บทที่ 207 อาจารย์?        “เวิ้ง—”        เสียงศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้น ราวกับเสียงฟ้าร้องที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า ด้วยความโกรธและอัดอั้น มันทำลายความว่างเปล่าให้แตกสลาย        ทันใดนั้น วายุหิมะบนท้องฟ้าก็หยุดนิ่ง กระบี่น้ำแข็งก็แตกสลาย ราวกับถูกกักขังด้วยพ...