ในดินแดนที่เต็มไปด้วยหิมะเช่นนี้ มันกลับไม่มีรอยเท้าของหลงอวี้หลงเหลืออยู่เลย
ปีกสีขาวด้านหลังเขานั้นกระพือขึ้นมา ทำให้เขาลอยตัวอยู่บนพื้นหิมะและเคลื่อนที่ได้เร็วสุดขีดจนเห็นเป็ประกายแสงสีขาวสายหนึ่ง
แต่กระนั้นประกายแสงสีทองที่ไล่ตามจากทางด้านหลังเขากลับรวดเร็วยิ่งกว่า อีกทั้งยังเต็มไปด้วยพลังอันมหาศาล หิมะปลิวกระเด็นตรงจุดที่มันวิ่งผ่านก่อนจะละลายหายไป
“หากเป็แบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกไล่ตามทันแน่!”
หลงอวี้รู้สึกหวั่นใจขึ้นมา เขาััได้ว่าหลงจี๋นั้นเคลื่อนตัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้ได้แต่ต้องลองสร้างสายสัมพันธ์กับปีกแห่งหุบเขาปีศาจดู
ก่อนหน้านี้เขาสามารถสร้างสายสัมพันธ์กับรองเท้าเหมันต์คลั่งได้สำเร็จ เพียงแต่ตอนนี้รองเท้าเหมันต์คลั่งมีคุณภาพต่ำเกินไป จนแทบจะไม่สามารถเพิ่มความเร็วอะไรให้เขาได้อีก
หากข้าสร้างสายสัมพันธ์กับปีกแห่งหุบเขาปีศาจสำเร็จ อย่างนั้นมันจะต้องเร่งความเร็วให้เขามากขึ้นได้อีกระดับแน่นอน!
แต่กระนั้น ปีกแห่งหุบเขาปีศาจนั้นถูกสร้างขึ้นมาจากปีกของสัตว์อสูรชนิดหนึ่งที่ถูกผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์ฆ่าตาย ทำให้ปีกแห่งหุบเขาปีศาจชิ้นนี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชังที่มีตุ่์
ด้วยเหตุนี้เอง หลงอวี้จึงไม่เห็นโอกาสที่จะสามารถสร้างสายสัมพันธ์กับปีกแห่งหุบเขาปีศาจได้เลย!
แต่ในตอนที่เขากำลังครุ่นคิดหาทางอยู่นั้นเอง แผ่น์จันทราครึ่งชิ้นที่เขาซ่อนเอาไว้ในอกเสื้อก็ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน มันปล่อยปราณจันทราอันเย็นะเืสายหนึ่งออกมาอย่างเข้มข้น ปราณจันทราเ่าั้ได้ห่อหุ้มปีกแห่งหุบเขาปีศาจไว้ทั้งหมดทันที
“นี่มัน?”
หลงอวี้มีสีหน้าประหลาดใจ นับั้แ่ที่เขาได้แผ่น์จันทรามา ก็ยังไม่เคยเห็นแผ่น์เคลื่อนไหวมาก่อน
แต่ตอนนี้มันกลับปล่อยปราณจันทราออกมาห่อหุ้มปีกแห่งหุบเขาปีศาจเองเสียอย่างนั้น!
เมื่อปีกแห่งหุบเขาปีศาจถูกปราณจันทราย้อมจนกลายเป็สีเทาฝุ่น มันก็ไม่ได้งดงามเหมือนกับก่อนหน้านี้ กลายเป็ปีกที่ดูดาษดื่นไม่โดดเด่น
แต่ด้วยเหตุนี้เอง ปีกแห่งหุบเขาปีศาจก็ได้ถูกปรับเปลี่ยนคุณลักษณะไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!
แต่เดิมแล้ว ปีกแห่งหุบเขาปีศาจนั้นเป็เพียงยุทธภัณฑ์ระดับิญญาขั้นพิเศษเท่านั้น อีกทั้งสัญลักษณ์อาคมของมันก็ได้ถูกทำลายไปแล้วสิ่งที่เป็ปัญหาที่สุดคือภายในปีกเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่มีตุ่์ของภูตปีกปีศาจ ทำให้การสร้างสายสัมพันธ์กับมันเป็เื่ที่ยากสุดขีด
แต่ตอนนี้ปีกแห่งหุบเขาปีศาจได้แปรเปลี่ยนกลายเป็ ปีกจันทรา แทนแล้ว ความเคียดแค้นที่อัดแน่นอยู่ภายในปีกถูกปราณจันทราขับไล่ออกไปอย่างสมบูรณ์ทั้งอย่างนั้น ไม่มีหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่เศษเสี้ยว
ปีกจันทราในตอนนี้ได้กลายเป็ยุทธภัณฑ์ระดับิญญาชั้นยอดไปแล้ว ไม่เพียงแต่มีระดับสูงขึ้นมาหนึ่งขั้น แต่บนผิวนอกของปีกยังมีลายเส้นสีดำถูกสลักลงไปด้วย
“นี่มันลายเส้นสีดำ ปราณแห่งปรภพ!”
หลงอวี้เห็นดังนั้นก็เข้าใจบางอย่างได้ทันที
แผ่น์จันทราไม่ได้เคลื่อนไหวเอง แต่เป็เพราะถูกสัญลักษณ์ัปรภพที่หน้าอกของเขากระตุ้นขึ้นมาต่างหาก!
ปราณแห่งปรภพเสี้ยวหนึ่งได้ไปกระตุ้นให้แผ่น์จันทราปล่อยปราณจันทราเปลี่ยนแปลงปีกแห่งหุบเขาปีศาจ อีกทั้งยังสลักลายเส้นปรภพลงบนปีกที่ตอนนี้กลายเป็ปีกจันทราไปแล้วด้วย
ลายเส้นปรภพนี่มันเหมือนกับลายเส้นปรภพบนหอกัปรภพในมือของเขาเลย!
“ลายเส้นปรภพ ทำงาน!”
หลงอวี้โคจรลมปราณเข้าไปภายในลายเส้นสีดำบนปีกจันทราอย่างไม่ลังเล เร่งเร้าให้ลายเส้นสีดำที่กระจายไปทั่วทั้งปีกทำงาน
พริบตานั้น ปีกจันทราที่ยกระดับขึ้นเป็ยุทธ์ระดับิญญาชั้นยอดแล้วก็ได้ะเิพลังอันร้ายกาจสุดขีดออกมา ทำให้หลงอวี้ตัวเบาสุดขีด
แม้ว่าจะยังไม่ได้สร้างสายสัมพันธ์กับปีกแห่งจันทรา แต่ความเร็วของเขาในตอนนี้ก็ได้เพิ่มสูงขึ้นจากเดิมถึงหนึ่งเท่าเป็อย่างน้อย!
ปีกสีเทาคู่นี้ได้แผ่ปราณปรภพอันลี้ลับพิสดารบางๆ ทำให้หลงอวี้ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงกลายเป็ประกายแสงสีเทาผสมด้วยลายเส้นสีดำ เคลื่อนตัวออกห่างจากหลงจี๋ด้วยความเร็วสูง
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทำให้หลงจี๋ที่ไล่ตามจากด้านหลังตะลึงงัน
เขากำลังจะไล่ตามเ้าหลงอวี้ทันในไม่ช้าอยู่แล้ว แต่พริบตาเดียวเท่านั้น อยู่ๆ มันก็เร่งความเร็วจนเร็วยิ่งกว่าเขาเสียอีก!
“เป็ไปได้อย่างไร! ไอ้หมอนี่มันเพิ่งจะก้าวสู่ระดับิญญาแท้ได้ แต่ข้าสามารถเปลี่ยนิญญาแท้ให้กลายเป็รูปธรรมได้แล้ว!”
ในดวงตาของหลงจี๋เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นตระหนก!
แต่เขาอุตส่าห์มาได้ไกลขนาดนี้แล้ว ย่อมไม่มีทางปล่อยให้หลงอวี้หนีไปได้ง่ายๆ แน่
“ิญญาแท้ัโลหิต จงออกมา!”
หลงจี๋แผดเสียงะโอย่างดุร้าย ต่อจากนั้นก็ได้มีิญญาแท้ัสีแดงเืตนหนึ่งก่อตัวด้านหลังของเขาในพริบตา
ัสีแดงเืตนนี้ไม่ได้เป็เพียงแค่เงาเท่านั้น แต่ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็รูปธรรมแล้ว มันได้ปรากฏตัวที่ด้านหลังของหลงจี๋พร้อมกับแผดเสียงคำรามราวกับสัตว์อสูรัโลหิตตนหนึ่งก็ไม่ปาน
เคล็ดัโลหิต เป็วิชาฝึกพลังที่สืบทอดในตระกูลขุนพลตระกูลหลง
หนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ตระกูลหลงสามารถขึ้นเป็หนึ่งในสามตระกูลมหาอำนาจที่แข็งแกร่งมากที่สุดในอาณาจักรต้าถังได้ คือเคล็ดัโลหิต!
หลังจากฝึกเคล็ดัโลหิตแล้วจะสามารถบรรลุกฎเกณฑ์แห่งการฆ่าฟันได้ และด้วยเหตุนี้เองทำให้เหล่าลูกหลานของตระกูลขุนพลตระกูลหลงมักจะมีกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันอันเข้มข้นแผ่ออกมา เวลาอยู่บนสนามรบก็มักจะอำมหิตและเด็ดขาด แข็งแกร่งยากต่อกร
ตอนที่ิญญาแท้ัโลหิตปรากฏตัวด้านหลังของหลงจี๋นั้น ตัวเขาก็ราวกับกลายเป็เทพแห่งความตายก็ไม่ปาน ความเร็วเพิ่มสูงขึ้นอย่างก้าวะโ เส้นทางที่เขาวิ่งผ่าน หิมะสีขาวล้วนถูกหลอมละลายจนกลายเป็สายน้ำสีแดงเื!
หลังจากที่ิญญาแท้ัโลหิตส่งเสียงคำราม หลงอวี้ที่กำลังวิ่งหนีอยู่ตรงด้านหน้าก็ตื่นใทันที!
“นี่มัน ิญญาแท้ที่กลายเป็รูปธรรมแล้ว!”
หลงอวี้ััได้ถึงแรงกดดันแห่งการฆ่าฟันที่ส่งมาจากทางด้านหลัง และเงาร่างของหลงจี๋ที่เริ่มเคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าของเขาจึงเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
หากเป็แบบนี้ต่อไป เกรงว่าเขาคงต้องปล่อยิญญาแท้ัปรภพออกมาแล้วถึงจะเอาชีวิตรอด!
แม้ิญญาแท้ัโลหิตของหลงจี๋จะมีกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันอันมหาศาลแผ่ออกมา แข็งแกร่งกว่าิญญาแท้ทั้งหมดที่หลงอวี้เคยเห็นก่อนหน้านี้คนละระดับชั้นเลยทีเดียว แต่หากเทียบกันจริงๆ ย่อมไม่สามารถเทียบกับิญญาแท้ัปรภพของหลงอวี้ได้อยู่แล้ว
การเปรียบเทียบนี้ไม่ได้เปรียบเทียบที่พลังของิญญาแท้ แต่เป็การเปรียบเทียบที่ระดับชั้นของิญญาแท้ต่างหาก
ก็เหมือนกับยุทธภัณฑ์หรือวิทยายุทธ์ที่มีการแบ่งระดับ ิญญาแท้ที่ผู้ฝึกยุทธ์สร้างได้ย่อมต้องมีการแบ่งระดับชั้นด้วยอย่างแน่นอน
ิญญาแท้ที่หลงอวี้เคยเห็นทั้งหมด ส่วนใหญ่ล้วนเป็ระดับที่ธรรมดาที่สุดเท่านั้น รวมถึงิญญาแท้สุริยะของเขา ิญญาแท้อินทรีย์นภาของปู้สิง หรือแม้แต่ิญญาแท้หอกยาวของไป๋อวิ๋นจงเองก็เป็แค่ระดับธรรมดาที่สุดเช่นกัน
แต่ิญญาแท้ัโลหิตที่หลงจี๋ฝึกฝนจนสร้างได้นั้น มีระดับสูงกว่าิญญาแท้ธรรมดาไปอีกหนึ่งระดับ
ส่วนิญญาแท้ตนที่สองของหลงอวี้ ิญญาแท้ัปรภพนั้น มีระดับสูงกว่าิญญาแท้ทั้งหมดที่เขาเคยเห็นไม่รู้กี่ระดับ
ิญญาแท้ัปรภพ ราวกับว่าได้อยู่เหนือขอบเขตของแผ่นดินเทียนอวี้แห่งนี้ไปแล้วก็ไม่ปาน!
สำหรับเื่เกี่ยวกับระดับชั้นของิญญาแท้นั้น หลงอวี้ในตอนนี้ยังไม่สามารถเข้าถึงได้ สาเหตุเป็เพราะระดับวิถียุทธ์ของเขายังต่ำเกินไป คนที่เขาข้องเกี่ยวด้วยในตอนนี้จึงยังไม่รู้เื่ระดับชั้นของิญญาแท้เช่นกัน
ถึงอย่างไรในทั่วทั้งอาณาจักรต้าถังนี้ นอกจากคนของสามตระกูลมหาอำนาจแล้ว ิญญาแท้ที่ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดสร้างได้ล้วนมีแต่ระดับธรรมดาที่เป็พื้นฐานที่สุดเท่านั้นอย่างแน่นอน
ไม่อย่างนั้นตระกูลราชวงศ์ตระกูลฉู่ ตระกูลขุนพลตระกูลหลง ตระกูลเสนาบดีตระกูลโม่ ทั้งสามตระกูลนี้จะมีสิทธิ์อะไรในการขึ้นเป็ตระกูลที่ทรงอำนาจที่สุดในอาณาจักรต้าถังได้?
หลงอวี้ใช้เวลาเพียงพริบตาเดียวเท่านั้นในการครุ่นคิดเื่เหล่านี้
ในตอนที่หลงจี๋กำลังไล่ตามใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และหลงอวี้คิดจะปล่อยิญญาแท้ัปรภพออกมา อยู่ๆ ก็มีเสียงะโดังฆ่าขึ้นที่ด้านหน้า
“เกิดอะไรขึ้น?”
หลงอวี้ตื่นตะลึง เงยหน้ามองไปด้านหน้า
ข้างหน้าของเขามีหุบเขาหิมะแห่งหนึ่งปรากฏขึ้น ด้านหลังหุบเขาหิมะนั้น อยู่ๆ ก็มีกองทัพฝ่ายกู่เิจำนวนมากปรากฏตัวอย่างกะทันหัน!
คนที่เป็ผู้นำนั้น ทั้งตัวสวมเพียงผ้าคลุมหนังสัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้น ดูดุดันป่าเถื่อนราวกับพวกคนเถื่อนก็ไม่ปาน มีกลิ่นอายอันแข็งแกร่งทรงพลังแผ่ออกมาทั่วร่าง เขาเองก็เป็ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สี่เหมือนกัน!
คนผู้นี้นำทัพทหารกู่เิจำนวนมากมาซ่อนตัวดักซุ่มโจมตีอยู่ที่ด้านหลังของหุบเขาหิมะแห่งนี้ ทันทีที่เห็นหลงจี๋ก็ปรากฏตัวทันที
“เป็ขุนพลน้อยแห่งต้าถังหลงจี๋จริงๆ ด้วย ฮ่าฮ่า ข้าหมานซิ่นรอเ้ามานานมากแล้ว!”
ชายในผ้าคลุมหนังสัตว์ผู้นั้นได้ส่งเสียงหัวเราะดังสนั่น
“ไม่คิดเลยว่าหลงจี๋ในข่าวลือนั่นจะไร้ความสามารถถึงเพียงนี้ แค่ไล่ล่าไอ้หนูระดับิญญาแท้ขั้นแรกเพียงคนเดียว ถึงกับต้องใช้ิญญาแท้ัโลหิตเลยหรือ น่าขัน น่าขัน!”
หลังจากที่เขาพูดจบก็ได้มีกลิ่นอายอันดุดันบ้าคลั่งสายหนึ่งะเิออกมาจากทั่วร่าง
ต่อจากนั้นิญญาแท้ขวานคลั่งเล่มหนึ่งก็ปรากฏที่ด้านหลังของเขา เป็เหมือนกับิญญาแท้ของหลงจี๋ ไม่ได้เป็เพียงแค่เงาเลือนราง แต่เป็รูปธรรมขึ้นมาแล้ว!
เพียงแต่ในความรู้สึกของหลงอวี้นั้น ิญญาแท้ขวานคลั่งของคนเถื่อนผู้นี้มีระดับเท่ากับิญญาแท้ของคนทั่วไป ไม่ได้ทรงพลังเป็พิเศษเหมือนกับิญญาแท้ัโลหิต
ดูท่าทางคนเถื่อนที่ชื่อหมานซิ่นผู้นี้ แม้จะมีระดับวิถียุทธ์เท่ากับหลงจี๋ แต่หากต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ เกรงว่าจะยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงจี๋
“หมานซิ่น”
หลงจี๋ในชุดเกราะสีเหลืองทองมองไปทางคนเถื่อนในชุดคลุมหนังสัตว์จากไกลๆ สีหน้าเคร่งเครียดอย่างอดไม่ได้
หากสู้กันตัวต่อแล้วเขาไม่ได้เกรงกลัวหมานซิ่นเลย แต่ทหารกู่เิจำนวนมากที่อยู่ด้านหลังของหมานซิ่นกลับเป็ภัยคุกคามต่อเขามากกว่า!
ไม่ว่าระดับวิถียุทธ์จะสูงส่งเพียงใด ลมปราณในร่างกายก็มีจำกัดอยู่ดี
หากต้องเผชิญหน้ากับกองทัพทหารนับพันเพียงลำพังเช่นนี้ ต่อให้เป็หลงจี๋ก็ไม่มีทางฆ่าทหารฝ่ายศัตรูทั้งหมดได้
“ในเมื่อมันเป็ผู้ที่หลงจี๋คิดจะฆ่า อย่างนั้นพวกเราก็จะปล่อยมันผ่านไป”
หมานซิ่นหัวเราะอย่างป่าเถื่อน ิญญาแท้ขวานคลั่งด้านหลังได้ปล่อยสายลมอันเชี่ยวกรากสายหนึ่งออกมา พัดเขาให้พุ่งทะยานไปยังทิศทางที่หลงจี๋อยู่โดยปล่อยให้หลงอวี้ผ่านไปได้เฉยๆ!
“ทหารทั้งหมด ล้อมโจมตีหลงจี๋!”
หลังจากหมานซิ่นออกคำสั่ง ก็มีแม่ทัพใหญ่ระดับิญญาแท้ขั้นสามและรองแม่ทัพใหญ่ระดับิญญาแท้ขั้นสองหลายคนบุกไปหาหลงจี๋ตามหมานซิ่นทันที
หนึ่งในแม่ทัพใหญ่หลายคนนั้น คือแม่ทัพใหญ่ที่มีหนวดเคราเยอะที่ได้ต่อสู้กับปู้สิงอย่างดุเดือดก่อนหน้านี้ เขาปล่อยิญญาแท้ค้อนหินออกมาพร้อมกับบุกเข้าไปหาหลงจี๋
ดูท่าเ้าหมานซิ่นมันจะได้ข่าวจากเ้าเคราเยอะผู้นี้มาถึงได้มาดักซุ่มโจมตีที่นี่
ส่วนทหารกู่เิคนอื่นๆ นั้นได้พากันวิ่งออกจากหุบเขาหิมะอ้อมไปล้อมหลงจี๋ไว้จากทุกทิศทาง
หลงอวี้ที่เห็นแม่ทัพใหญ่แห่งกู่เิหลายคนวิ่งผ่านเขาไปเฉยๆ อดรู้สึกตะลึงไม่ได้
ไม่จริงน่า พวกคนของกู่เิทั้งหลายไม่ลงมือกับเขาเลยจริงๆ หรือ?
ดูท่าเ้าคนที่ชื่อหมานซิ่นจะมีความแค้นกับหลงจี๋อยู่ไม่น้อย หรือมันจะคิดว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร เลยไม่ได้ลงมือกับหลงอวี้?
แต่ไม่ว่าจะเป็อย่างไร หลงอวี้ก็ไม่อยากจะเข้าไปข้องเกี่ยวกับการต่อสู้ระดับนี้
ปีกที่ด้านหลังเขานั้นได้พาเขาพุ่งทะยานไปทางหุบเขาหิมะด้วยความเร็วสูงจนกลายเป็ประกายแสงสีเทาดำสายหนึ่ง ต่อจากนั้นเขาก็ได้ใช้ท่าัปรภพทะยานฟ้า ดีดตัวหนึ่งครั้งพุ่งออกไปไกลนับร้อยลี้ ไม่นานก็สามารถออกจากสนามรบแห่งนี้ได้แล้ว
ตัวเขาในตอนนี้ได้ถลำลึกเข้าไปในอาณาเขตของอาณาจักรกู่เิมากกว่าเดิม!
แต่เื่ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะถูกหลงจี๋บีบคั้น หลงอวี้ในตอนนี้ได้แบกความผิดฐาน “ทรยศอาณาจักร” เอาไว้แล้ว ตอนนี้เขาไม่สามารถกลับไปที่อาณาจักรต้าถังได้อย่างแน่นอน
“ต้องหาทางตามหาตัวพ่อบุญธรรมให้เจอก่อนค่อยว่ากัน”
หลงอวี้ไม่ได้หลงทางแต่อย่างใด ที่เขา้าจะมายังสมรภูมิระหว่างสองอาณาจักรแห่งนี้เป็เพราะเขามีเป้าหมายชัดเจนอยู่แล้ว
นั่นก็คือการช่วยเหลือเฟิงฉางเกอ!
แม้ตอนนี้เขาจะถูกหลงจี๋วางแผนใส่ร้าย เขาก็ไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไร
ตัวเขาที่มีสัญลักษณ์ัปรภพอยู่ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็สามารถยกระดับวิถียุทธ์ให้สูงขึ้นด้วยความรวดเร็วสุดขีดได้
ต่อให้ตอนนี้เขาจะกลับไปที่อาณาจักรต้าถังไม่ได้ แต่สักวันหนึ่งเขาต้องกลับไปแน่ ไปสะสางหนี้แค้นที่ไอ้หลงจี๋ติดค้างเขาไว้!
