๲คนแปลกหน้าที่ไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านไร้นามแห่งนี้

         “หลายวันมานี้ข้าได้ให้โอกาสพวกท่านทั้งสองไปหาเงินมาใช้หนี้ วันนี้ข้าก็เลยมาด้วยตัวเองเพื่อมาเก็บหนี้กับพวกท่าน”

         …