บนพื้นดิน เต็มไปด้วยมนุษย์พิเศษ
ต้นสนเขียวชอุ่มเรืองรอง ลูกสนแก่ได้ที่ปริแตกออก
เมล็ดสนแต่ละเมล็ดเต็มอิ่ม เปล่งประกายสีม่วงทองระยิบระยับ ดั่งอัญมณีที่ผ่านการเจียระไนมาแล้ว
ฉู่เฟิงมือถือคันศร ค่อยๆ ก้าวเข้าใกล้
ภายในระยะสิบเมตรรอบต้นสนไม่มีใครกรายใกล้ ด้วยสองยอดฝีมือกำลังห้ำหั่นกันอย่างดุเดือดเืพล่าน
ที่จริงก่อนหน้านี้ก็มีคนฝ่าเข้าไปคิดจะแย่งลูกไม้วิเศษ ทว่านอกจากนอนทอดซากอยู่ตรงนั้นแล้ว ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ฉู่เฟิงเต็มไปด้วยไอสังหาร เขาคิดยิงธนูใส่เทพปีกเงิน!
ทว่า เมื่อเข้าใกล้ เขาก็เปลี่ยนความคิด ในเมื่อทั้งสองคนตัดสินชี้ขาดกันอยู่ เขาจะเข้าไปยุ่งให้ได้อะไร? ปล่อยให้พวกเขาสู้กันตายไปเลยไม่ดีกว่าหรือ
ถึงตอนนั้น เขาค่อยลงมือเก็บกวาดตอนจบ
ดีที่สุดคือให้ทั้งคู่าเ็สาหัส ส่วนเขาก็เฝ้ามองอย่างสบายใจไม่เปลืองแรง
พอคิดจบเสร็จสรรพ ฉู่เฟิงก็สงบลงได้ หยุดเดิน ไม่รีบร้อนคิดบัญชีกับเทพปีกเงิน อีกทั้งยังถอยห่างอีกด้วย
เขาเลือกหินผาก้อนหนึ่ง ขึ้นไปนั่งบนนั้นด้วยสีหน้าราบเรียบ อารมณ์แบบว่าธุระไม่ใช่
มนุษย์พิเศษบางคนกระวนกระวาย สีหน้าหวาดหวั่น
เป็เพราะหนิวเสินหวังผู้นี้ห้าวหาญอย่างยิ่ง ใช้ธนูโบร่ำโบราณยิงใส่เฮลิคอปเตอร์จนตก ทำอย่างกับเป็นิทานอาหรับราตรี จนบัดนี้บางคนยังตั้งสติไม่ได้อยู่เลย
มันเป็เื่ยากที่จะเข้าใจได้อย่างสิ้นเชิง
บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยมนุษย์พิเศษ พวกที่กล้าเข้ามาใกล้ล้วนมีความคิดเดียวกัน ต่างก็จ้องมองลูกไม้สีม่วงทองตาเป็มัน
ฉู่เฟิงสงบนิ่ง รอหวงหนิวโผล่หัวออกมา เขาเชื่อว่าไอ้หมอนั่นตาดี มันไม่ยอมพลาดโอกาสนี้หรอก ถึงตอนนั้นพวกเขาค่อยร่วมมือกัน
...
ห่างออกไป การต่อสู้รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เทพปีกเงินทิ้งดิ่งลงมาจากกลางอากาศ มือทั้งสองกำหมัดแน่น ชกเข้าใส่เทพวัชระ ผมยาวสีเงินยวงพลิ้วไหว แววตาคมปลาบปานสายฟ้า
ใบหน้าเทพวัชระสงบนิ่ง หากห้าวหาญอย่างยิ่ง เขากำหมัดวัชระ1 แล้วพุ่งทะยานขึ้นฟ้า!
เปรี้ยง!
ระหว่างพวกเขาทั้งสอง เกิดเสียงดังน่าหวาดกลัวประหนึ่งเสียงฟ้าผ่าะเิขึ้น
ต้นไม้เล็กโดยรอบกระจุยกระจาย ต้นไม้เก่าสูงใหญ่หักโค่น แม้แต่หินผายังปริแยก เมื่อการปะทะกันของสองยอดฝีมือผ่านพ้นไป สิ่งที่หลงเหลืออยู่นั้นไม่มีดีสักชิ้น
เสียงะเิดังสนั่น สะท้านะเืแก้วหู
ผู้คนต่างก็หน้าถอดสี พลังอะไรจะรุนแรงปานนี้?!
บนพื้นดิน ปรากฏรอยแยกดำลึกรอยแล้วรอยเล่า ไม่ต่างกับยามแผ่นดินไหว หากเป็รอยที่เกิดจากการปะทะของทั้งสองคน
เสียงลมจากหมัดของทั้งสองคนหวิวหวีด ดินหินปลิวกระจาย เป็ภาพอันน่ากลัว ก่อนหน้านี้ไม่นาน มีมนุษย์พิเศษถูกม้วนกลืนเข้าไป จากนั้นกระดูกทั่วร่างถูกบดขยี้สิ้นใจในทันที
แสงแห่งเทพไหลวนทั่วร่างของเทพปีกเงิน พลังการต่อสู้ไร้เทียมทาน ทุกครั้งที่ลงมือรวดเร็วดุดันปานสายฟ้า
ยามที่กำหมัดโจมตี เขากางปีกสีเงินทั้งคู่ พุ่งผ่าทะยานฟาด แสงเงินแผ่พุ่ง กลิ่นอายสังหารแผ่ซ่าน
ชิ้ง!
เสียงชิ้งดังขึ้นเบาๆ หินั์หนักร่วมห้าตันถูกเขาผ่าออกอย่างง่ายดาย ไถลร่วงลงกระแทกจนพื้นดินแตกกระจาย ชุดรบสีเงินของเขาสะบัดพลิ้ว ทรงอานุภาพเกรียงไกร
ทว่า เทพวัชระหาได้เกรงกลัวไม่ ยังคงสงบนิ่ง ผิวเรืองรองดั่งบุษราคัมเปล่งแสงแวววาว มือขวากำหมัดทรงพลัง เข้าตั้งรับเทพปีกเงิน
พร้อมกันนั้น มือซ้ายของเขาถือดาบพุทธะเล่มขาวราวกับหิมะ รัศมีแผ่กระจายเรืองรอง!
ทั้งคู่เข้าปะทะกันไม่หยุดด้วยความเร็วสูง เร็วอย่างที่แทบจะทำลายกำแพงเสียงได้ ทุกครั้งที่เข้าโจมตีล้วนเกิดเสียงดังกัมปนาทปานฟ้าผ่า น่าพรั่นพรึงเป็อย่างยิ่ง
“สู้โว้ย!”
มนุษย์พิเศษบางคนอดรนทนไม่ไหว เนื่องจากยอดฝีมือทั้งสองยิ่งสู้ก็ยิ่งรุนแรง ทั้งยิ่งออกห่างจากต้นไม้นั่นออกไปทุกที นี่ไงโอกาส!
ถ้าพลาดล่ะก็ คงเสียดายไปทั้งชาติ
คนส่วนใหญ่คิดว่า เพียงแค่เด็ดลูกไม้วิเศษใส่เข้าปากกลืนลงไป พวกเขาก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง กลายเป็มนุษย์พิเศษผู้ยืนอยู่บนยอดพีระมิดคนที่ห้า
พรึ่บพรึ่บพรึ่บ...
เงาคนพุ่งทะยานขึ้นหน้าคนแล้วคนเล่า
“อ๊าก...”
เสียงร้องโหยหวนลอยมาเข้าหู มนุษย์พิเศษลงมือใส่กันเองระหว่างทางที่พุ่งเข้าไป หลายคนล้มลงไม่อาจลุกขึ้นมาได้อีก รอยเืสาดกระจาย
เป็เหตุการณ์อันน่าสยดสยอง ยังไม่ทันได้แตะต้องลูกสน ก็สังหารกันเองเสียแล้ว
ทุกคนต่างหมกมุ่นเข่นฆ่ากันจนเสียสติ ด้วยคิดว่าคนรอบด้านล้วนเป็คู่แข่ง
เขางูขาวเกิดการจลาจลอย่างหนัก ความเงียบสงบถูกทำลาย เกิดการนองเื มนุษย์พิเศษพลุ่งพล่าน สุดท้ายเสียงโห่ร้องเข่นฆ่าดังก้องฟ้า แล้วพุ่งเข้าสู่การตะลุมบอนอันน่ากลัว
ยามนี้ ต่อให้เทพวัชระและเทพปีกเงินวกกลับมา คนพวกนี้ก็ไม่ยอมถอยอย่างแน่นอน
กลิ่นคาวเืคละคลุ้งเสียดแทงจิติญญาของทุกคน ปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบออกมา เมื่อเผชิญเข้ากับสิ่งเร้า หลายคนโยนความหวาดกลัวทั้งหลายแหล่ทิ้งไป ในหัวคิดถึงแต่เพียงการแย่งชิง
มนุษย์พิเศษจำนวนมากกระโจนเข้าร่วมอย่างลืมตาย
ภายในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร ซากศพของมนุษย์พิเศษเพิ่มขึ้นไม่หยุดหย่อน
มนุษย์พิเศษบางคนมีฝีไม้ลายมือ กระโจนเข้าใกล้ต้นไม้ ดูเหมือนเกือบจะคว้ามาได้ แต่แล้วใบหน้าพลันดำคล้ำ ล้มลงทันที ด้วยโดนพิษร้าย
แต่ว่า คนอื่นๆ ต่างก็หาได้เกรงกลัวไม่ ต่างก็โยนซากศพ หรือกิ่งไม้เข้าไปสุมพื้นดิน แล้วดาหน้าเข้าไป คว้าลูกไม้วิเศษมาไม่ได้จะไม่ยอมเลิกรา
โครม!
ทันใดนั้น เสียงดังสนั่นดังมาจากกลางอากาศเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายลำบินตรงมา พลางยิงกราดอย่างบ้าคลั่ง เปลวไฟน่ากลัวถั่งเท เพียงแค่ชั่วพริบตาผู้คนาเ็ล้มตายไปไม่น้อย
เืสดๆ เปรอะเปื้อนพื้นดิน ซากศพระเกะระกะ มนุษย์พิเศษไม่น้อยเริ่มหวาดกลัว ถอยหนีอย่างรวดเร็ว
ต่อให้ตอนนี้พวกเขามีพลังอันแข็งแกร่ง แต่จะมีสักกี่คนที่ไม่เกรงกลัวอาวุธหนักเล่า? ยังไม่ถึงระดับนั้นสักหน่อย
“ลุยกับพวกมันเลย!”
มีคนะโ พลันปีกสีฟ้าที่กลางหลังก็ปรากฏขึ้น แล้วทะยานเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์
ปัง!
น่าเสียดาย มีนักแม่นปืนซุ่มอยู่ จากปากกระบอกปืนลำใหญ่ หน้าผากของคนผู้นั้นะเิรอยเืเป็ทาง ร่วงลงหัวปักพื้น
นี่เป็การสร้างความหวาดกลัววิธีหนึ่ง!
เทียนเสินเซิงอู้เผยเขี้ยวเล็บอันเหี้ยมโหดออกมา ด้วยการลงมือต่อคนที่กล้าเข้ามาแย่งชิงลูกไม้วิเศษ
ตูม!
ทันใดนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็ะเิขึ้นกลางอากาศ เปลวไฟลุกท่วม ตัวเครื่องะเิกระจายในพริบตา เสียงดังสนั่นแสบแก้วหู
ผู้คนต่างแตกตื่น เป็ใครกันที่ลงมือ?
ห่างออกไป เฮลิคอปเตอร์อีกหลายลำปรากฏขึ้น แต่หน้าตาไม่เหมือนกันกับเครื่องของเทียนเสินเซิงอู้
“คนของโพธิจีนส์!” มีคนพูด
โพธิจีนส์เป็บริษัทั์ใหญ่เช่นเดียวกันกับเทียนเสินเซิงอู้ ทั้งสองต่างก็ไม่มีใครกลัวใคร ต่างก็เตรียมตัวกันมาพร้อมพรัก ล้วนแล้วแต่เป็อาวุธอันน่าสะพรึงกลัว
ฮือ!
มีเสียงดังขึ้นจากกลางอากาศ เทพปีกเงินขยับตัวผละจากเทพวัชระ รวดเร็วปานสายฟ้าสีเงิน
รวดเร็วอย่างยิ่ง!
หลายคนยังไม่ทันทำอะไร เขาก็ปรากฏตัวตรงหน้าเฮลิคอปเตอร์ของโพธิจีนส์แล้ว
เขากางปีก เปล่งแสงสีเงินเจิดจ้าไปทั่วท้องฟ้า ดั่งดวงอาทิตย์ะเิรัศมีร้อนแรง ทิ่มแทงลูกั์ตา
เสียงฉับดังขึ้น ปีกสีเงินของเขาตวัดผ่าเฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ เพียงแค่พุ่งผ่าน เฮลิคอปเตอร์ก็ถูกตัดเป็สองท่อน
เสียงโครมครามดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์กระแทกพื้น เปลวไฟะเิอย่างน่ากลัว เสียงดังสนั่นไปทั่วเขางูขาว
ทุกคนต่างตกตะลึง นั่นมันเฮลิคอปเตอร์เชียวนะ แต่โดนสอยร่วงอย่างนี้น่ะเหรอ คนไม่น้อยรู้สึกคันหัวใจ มันยากที่จะเชื่อได้
โพธิจีนส์สอยเฮลิคอปเตอร์ของเทียนเสินเซิงอู้ตก เทพปีกเงินก็สอยอีกฝ่ายร่วงเป็การตอบแทนในทันที!
แสงสีเงินเรืองรองทั่วร่างของเขาที่ลอยอยู่กลางอากาศ ทรงอานุภาพ กดดันจนสั่นสะท้าน
บนพื้นดิน ใกล้กับต้นไม้เล็กๆ นั้น เทพวัชระลงมาแล้ว เพียงขยับตัวก็พุ่งออกไปสิบกว่าเมตร เมื่อไม่มีเทพปีกเงินมาพัวพัน ใครมันจะมาขัดขวางเขาได้?
ตึง!
เขากระทืบเท้าอย่างแรง พื้นแยกออกอย่างกับแผ่นดินไหวก็ไม่ปาน มนุษย์พิเศษที่รายล้อมต่างรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ล้วนถูกกระแทกกระเด็นออกไปหมด
ต่อหน้าเขา พวกมนุษย์พิเศษไม่ต่างอะไรกับหุ่นไล่กา!
มันเป็พลังอันน่ากลัว แทบจะเป็พลังแห่งเทพอยู่แล้ว เพียงกระทืบเท้า ก็กระแทกมนุษย์พิเศษทั้งกลุ่มกระเด็นล้มระเนระนาด
เทพวัชระยื่นมือออกไปคว้าลูกไม้สีม่วงทองจากต้นไม้นั่น
ปัง!
ทันใดนั้น ผิวดินยุบตัวลงทันที เขาเกือบจะร่วงลงไปด้วย
เทพวัชระพลิกตัว กระโจนห่างออกไปสิบเมตร แล้วหันกลับไปมอง
พื้นตรงนั้นกลายเป็หลุม ต้นไม้พิสดารทั้งต้นทั้งราก ทั้งหมดตกลงสู่กล่องเหล็กใบเขื่อง
ใต้ดินคือคนของเทียนเสินเซิงอู้ ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว เพียงแค่รอให้ลูกสนแก่ได้ที่ ไม่เช่นนั้นก็ลงมือไปนานแล้ว
แน่นอน พวกเขาเองก็มาดักซุ่มอยู่ตรงนี้เช่นกัน!
ผิวของเทพวัชระเปล่งแสงสีเหลืองนวล เขาคำราม เสียงสนั่นลั่นแก้วหูดุจเสียงกัมปนาทแห่งพุทธะ จนคนที่อยู่ด้านล่างถึงกับสิ้นสติ
จากนั้น เขาะโลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว
เสียงปีนดังขึ้น สาดะุระรัวดั่งห่าฝนเข้าใส่เทพวัชระ
ปังปังปัง...
วินาทีนี้ เขาใช้ดาบพุทธะปัดป้องห่าะุ ทั้งยังสะบัดบางนัดกลับไปใส่คนของเทียนเสินเซิงอู้ด้วย
ทว่า ห่าะุถี่ยิบ ภายในที่คับแคบอย่างนั้น ต่อให้เทพวัชระมีการตอบโต้ว่องไวดุจเทพ สัญชาตญาณอันน่าสะพรึงเพียงใด ก็ไม่อาจหลบพ้นได้อย่างหมดจด
เื่น่ากลัวเกิดขึ้นอีกแล้ว ะุพวกนั้นพุ่งใส่เขา ย่อมสร้างความเ็ปให้อย่างยิ่ง ร่างกายเขาซัดเซด้วยเพราะถูกแรงสะบัดจากะุ แต่ไม่มีสักนัดที่ทะลวงร่างได้
ใต้ดิน เหล่ามือปืนต่างงุนงง นี่มันตัวประหลาดอะไรกัน? ิัแข็งหนาอย่างกับเหล็ก ไม่เกรงกลัวอาวุธปืนแม้แต่น้อย น่ากลัวเกินไปแล้ว
ส่วนบนพื้นดิน มนุษย์พิเศษจำนวนไม่น้อยต่างก็เห็นฉากนี้กับตาตัวเอง แต่ละคนตาค้างปากค้าง ที่ลือๆ กันนั่นเป็เื่จริงจริงๆ ด้วย เทพวัชระมีร่างะ ไม่เกรงกลัวอาวุธปืน
เทพวัชระเมื่อร่วงลงไปแล้ว ก็ประดุจราชสีห์คลั่ง ร่างแข็งแรงพุ่งเข้าใส่ ไม่มีใครสามารถต้านทานเขาได้
มนุษย์พิเศษหลายคนถูกเขาพุ่งใส่ กระดูกหัก ตัวลอยกระเด็น เขาคว้ากล่องเหล็กได้ในทันที
จากนั้น เขาทะยานขึ้น้า ประหนึ่งนกล่าเหยื่อดุร้าย เมื่อเท้าแตะพื้น เขาก็ไม่ได้รีบร้อนหาที่เก็บซ่อนกล่องเหล็กใบใหญ่นั่น
เขาเป็กังวลว่าท่ามกลางการต่อสู้วุ่นวาย ลูกะุอาจสร้างความเสียหายให้ลูกสนสีม่วงทองนี้
“เทพวัชระ หนีไม่พ้นหรอก!” เทพปีกเงินย้อนกลับมาไล่ล่า
ตูม!
ห่างออกไป เสียงะเิดังขึ้น เฮลิคอปเตอร์หมุนวน เทียนเสินเซิงอู้และโพธิจีนส์เปิดหน้าปะทะกันทุกด้าน การต่อสู้ร้อนแรง
คนอื่นๆ เมื่อเห็นดังนี้ ก็รู้สึกขมขื่น แล้วอย่างนี้จะเข้าไปแย่งได้อย่างไรล่ะเนี่ย?
มีแค่เพียงคนกลุ่มเดียวที่ตื่นเต้นยินดี ก็คือพวกของโจวอี่เทียน พวกเขาไม่กลัวตาย แบกอุปกรณ์สารพัดสารเพ วิ่งตามเก็บภาพอย่างบ้าคลั่ง
ศึกใหญ่ของมนุษย์พิเศษ ห้ำหั่นกันด้วยอาวุธร้ายแรง ฉากอย่างนี้มันทำให้พวกเขาตื่นเต้นจนตัวสั่น ฉากยิ่งใหญ่อลังการอย่างนี้ สำหรับพวกเขาแล้วเรียกได้ว่าเป็วัตถุดิบชั้นสุดยอด
แววตาฉู่เฟิงเฉยเมย เฝ้ามองสนามรบ เขาเตรียมพร้อมที่จะลงมือ
หวงหนิวไม่ทำให้เขาผิดหวัง มันแอบเข้ามาจริงๆ ด้วย ผลุบๆ โผล่ๆ เนียนเป็มนุษย์พิเศษทั่วๆ ไป พลางเข้าใกล้ยอดฝีมือทั้งสอง
พวกเขาสองคนรู้ใจกัน มองตากันแวบเดียว จากนั้นลงมือทันที!
เทพปีกเงินต่อสู้ดุเดือดกับเทพวัชระ ทั้งสองทุ่มสุดกำลัง ห้ำหั่นประหัตปะา เพราะรู้กันดีว่าตอนนี้คือ่เวลาสำคัญ ไม่มีใครคิดวางมือจากลูกไม้วิเศษนี้
เทพวัชระมือหนึ่งถือกล่องเหล็ก อีกมือต่อสู้ฟาดฟัน เห็นได้ชัดว่าตกเป็รอง เขาโยนกล่องเหล็กขึ้นกะจะผ่ามันออก โดยไม่กลัวว่าะุที่ปลิวว่อนจะโดนลูกสน
วินาทีนั้นเอง มนุษย์พิเศษคนหนึ่งที่อยู่ใกล้เขา พุ่งเข้ามา ท่าทางมีฝีมือมากกว่าคนอื่น
เทพวัชระถึงกับตะลึง คิดจะหลบก็สายไปเสียแล้ว คนผู้นี้เห็นได้ว่าเก่งกาจไม่แพ้เขาและเทพปีกเงินเลย แอบซุ่มเข้ามาได้ใกล้ถึงเพียงนี้ เขาเป็ใครกันแน่?
ทั่วโลกนี้ น่าจะมีเพียงมนุษย์พิเศษสี่คนที่มีฝีมือระดับนี้ถึงจะถูก
หวงหนิวอยู่ในตำแหน่ง พอได้จังหวะก็ลงมือทันที
ตึงตึง!
พอลงมือมันก็แจกไปสองกีบ หนึ่งกีบกระแทกเข้าที่แขนของเทพวัชระ อีกกีบประเคนเข้าที่หลังหัวของเขา ดักตีหัวสำเร็จ!
หากเป็คนอื่น คาดว่าร่างกายคงแหลกไปแล้ว แต่เทพวัชระแค่เพียงเสียหลัก ตัวพุ่งไปข้างหน้า ร่างกายไม่ได้บุบสลายแต่อย่างใด
แต่ก็ได้สร้างความฮือฮาให้กับผู้คน ร่างะของเขาช่างน่ากลัวร้ายกาจอย่างไม่มีอะไรเทียบ!
ฟึ่บ!
หวงหนิวไม่สนเื่พวกนี้ รีบพุ่งเข้าไปอ้าปากงับที่จับของกล่องเหล็กไว้แน่น จากนั้นทิ้งตัววางสี่ขาโกยแน่บ
เทพวัชระโมโหสุดขีด ควบคุมร่างกายแล้วหันไปมองเงาร่างที่วิ่งฝุ่นตลบ เขากู่ร้องออกมาแล้วไล่ล่าไม่ปล่อย
กลางอากาศ เทพปีกเงินก็ถูกซุ่มโจมตีเช่นกัน
ฉู่เฟิงประสานกับหวงหนิว เมื่อครู่ ลูกธนูพุ่งเข้าสกัดเทพปีกเงิน กดดันให้เขาถอยขึ้นฟ้าห่างออกไป อีกทั้งยังเฉี่ยวแขนของเขาให้ได้เือีกด้วย
เทพปีกเงินได้รับาเ็ เมื่อเห็นว่าเป็ฉู่เฟิง แสงสีเงินในดวงตาก็พลุ่งพล่าน าเ็ถึงสองครั้งสองครา ล้วนมาจากน้ำมือคนเพียงคนเดียว ความคั่งแค้นรุนแรงแสนสาหัส!
เขาหันกลับไปมองอีกทางชั่วแวบก็เห็นว่าเทพวัชระไล่ตามไปแล้ว อย่างนั้นก็ไม่ต้องห่วง เพราะเขาเชื่อในฝีมือของเทพวัชระ เขาเ็าเป็อย่างยิ่ง ดวงตาไร้ความปรานีจ้องเขม็งไปที่ฉู่เฟิง
ที่จริงแล้ว เทพวัชระตกที่นั่งลำบากอย่างไม่อาจเอ่ยปากออกมาได้ มนุษย์พิเศษพิลึกพิลั่นคนนั้นรวดเร็วว่องไวอย่างไม่น่าเชื่อ พอลงถึงพื้น ก็แทบจะวิ่งออกจากเขางูขาวไปแล้ว
ขืนไล่ตามอย่างนี้ ไม่มีทางตามทันอย่างแน่นอน
“โครม!”
กลางอากาศ เทพปีกเงินเปล่งแสงสีเงินทั่วร่างเจิดจ้าแสบตา อย่างกับว่าดวงอาทิตย์สีเงินขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาะเิพลังรุนแรงแล้วพุ่งเข้าใส่ฉู่เฟิง
ผึง!
ฉู่เฟิงน้าวศร แววตาเย็นเยียบ เมื่อปล่อยลูกธนูออกไป พริบตาก็เกิดเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังสนั่นแสบแก้วหู ลูกศรพุ่งโค้งขึ้นฟ้าเข้าแทงเงาร่างกลางอากาศนั่น
ดวงตาของเทพปีกเงินฉายแววหวาดหวั่น เขาฉากหลบลูกศรทันควัน พร้อมกันนั้นก็ยื่นมือออกไปสับก้านเหล็กของลูกศรอย่างแรง เสียงปังดังขึ้น สายฟ้าแลบแปลบปลาบแล้วะเิทันที
แขนของเขาดำเป็ตอตะโก หากไม่ได้รับาเ็แต่อย่างใด
ถึงตอนนี้ ดวงตาของเทพปีกเงินเย็นเยียบยิ่งกว่าเดิม
ฉู่เฟิงอดที่จะยอมรับไม่ได้ คนผู้นี้ร้ายกาจจริงๆ!
ผึงผึงผึง...
ฉู่เฟิงยิงลูกศรออกไปอย่างต่อเนื่อง เขาใช้แต่สัญชาตญาณ ไม่ใช้ตาในการเล็งเป้า หากก็คำนวณได้อย่างแม่นยำว่าเทพปีกเงินอยู่ตรงไหน
ก็เหมือนเวลาที่เขาหลบะุปืนนั่นแหละ เป็ััล่วงหน้า แต่ตอนนี้เป็การััความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายล่วงหน้า
เทพปีกเงินแตกตื่นในใจ เขาพบว่าตัวเองหลบลูกธนูของอีกฝ่ายไม่พ้น แขน ไหล่ ล้วนถูกลูกธนูเฉียดอย่างต่อเนื่อง ิัถูกเฉือนออกด้วยสายฟ้า เืไหลริน
สำหรับเขาแล้ว นี่มันเป็เื่เหลือเชื่อ เพราะเขาไม่ได้เกรงกลัวลูกะุแต่อย่างใด แต่แล้วลูกธนูที่อีกฝ่ายยิ่งออกมามันกลับน่ากลัวเสียยิ่งกว่าะุปืน!
“เป็พลังจากสายฟ้า!” ดวงตาของเขาเย็นเยียบลงทุกที เขาพุ่งตัวลงไป สาบานได้เลย ต้องฆ่าฉู่เฟิงให้ดับตรงนี้
พึ่บพึ่บพึ่บ...
กลางอากาศ ห่าธนูหนาแน่น คลุมตัวเทพปีกเงินจนมิด เขาไม่มีทางหลบหลีกได้ทั้งหมด ได้แต่ฝืนรับ พลังตื่นรู้ของอีกฝ่ายเป็พลังลึกลับ นี่ต่างหากที่เขากลัว
บนร่างเขามีาแจากธนู หากก็ไม่หนักหนาสาหัส ร่างกายเขาแข็งแกร่ง สามารถต้านทานะุปืนได้ ซึ่งนั่นก็น่าเกรงขามอย่างยิ่งแล้ว
หากไม่ใช่เพราะความพิเศษของคันศรฟ้าคำรามนี้ อาวุธอื่นใดล้วนไม่อาจสร้างาแให้แก่เทพปีกเงินได้
โครม!
คราวนี้ ห่าธนูที่พุ่งเข้ามาพร้อมสายฟ้าก็เพิ่มขึ้น เสียงฟ้าร้องก้องสนั่น เขย่าขวัญผู้คน
ปุ!
เืกระฉูด เทพปีกเงินสะอึก เขาเกือบจะร่วงหัวทิ่ม
เขาพบว่าลูกธนูครั้งนี้ต่างออกไป มีดอกหนึ่งที่เป็กระดูกขาวทั้งอัน มันแทงทะลุไหล่เขา แล้วะเิเป็แผลกว้าง ทำให้เขาาเ็สาหัส
พึ่บพึ่บพึ่บ...
กลางอากาศ ห่าธนูแน่นขนัด ฉู่เฟิงฉวยจังหวะสำคัญยิงลูกศรเขี้ยวัออกไป เพื่อสังหารเทพปีกเงิน
“อ๊าก...”
เทพปีกเงินกู่ร้อง เสียงสนั่นสะท้านะเืเขางูขาว เืโทรมกาย ความอาฆาตแค้นท่วมท้น จับจ้องฉู่เฟิงด้วยสายตาเย็นเยียบ พุ่งทะยานเข้าใส่
ทว่า ครั้งนี้เขาชนตอจนได้ ท่ามกลางห่าธนูคือลูกศรเขี้ยวัอีกดอก มันแทงทะลุปีกสีเงินของเขาแล้วะเิทันที
เืสดๆ ไหลริน ปีกแห่งเทพสีเงินยวงถูกแรงะเิฉีกทึ้ง เขาสูญเสียการทรงตัวจนแทบจะร่วงลงมา
เขางูขาวที่อึกทึกกึกก้องด้วยเสียงโห่ร้อง ฆ่าฟันกันวุ่นวาย บัดนี้เงียบสงัด ทุกคนล้วนตัวสั่นเทา มองไปยังทิศทางเดียวกัน
นั่นน่ะหรือหนิวเสินหวัง?
เขายิงธนูแห่งเทพ ขยี้สุดยอดมนุษย์พิเศษผู้อยู่บนยอดพีระมิดเสียาเ็สาหัส!
ทุกคนล้วนใจเต้นไม่เป็ส่ำ ประหวั่นพรั่นพรึงอย่างถึงที่สุด
หลินนั่วอียืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด สำหรับเธอแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมาเช่นนี้ส่งผลกระทบเป็อย่างมาก เทพปีกเงินถึงกับาเ็หนัก!
“อ๊าก...”
เทพปีกเงินกู่ร้อง บินวนเวียนอยู่กลางอากาศ คิดจะพุ่งลงมาอีกครั้ง สาบานเลยว่าต้องหาโอกาสสังหารคนผู้นั้นให้ได้
“กลับมา!” หลินนั่วอีเอ่ยปาก เธอกลัวเหตุไม่คาดฝันจะเกิดขึ้นกับเทพปีกเงิน เพราะธนูของคนผู้นั้นน่ากลัวเกินไป ยากยิ่งที่จะต่อกร
ห่างออกไป นางฟ้าแห่งปวงประชา ติงซือถง ก็กำลังดูเหตุการณ์อยู่เช่นกัน เธอแตกตื่นเป็อย่างยิ่ง ทำไมถึงััไม่ได้เลยว่าคนที่ชื่อหนิวเสินหวังจะร้ายกาจปานฉะนี้ ทั้งยังสามารถต่อกรกับเทพปีกเงินได้อีกด้วย
เวลานี้ ไม่ว่าใครต่อใครล้วนแต่ตะลึงงัน
เขางูขาว หลังจากเงียบสงัดไปอึดใจ ก็ะเิเสียงโห่ร้องเซ็งแซ่
****************
1 หมัดวัชระ รูปแบบการประสานมือโดยการงอนิ้วหัวแม่มือเข้ากลางฝ่ามือ จากนั้นพับอีกสี่นิ้วที่เหลือกำเป็หมัด
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้