7
ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เหยาเหยาที่นั่งอยู่บ้านก็เกิดความสงสัยขึ้นมา
(คราวนี้อะไรอีกกันนะ)
เบื้องหน้าของหลินเป็ชายวัยกลางยืนอยู่ตรงหน้าประตู คาดว่าคงจะเป็คนที่เคาะประตูหน้าบ้านของเธอ แล้วก็เป็คนที่เธอรู้จักเป็อย่างดีด้วย
“ท่านลุงตวง สวัสดีเ้าค่ะ”
“สวัสดีหนูหลิน”
ตวง เป็หนึ่งในชาวบ้านของหมู่บ้านแห่งนี้และเป็หัวหน้าหมู่บ้านที่ใครต่างก็ต้องรู้จัก การที่หัวหน้าหมู่บ้านมาที่บ้านของหลิน ไม่ใช่ว่าเขามาหาหลิน แต่มาหาเหยาเหยาที่นั่งอยู่ในบ้านอย่างไม่ต้องสงสัย
“ลุงตวงมีอะไรรึเ้าคะ”
หลินถาม
“ข้ามาที่นี่ก็เพื่ออยากรบกวนท่านหญิงผู้นั้นต่างหาก”
“หมายความว่ายังไงรึเ้าคะ”
“หมายความว่าเ้านั่นมันมาอีกแล้วน่ะสิ”
“เอ๊ะ!”
เ้านั่นที่ว่าหมายถึงอะไรกันแน่
พอได้ยินเช่นนั้น ชาวบ้านที่ยืนอยู่หน้าบ้านของหลินต่างก็พากันหน้าถอดสี ไม่ใช่แค่พวกเขา หลินเองก็ด้วย
(ดูจากที่เห็นแล้ว พวกชาวบ้านก็คงจะรู้เื่นี้กันทุกคน รวมถึงหลินด้วย เ้านั่นที่ว่ามันหมายความว่ายังไงกันนะ)
หลังจากพูดคุยกันได้ครู่หนึ่ง หลินก็ได้ให้ตวงหัวหน้าหมู่บ้านเข้ามาในบ้านโดยเธอได้ถามเหยาเหยาแล้วว่าสะดวกหรือไม่ ซึ่งเหยาเหยาก็ไม่ได้มีปัญญาอะไร เพราะเธอก็อยากรู้เื่นี้เหมือนกัน
เพื่อไม่ให้เป็การเสียเวลา เหยาเหยาจึงเกริ่นนำก่อน
“ท่านลุงตวง ข้าชื่อเหยาเหยา เรียกข้าว่าเหยาก็ได้ ว่าแต่ท่านลุงตวงมีอะไรจะพูดคุยกับข้ารึเ้าคะ”
“อันที่จริงข้าก็ไม่อยากรบกวนท่าน แต่พอได้ยินว่าเธอเป็ผู้ใช้พลังิญญาได้ ข้าก็เลยอยากให้ท่านช่วยข้า ไม่สิ ช่วยหมู่บ้านของพวกเรา”
“ท่านลุงตวงจะให้ข้าทำอะไรรึเ้าคะ”
“ข้าอยากให้ท่านหญิงเหยาช่วยกำจัดสัตว์อสูรหมูป่าเขี้ยวดาบ”
สัตว์อสูรมีอยู่ทั่วโลก แล้วสัตว์อสูรก็มีหลายสายพันธุ์ ความยากในการกำจัดพวกมันขึ้นอยู่กับระดับที่ถูกกำหนดเอาไว้โดยทางสมาคมสัตว์อสูร ซึ่งข้อมูลระดับของสัตว์อสูร นักผจญภัยทุกคนต่างก็มีข้อมูลกันทุกคน แน่นอนว่าเหยาเหยาเองก็มีข้อมูลเื่นี้เหมือนกัน
(หมูป่าเขี้ยวดาบ ถึงเราจะไม่เคยสู้กับมัน แต่ในองค์ความรู้ที่เรามีมันเป็หมูป่าขนาดใหญ่เท่ากับบ้านของหลิน ไม่สิ น่าจะใหญ่กว่านั้นอีก เขี้ยวของมันยาวและแหลมคม มันจึงถูกเรียกว่าหมูป่าเขี้ยวดาบ)
นี่เป็ข้อมูลที่เหยาเหยารู้ ส่วนระดับของมันนั้นอยู่ที่ระดับ 10 ถึงจะเป็นักผจญภัยที่มีพลังิญญาและมีวิทยายุทธในการต่อสู้ขั้นสูงก็ใช่ว่าจะกำจัดมันได้
...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้