โนเอลตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แล้วภาพความทรงจำของเหตุการณ์เมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาเสียยิ่งกว่าน้ำป่าในหน้าฝน

ฉิบ… เมื่อคืนโนเอลทำอะไรหลายอย่างผิดพลาดไปมากจริง ๆ ทั้งแสดงท่าทางเป็๲เด็กขี้แยต่อหน้าตากล้อง แถมยังเปิดเผยด้านติงต๊องให้กับศัตรูเห็นอีก เขาต้องใช้เวลาอยู่นานในการพยายามทิ้งความรู้สึกอับอายไว้กับเหตุการณ์เมื่อคืนวาน ทั้งปัดกวาดความรู้สึกสลดหดหู่ แล้วเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยความสดใส

โนเอลเดินลงไปชั้นล่างด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาก แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเช้าวันนี้ ภายในบ้านที่ควรเงียบเหงา กลับมีผู้ชายคนหนึ่งนอนดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น

เส้นผมสีดำสนิทไร้การจัดแต่งถูกปล่อยลู่ลงตามธรรมชาติ มีบางส่วนยุ่งเหยิงเล็กน้อยจนกระดกขึ้นเป็๲หางเป็ด ดูแล้วให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มเป็๲อย่างมาก อีกฝ่ายกำลังนอนตะแคงแผ่ราบไปกับโซฟา เพื่อตั้งอกตั้งใจดูซีรีส์จักร ๆ วงศ์ ๆ เ๱ื่๵๹หนึ่งที่ฉายอยู่ โนเอลมองไม่เห็นหน้าตาเ๽้าของร่างนั้น ทว่าทั้งรูปร่าง ส่วนสูง เสื้อยืดพอดีตัวขับเน้นให้มองเห็นไหล่กว้างและแขนขาว ๆ ที่โผล่พ้นออกมานอกร่มผ้า ซึ่งเต็มไปด้วยลายกล้ามเนื้ออันสวยงาม จึงทำให้เขารู้ทันทีว่าเ๽้าตัวเป็๲ใคร

มิดไนต์ไม่ได้สังเกตเห็นโนเอล ความสนใจตอนนี้ตกอยู่เพียงหน้าจอโทรทัศน์

โนเอลเดินผ่านห้องนั่งเล่นแล้วตรงเข้าไปยังห้องครัว แต่ไม่วายแอบหันไปมองร่างที่นอนแผ่ราบบนโซฟา ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าที่เกยออกมานอกโซฟาขยับยุกยิกไปมาเล็กน้อย

พลันความทรงจำเมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาจนทำให้รู้สึกประหม่า เขาตั้งใจว่าจะแอบกินกาแฟเงียบ ๆ แล้วรีบออกไปทำงานไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่ไม่รู้ทำไมดวงตาไม่รักดีเป็๞ต้องเผลอเหลือบไปมองยังทิศทางที่เ๯้าคนหน้ามึนนอนอยู่หลายครั้ง

โนเอลกดชงกาแฟ แสร้งทำเป็๲ส่งเสียงไอคอกแคก มือที่๼ั๬๶ั๼ตามเครื่องครัวก็ลงน้ำหนักมากกว่าปกติจนสร้างเสียงดังขึ้น ทว่าคนที่นอนอยู่ในห้องนั่งเล่นก็ยังไม่คิดสนใจเขาเลยสักนิด

จนกาแฟเสร็จแล้ว โนเอลจึงยกแก้วกาแฟนั้นเดินตรงไปทางห้องนั่งเล่น คราวนี้เขาแกล้งเดินเสียงดังปึงปัง

“คุณฮันนี่” คนที่นึกว่ากลายเป็๲โรคหูดับไปแล้วก็ยอมขยับศีรษะ อีกฝ่ายหันตามต้นเสียง สบตาโนเอลแล้วจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ “อรุณสวัสดิ์ครับ”

“อ้าว คุณมิดไนต์ไม่ไปทำงานเหรอครับ” โนเอลแสร้งทำเป็๞ส่งเสียงประหลาดใจอย่างสุดซึ้ง พร้อมกับเดินไปทิ้งตัวลงนั่งโซฟาตัวข้าง ๆ ที่มิดไนต์กำลังนอนอยู่

มิดไนต์ยอมขยับลุกขึ้นมานั่งดี ๆ การเคลื่อนไหวเป็๲ไปอย่างเชื่องช้า ท่าทางอีกฝ่ายดูเกียจคร้านอย่างมาก ภาพนั้นทำให้โนเอลนึกถึงสลอธที่กำลังค่อย ๆ ขยับตัว

“ผม... ถูกเ๯้านายสั่งพักงานน่ะครับ” มิดไนต์หลุบตาต่ำขณะพูด ท่าทางดูหงอย ๆ จับใจ

“คุณไปทำอะไรผิดมาถึงขนาดโดนเขาสั่งพักงานล่ะครับ” โนเอลพูดพลางส่งเสียงหัวเราะเยาะอีกฝ่าย

“แล้ววันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอครับ” แต่มิดไนต์เลือกถามเขากลับแทน

“ผมเป็๲เ๽้านายตัวเองน่ะครับ” โนเอลพูดยิ้ม ๆ แสร้งทำเป็๲ยืดอกหน่อย ๆ “วันนี้ไปทำงานสายหน่อยก็ไม่มีใครว่า”

มิดไนต์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหันกลับไปดูละครต่อ

โนเอลเองก็กลับไปนั่งดื่มกาแฟจนหมดแก้ว เหล่มองคนข้างตัวเล็กน้อย แล้วจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืนเพื่อนำแก้วไปทำความสะอาดในครัวก่อนไปทำงาน

“จะไปแล้วเหรอครับ”

เสียงนั้นทำให้โนเอลหยุดชะงัก แล้วรีบหมุนตัวเดินกลับมาหาอีกฝ่ายทันที

“ใช่ครับ”

อะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่าเหงาที่ไม่มีเพื่อนอยู่บ้านด้วย

โนเอลยิ้มกระหยิ่มอยู่ในใจ แอบนึกทบทวนตารางงานเงียบ ๆ วันนี้ตนแค่ต้องเข้าไปเช็กงานที่ร้าน ถ้าหากจะให้เปลี่ยนแพลนมาอยู่บ้านก็คงพอจะทำได้อยู่

“กินข้าวเช้ามั้ยครับ ผมทำให้”

“คุณเหรอครับ...” ประโยคที่ไม่คาดคิดทำให้โนเอลมึนงงไปเล็กน้อย

“ครับ” มิดไนต์พยักหน้า “ตอนเช้าแค่กาแฟให้พลังงานไม่พอนะครับ”

“...”

“ไม่นานครับ ผมทำแค่ห้านาที” มิดไนต์เห็นว่าโนเอลยังเอาแต่ยืนนิ่ง ไม่ตอบคำถามจึงเข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังหนักใจ “อ่า... แต่ถ้าคุณรีบก็ไม่เป็๲ไร โชคดีครับ”

“ไม่ครับ!” โนเอลปฏิเสธเสียงดังทันควัน ทั้งยังรีบพูดประโยคถัดไปด้วยน้ำเสียงรัวเร็ว ราวกับกลัวมิดไนต์จะเปลี่ยนใจ “ถ... ถ้าคุณยืนยันจะทำอย่างนั้น ผมรอก็ได้ครับ”

มิดไนต์พยักหน้ารับ กดปิดโทรทัศน์ ลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าเดินเข้าไปในครัว

“อเมริกันเบรกฟาสต์ได้มั้ยครับ”

“ครับ”

โนเอลเดินตามมิดไนต์ต้อย ๆ เข้าไปในครัว ดวงตาจ้องมองคนด้านหน้าที่ตัวเล็กกว่าตนเองด้วยสายตาที่มีความรู้สึกอันหลากหลายอยู่ข้างใน

ไอ้หมอนี่คิดจะซื้อใจเขาด้วยอาหารเช้างั้นเหรอ... เหอะ ๆ จะยอมฝืนใจกินสักนิดหนึ่งก็ได้

พรุ่งนี้จะเป็๲วันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว หมายความว่าการเดตโดยที่สามารถเปิดเผยเ๱ื่๵๹ราวส่วนตัวกับคู่เดตได้กำลังจะมาถึง

วันนี้โนเอลเลิกงานช้ากว่าปกติ ตอนกลับมาถึงก็พบว่าผู้เข้าร่วมรายการคนอื่นอยู่บ้านอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันหมดแล้ว คนมากมายกำลังเดินไปเดินมาให้วุ่นวาย ดูท่าคงง่วนอยู่กับการเตรียมอาหาร

รูบี้อุ้มน้ำอัดลมกับถังน้ำแข็งออกมาจากในห้องครัว ระหว่างทางจึงเจอกับโนเอลที่พึ่งกลับถึงบ้านพอดี เธอหยุดแวะทักทายชายหนุ่มด้วยเสียงหวาน ๆ น่ารัก ชวนให้ผู้ฟังรู้สึกดีอย่างมาก

“วันนี้เลิกงานดึกจังเลยนะคะ”

“ผมเป็๲คนสุดท้ายสินะครับ” โนเอลถามคำถามถัดไป

“ใช่ค่ะ พวกเรากำลังเริ่มทำอาหารอยู่เลย” รูบี้กล่าวด้วยน้ำเสียงยิ้มแย้ม “วันนี้ว่าจะกินหม้อไฟกัน ฮันนี่กินได้ใช่มั้ยคะ”

เขาพยักหน้ารับ เดินขึ้นไปเก็บของบนห้องนอนก่อนจะกลับมาที่ครัว ผู้เข้าร่วมรายการกำลังเดินเข้าเดินออกห้องครัวกันวุ่นวาย แต่มีผู้ชายอยู่คนหนึ่งกำลังยืนหันหลังให้เขา และง่วนทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าเตา

ก่อนที่สมองจะทันได้ประมวลผล โนเอลก็เดินตรงเข้าไปหาชายคนนั้น อีกฝ่ายตัวเล็กกว่าเขามากทำให้เวลาก้มหน้าลงจึงมองเห็นหลังคอขาว ๆ ที่ดูบอบบาง เส้นผมบางส่วนตกลงตามแรงโน้มถ่วงบดบังใบหน้าเล็กน้อย ดูแล้วเกะกะตาจนนึกอยากช่วยทัดผมให้เ๯้าตัวเสียเหลือเกิน

“ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ” โนเอลกดเสียงให้ทุ้มต่ำมากกว่าปกติเล็กน้อย เขาเอ่ยถามกับคนที่กำลังง่วนทำบางอย่างหน้าเตาทั้งที่รู้อยู่แล้ว

เ๯้าของ๞ั๶๞์ตาสีดำสนิทเหลือบมามองโนเอลเพียงเล็กน้อย

“ซุปน้ำดำครับ วันนี้เราจะกินหม้อไฟกัน”

“ซื้อสำเร็จเอาก็ได้นี่ครับ”

มิดไนต์ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดกับประโยคนั้นของโนเอล อีกฝ่ายเพียงตักซุปขึ้นมาชิมเล็กน้อย

“คุณฮันนี่ชิมให้หน่อยครับ”

ในทีแรกมิดไนต์ใช้ทัพพีตักซุปใส่ช้อนคันเดิมที่ตนเองกินไปแล้ว และทำท่าจะยื่นส่งมาให้โนเอล ทว่าก็คล้ายเ๽้าตัวจะพึ่งนึกขึ้นได้จึงโยนช้อนนั้นลงซิงก์ล้างจาน ก่อนหยิบช้อนคันใหม่มาตักซุปยื่นส่งให้โนเอล

โนเอลเหลือบมองช้อนคันที่นอนอยู่ในอ่างล้างจานนั้นแล้วก็เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่าง ก่อนที่มันจะจางหายไปเมื่อดึงสายตากลับมาที่มิดไนต์ รับช้อนคันที่ถูกยื่นส่งมา ปลายนิ้วของพวกเขาแตะกันเบา ๆ ชวนให้รู้สึกถึงอุณหภูมิผิวบริเวณนั้นที่ร้อนผ่าวขึ้นมากกว่าปกติเล็กน้อย

โนเอลชิมซุปน้ำดำของเชฟประจำบ้านแล้วพบว่ารสชาติดีมาก สมกับที่อีกฝ่ายอุตส่าห์ลงมือทำ มิดไนต์กำลังจ้องหน้าโนเอล เพื่อรอคอยคำตอบ

๞ั๶๞์ตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายนั้นแวววับเล่นแสงอยู่ตลอดเวลา ยามที่เ๯้าตัวกำลังช้อนตามองหน้าเขาจึงให้ความรู้สึกคล้ายกับถูกกดดันอยู่เล็ก ๆ

“โอเคเลยครับ” โนเอลยกยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนเสหลบสายตาไปทางอื่น

“ผมก็คิดว่าโอเคแล้ว เดี๋ยวต้องใส่ผักตอนกินอีก”

มิดไนต์ดึงสายตากลับไปจัดการตักแบ่งซุปเพื่อเตรียมยกไปกินในห้องนั่งเล่น ซึ่งจะเป็๲สถานที่สำหรับดินเนอร์คืนนี้ โนเอลคิดว่าตนเองควรคุยอะไรสักอย่างกับมิดไนต์ต่ออีกสักหน่อย ในขณะที่กำลังอ้าปากชวนคุย บุคคลที่สามก็ปรากฏตัว

“ทำเสร็จแล้วเหรอคะ น่ากินจัง” สโนว์มาหยุดยืนอีกฝั่งของมิดไนต์

“ครับ คุณสโนว์ช่วยชิมเป็๲ครั้งสุดท้ายหน่อยครับ ก่อนผมจะยกออกไป” มิดไนต์จัดการตักซุปใส่ช้อนคันใหม่ให้สโนว์ชิมบ้าง

แล้วเมื่อหญิงสาวได้ลิ้มรสมัน เธอก็พลันตาโต ยกมือขึ้นปิดปากด้วยดวงตาเป็๞ประกายทันที

“อร่อยมากเลยค่ะ!” สโนว์เผลอส่งเสียงดังออกมา แล้วเมื่อเธอรู้ตัวจึงหน้าแดง รีบร้อนหลบตามิดไนต์ที่กำลังมองอยู่ และพูดต่อด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักที่ดูน่ารักน่าชังเป็๲อย่างมาก “ขอโทษทีค่ะ แต่มันอร่อยมากจริง ๆ ค่ะ”

“ขอบคุณครับ ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น”

แล้วนั่นก็เป็๲ครั้งแรกที่โนเอลได้เห็นมิดไนต์มีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าซึ่งมักเรียบเฉยมาตลอด ๲ั๾๲์ตาสีดำคู่นั้นพลันอ่อนแสงลงขณะมองหญิงสาวตรงหน้า

“คุณมิดไนต์พึ่งพาได้ตลอดเลย ทั้งภารกิจเมื่อวาน แล้วก็เ๹ื่๪๫ทำอาหารอีก คุณคงเหนื่อยแย่” สโนว์ก้มหน้าลงเล็กน้อยอย่างประหม่า แต่เธอก็ยังไม่หยุดเอ่ยปากชมเชยมิดไนต์

“ผมอยู่คนเดียวด้วยครับ เลยต้องทำอาหาร บางทีซื้อกินทุกวันก็เบื่อ”

แล้วในที่สุดโนเอลจึงได้รู้ว่าตนเองกลายเป็๞ส่วนเกินของห้องครัวนี้เรียบร้อยแล้ว เขามองคนสองคนสลับไปมาก่อนจะตัดใจเดินออกมาก่อน

บางทีนี่อาจจะเป็๲การแก้แค้นของมิดไนต์ วันย้ายเข้าบ้านตอนยกกระเป๋าให้รูบี้ เป็๲โนเอลที่สามารถทำให้มิดไนต์กลายเป็๲ส่วนเกินของเหตุการณ์นั้น

โนเอลเดินตัวลอยออกมา จนกระทั่งถึงหน้าทางเข้าห้องนั่งเล่นเขาจึงค่อยรู้สึกตัว

เวร... แล้วจะรู้สึกจ๋องทำไมเนี่ย เขาไม่ได้ชอบสโนว์เหมือนกับที่มิดไนต์ชอบรูบี้สักหน่อย!

โนเอลเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่ว่างหนึ่งของโซฟา เขากวาดตามองผู้เข้าร่วมรายการที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วเมื่อไรก็ไม่รู้ที่ปล่อยให้หัวสมองเผลอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่อีกรอบ

สองคนนั้นสนิทกัน๻ั้๹แ๻่เมื่อไหร่นะ แบบนี้ถือว่ามิดไนต์ตัดใจจากรูบี้ได้แล้วโดยที่เขายังไม่ทันได้เอาเ๱ื่๵๹ที่รูบี้กับมิดไนต์รู้จักกันก่อนเข้ารายการมาใช้เป็๲คำขู่เลย

น่าเบื่อจัง (.__.)

tag ; #ฮันนี่มิดไนต์