ป่าเถื่อน อวดดี ยโสโอหังถึงที่สุด ถึงแม้ผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์จะปรากฎตัว เขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา ทั่วทั้งนิกายเซวียนอี้คงมีเพียงเจียงเฉินเท่านั้นที่อุกอาจและอาจหาญเช่นนี้
"ดูนั่น! นั่นมันหัวของราชันย์จันทราโลหิต! เจียงเฉินได้สังหารมันและเ้าพวกปีศาจโลหิตทั้งหมดในเขตหวงฉี เขาได้ทำภารกิจที่โอกาสความสำเร็จเป็ศูนย์ได้สำเร็จ และเขาได้ช่วยเหลือผู้คนทั่วทั้งแคว้นฉีเอาไว้"
"หัวของราชันย์จันทราโลหิตในมือของเขาดูเหมือนไม่ใช่ของปลอม นี่เป็ความดีความชอบอันใหญ่หลวง! เจียงเฉิน้าสังหารเฝินคุน ใครขวางเขา เท่ากับเป็ศัตรูกับเขา"
"ฮึ่ม ! เฝินคุนมันสมควรตายแล้ว มันทำร้ายเยี่ยนเฉินหยวี่กับฮันหยานในขณะที่เจียงเฉินไม่อยู่ เป็การแหกกฏของนิกายอย่างร้ายแรง! อย่างไรก็ตามท่านผู้นำนิกายอยู่ใน่ปิดด่านฝึกตน และในตอนนี้ปู่ของมันได้ปฎิบัติหน้าที่แทนท่านผู้นำนิกาย เฝินคุนจึงสามารถทำอะไรก็ได้ที่มัน้า มันถึงได้หยิ่งผยองถึงเพียงนี้"
ทุกคนต่างตกตะลึง เจียงเฉินแข็งแกร่งมาก ถึงแม้เผชิญหน้ากับผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง เขาก็ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว เขาถือหัวของราชันย์จันทราโลหิตอยู่ในมือ นับว่าเป็ความดีความชอบใหญ่หลวง หากผู้นำนิกายอยู่ที่นี่ ท่านผู้นำคงตบรางวัลที่ดีที่สุดให้แก่เจียงเฉิน มันมากพอที่เจียงเฉินจะร้องขอสิ่งใดก็ได้
ผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองมีท่าทีเปลี่ยนไป การนำหัวของราชันย์จันทราโลหิตออกมา เจียงเฉินได้แสดงให้เห็นว่าตัวเขามีความดีความชอบใหญ่หลวง และทำให้ทั้งสองรู้สึกแย่ที่เข้ามาขวางทางเขา ถึงอย่างไร พวกเขาก็ได้รับคำสั่งมาจากเฝินจงถัง แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เป็ถึงผู้าุโนิกายเขตใน มันน่าขายหน้าหากพวกเขายอมถอยออกไป
"เจียงเฉิน เ้าสงบสติอารมณ์ก่อน เ้าได้สังหารราชันย์จันทราโลหิตรวมไปถึงปีศาจโลหิตทั้งหมด ผลงานของเ้าไม่มีผู้ใดสามารถเทียบได้ เมื่อท่านผู้นำนิกายออกจากการปิดด่าน ข้ามั่นใจว่าเขาจักต้องมอบรางวัลให้เ้าอย่างงาม หนี้แค้นระหว่างเ้ากับเฝินคุน รอให้ท่านผู้นำออกมา ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องให้คำตอบที่เ้าพึงพอใจเป็แน่"
หนึ่งในผู้าุโพยายามให้คำแนะนำเจียงเฉิน
"ฮ่าฮ่าฮ่า...รางวัลห่าเหวอะไรนั่น บิดาไม่้า!"
เจียงเฉินหัวเราะออกมาอย่างป่าเถื่อน เขาปลดปล่อยพลังหยวนไปที่ฝ่ามือ และบีบหัวของราชันย์จันทราโลหิตแตกกระจาย
ความโกรธเกรี้ยวของเจียงเฉินได้ทะลวง์ ผมของเขาตั้งชี้ฟ้า เขากำหมัดของเขาทั้งสองข้างแน่นจนเกิดเสียงแตกร้าวออกมา แววตาของเขาดูอำมหิตนัก ดวงตาทั้งคู่ได้เปลี่ยนเป็สีแดงก่ำโดยสมบูรณ์ เขาดูราวกับสัตว์ร้ายาที่กำลังกระหายเื เขาใกล้จะะเิออกมาเต็มทีแล้ว
"ข้าบอกก่อนหน้านี้แล้วมิใช่รึ หากใครมาขวางทางข้ามันต้องตาย! เ้าแก่หน้าโง่ ไปตายซะ!"
เจียงเฉินเหี้ยมโหดอย่างมาก เขายื่นมือคว้าไปยังหนึ่งในผู้าุโและปลดปล่อยทักษะที่เพิ่งได้มาใหม่ ฝ่ามือัแท้จริง
ปัง...!
เกิดเสียงะเิดังขึ้น กรงเล็บัสีแดงโลหิตขนาดใหญ่เท่าบ้านได้ตกลงมาจากฟากฟ้า คว้าไปยังผู้าุโอย่างรุนแรง
"เ้ากล้าลงมือกับผู้าุโเช่นนั้นรึ?! ไม่เห็นหัวพวกข้า!เจียงเฉินเ้ารนหาที่ตาย!"
ผู้าุโโกรธเกรี้ยวนัก เขาโบกมือปลดปล่อยลำแสงพุ่งไปยังกรงเล็บัของเจียงเฉิน
ปัง....!
เกิดเสียงดังดุจสายฟ้าฟาดขึ้น ฝ่ามือัแท้จริงเป็ทักษะยุทธเฉพาะของั มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถต่อกรโดยง่าย ยิ่งไปกว่านั้นเจียงเฉินยังมีตราประทับัถึงสามร้อยดวง ทุกการโจมตีของเขาเต็มไปด้วยกำลังที่รุนแรงถึงสามล้านจิน ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปไม่อาจที่จะรับมือได้
ฝ่ามือัแท้จริงนั้นราวกับูเาได้ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า มันได้บดขยี้การโจมตีของาุโคนนั้นแล้วคว้าตัวาุโคนนั้นไว้กลางอากาศ
"เจียงเฉิน เ้ากล้าดียังไงถึงได้มาลงมือกับข้า!"
ท่าทีของผู้าุโเปลี่ยนไป เขาไม่คิดเลยว่าเจียงเฉินจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ตัวเขาซึ่งเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉิน
"เพลิงัแท้จริง จงแผดเผาให้เป็เถ้าธุลีซะ!"
เจียงเฉินไม่เปิดโอกาสใดๆให้เขาทำลงมือต่อกรงเล็บั ทันใดนั้นกรงเล็บทั้งหมดได้ปกคลุมไปด้วยทะเลเพลิง
อ้าก!!
เปลวเพลิงที่ร้อนแรงราวกับสว่านที่สามารถเจาะทะลวงสิ่งใดก็ได้ ทันใดนั้นมันได้ฉีกกระชากร่างกายของชายแก่ออกเป็ชิ้นๆ นี่คือเปลวเพลิงจากัที่แท้จริง เปลวเพลิงราชันย์ของสัตว์อสูร เจียงเฉินได้ปลดปล่อยมันพร้อมกับฝ่ามือัแท้จริง การผสานของทั้งสองอย่างไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถต้านทานได้
ไม่ต้องพูดถึงผู้าุโที่ได้รับาเ็ก่อนหน้า ตัวเขาไม่เห็นเจียงเฉินอยู่ในสายตา และมั่นใจว่าเจียงเฉินไม่กล้าลงมือกับเขา นั่นเป็เหตุว่าทำไมเขาถึงถูกฝ่ามือัแท้จริงจับตัวได้ หากไม่ใช่เช่นนั้น ด้วยระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถกำจัดเจียงเฉินได้ แต่เขาคงไม่ถูกเจียงเฉินจับได้ง่ายดายเช่นนี้
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังกึกก้องทั้งูเาเซวียนอี้ เพียงแค่สามลมหายใจ เสียงกรีดร้องของาุโคนนั้นได้หยุดลง ภายใต้เพลิงัแท้จริง ได้แผดเผาาุโคนนั้นกลายเป็เถ้าธุลีแล้ว
เฮือก!
ฉากนี้ทำให้หลายๆคนเกิดความหวาดกลัว ในตอนนี้ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างและดวงตาพวกเขาเผยถึงความไม่อยากเชื่อ ผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ถูกเจียงเฉินสังหารอย่างง่ายดาย หากพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาไม่มีทางเชื่อมันอย่างแน่นอน
"แม่เ้าโว้ย...เปลวเพลิงอะไรกันเนี่ย? มันมีพลังที่น่ากลัวมาก!ขนาดผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นยังถูกแผดเผาจนไม่เหลือซาก!"
"พวกเ้าเห็นทักษะยุทธที่เจียงเฉินปลดปล่อยออกมาหรือไม่?! กรงเล็บัขนาดั์ที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดั มันน่าสะพรึงกลัวยิ่ง! เช่นเดียวกับเปลวเพลิงที่รุนแรงนั่น ข้ารู้สึกเหมือนกับว่ามันสามารถแผดเผาได้ทุกสิ่งในโลกนี้!"
"เขามาอยู่ที่นิกายเซวียนอี้นานเท่าไรกัน? ข้าคิดว่า อย่างมากแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น! ตอนนี้เขายังสามารถสังหารผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ลงได้! ทุกคนคิดว่าเขาและหนานเป่ยเฉาที่จะสู้กันในอีกหนึ่งปีจะต้องพบกับความพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ดูเขาในตอนนี้สิ ใครจะแพ้ใครจะชนะไม่อาจพูดได้!"
"ที่สำคัญกว่านั้น คือเขาได้สังหารผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ลงได้! นี่มันท้าทาย์นัก! ในประวัติศาสตร์ของนิกายเซวียนอี้ ไม่เคยมีศิษย์คนใดสามารถสังหารผู้าุโนิกายระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ เจียงเฉินเป็คนแรก! นี่แสดงให้เห็นถึงความเกลียดชังที่เขามีต่อเฝินคุนนั้นมากมายขนาดไหน หากไม่ได้สังหารเฝินคุนวันนี้ เขาไม่เลิกราเป็แน่"
ไม่มีใครไม่ใ สังหารกระทั่งผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ เจียงเฉินได้สังหารไปสองคนต่อเนื่อง หนึ่งในนั้นเป็ศิษย์ใน และอีกหนึ่งคือผู้าุโเขตใน การกระทำของเขาได้แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจที่จะสังหารเฝินคุนในวันนี้
"เจียงเฉิน จะ...เ้า...เ้ากล้าดียังไงถึงได้สังหารผู้าุโนิกาย มันจะมากเกินไปแล้ว!"
ผู้าุโอีกคนรู้สึกโกรธแค้นจนร่างกายของเขาสั่นไปหมด เขาชี้นิ้วไปยังเจียงเฉินและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเขากำลังหวาดกลัว เจียงเฉินมีพฤติกรรมที่โเี้และความสามารถที่สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างรวดเร็ว ได้ทำให้ผู้าุโอีกคนหวาดกลัวเป็อย่างมาก
"หากว่าเ้าไม่อยากตาย จงไสหัวไปซะ"
เจียงเฉินมองไปยังผู้าุโด้วยสายตาเ็า ทำให้ผู้าุโสั่นสะท้าน อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว ชายตรงหน้าเขาน่าหวาดกลัวเกินไป
"วันนี้ได้เปิดตาข้าจริงๆ"
อี้จื่อฮันหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่สามารถสรรหาคำใดๆมาอธิบายความรู้สึกของเขาในตอนนี้ การเติบโตของเจียงเฉินได้ทำให้ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก
"ดี อย่างนั้นล่ะน้องชายข้า!"
กั๋วฉานรู้สึกตื่นเต้นเป็อย่างมาก ศักยภาพที่เจียงเฉินในวันนี้เหนือจินตนาการของเขา เขาไม่เคยพบใครที่เติบโตได้รวดเร็วเช่นนี้ในเวลาอันสั้น
"เฝินคุน ไสหัวของเ้าออกมารับความตายซะ!"
เจียงเฉินเดินหน้าต่ออีกครั้ง เสียงของเขาดังไปทั่วทั้งหุบเขาเซวียนอี้ เมื่อเขาเดินผ่านผู้าุโนิกาย เขาไม่สนใจที่จะมองแม้แต่น้อย แม้ว่าผู้าุโนิกายจะไม่พอใจในพฤติกรรมของเจียงเฉิน แต่เขาไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปขวางทางอีกต่อไป ไม่ต้องสงสัยหากเขาทำอีกครั้ง จุดจบคงไม่แตกต่างกับผู้าุโอีกคน ทีได้ตกตายไป
ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หวาดหวั่น ทักษะร่างแปลงัจึงได้พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น มันได้ให้ประโยชน์แก่เจียงเฉินอย่างมาก ตราประทับัสามร้อยดวง เปลวเพลิงัแท้จริง และฝ่ามือัแท้จริง ทั้งหมดได้ทำให้เจียงเฉินแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ในตอนนี้เจียงเฉิน้าสังหารเฝินคุนแม้จะมีอุปสรรคมากมาย แต่เขาก็จะทำมันให้สำเร็๗ เขาจะได้รับการยอมรับจากทักษะร่างแปลงั
ในตอนนี้ ไม่มีใครกล้าขวางทางเจียงเฉินอีก ชายคนนี้ไม่อาจหยุดยั้งได้ มีเพียงผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางถึงสามารถหยุดเจียงเฉินตอนนี้ได้
"ฮึ่ม!"
ในตอนนั้นเอง ได้มีเสียงเ็าออกมาจากส่วนลึกของเขตใน หลังจากนั้นได้มีร่างทั้งสองปรากฎตัวขึ้น ในที่สุดเฝินจงถังและเฝินคุนสองปู่หลานก็ออกมา แววตาของเฝินจงถังราวกับอสรพิษ จ้องมองไปยังเจียงเฉิน
"เจียงเฉิน เ้ากล้ามาก เ้ากล้าดีอย่างไรถึงสังหารผู้าุโเขตใน? ความผิดนี้อภัยให้ไม่ได้!ข้าในฐานะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนผู้นำนิกาย วันนี้จักสังหารเ้าซะ!"
เฝินจงถังพูดออกมาอย่างชอบธรรม
ฝุ่บ....
มีร่างคนปรากฎขึ้นข้างๆเจียงเฉิน นั่นก็คือกั๋วฉาน เมื่อเขาเห็นเฝินจงถังและหลานชายของมัน ทำให้เขานึกถึงเื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้เขาโกรธแค้น
"เฝินจงถัง เฝินคุน พวกเ้าต่างหากที่แหกกฎอย่างร้ายแรงก่อน และในตอนนี้ เจียงเฉิน้าที่จะทวงคืนความยุติธรรม!หากเ้าเป็ตัวแทนผู้นำนิกายก็ไม่ควรหยุดเขา เ้าควรให้โอกาสเขาประลองชี้ตายกับเฝินคุน ความเป็ความตายของพวกเขาปล่อยให้์เป็ผู้ลิขิต"
กั๋วฉานพูดออกมาอย่างด้วยคำพูดชอบธรรม
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้คนทั้งหมดที่กำลังเฝ้ามองจากไกลๆต่างผงกหัวของพวกเขา นี่เป็วิธีที่ยุติธรรมที่สุดสำหรับการแก้ปัญหานี้ แน่นอนว่าทุกคนรู้ว่าเฝินจงถังไม่ยอมตกลงกับความคิดของกั๋วฉานและปล่อยให้เจียงเฉินกับเฝินคุนประลองชี้ตายแน่ นี่มันไม่ต่างอะไรกับการที่เขาสังหารเฝินคุนด้วยตัวเอง เจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้ เฝินคุนอ่อนแอเกินกว่าจะเทียบกับเจียงเฉินได้
"สังหารผู้าุโนิกายอย่างโเี้ เป็ความผิดใหญ่หลวง ความผิดนี้ไม่อาจเทียบกันได้!"
เฝินจงถังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเ็า
กั๋วฉานพยายามจะพูดบางอย่าง แต่เจียงเฉินยกมือขึ้นมาหยุดเขาไว้ เจียงเฉินไม่ได้้าจะโต้เถียงกับใคร สิ่งที่เขา้าในวันนี้คือการสังหารเฝินคุน และจะไม่มีใครสามารถหยุดยั้งเขาได้
"พวกมันทั้งคู่พยายามสังหารข้ามาหลายครั้ง เ้าทำแม้กระทั่งให้ข้อมูลกับเหลียงเซียวจากนิกายเทียนเจี้ยนเกี่ยวกับภารกิจสังหารปีศาจโลหิตที่เขตหวงฉีของข้า จากนั้นขอให้มันซุ่มจู่โจมในยามที่ข้ากำลังเดินทางกลับนิกายเซวียนอี้ แต่น่าเสียดายที่ความสามารถของข้าเหนือกว่าที่เ้าคิด เหลียงเซียวไม่อยู่ในสายตาของข้า"
หลังจากพูดเช่นนั้น เจียงเฉินก็ได้นำหัวออกมาจากแหวนของเขาอีกครั้ง เมื่อทุกคนเห็นใบหน้านั่น ทำให้เกิดความโกลาหลทันที
"เป็เหลียงเซียวจริงๆ! เจียงเฉินสังหารเหลียงเซียวจากนิกายเทียนเจี้ยนลงได้"
"์! น่ากลัวจริงๆ! หนึ่งในสี่สุดยอดอัจฉริยะของแคว้นฉีถูกสังหาร! อีกทั้งตอนนี้เจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ การสังหารเหลียงเซียวจึงไม่มีความหมายสำหรับเขา!"
"หากว่าสิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมาเป็ความจริง เช่นนั้นเฝินคุนกับปู่ของมันจบสิ้นแน่! การกระทำของพวกมันก็ไม่ต่างจากการทรยศ!"
ตอนนี้ทุกคนสามารถบอกได้ว่านั่นเป็หัวของเหลียงเซียว แม้แต่เฝินจงถังและเฝินคุนยังมีท่าทีเปลี่ยนไป พวกมันไม่อยากจะเชื่อว่าเหลียงเซียวถูกเจียงเฉินสังหาร เจียงเฉินได้ทำให้แผนการณ์ของพวกมันพังพินาศหมด
"เฝินคุน! เ้าได้ทำร้ายเยี่ยนเฉินหยวี่และฮันหยานอย่างโเี้ ในตอนนี้เป็ตายไม่อาจพูดได้ วันนี้ข้าจะฆ่าเ้าล้างแค้นให้พวกเขา!"
สายตาเจียงเฉินตกไปยังเฝินคุน
