อีกทางด้านหนึ่ง มู่ไห่และหวงไท่สองยอดฝีมือระดับหนิงกังขั้นเก้า กำลังต่อสู้กันอยู่ตรงกลาง เนื่องจากคลื่นพลังปราณอันแข็งแกร่งที่แผ่ออกมา ทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปใกล้พวกเขาในรัศมีสิบเมตร
ในมือของมู่ไห่คือกระบี่สีน้ำเงินเล่มหนึ่ง ซึ่งกระบี่เล่มนี้ก็คืออาวุธปราณระดับกลางขั้นสอง ส่วนอาวุธที่หวงไท่ใช้คือกระบี่เล่มยาวสีขาวราวกับหิมะ ซึ่งเป็อาวุธปราณระดับกลางเช่นกัน
มู่ไห่กวัดแกว่งกระบี่ในมือ ปลดปล่อยปราณกระบี่สีน้ำเงินออกมาหลายสาย ก่อนที่มันจะพุ่งทะยานเข้าหาหวงไท่ราวกับห่าฝน เสียงหวีดหวิวจากการเคลื่อนไหวของพลังปราณดังขึ้นในอากาศ ฟังดูแล้วน่าสยดสยองอย่างยิ่ง
ใบหน้าของหวงไท่ยังคงเรียบนิ่งไร้ซึ่งการเปลี่ยนแปลง เขาร่ายรำกระบี่ในมือปัดป้องมันออก ประกายแสงของกระบี่สามารถสกัดกั้นคมกระบี่ที่พวยพุ่งเข้ามาได้ มีปราณกระบี่บางสายเฉียดผ่านร่างของหวงไท่ไปยังพื้นอิฐแข็งกระด้างด้านล่างส่งผลให้มันปรากฏเป็รอยหลุมลึกขึ้นมา
“จันทราวารีสังหาร!”
มู่ไห่ส่งพลังปราณเข้าไปในตัวกระบี่ จากนั้นเขาได้ะโทะยานร่างขึ้นพร้อมกับฟาดฟันคมกระบี่ไปยังหวงไท่อย่างดุดัน
ประกายแสงจากกระบี่สีน้ำเงินที่มีความยาวกว่าสิบฟุตได้กลายเป็ลำแสงคล้ายจันทร์เสี้ยวก่อนพุ่งทะยานไปยังหวงไท่
จันทราวารีสังหารนี้คือทักษะวิชาระดับธาตุทองขั้นกลาง และเป็ทักษะวิชาที่มู่ไห่ฝึกฝนจนบรรลุระดับสมบูรณ์แล้ว
สีหน้าของหวงไท่พลันเปลี่ยนไปในทันที เขารีบใช้พลังกระบี่ในมือดึงกระชากโต๊ะที่อยู่ด้านข้างเข้ามาขวางกระบี่ของอีกฝ่ายที่กำลังฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็ว
เปรี้ยง!
ประกายแสงจากกระบี่สีน้ำเงินผ่าลงบนโต๊ะไม้เนื้อแข็งจนขาดออกเป็สองส่วนราวกับหั่นเต้าหู้ แต่อานุภาพพลังของมันกลับไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย มันยังคงพุ่งทะยานเข้าหาหวงไท่อย่างต่อเนื่อง
หวงไท่ยกกระบี่ของตนขึ้นปิดกั้นคมกระบี่นี้ในทันที ความทรงพลังของมันทำให้เขาใจนต้องผงะถอย แต่แรงโจมตีของกระบี่เล่มนี้รุนแรงมากเสียจนสามารถเจาะทะลวงผ่านชั้นพลังป้องกันของผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนิงกังได้ ทำให้เกิดแผลฉกรรจ์ขนาดใหญ่ขึ้น เกรงว่าหากเป็ผู้ฝึกยุทธ์ระดับจื่อฝู่คงต้องตกตายภายใต้กระบี่นี้เป็แน่แล้ว
แต่มู่ไห่ไม่ได้หยุดมือไว้เพียงเท่านี้ เขากำลังจะแทงกระบี่ลงมาอีกครั้ง ซึ่งเป็เวลาเดียวกันกับที่หวงไท่สะบัดแขนเสื้อตัวเอง เขาปล่อยลูกดอกสามเล่มที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อไปยังอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ไม่จำเป็ต้องตรวจสอบก็สามารถคาดเดาได้ว่าลูกดอกเหล่านี้จะต้องอาบยาพิษเอาไว้แล้วอย่างแน่นอน
มู่ไห่รีบถอนกระบี่ออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะใช้มันต้านลูกดอกทั้งสามเล่มนั้นเอาไว้ ส่วนหวงไท่ก็ได้เคลื่อนกายถอยห่างอย่างรวดเร็ว แต่ฉับพลันนั้นคาดไม่ถึงว่าเขาจะตัดสินใจหันคมกระบี่ไปทางมู่เฟิง!
เขาจับตามองมู่เฟิงมานานแล้ว ตราบใดที่สามารถจับตัวมู่เฟิงได้ ทางตระกูลมู่ก็จะไม่กล้าแตะต้องเขา
“คุณชาย!”
สีหน้าของคนทุกคนพลันเปลี่ยนไปทันที
“คุ้มกันคุณชายเร็วเข้า!”
มู่ไห่ร้องคำรามออกมา และทันใดนั้นศิษย์ของตระกูลมู่คนหนึ่งได้กระโจนร่างเข้ามาอยู่ตรงหน้ามู่เฟิงเพื่อขวางคมกระบี่ของหวงไท่ไว้ในทันที
“รนหาที่ตาย!”
หวงไท่คำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด คมกระบี่นี้ฟาดฟันลงมาราวกับอสนีบาต มันผ่าลงไปยังศีรษะของศิษย์ตระกูลมู่ผู้นั้นในทันที หลังจากสังหารตัวน่ารำคาญไปแล้ว เขาก็ได้ส่งพลังปราณออกไปหมายจะคว้าร่างของมู่เฟิงเอาไว้
สีหน้าของมู่เฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ภายในใจของเขาไม่ได้ตื่นตระหนก คมดาบของเขาตวัดไปทางหวงไท่
แกร๊ง!
คมดาบของเด็กหนุ่มฟันลงไปบนมือของหวงไท่ในทันที แต่เนื่องจากอีกฝ่ายมีชั้นพลังป้องกัน ดาบของเขาจึงถูกดีดออก
มู่เฟิงก้าวถอยออกไปอย่างต่อเนื่อง แต่ฉับพลันนั้นพลังปราณจากฝ่ามือของหวงไท่ก็ะเิออกอย่างรวดเร็ว มันพุ่งกระแทกร่างของมู่เฟิงเข้าอย่างจัง ทำให้ร่างของเด็กหนุ่มกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงก่อนจะกระอักเืออกมา
แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของมู่เฟิงนั้นยังห่างชั้นกับผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนิงกังขั้นเก้าอย่างหวงไท่อยู่มาก ดังนั้นจึงเป็ไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้
“เ้าหนุ่ม จงเชื่อฟังข้าและยอมถูกจับแต่โดยดีเสียเถอะ”
หวงไท่แสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว คมกระบี่ของเขามุ่งโจมตีไปทางมู่เฟิงหวังจะจบชีวิตเด็กหนุ่มในกระบี่เดียว ซึ่งจากระยะห่างนี้ไม่ว่าจะเป็มู่จงหรือใครอื่นก็ไม่มีทางเข้ามาช่วยเขาได้ทัน
สีหน้าของมู่เฟิงเผยแววโเี้ออกมาทันที แผ่นยันต์สีน้ำเงินพลันปรากฏขึ้นในมือ ก่อนที่เขาจะขว้างมันไปทางหวงไท่อย่างรวดเร็ว
แผ่นยันต์จำนวนเจ็ดถึงแปดแผ่นนี้ได้พุ่งเข้าหาหวงไท่ก่อนที่มันจะะเิพลังออกมา
ปัง!
คลื่นพลังสีน้ำเงินกวาดไปทางหวงไท่อย่างรุนแรง แม้พลังะเิของแผ่นยันต์จำนวนเจ็ดถึงแปดแผ่นจะไม่สามารถสังหารหวงไท่ที่มีวรยุทธ์ระดับหนิงกังขั้นเก้าได้ แต่มันก็ยังช่วยปิดกั้นการโจมตีและสามารถทำให้อีกฝ่ายต้องก้าวถอยหลังออกไปได้หลายก้าว
ฉับพลันนั้นเอง ได้ปรากฏประกายแสงสีขาวเลื้อยออกมาจากแขนของมู่เฟิงก่อนที่มันพุ่งตัวเข้าไปกัดหวงไท่ในทันที
“ฟ่อ!”
นี่มันอะไรกัน!
หวงไท่มองเห็นเพียงว่ามีประกายแสงสีขาวบางอย่างพุ่งเข้ามาหาตัวเอง ประกายแสงนั้นสามารถเจาะทะลวงผ่านชั้นพลังป้องกันของเขาเข้ามาได้โดยตรง จากนั้นมันก็พุ่งเข้ามากัดดวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว
“อ๊าก!”
หวงไท่กรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสังเวช เมื่อครู่ที่แท้แล้วก็คืองูสีขาวขนาดสามฟุตที่พุ่งเข้ามากัดดวงตาข้างซ้ายของเขา
หวงไท่จับงูขาวตัวนั้นและขว้างมันออกไปในทันที มือข้างหนึ่งของเขากุมดวงตาข้างซ้ายเอาไว้ พร้อมกับร้องครวญครางออกมาอย่างน่าสมเพช ส่วนมืออีกข้างก็กวัดแกว่งกระบี่ไปมาอย่างสะเปะสะปะ
หลังดวงตาถูกกัด พิษของงูก็ได้กระจายไปทั่วศีรษะและใบหน้าของหวงไท่จนผิวของเขาแปรเปลี่ยนเป็สีดำ ก่อนที่เขาจะรู้สึกอ่อนแรงขึ้นมาอย่างฉับพลัน และร่างของเขาก็ล้มฟุบไปบนพื้นทั้งยังกระตุกไม่หยุดในทันที เืพิษสีดำค่อยๆ ไหลออกมาจากเบ้าตาของเขา
ทุกคนต่างมองดูฉากนี้ด้วยความรู้สึกคาดไม่ถึง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นรวดเร็วมาก ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจเท่านั้น
มู่เฟิงก้มมองเสี่ยวเทียนที่เลื้อยกลับมายังอ้อมแขนของเขาด้วยความใ คาดไม่ถึงว่าเ้าตัวเล็กนี่จะสามารถทะลวงผ่านชั้นพลังป้องกันของผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนิงกังได้ ยิ่งไปกว่านั้นพิษของมันยังรุนแรงเป็อย่างยิ่งอีกด้วย!
ดวงตาสีทองเข้มของเสี่ยวเทียนนั้นเต็มไปด้วยอำนาจพลังสะกดข่ม โดยที่ปากของมันยังคงส่งเสียงคำรามออกมา ทุกคนต่างมองไปยังร่างของหวงไท่ที่ยังนอนกระตุกอยู่บนพื้นสลับกับัน้อยสีขาวในอ้อมแขนของมู่เฟิง เวลานี้หัวของพวกเขารู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ
“ท่านผู้นำตระกูล!”
ผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนิงกังสองคนของตระกูลหวงร้องคำรามออกมาพร้อมกันด้วยความรู้สึกเดือดดาล พวกเขา้าจะเข้าไปสังหารมู่เฟิง ทว่าเวลานี้เด็กหนุ่มอยู่ภายใต้การคุ้มครองของมู่จงและมู่ไห่แล้ว
“สังหารทิ้งให้หมด อย่าให้ใครเหลือรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”
มู่ไห่กล่าวเสียงเย็น จากนั้นร่างของเขาก็กระโจนเข้าไปร่วมกลุ่มด้วย ก่อนลงมือสังหารศิษย์ทั้งหมดของตระกูลหวง
“คุณชาย เมื่อครู่ท่านไม่เป็อะไรใช่หรือไม่ขอรับ?”
มู่จงเอ่ยถามอย่างรู้สึกผิด
“ไม่มีอะไรร้ายแรง แค่าเ็ภายในเล็กน้อยจากการกระแทกของพลังปราณเท่านั้นขอรับ”
มู่เฟิงส่ายหน้า และในเวลานั้นเอง เสี่ยวเทียนก็เลื้อยออกมาจากอ้อมแขนของมู่เฟิง มันเลื้อยลงไปตามพื้นก่อนจะไปหยุดลงด้านข้างร่างของหวงไท่ที่กำลังกระตุกไม่หยุด ร่างของมันพลันขยายใหญ่ขึ้นสองเมตร
ร่างของหวงไท่ยังคงชักเกร็งอยู่บนพื้น เนื่องจากพิษของเสี่ยวเทียนทำให้ร่างของเขาเป็อัมพาตไปทั้งตัว แต่เขายังไม่ตาย เพียงได้รับการรักษาและถอนพิษก็จะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้
เสี่ยวเทียนเลื้อยไปตรงหน้าของหวงไท่ มันกำลังเล็งที่ตำแหน่งหัวใจ จากนั้นมันก็อ้าปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวขนาดเล็กก่อนจะกัดลงไปยังร่างของอีกฝ่ายในทันที
งับ!
“อ๊าก”
หวงไท่ที่นอนอยู่บนพื้นกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ครานี้ร่างกายของเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรง
เสี่ยวเทียนกัดลงบนหน้าอกของอีกฝ่าย ปากของมันได้กัดเข้าไปยังหัวใจสีแดงเืขนาดเท่ากำปั้นซึ่งยังคงเต้นไม่หยุด
ภายใต้การจ้องมองด้วยสายตาตกตะลึงของมู่เฟิงและมู่จง เสี่ยวเทียนได้กลืนกินหัวใจของหวงไท่ลงไปในคำเดียว ตอนนี้หวงไท่ที่นอนอยู่บนพื้นได้ตายไปแล้วจริงๆ พลังปราณภายในร่างของเขาแผ่ออกมา ลำแสงสายหนึ่งที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพุ่งทะยานเข้าสู่ร่างของมู่เฟิงอย่างรวดเร็ว เป็ซีเยว่ที่อยู่ภายในหยกเทพชูร่าที่ได้ดูดกลืนจิติญญานั้นเข้าไป
“เอิ้ก!”
หลังจากเสี่ยวเทียนกลืนกินหัวใจดวงนั้นเข้าไปแล้วมันก็เรอออกมา ท้องของมันขยายใหญ่ขึ้น ในขณะที่ดวงตาสีทองเข้มกำลังหรี่ลงอย่างพอใจ
“คุณชาย ทะ ท่านไปเอาเ้าตัวนี้มาจากที่ใดหรือขอรับ มันทรงพลังมากทีเดียว”
มู่จงเอ่ยถามขึ้นขณะลอบกลืนน้ำลาย ภายในใจของเขารู้สึกสั่นสะท้าน หากว่าเ้าสิ่งนี้ลอบเข้ามาใกล้และกัดเขา เกรงว่ากระทั่งเขาเองก็คงมีจุดจบไม่ต่างจากหวงไท่
“เอ่อ ความจริงแล้วเ้านี่ฟักออกมาจากไข่ของพญางูเหลือมที่ข้าเก็บมาจากเทือกเขาอันหนาน”
หลังจากมู่เฟิงได้สติเขาก็กล่าวเรียกมันในทันที “เสี่ยวเทียน กลับมานี่...”
ฟ่อ
เสี่ยวเทียนเลื้อยเข้ามาหามู่เฟิง ร่างที่ยาวกว่าสองเมตรของมันพันบิดเป็เกลียวรอบแขนของมู่เฟิงก่อนจะผล็อยหลับไป โดยระหว่างหลับร่างกายของมันก็ได้ทำการดูดซับพลังจากหัวใจที่มันเพิ่งกินเข้าไปด้วย
ภายในหัวใจของผู้ฝึกยุทธ์ระดับหนิงกังขั้นเก้านั้นมีแก่นโลหิตจำนวนทั้งหมดเก้าหยด ซึ่งเป็ยาชูกำลังชั้นยอดสำหรับอสูรร้าย และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเหล่าอสูรร้ายถึงชอบโจมตีมนุษย์
มู่เฟิงลูบเกล็ดเรียบลื่นของเสี่ยวเทียนด้วยความรู้สึกขอบคุณ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเสี่ยวเทียน เกรงว่าตอนนี้เขาคงเป็อันตรายไปแล้ว แม้ว่าเสี่ยวเทียนจะดูกระหายเืและโหดร้ายไปบ้าง แต่มู่เฟิงก็ถือว่ามันเป็คู่หูของเขาแล้ว
หลังจากหวงไท่เสียชีวิตลง ศิษย์คนอื่นในตระกูลหวงได้ถูกตระกูลมู่ปิดล้อมและปลิดชีพอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานศิษย์ของตระกูลหวงก็ถูกฆ่าล้างสังหารจนหมด ภายในโรงเตี๊ยมจึงเต็มไปด้วยซากศพโชกเืที่กองอยู่เกลื่อนพื้น...