ห้องทำงานของ ลูคัส…

20:30น.

ลูคัส วริทร์….

“นายครับ”

“หืม” ผมเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นไปมองหน้าลูกน้องคนสนิทของผมที่ผมพามันมาทำงานที่เมืองไทยด้วยกันเพราะสาเหตุที่ผมกลับมาที่นี้อีกครั้งเพื่อกลับมาล้างแค้นใครบางคนและแสดงความเลวของผมให้เธอคนนั้นได้เห็น เธอจะได้เลิกคิดสักทีว่าผมดีเกินไป

“ประวัติของคุณเจแปนครับนาย” คำพูดของเทสทำให้ผมเลิกสนใจเอกสารและมองหน้ามันทันที

“เล่ามา”

“คุณเจแปน ชื่อจริงนางสาวเจติมา ธนาวงศ์อายุ23ปีไม่ปรากฏนามบิดาครับส่วนมารดาชื่อนางขวัญชนกธนาวงศ์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุครับ เธอกำลังเรียนอยู่ที่คณะนิเทศมหาลัยDHปีสี่เป็๲นางแบบสังกัดQEครับนาย”

“แต่เธอจะพ้นสัญญาในอีกสองวันข้างหน้าครับ”

“QEเหรอ? ” ผมทวนขึ้นสังกัดนี้เป็๲สังกัดของไอ้ชานหนิ

“เห็นข่าววงในเม้าส์มอยกันว่าเธอเคยออกเดทกับตำรวจหนุ่มไฟแรงอยู่นายหนึ่งครับ” คำพูดของเทสทำให้ผมมองหน้ามันทันที เธอมีแฟนเป็๲ตำรวจอย่างงั้นเหรอ!

“ตำรวจชื่ออะไร? ”

“เป็๲ผู้กองครับชื่อผู้กองเทเลอร์ครับนาย” ไอ้เทเลอร์มันส่งแฟนมันเข้ามาล้วงคอผมอย่างงั้นเหรอ? มึงคิดว่ากูโง่มากสินะคิดจะล้มกูมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

“มันใช่คนที่ส่งสายเข้ามาเมื่อเดือนที่แล้วใช่ไหม? ”

“ใช่ครับนาย”

ตุ๊บ

“ไอ้เทเลอร์!!” ผมกำหมัดแน่นและทุบกำปั้นลงไปบนโต๊ะอย่างนึกโกรธแค้นทั้งมันและน้าของมันเป็๲บุคคลที่ผมเกลียดมากที่สุด น้าของมันแย่งคนที่ผมรักไปจากผมและผมก็จะแย่งคนที่มันรักมาจากมันเหมือนกับที่น้าของมันทำกับผมไว้เจ็บแสบขนาดไหน!

“แล้วจะให้ผมทำยังไงกับคุณเจแปนดีครับ”

“เก็บเธอไว้ก่อนเพราะกูจะทรมานเธอให้เธอเจ็บเจียนตายแบบที่กูเคยเจ็บไอ้เทเลอร์มันกล้าที่จะลองดีกับกูมันต้องเจ็บกว่ากูเป็๲ร้อยเท่า!!” ผมมองตรงไปด้วยแววตาดุดันและกรุ่นโกรธงานนี้มันลงทุนส่งผู้หญิงของมันเข้ามาหาผมเลยอย่างงั้นเหรอ แถมเธอก็มองจะปลื้มผมมากซะเหลือเกิน ยอมเสียความบริสุทธิ์ให้ผมแทนที่จะเป็๲ไอ้เทเลอร์มันจะรู้บ้างไหมว่ามันเสียของดีให้ผมมาเสียแล้ว และทีนี้มันก็คงจะกินของเหลือจากผมสินะ

“รับทราบครับนาย"

“พรุ่งนี้ไปรับเจแปนไปอยู่ที่คอนโดใหม่ด้วย” ผมเอ่ยขึ้น ทำให้ลูกน้องของผมมองหน้าผมอย่างสงสัย

“คอนโดของเราที่เพิ่งสร้างเสร็จใช่ไหมครับนาย? ”

“อืมเปิดห้องใหญ่ให้เธอเลย” ผมกระตุกรอยยิ้มเมื่อในมือของผมถือรูปถ่ายของผู้หญิงไว้หนึ่งใบมันคือรูปผู้หญิงที่ผมเพิ่งจะมีอะไรกับเธอเมื่อคืนนี้ผมมองหน้าเธอและรอยยิ้มที่เปื้อนไปด้วยความสุขนั้น ผมจะทำให้เธอได้รู้จักกับคำว่าเจ็บเจียนตายมันเป็๲ยังไง ถ้าเธอเจ็บผู้ชายที่รักเธออย่างไอ้เทเลอร์มีเหรอที่มันจะไม่เจ็บ

พรึบ

“นี่ครับนายเป็๲เครื่องยืนยันได้เลยว่าไอ้เทเลอร์รักผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน” ลูกน้องผมว่าในขณะที่มันส่งรูปถ่ายยื่นมาให้ผมดู ผมก็หยิบรูปถ่ายใบเล็กนั้นมาก็พบกับรูปของชายหญิงหน้าตาดีทั้งคู่ ทั้งสองกำลังจูบกันอยู่ข้างหลังของพวกเธอทั้งสองเป็๲งานวันเกิดของเจแปนมีคำว่า happy birthdayเจแปนߎ⠠遠觠觠蕠負藠赠鈠鄠譠鉠造藠造襠譠裠錠衠豠虠衠譠臠造舠遠蛠虠衠赠藠豠鉠臠脠觠負衠裠豠聠遠襠谠脠觠負衠諠觠臠譠袠蹠鈠郠虠遠觠觠蕠負脠蹠鈠虠豠鉠虠造螠裠負谠蜠衠裠蹠鉠舠豠聠衠豠虠譠袠鈠負臠蔠赠觠鈠負衠豠虠造蛠釠虠脠虠袠豠臠鄠臼/p>

“หึ!” ผมจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยแววตาโกรธแค้นมือกำหมัดแน่นและเผลอกำรูปในมือจนยับยู่ยี่

“นายครับแล้วคุณลูซี่ล่ะครับ? ” ผมหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินคำถามจากลูกน้องของผม ลูซี่ก็คือคู่ขาคนใหม่ของผมที่ผมเพิ่งจะพาเธอไปท่องเที่ยวสวง๱๭๹๹๳์จนเพิ่งเสร็จกิจกรรมจากเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้

“เอาเงินให้มันและพามันออกไปจากผับกู!” ผมพูดอย่างไม่มีเยื่อใยใดๆ ให้เธอ เพราะผมก็ไม่เคยมีเยื่อใยกับผู้หญิงคนไหนที่ผมนอนด้วยนอกจากเธอคนเมื่อคืนที่ทำให้ผมรู้สึกติดใจกลิ่นหอมๆ ที่ตอนนี้ผมก็ยังได้กลิ่นของเธอติดจมูกอยู่เลย ถ้าเธอไม่ได้เป็๞แฟนของไอ้เทเลอร์บางทีผมอาจจะรับเลี้ยงเธอเป็๞นางบำเรอของผมก็ได้นะ

“ครับนาย” ลูกน้องผมน้อมรับคำสั่งและกำลังจะเดินออกจากห้องผมไปแต่ผมก็รั้งมันไว้ซะก่อน

“เจแปนกลับไปยัง? ” ผมเอ่ยถามคำถามที่ผมอยากรู้มากที่สุดทำให้ลูกน้องผมแอบอมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะโหยหาเธอทำไมเธอก็แค่เหมือนผู้หญิงทั่วไปแถมยังเป็๞ผู้หญิงของไอ้เทเลอร์ด้วยซ้ำแต่ยังไงผมก็รู้อยู่แก่ใจว่าผมเป็๞คนแรกของเธออยู่ดี

“กลับไป๻ั้๫แ๻่เมื่อตอนบ่ายแล้วครับ”

“แล้วเธอพักอยู่ที่ไหน? ”

“เธอพักอยู่ที่คอนโดAครับนาย” ผมพยักหน้าและโบกมือไล่ลูกน้องให้ออกไปจากห้องทำงานของผม มันก็โค้งตัวลงและเดินออกไปจากห้องผม ผมก็ลุกขึ้นและเดินไปหยิบขวดเหล้าหนึ่งขวดออกมาจากตู้เย็นและเดินออกไปนั่งรับลมที่ระเบียง

“มึงเก่งหนิไอ้เทเลอร์เป็๞ตำรวจเหมือนที่พ่อมึงอยากให้เป็๞เลย” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกถึงเพื่อนสนิทสมัยเด็กของผมเราสองคนสนิทกันมากมากขนาดผมไปนอนบ้านมันมันไปนอนบ้านผม เราสองคนคุยกันทุกเ๹ื่๪๫และจนมีอยู่วันหนึ่งมันทรยศผมโดยการพาผู้หญิงที่ผมรักไปรู้จักกับน้ามันและให้สองคนรู้จักกัน แล้วเธอก็มาบอกเลิกผมเพราะไอ้คำว่าผมดีเกินไปที่ยอมให้เธอมีคนอื่นได้โดยที่ผมขอแค่เธอไม่ทิ้งผมไปแค่นั้น ผมดีเกินไปหึ!!

“ตอนนี้เธอคงไม่พูดคำนั้นแล้วล่ะดา” ผมพูดขึ้นพลางยกขวดเหล้าขึ้นกระดกอย่างหงุดหงิดและนึกสมเพชตัวเองเต็มทน

เพล้ง

ผมขว้างขวดเหล้าทิ้งหลังจากที่ผมดื่มมันหมดและกำลังจะเดินไปหยิบอีกขวดก็พบเข้ากับร่างของผู้ชายคนหนึ่งมันคือลูกน้องผมเอง

“มีอะไรทาวน์? ” ผมเอ่ยถามทาวน์ไปในขณะที่มันยื่นขวดเหล้าเย็นๆ ส่งมาให้ผมอย่างรู้งาน

“อีกสามวันคุณเชาจะมาครับนาย” คุณเชาที่ทาวน์พูดถึงคือคุณอาของผมเอง คนที่อยู่เ๢ื้๪๫๮๧ั๫ความสำเร็จของผมทุกอย่างคนที่คอยสนับสนุนผมทุกงานที่ผมทำ

“อืมอาบอกรึเปล่าว่าจะมากี่วัน? ” ผมถามทาวน์เสร็จก็หันหลังให้มันเพื่อมองวิวยามค่ำคืนต่อ แสงสีไฟสวยสง่าข้างล่างผับของผมก็คงจะมีแต่นักท่องราตรีที่กำลังมีความสุขอยู่กับแสงสีและเสียงในค่ำคืนนี้คงจะมีเเต่คนอย่างผมที่เหงาคนเดียวทุกวันและทุกคืน

“จนกว่าของล็อตใหม่นี้จะส่งข้ามประเทศสำเร็จครับ”

“อาเขาไม่ไว้ใจฉันเหรอ? ” ผมขอความเห็นไอ้ทาวน์ไปเพราะมันเป็๞คนที่ผมไว้ใจมากที่สุด

“ไม่หรอกครับนาย….นายอย่าลืมสิครับว่าที่นายมีวันนี้ได้ก็เพราะคุณเชานะครับ” ไอ้ทาวน์เตือนสติผมว่าไม่ให้ผมถลำลึกคิดอะไรไม่ดีต่ออาของผมไปมากกว่านี้ ผมหันไปมองหน้ามันและยิ้มบางๆ ให้มัน และเอื้อมมือไปตบไหล่มัน

“ขอบใจที่เตือนสติฉัน”

“ด้วยความยินดีครับนาย^_^” มันก้มหัวให้ผมอย่างเคารพและผมกับมันก็ยกขวดเหล้าขึ้นไปชนกันและดื่มน้ำมึนเมานี้พลางพูดเ๹ื่๪๫การขนส่งของของผมที่จะส่งในอาทิตย์หน้า ตอนนี้ของอยู่ที่โกดังของผมเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แค่ขนส่งไปทางรถยนต์ออกนอกประเทศสิ่งสำคัญคือจะผ่านพวกทางการไปได้ยังไงนี่แหละคือสิ่งที่ผมต้องหาวิธีและมันไม่ได้ทำให้ผมนึกกลัวแต่อย่างใดเพราะไม่ว่าผมจะพลาดพวกทางการก็เล่นงานอะไรผมไม่ได้อยู่แล้ว เพราะผมมีอิทธิพลมากพอสมควร และอาเชาเขาไม่ใช่อาของผมแท้ๆ หรอกแต่เราเจอกันโดยบังเอิญในวันที่ผมผิดหวังกับความรัก ผมเจอเขาตอนที่เขากำลังฆ่าคนตายและจัดฉากอำพรางศพ ตอนแรกเขาจะฆ่าปิดปากผมแต่ผมขอร้องอ้อนวอนให้เขาช่วยทำให้ผมเป็๞คนเลวจะได้ไหมซึ่งเขาก็หัวเราะและตอบตกลงทันที ถ้าวันนั้นผมไม่เจออาเชา ผมก็คงจะไม่เป็๞ผมเหมือนในทุกวันนี้หรอกครับ