หลังจากลืมตาตื่นที่นี่ที่ไหน นั่นคือคำแรกที่อยู่ในใจของมีน เธอไม่รู้จะถามกับใครดีถึงจะได้คำตอบ ภาพตรงหน้าเป็พื้นที่กว้างปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวระพื้นดิน แต่ละคนยืนต่อแถวกันยาวเหยียด สวมใส่เครื่องแต่งกายแปลกไม่คุ้นตา
ครั้นจะบอกว่าเป็กองละครซีรีส์จีนโบราณมาถ่ายทำก็คงจะไม่ใช่ เพราะเธอจำได้ว่าตัวเองกำลังจะจับเ้าหัวขโมยแต่โชคไม่ดีดันเจอผีเสียได้ จากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้เลย กระทั่งมาโผล่ในสถานที่อันไม่คุ้นเคยแห่งนี้ ฉะนั้นนอกจากความฝันแล้วคิดเป็อื่นไม่ได้เลย
หญิงสาวถึงกับทำหน้าเหวอยืนหันรีหันขวางเกาศีรษะทำตัวไม่ถูก ภายในหัวเต็มไปด้วยความงุนงง เพราะภาษาที่คนเ่าั้ใช้เธอฟังไม่รู้เื่สักนิด ยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่นานก็ถูกพาตัวไปนั่งลงกับพื้นตรงหน้าชายรูปร่างใหญ่ั์ หนวดเครายาวเฟื้อยผิวสีแดง ทว่าดวงตาคู่นั้นเธอจำได้ดี มันเหมือนกับที่เจอในห้องเช่าไม่มีผิด
“หวอ หวออะไรวะ” มีนทำปากงึมงำออกเสียงตามชายตรงหน้า พยายามออกเสียงตามก็แล้ว ตั้งใจฟังก็แล้ว แต่ทุกอย่างเหมือนไม่เป็ผล ยังคงสื่อสารกันไม่รู้เื่เช่นเดิม
ชายร่างั์ตรงหน้าก็ดูเหมือนจะหัวเสียกับการสื่อสารครั้งนี้ไม่ต่างกัน กระทั่งเขาได้ชี้นิ้วมาตรงหน้าจากนั้นมีลำแสงหนึ่งพุ่งเข้าใส่ร่างเธออย่างรวดเร็ว
“คราวนี้เ้าฟังเข้าใจแล้วใช่หรือไม่นางหนู”
“ฟังออกแล้วค่ะ ที่นี่ที่ไหนคะ หรือว่าลุงจับมาเรียกค่าไถ่ ปล่อยหนูไปเถอะ จับหนูมาก็ไม่ได้อะไรแม้แต่เงินจะกินข้าวก็ยังไม่มีเลย สัญญาถ้าปล่อยหนูไปจะไม่แจ้งความไม่บอกใครเด็ดขาด” หญิงสาวรัวคำพูดยาวเหยียด หวังว่าพวกเขาจะเชื่อคำที่เธอพูดแล้วปล่อยเธอไปเสีย
“นางหนูใจเย็นก่อน ฟังข้าพูดให้ดี ที่นี่คือปรโลกมิใช่การจับตัวเรียกค่าไถ่อย่างที่เ้าคิด”
“ถ้าอย่างนั้นไม่เท่ากับว่าตอนนี้หนูตายแล้วหรือคะ ตลกแล้วหนูไม่เชื่อหรอกเล่นอำกันแรงแบบนี้ไม่ดีนะคะ กองถ่ายอยู่ข้างหลังใช่ไหม รายการอะไรคะ คอยดูเถอะออกไปได้จะไล่ฟ้องให้หมดเลย” ในเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเธอยังดี ๆ อยู่เลย ตอนนี้มาบอกว่าอยู่ปรโลกก็เท่ากับตายแล้วน่ะสิ เื่บ้าบอแบบนี้ใครเขาจะเชื่อกันเล่า
ชายร่างั์ชี้นิ้ววาดวงกลมกลางอากาศ ก่อนจะมีภาพเื่ราวต่าง ๆ ของเธอฉายให้เห็น คราวนี้มีนถึงกับเถียงไม่ออก นี่เธอตายไปแล้วจริง ๆ น่ะหรือ แถมยังตายอย่างโดดเดี่ยวอยู่ในห้องเพียงคนเดียวไม่มีใครเห็น ชีวิตบัดซบนี่มันอะไรกัน โดดเดี่ยวั้แ่เกิดยันตาย
“นี่คือความจริงมิใช่สิ่งที่เ้าเรียกว่ากองถ่าย ข้าไม่มีเวลามาพูดเล่นกับเ้านานหรอกนะนางหนู เอาเป็ว่าเ้ายังไม่ตายหากกลับไปตอนนี้ก็ยังทัน ที่เรียกเ้ามาก่อนก็เพราะจะให้คนพาเ้ากลับร่างให้ทันเวลา ก่อนที่พลังของข้าจะรักษาร่างเ้าไว้ไม่ได้” เ้าแห่งปรโลกถึงกับกุมขมับ นางหนูผู้นี้ั้แ่มาก็เอาแต่พูดไม่หยุด ไม่เว้นช่องว่างให้พูดบ้างเลย แล้วเมื่อใดจะได้พากลับเสียทีเล่า
“จะยอมเชื่อก็ได้ค่ะ แต่หนูก็ยังไม่เข้าใจในเมื่อยังไม่ตายหนูมาที่นี่ได้ยังไง” ก็แค่ยัดิญญาของเธอกลับเข้าที่เดิม จะให้เธอมาปรโลกเพื่อ...ทำไมกัน
“เกิดความผิดพลาดของกลไกการเดินทาง ทำให้ผู้คุมิญญาไปโผล่ผิดที่แต่ยังไม่ทันจะให้เ้ากลับเข้าร่าง กลไกทำงานเสียก่อนจึงดึงทั้งเ้าและผู้คุมกลับมาพร้อมกัน เื่นี้เป็ความผิดของเราข้าจะรับผิดชอบเอง ตอนนี้กายเนื้อเ้าไม่ต่างอะไรกับคนนอนหลับ ข้าจะส่งเ้ากลับที่เดิม” เ้าแห่งปรโลกถอนหายใจ ครั้นจะแค่รับผิดชอบอย่างเดียวก็รู้สึกผิดไม่น้อย จึงได้ยื่นข้อเสนออีกอย่างเพิ่มเป็รางวัลปลอบใจ อย่างไรเสียโลกเดิมนางก็มิได้มีชีวิตที่ดี “แต่เ้าเป็กรณีพิเศษจะกลับเข้าร่างหรือไปเกิดใหม่ข้าให้เ้าเลือกได้ตามใจ แล้วข้าจะส่งเ้าไปที่ชอบ ๆ”
“หนูขอเกิดใหม่ค่ะ แต่ขอไปในที่ที่หนูอยากไปได้ไหมคะท่าน” ในเมื่อชีวิตเก่าก็ไม่ได้ดีจนถึงขั้นเสียดายทิ้งไม่ลง ถ้าอย่างนั้นก็ขอใช้ชีวิตใหม่ไปหวีดพระรองที่รักก็แล้วกัน
“เ้าจะไปที่ใด”
“หนูอยากไปเกิดในโลกการ์ตูนมังงะที่หนูชอบค่ะ” ทว่าคำพูดของเธอนั้นทำให้ชายตรงหน้างุนงง ก่อนจะคิดได้ว่าท่านผู้นั้นอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่ามังงะคืออะไร “ท่านมองเห็นสิ่งที่หนูคิดในหัวได้ไหมคะ หนูอยากไปเกิดที่นั่นค่ะ”
เ้าแห่งปรโลกมองลึกเข้าไปในความคิดของหญิงสาว บัดนี้เขารู้แล้วว่านาง้าสิ่งใด แต่กระนั้นก็อดประหลาดใจไม่ได้ หากเป็ผู้อื่นคงจะขอให้ตนไปเกิดในที่ร่ำรวยมีชีวิตใหม่อยู่อย่างสุขสบายไปแล้ว แต่นี่กระไรอยากไปเกิดเพราะชอบบุรุษที่ไม่มีในโลกแห่งความเป็จริง มิหนำซ้ำยังอยู่ในยุคาหาความสงบสุขไม่ได้
“ได้ ข้าจะให้เ้าไปที่นั่น”
“ไปได้จริงเหรอคะ ขอบคุณท่านมาก ๆ ค่ะ” หญิงสาวดีใจเสียจนยิ้มไม่หุบ นอกจากจะได้ไปเห็นพระรองตัวเป็ ๆ แล้ว เธอก็อยากรู้ว่าเส้นเื่ทั้งหมดจะดำเนินไปอย่างไร
“จะไม่ถามหน่อยหรือว่าข้าจะให้เ้าไปเกิดเป็ใคร หรือว่าเ้ามีผู้ที่อยู่ในใจหรือไม่” เ้าแห่งปรโลกอดไม่ได้ที่จะถามออกไปด้วยความสงสัย ให้เป็กรณีพิเศษถึงเพียงนี้แล้ว ไม่คิดจะขอมากกว่านี้หน่อยหรือช่างมักน้อยเสียจริง
“หนูเชื่อใจท่านค่ะ แค่ให้หนูได้อยู่ใกล้ ๆ ได้เป็ส่วนหนึ่งในชีวิตหลี่มู่กวาก็พอ แต่หนูไม่เป็ซิงเยี่ยนนะคะ” เธอตอบด้วยความมั่นใจ เพราะบทบาทตัวละครเกือบทั้งเื่มีแต่เด่น ๆ ทั้งนั้น คนข้างกายพระรองล้วนมากความสามารถ ให้เธอเป็ใครก็ได้ทั้งนั้น ยกเว้นก็แต่พระเอกของเื่
ชีวิตของซิงเยี่ยนค่อนข้างจะวุ่นวายเกินไป หากให้เป็ตัวละครนั้นได้ปวดหัวตายวันละหลายรอบ ยิ่งต่อไปภายภาคหน้าคนผู้นั้นมีสตรีมากหน้าหลายตา ผ่านไปที่ใดก็ได้เมียเป็โขยง คนเช่นนี้น่ะหรือพระเอกเธอไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
“ได้ เช่นนั้นก็ตามผู้คุมิญญาไป แล้วเขาจะนำทางเ้าเอง” เ้าแห่งปรโลกรับปาก ทว่าสตรีนางนี้ดูเหมือนจะขอน้อยเกินไป ไม่สมกับความผิดพลาดที่ทำให้นางต้องตาย ตนจะให้มิติวิเศษติดตัวไปด้วยก็แล้วกัน อย่างน้อยไปอยู่ที่นั่นก็คงใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น
มีนดีใจเหลือเกินที่จะได้ไปเกิดใหม่ในที่ที่เธออยากไป ทั้งยังไม่ต้องวนกลับไปใช้ชีวิตราวกับผู้ประสบภัยในทุกวันเช่นเดิม หญิงสาวเดินตามผู้คุมิญญาไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะมาหยุดยืนหน้ากลไกขนาดใหญ่ มันกำลังหมุนวนต่อ ๆ กันหลายล้านวงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
จากนั้นิญญาของมีนที่แต่แรกเริ่มมีรูปร่าง เมื่อเข้าใกล้กลไกรูปร่างที่เป็มนุษย์ได้แปรเปลี่ยนเป็เพียงแค่ดวงไฟสว่างดวงหนึ่งเท่านั้น ผู้คุมิญญาผลักดวงไฟแห่งชีวิตผ่านฟันเฟืองกลไกวงหนึ่ง เพื่อให้หญิงสาวผู้ทั้งโชคร้ายและโชคดีในคราวเดียวผ่านห้วงมิติที่เธอจะได้ไปเกิดสมใจ พร้อมกับอวยพรให้นางโชคดี....