คนเราพอหิวก็ต้องหาของกินต่อให้เป็คนเก่งถ้าต้องทนหิวหลายวันหลายคืนก็อาจกลับไปเยี่ยมบรรพบุรุษเอาได้ในเกมก็เหมือนกัน เนื่องจากสรีระของผู้เล่นแต่ละคนไม่ต่างกันความสามารถในการอดทนต่อความหิวกระหายก็ไม่เท่ากันบางคนไม่ได้กินแค่มื้อเดียวก็ทนไม่ไหวแล้ว บางคนก็ทนหิวได้วันหนึ่งและก็มีคนระดับสุดยอดที่สามารถอดอาหารได้ 2-3 วัน ได้ยินมาว่ามีพระจากบางประเทศไม่ฉันข้าวฉันปลา7 วันก็ยังได้แต่แน่นอนว่าในโลกใบนี้ย่อมมีคนธรรมดาอยู่เยอะกว่า
ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ่ความหิวในเกมค่อนข้างเกิดขึ้นช้ากว่าความเป็จริงแต่ก็ไม่ได้เกินความเป็จริงนัก เมื่อเทียบกันแล้วเกมให้ความสำคัญกับการล่ามอนสเตอร์เพื่อเลื่อนเลเวลมากกว่าไม่เสียเวลากับการกินอาหารมากเกินไป
เมื่อฉินโจ้วมาถึงโรงเตี๊ยมเขาเห็นผู้เล่นจำนวนมากเบียดเสียดกันเข้าแถวซื้ออาหารเกมเพิ่งเริ่มเปิดตัวได้ไม่นาน ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงละเลยปัญหาความหิวต่างไม่ได้จัดเตรียมอาหารไว้ล่วงหน้า สุดท้ายจึงส่งผลให้เกิดอาการหิวพร้อมกันผู้เล่นหลายหมื่นคนเบียดเสียดกัน ภาพแบบนั้นดูน่าตื่นเต้นเป็ที่สุด
“ขายอาหารจ้า ขายอาหารมาซื้อให้ไว มาซื้อให้ไว”
ชั่วขณะที่ฉินโจ้วกำลังจ้องมองฝูงชนที่ต่อแถวยาวเหยียดหลายแถวจนไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเสร็จเสียงคุ้นๆ เสียงหนึ่งก็ดังเข้าหูพอดี เขาเบียดแทรกกลุ่มคนเข้าไปดูเป็เ้าเงินเยอะเยอะจริงๆ ด้วย
คนคนนี้เป็ศูนย์ข้อมูลการทำมาค้าขายอย่างแท้จริงคิดไม่ถึงว่าจะหมุนเงินมาตระเตรียมอาหารไว้ล่วงหน้ามากมาย มาวางขายอยู่ที่นี่ทั้งยังยืนขายอยู่ข้างโรงเตี๊ยม ไม่กลัวชาวบ้านไล่ตะเพิดแถมยังะโซะดังลั่นอย่างเชื่อมั่นเต็มปากเต็มคำ เสียงดังราวกับฟ้าผ่าโชคดีว่าอยู่ในเกม ถ้าอยู่ในโลกจริงคงถูกคนรุมพังแผงขายของไปแล้ว
เขามองราคาอยู่ครู่หนึ่งก็เป็ดังคาดแน่นอนว่าต้องแพงกว่าของโรงเตี๊ยม
หมั่นโถว : 6 เหรียญทองแดง ในโรงเตี๊ยมขายแค่ 5 เหรียญทองแดง ซาลาเปา 12 เหรียญทองแดงในโรงเตี๊ยมขายแค่ 10 เหรียญทองแดง น่องไก่อันละ 70 เหรียญทองแดง ส่วนในโรงเตี๊ยมราคา 50 เหรียญทองแดงเป็ดย่างตัวละ 480 เหรียญทองแดงแต่ในโรงเตี๊ยมขายแค่ตัวละ 400 เหรียญทองตอนเริ่มต้นเกม ชนิดของอาหารค่อนข้างเรียบง่ายซ้ำซาก ทั้งหมดเพิ่งมีอาหารอยู่ 11 อย่างเท่านั้น
“ผมซื้อหมั่นโถว 10 ลูก” ผู้เล่นคนหนึ่งบอก
“ผมเอาซาลาเปา 20 ลูก” ผู้เล่นอีกคนรีบชิงพูด
“ฉันซื้อ...”
แม้ราคาของเ้าเงินเยอะเยอะจะสูงกว่าแต่ยังมีผู้เล่นหลายคนมาซื้อหา เพราะการเข้าแถวไม่ใช่เื่ที่สะดวกสบายเอาเสียเลยที่สำคัญที่สุดคือการเสียเวลา
“ฉินโจ้ว ผมกำลังตามหาคุณอยู่พอดีเชียว ยาแดงออกมาแล้วนะ” เงินเยอะเยอะตาแหลมใช้ได้ ขนาดปะปนอยู่ในหมู่ผู้เล่นตั้งมากมายขนาดนี้แค่ชำเลืองมองปราดเดียวก็เห็นฉินโจ้ว ข้อนี้ทำให้ฉินโจ้วต้องยอมจริงๆ
“เข้าใจแล้ว ผมขอซื้อ...” ฉินโจ้วเอ่ยขึ้น ยังไม่ทันพูดจบ เงินเยอะเยอะก็คว้าเป็ดย่าง 2 ตัว ยื่นให้และพูดว่า “นี่ของคุณ ยาแดงต้องรีบหน่อย” เขาขยิบตาให้ฉินโจ้ว
ฉินโจ้วยิ้มน้อยๆ เก็บเหรียญเงินที่ล้วงออกมากลับเข้าไปเขาเดินเบียดแทรกกลุ่มคนออกไปทางร้านขายยา บนถนน เขายกเป็ดย่างตัวหนึ่งขึ้นกัดลงไปเต็มคำเนื้อนุ่มหอมฉ่ำดีจริงๆ ไม่มันมาก มีกลิ่นหอมลอยฟุ้งขึ้นมาในอากาศรสชาติก็ไม่เลวเลย เป็ดย่างตัวหนึ่งเพิ่งกินหมดไปแค่ครึ่ง ท้องก็อิ่มเสียแล้วแต่ว่าเป็ดย่างรสชาติดีเหลือเกิน ฉินโจ้วจึงกินอย่างหยุดไม่อยู่จัดการหมดทั้งตัวอย่างไม่ทันยั้งคิด สุดท้ายก็ทำเอาท้องอืดนิดหน่อย
อาหารแต่ละอย่างให้พลังงานไม่เท่ากันตัวอย่างเช่น ซาลาเปา ถ้าจะให้อิ่มท้องต้องมีสัก 10 ลูก ส่วนเป็ดย่างนี่แค่ครึ่งตัวก็พอแถมรสชาติก็ดีอีกต่างหาก
ร้านยาเงียบเหงามากไม่มีผู้เล่นสักคน ฉินโจ้วเดินเข้าไปในร้านขายยา ยังไม่ทันเอ่ยปากคนเฝ้าร้านก็รีบประกาศข่าวการขึ้นราคาให้ฟัง
“เนื่องจากว่าเวลานี้ผู้เล่น 50% ได้เลื่อนขึ้นถึงเลเวล 5 แล้ว ราคายาแดงจึงเพิ่มขึ้นจากเดิม 150 เหรียญทองแดงเป็ขวดละ 200 เหรียญทองแดงปริมาณต่อวัน (เวลาในเกม : 8 ชั่วโมงเท่ากับ 1 วัน) เพิ่มจาก 1 แสนขวดเป็ 2 แสนขวดต่อวัน จึงต้องขอบอกกล่าวแก่ท่านก่อนหวังว่าท่านผู้เล่นที่มาหาซื้อกันจะเข้าใจ”
ข่าวการขึ้นราคาเล่นเอาแผนการของฉินโจ้วปั่นป่วนไปหมดในใจรีบคำนวณดูเงียบๆ 2 แสนขวด ขวดละ 200 เหรียญทองแดง ก็เท่ากับ 40 ล้านเหรียญทองแดง แปลงเป็เหรียญทองก็เท่ากับ 4,000 เหรียญทอง ลด 50% ก็เท่ากับ 2,000 เหรียญทอง ที่ตัวมีอยู่แค่ 1,293 เหรียญทองไม่พอแฮะ ฉินโจ้วรีบเดินออกจากร้านขายยาทันทีพอมาถึงร้านขายของชำก็รีบรวบรวมของทั้งหมดออกมาขาย หางจิ้งจอก 3 หางทั้งหมด 2 เหรียญทอง หนังจิ้งจอก 1 แผ่น 8 เหรียญทอง เนื้อจิ้งจอก 10 ชิ้น 10 เหรียญเงิน เขี้ยวพิษ 1,200 คู่ 0.4 เหรียญเงิน ดีงู 1,300 ชิ้น 0.7 เหรียญเงิน ทั้งหมด :41.7 เหรียญทองวัตถุดิบจากบอสยังคงค่อนข้างมีมูลค่ามากกว่าอยู่ดี
เขาเดินออกมานอกร้านขายของชำฉินโจ้วมาถึงร้านขายอุปกรณ์ หยิบเอาอุปกรณ์ข้าวของต่างๆ ออกมา 19 ชิ้น พนักงานร้านแค่มองผ่านๆ รอบหนึ่งก็ให้ราคาออกมา 19 ชิ้น ทั้งหมด 38.2 เหรียญทองเฉลี่ยแล้วตกชิ้นละ 2 เหรียญทองเพราะของทั้งหมดตกจากมอนสเตอร์เลเวล 9 แม้ทั้งหมดจะเป็อุปกรณ์ระดับขาวแต่คุณสมบัติย่อมสูงกว่าทั่วไปอยู่มาก ดังนั้นราคาจึงสูงไม่น้อยเวลานี้ระดับของผู้เล่นทั่วไปค่อนข้างสูงขึ้น ราคาของอุปกรณ์ต่างๆก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย
คิดๆ ดูแล้วฉินโจ้วก็หยิบธนูพายุออกมาพนักงานตาเป็ประกายทันทีและพูดขึ้นว่า “อุปกรณ์ระดับทองแดงในเวลานี้ยังนับว่าพบเห็นได้น้อยที่หายากยิ่งกว่าคือคุณสมบัติของมันซึ่งนับว่าไม่เลว ราคา : 13 เหรียญทอง หากรออีกวัน ค่อยนำมาขาย ราคาน่าจะเพิ่มขึ้นเป็ 15 เหรียญทอง นายท่านยังยืนยันหรือไม่?”
“ยืนยัน”
ออกมาจากร้านขายอุปกรณ์ฉินโจ้วตรวจยอดเงินครู่หนึ่ง เมื่อนับเหรียญทองแดงเหรียญเงินเข้าด้วยกัน ทั้งหมดมี 1,621 เหรียญทอง 0 เหรียญเงิน 56 เหรียญทองแดง จำนวนนี้ได้รวมถึงเงินที่ต้องแบ่งให้หนานกงเสี่ยวอีก 19 เหรียญทองแล้ว ก็ยังขาดอีก 614 เหรียญทองฉินโจ้วจนปัญญาแล้ว และเพื่อนฝูงก็ไม่มีกับเขา จะหาคนให้หยิบยืมก็ไม่ได้
ไม่สนแล้ว จะอย่างไรถ้าซื้อยาแดงทั้งหมดไม่ได้ สำหรับเขาก็ไม่เสียหายอะไรแค่ส่งผลกระทบกับคุณเงินเยอะเยอะเท่านั้น แม้ว่าแบบนี้ออกจะไม่ค่อยจริงใจไปบ้างแต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น เงินไม่พอนี่มันเป็ปัญหาที่มีมาคู่กับประวัติศาสตร์โลกอยู่แล้ว
“พี่ชาย จัดยาแดงให้ข้า 13,860 ชุดด้วย” ฉินโจ้วกลับมาที่ร้านขายยาและบอกกับพนักงานร้าน
“ได้ๆทั้งหมด 2,772 เหรียญทองนายท่านเป็ผู้มีพระคุณของหมู่บ้านเรา ได้รับส่วนลด 50% ท่านต้องจ่ายเพียง 1,386 เหรียญทองเท่านั้น”
หลังจากที่ฉินโจ้วตกลงระบบจึงตัดเงินในบัญชีออกอย่างอัตโนมัติ เขาใช้แหวนวาดผ่านพวกยาเกิดแสงสว่างสีขาวทอวูบขึ้นมา ยาแดง 13,860 ชุด หายเข้าไปในแหวนทันทีด้วยมีแหวนเรือทะเลทราย ถุงบรรจุสมบัติใบหนึ่งย่อมไม่มีทางจุเท่านี้
“ดูเหมือนนายท่านจะมีเื่ไม่สบายใจบางอย่างไม่ทราบว่าเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่?” เถ้าแก่ร้านเดินออกมาพอดีพอเห็นสีหน้ากังวลใจของฉินโจ้ว จึงถามออกมาคำหนึ่ง
ฉินโจ้วคิดในใจดูท่าทางค่าเสน่ห์ของเขาจะไม่เลวทีเดียว ต้องรู้ว่าผู้เล่นที่มีค่าเสน่ห์น้อยเกินไปจะไม่มีคนสนใจดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากบอก “อันที่จริงข้ายังอยากซื้อยาแดงมากกว่านี้เพียงแต่ว่าเงินไม่พอแล้ว”
“นายท่านเป็ผู้มีพระคุณของหมู่บ้านเราหากมีสิ่งของมาวางจำนองไว้ ข้าก็ยินดีจะจัดให้” เถ้าแก่ร้านใจดีช่วยหาทางออกให้
“ท่านดูว่าสิ่งนี้ใช้ได้หรือไม่?” ฉินโจ้วไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จำนองสิ่งของหรือ? เขายังมีของดีอยู่อย่างหนึ่งจริงๆ จึงหยิบผลิญญาหมื่นอสรพิษออกมา
“ผลิญญาหมื่นอสรพิษ” เถ้าแก่ร้านมองปราดเดียวก็จำได้ เขาพูดว่า “นี่เป็ของหายากอย่างหนึ่งเพียงแต่หยิบออกมาผิดเวลาไปหน่อย เวลานี้ข้าให้ราคาท่านได้แค่ 300 เหรียญทองเท่านั้น ถ้าผ่านไปอีกสักพัก ราคาของมันคงเพิ่มขึ้นไปหลายเท่าตัว”
300 เหรียญทองขาดอีกนิดเดียวเท่านั้น แม้ยาแดงเพิ่งออกวางขายได้ไม่นานก็ต้องมีผู้เล่นมาซื้อสักส่วนอยู่แล้ว อาจหลายหมื่นขวดหลังจากที่ตนกว้านซื้อไปจนหมด ส่วนที่เหลือก็ไม่น่าเป็ปัญหาอะไรเมื่อตนได้ยาแดงกว่า 90% ก็ยังมีอำนาจผูกขาดตลาดอยู่ฉินโจ้วรีบตกลง จากนั้นจึงซื้อยาแดงเพิ่มอีก 3,000 ชุด
“ลืมเตือนนายท่านไปข้อหนึ่งการจำนองมีเวลาจำกัด หากเกินเวลา ผลิญญาหมื่นอสรพิษจะถูกยึด” เถ้าแก่ร้านเผยรอยยิ้มเ้าเล่ห์ออกมา
ไม่เ้าเล่ห์ก็ไม่ใช่พ่อค้าสินะฉินโจ้วเอ่ยถาม “มีเวลาเท่าไร?”
“1 ชั่วโมง” เถ้าแก่ตอบ
“ลาก่อนแล้ว” ฉินโจ้วหมุนตัวจากไป พ่อค้าหน้าเืมีอยู่ทุกที่ ยังดีว่าตนเป็ผู้มีพระคุณไม่เช่นนั้นเดาว่าคงไม่ยอมบอกเื่เวลาที่จำกัดให้แก่ตน ยังดีที่มีคนซื้อรออยู่ไม่อย่างนั้นคงไถ่ผลิญญาหมื่นอสรพิษกลับมาไม่ได้แน่ๆ
“เงินเยอะเยอะ ยาแดงมาแล้วมานี่เร็วเข้า” ฉินโจ้วแจ้งข่าว
หลายนาทีต่อมา สองคนก็มาพบกันยังสถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่งฉินโจ้วเพียงเล่าสถานการณ์คร่าวๆ ให้ฟังครู่หนึ่ง เจตนาก็คือเื่ขึ้นราคา
เงินเยอะเยอะกลับไม่แปลกใจเห็นได้ชัดว่ารู้ข่าวนี้อยู่แล้ว เขาตอบ “เกมจะปรับราคาข้าวของต่างๆขึ้นตามระดับความแข็งแกร่งของผู้เล่นกับกำลังทรัพย์ต่อไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นราคาที่พวกเราตกลงกันก็ต้องเปลี่ยนไปด้วยเวลานี้คงเป็ราคาที่ 195 เหรียญไม่ได้แน่แบบนี้ต้นทุนของผมจะสูงเกินไป”
“ราคาที่คุณคิดไว้เป็เท่าไร?” ฉินโจ้วเอ่ยถามตรงๆ
“185 เหรียญทองแดงต่อขวด” เงินเยอะเยอะตอบ
“192 เหรียญทองแดง” ฉินโจ้วต่อเมื่อวานจำนวนยาแดงมีน้อยจึงไม่ได้สนใจ มาตอนนี้ขาดแคลนเงินทองแล้วจะทำเป็ใจกว้างไม่ได้ แม้แต่เหรียญทองแดงเหรียญเดียวก็ต้องแย่งยื้อ
“188 เหรียญทองแดง” เงินเยอะเยอะส่ายหัวเล็กน้อยขณะบอกราคาออกมา
“191 เหรียญทองแดง” ฉินโจ้วต่ออีกถึงแม้ว่าสำหรับเขา จำนวน 188 เหรียญถือเป็ราคาที่ได้กำไรมากกว่าก่อนการปรับราคาแล้วแต่ก็ยังต้องต่อรอง เพื่อไม่ให้เงินเยอะเยอะมองราคาต้นทุนออกซึ่งนั่นจะไม่เป็ผลดีกับการแลกเปลี่ยนในอนาคต
“บางทีในใจพี่ชายคงมีคำตอบไว้แล้วอย่างนั้นผมก็ไม่หยอกให้เสียเวลาละ 190 เหรียญทองแดงคุณคิดว่าอย่างไร?” เงินเยอะเยอะยิ้มน้อยๆ มองฉินโจ้ว
“ตกลง” ฉินโจ้วสะบัดมือเหมือนท่าฟันธงอย่างคล่องแคล่วว่องไวและพูดว่า “ทั้งหมด 16,860 ชุด”
เมื่อเงินเยอะเยอะได้ยินก็ถึงกับใเขาพูดว่า “ผมนึกว่าผมเป็คนที่โชคดีแล้วนะเพราะว่าพอเข้าเกมมาก็ได้รางวัลเป็ถุงมิติเฉียนคุน ขนาด 10,000 แต่เมื่อเทียบกับคุณ ผมถึงเข้าใจ อะไรเรียกว่าความห่างชั้นพวกเราไปทำธุระที่คลังสินค้ากันเถอะ”
ฉินโจ้วไม่พูดไม่ตอบ แต่คิดในใจเ้าคนนี้คิดได้รวดเร็วจริงๆอาศัยแค่คำเดียวก็เดาออกแล้วว่าตนมีอุปกรณ์มิติขนาดใหญ่ ยอดเยี่ยมนักพอลองทบทวนดูครู่หนึ่งก็รู้สึกภูมิใจอยู่บ้างถ้าคุณรู้ว่าอุปกรณ์มิติของผมเพิ่งถูกใช้พื้นที่ไปไม่ถึง 1 ใน 10 ไม่รู้จะมีสีหน้าอย่างไร
เมื่อมาถึงคลังสินค้า เงินเยอะเยอะควักเงิน 20 เหรียญเงินออกมา ขอใช้พื้นที่เก็บสินค้าขนาด 20,000 ช่องกับทางระบบ ซึ่งมีผลใช้ได้ 10 วัน
การค้าเสร็จสิ้น เงินเยอะเยอะจ่ายเหรียญทองให้ฉินโจ้วเรียบร้อยแล้วเอ่ยว่า“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันผมยังมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อนนะครับ” ฉินโจ้วก็ไม่มีเวลาชักช้าเหมือนกันเขาต้องรีบไปที่ร้านขายยาเพื่อไถ่ผลิญญาหมื่นอสรพิษกลับมา จากนั้นซื้อยาแดงอีก 203 เหรียญทองอย่างสบายๆหลังจากไปแล้วในร้านขายยาเหลือยาแดงอยู่แค่ราวร้อยชุดเท่านั้น สุดท้ายเขาก็ไปซื้ออุปกรณ์บางอย่างแล้วจึงออกจากหมู่บ้านเริ่มต้น มุ่งหน้าไปยังหุบเขางูอย่างสบายใจที่นั่นยังมีสาวสวยคนหนึ่งรอพบเขาอยู่
