“เจ็บนะ! พี่ปล่อยเดี๋ยวนี้...”
เหล่านักเรียนหญิงล้วนงุนงง พี่สาวของเหลียงฮวนหน้าตาสวย ทว่าโหดร้ายกับเหลียงฮวนขนาดนี้เชียวหรือ ในโรงเรียนมีคนรุนแรงต่อเหลียงฮวนแบบนี้เสียที่ไหน วันนี้พวกเธอถือว่าได้พบกับประสบการณ์ใหม่เลยทีเดียว
เหลียงฮวนร้องทุกข์ หลิวเฟินก็ไม่เข้าใจ “เสี่ยวหลาน ลูกทำอะไรน่ะ?”
ต้องโมโหขนาดไหนกันนะ ถึงจะทะเลาะกันในร้านได้ เหลียงฮวนไม่ยอมพูดอะไรต่อหน้าเพื่อนนักเรียน หลี่เฟิ่งเหมยจึงตะลีตะลานพาเหล่านักเรียนหญิงออกไป “พวกเธอออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกสักพักนะ พวกเราจะจัดการเื่ในครอบครัวกันเสียหน่อย”
ทำให้เซี่ยเสี่ยวหลานโกรธเกรี้ยวแบบนี้ได้ย่อมเป็เื่ใหญ่แน่นอน ที่สถานีตำรวจคราวก่อน โดนติงอ้ายเจินส่งคนมาใส่ร้าย หลานสาวยังอดทนอดกลั้นได้ตั้งนาน
หลิวฟางเคยมาแนะนำการแต่งงาน หลี่เฟิ่งเหมยได้ยินกับหูตนเองว่าปฏิเสธไปแล้วหลายครั้งหลายหน สิ่งที่เซี่ยเสี่ยวหลานพูดเมื่อครู่ หมายความว่าหลิวฟางตกลงเื่วิวาห์กับใครสักคนโดยไม่ได้รับความยินยอมอย่างนั้นสินะ? หลี่เฟิ่งเหมยคิดว่าตลกสิ้นดี เคยได้ยินแค่พ่อแม่บังเกิดเกล้าบังคับแต่งงาน พ่อแม่ตัดสินใจให้ ไม่เคยได้ยินว่ามีน้าบังคับหลานสาวแต่งงาน
หากกล่าวอย่างไม่น่าฟัง ไม่ใช่ญาติแซ่เดียวกันด้วยซ้ำ ยังจุ้นจ้านว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะแต่งงานกับใครได้อีกหรือ?
พอคนในร้านออกไปแล้ว เหลียงฮวนถึงะโร่ำร้อง “พี่เจอแม่บ้านของบ้านฝานแล้วไม่ใช่หรือ? พี่มาโกรธอะไรฉันเล่า ไม่ช้าก็เร็วพี่จะได้แต่งงานเข้าบ้านฝาน แม่บ้านบ้านฝานกลัวว่าจะรับใช้พี่ได้ไม่ดีพอ ตั้งใจมาถามความชอบของพี่โดยเฉพาะ ฉันก็หวังดีถึงพาเธอมาเจอพี่ ฉันทำอะไรผิดกันเล่า!”
ทำไมกำลังของเซี่ยเสี่ยวหลานมันมากมายขนาดนี้กัน เหลียงฮวนลองหลายครั้งก็สลัดไม่หลุด เธอรู้สึกเจ็บข้อมือยิ่งนัก เติบโตมาจนป่านนี้ ไม่เคยมีใครทำกับเหลียงฮวนแบบนี้เลย
หลิวเฟินรู้สึกสับสน
แต่งงานไปบ้านฝานไหน?
บุตรสาวจะออกเรือน คนเป็มารดาแท้ๆ ยังไม่รู้! และยิ่งกว่านั้นคือเสี่ยวหลานกำลังคบหาดูใจกับโจวเฉิงอย่างเปิดเผย หลิวฟางทาบทามเื่แต่งงานสองหน หลิวเฟินก็ปฏิเสธออกไปทุกครั้ง
“ฮวนฮวน หลานเล่าอย่างละเอียดให้ป้าฟังที พี่สาวหลานจะแต่งงานกับใครนะ?”
หลังได้ฟังบทสนทนาของเซี่ยเสี่ยวหลานและเหลียงฮวน หลิวเฟินก็พอเดาได้ ว่าน้องสาวเธอคงตกลงกับคนอื่นลับหลัง ว่าจะให้เซี่ยเสี่ยวหลานแต่งงานกับใครสักคน แต่ในเมื่อยังไม่ได้ฟังคำอธิบายของเหลียงฮวนด้วยตนเอง หลิวเฟินจึงไม่อยากมองน้องสาวในแง่ร้ายนัก
“ฝานเจิ้นชวน ฝานเจิ้นชวนจากเขตเหอตง! แม่ฉันอุตส่าห์พยายามเป็แม่สื่อตรงกลาง ทำไมทุกคนต้องมีท่าทีแบบนี้ด้วย พี่แต่งงานเข้าบ้านฝาน ก็เพื่อจะได้มีชีวิตที่ความสุขสบายทั้งนั้น ได้เป็ภรรยาข้าราชการ ตำแหน่งของฝานเจิ้นชวนใหญ่กว่าพ่อฉันเสียอีก!”
เซี่ยเสี่ยวหลานแสยะยิ้ม สมกับเป็แม่ลูกกันจริงๆ ถือความคิดตนว่าถูกต้องเหมือนกันไม่มีผิด
“ผู้ชายเลิศเลอขนาดนี้ ทำไมเธอไม่แต่งเองเล่า?”
“เขาอายุมากออกขนาดนั้น...”
เหลียงฮวนโพล่งออกมา พูดโดยไม่ได้ผ่านสมอง พูดจบก็อยากกัดลิ้นของตัวเองเหลือเกิน
ใช่แล้ว เป็ข้าราชการตำแหน่งใหญ่ อายุย่อมไม่ใช่น้อยๆ แน่นอน! หากเป็ชายหนุ่มมีอนาคตไกล ทำไมบ้านเหลียงจะไม่ให้เหลียงฮวนแต่งงานกับเขากัน? นี่คือการใช้ลูกสาวบ้านอื่นเป็เบี้ยต่อรอง ไม่ต้องเสียใจที่ส่งไปลงขุมนรก ส่วนผลประโยชน์จากการแต่งงานกลับถูกเสพสุขโดยบ้านเหลียง—เซี่ยเสี่ยวหลานเป็คนเด็ดเดี่ยวมาก เธอจะทนโดนคนอื่นทำเธอราวกับเป็สินค้าได้หรือ!
“พูดต่อ นอกจากอายุมาก ยังมีข้อเสียอะไรอีก”
อายุมากไม่ได้เป็ข้อบกพร่อง นอกเสียจากช่องว่างระหว่างวัยห่างกันเกินไป หลิวฟางเห็นแก่อำนาจและเงินทองขนาดนั้น ถ้าแก่กว่าไม่กี่ปี เกรงว่าคงส่งตัวเหลียงฮวนไปแต่งงานเองแล้ว
เซี่ยเสี่ยวหลานจึงสงสัยว่า ‘ฝานเจิ้นชวน’ คือตาแก่คนหนึ่ง
เหลียงฮวนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา
เซี่ยเสี่ยวหลานไม่อ่อนโยนต่อเธอ กระชากแขนและดึงตัวเธอส่งเข้าไปในห้องเล็กสำหรับเก็บสินค้าในร้าน
ในนั้นไม่มีหน้าต่าง อากาศไม่ถ่ายเท สวิตช์ไฟอยู่ด้านนอก เซี่ยเสี่ยวหลานดันเธอเข้าไป ปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย ห้องมืดทึบน่ากลัวเสียจนเหลียงฮวนส่งเสียงร้องไห้โยเย
หลิวเฟินและหลี่เฟิ่งเหมยต่างไม่เคยเห็นเซี่ยเสี่ยวหลานรุนแรงขนาดนี้มาก่อน
“หม่าเวย วันนี้เธอเลิกงานล่วงหน้าก่อนเถอะ กลับไปได้แล้วล่ะ”
หม่าเวยเกรงกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เป็เซี่ยเสี่ยวหลานที่ตัดสินให้เธอมาทำงาน หม่าเวยจึงเชื่อฟังเซี่ยเสี่ยวหลานเป็ธรรมดา
“ป้า วันนี้พวกเราปิดร้านก่อนเถอะ ลูกค้าได้ยินเหลียงฮวนะโร้องโหวกเหวกจะไม่เหมาะ”
เซี่ยเสี่ยวหลานจัดการอย่างมีแบบแผนเป็ขั้นตอน ส่วนหลี่เฟิ่งเหมยรู้สึกร้อนรน “นี่มันเื่อะไรกันแน่น่ะ หลานขังน้องไว้ทำไมกัน?”
เซี่ยเสี่ยวหลานกลั้นความโมโห “ป้ารู้ไหมว่าเมื่อครู่เหลียงฮวนลากฉันออกไปทำอะไร? มีคนเรียกตัวเองว่าเป็ผู้หญิงของฝานเจิ้นชวน โผล่มาพูดจาไร้สาระต่อหน้าฉัน บอกว่าพอฉันแต่งเข้าบ้านฝานไป ได้สถานะแล้วก็อย่าเบียดเบียนเธออะไรเทือกนั้น เธอจะสงบเสงี่ยมเจียมตัวเป็ภรรยาของฝานเจิ้นชวนต่อไป... ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ ฉันก็คงไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องแต่งงานในเดือนพฤษภานี่แล้ว!”
เดือนพฤษภาคม เธอต้องร่วมการสอบคัดเลือกรอบแรก!
การสอบคัดเลือกรอบแรกสำคัญมากเหลือเกิน ไม่ผ่านการสอบคัดเลือก เธอก็ร่วมการสอบเกาเข่าไม่ได้
เหลียงฮวนยืนยันมั่นใจถึงขนาดนั้น ฝานเจิ้นชวนต้องมีอิทธิพลในเขตเหอตงมากแน่นอน ผู้หญิงคนนั้นก็บอกเหมือนกัน หากไม่อยากแต่งงานกับฝานเจิ้นชวนเธอก็ทำได้เพียงหนีไปให้ไกล เซี่ยเสี่ยวหลานไม่หวั่นกลัวอำนาจ ทว่าเล่นตุกติกแบบนี้กับเธอก่อนการสอบ จึงเป็เื่ยากที่เธอจะไม่เกรี้ยวกราดได้!
หลี่เฟิ่งเหมยอ้าปากค้างราวกับได้ฟังเนื้อหาของหนังสือที่เทพ์ประทานให้
นี่มันการแต่งงานอะไรกัน ฝ่ายชายไม่ใช่แค่อายุมาก แต่ยังมีความสัมพันธ์มั่วซั่วอีกด้วย
ผู้หญิงถึงขั้นมาหาเซี่ยเสี่ยวหลานด้วยตนเองเช่นนี้ เมื่อได้ฟังหลี่เฟิ่งเหมยจึงเดินไปปิดประตูอย่างไม่มากความ สมองของหลิวเฟินประมวลข้อมูลจำนวนมากเช่นนี้ไม่ทัน เธอรู้สึกร้อนรนยิ่งนัก ทว่าไม่รู้จะจัดการอย่างไร
ในใจเซี่ยเสี่ยวหลานมีอารมณ์โกรธเคืองอยู่ และ้าระบายลงที่ใครสักคน
เธอยังไม่ไปปลอบมารดา ตัวเองวิ่งออกไปนอกร้าน ตามตัวเหล่าเพื่อนนักเรียนของเหลียงฮวน “เหลียงฮวนบอกว่าจะอยู่ต่อ รอแม่เข้าเมืองมารับ พวกเธอกลับไปก่อนเถอะ ใช่แล้ว มีใครรู้หมายเลขโทรศัพท์ของบ้านเหลียงบ้าง?”
เหลียงฮวนอยู่ต่อไปทำไม? อีกทั้งตัวเหลียงฮวนเองย่อมจำหมายเลขโทรศัพท์ของครอบครัวได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ?
เมื่อครู่เซี่ยเสี่ยวหลานเหี้ยมโหดมาก นักเรียนหญิงเหล่านี้ถึงกับไม่กล้าถามว่าเหลียงฮวนจะโดนตีหรือเปล่า มีนักเรียนคนหนึ่งบอกหมายเลขโทรศัพท์บ้านเหลียงด้วยเสียงแ่เบา จากนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานก็ส่งทุกคนจากไป
เซี่ยเสี่ยวหลานหันกลับเข้าร้าน ‘หลานเฟิ่งหวง’ ที่เมื่อสักครู่ยังสว่างไสวเจิดจรัสอยู่ เพิ่งกลางวันก็ปิดร้านเสียแล้ว
“...พี่สาวเหลียงฮวนโหดมาก”
“ตอนอยู่โรงเรียนเหลียงฮวนมักเล่าว่าลุงเธอเอ็นดูเธอมากจะตาย ให้เธอเลือกเสื้อผ้าในร้านตามใจชอบ อีกทั้งยังให้อั่งเปาก้อนใหญ่ตอนตรุษจีน คงจะหลอกลวงทั้งหมดสินะ?”
“ใช่แน่ เสื้อไหมพรมตัวเดียวยังไม่ยอมลดราคาให้สักหน่อยเลย”
เหล่านักเรียนหญิงที่ปกติพะเน้าพะนอเหลียงฮวนยังจะเหลือความจงรักภักดีอะไรอีก พอพวกเธอเห็นเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ปรานีเหลียงฮวน ก็ทิ้งเหลียงฮวนไว้ในร้านจริง ผ่านไปสักพักก็โน้มน้าวตนเองอยู่ในใจ เป็ญาติพี่น้องของเหลียงฮวนทั้งนั้น ไม่มีทางเกิดเื่ใหญ่โตอย่างแน่นอน
เื่ในครอบครัว คนนอกจะจุ้นจ้านเพื่ออะไร!
“เสี่ยวหลาน ทำอย่างไรดี?”
เซี่ยเสี่ยวหลานออกไปแล้วกลับเข้ามาอีกครั้ง หลิวเฟินไม่มีความคิดเป็ของตน เธอลนลานและไม่สามารถช่วยอะไรได้
“ถ้าฉันแตกหักกับน้า แม่จะช่วยใคร?”
หลิวเฟินกลับไม่ลังเลในคำถามนี้เลย “แม่ช่วยลูกแน่นอน... น้าลูกทำเกินไปแล้ว!”
แนะนำการแต่งงานซ้ำแล้วซ้ำอีก หลิวเฟินแค่นึกว่าน้องสาวเอาตนเป็ที่ตั้ง ปฏิเสธหลายครั้งก็ยังไม่ฟัง แต่ไม่คิดไม่ฝัน หลิวฟางไม่ได้ดื้อด้าน ทว่ามีเจตนาแอบแผงนี่เอง
ระหว่างน้องสาวและลูกสาว หลิวฟางต้องเลือกลูกสาวแน่นอน
หากความสำคัญของเซี่ยเสี่ยวหลานในใจเธอไม่หนักแน่นพอ หลิวเฟินคงไม่ฟังเซี่ยเสี่ยวหลานและตัดสินใจแน่วแน่ออกจากตระกูลเซี่ยมาั้แ่แรกหรอก
ตระกูลเซี่ย้าไล่ต้อนเซี่ยเสี่ยวหลานให้จนมุม สิ่งที่หลิวฟางทำลงไปนี่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักนิด
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย
“ไปเถอะ พวกเราออกไปกินข้าวกลางวันกัน”
“แล้วเหลียงฮวน...”
“ขังไว้ก่อน รอเธอเล่าเื่ราวที่รู้ออกมาอย่างครบถ้วนเมื่อไรค่อยปล่อยเธอ ไม่อย่างนั้นคืนนี้ก็นอนอยู่ในร้านเสีย!”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้