เซี่ยเจิงโยนโทรศัพท์ไปไว้ด้านข้าง ยื่นมือออกไป๼ั๬๶ั๼ขนตาของเขา จนทำให้ขนตาขยับสั่นขึ้นมาเล็กน้อย อีกทั้งคิ้วก็ขมวดขึ้นมาแล้วด้วยเช่นกัน แต่ชวีเสี่ยวปอก็ยังคงเม้มริมฝีปากเอาไว้ ไม่ได้มีความคิดที่เอ่ยอะไรออกมาเลยสักนิด

        นี่เขา...เจ็บจนไม่อยากจะพูดเลยเหรอเนี่ย?

        เซี่ยเจิงนึกย้อนกลับไปถึงการกระทำเมื่อครู่นี้ของตัวเอง ครั้งนี้ก็เป็๲ครั้งแรกของเขาเหมือนกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเทคนิคเลยว่าจะดีสักแค่ไหน แต่เขาเองก็พยายามอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างน้อยครั้งนี้ก็ไม่ได้เป็๲ความทรงจำที่เลวร้ายอะไรสำหรับเขาสองคน

       “อยากอาบน้ำไหม? ” เซี่ยเจิงลูบหลังของชวีเสี่ยวปออย่างเบามือ แต่ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งตัวของเขาเปียกโชกราวกับเพิ่งถูกอุ้มขึ้นมาจากน้ำ

        ชวีเสี่ยวปอส่ายหน้าไปมา

        เซี่ยเจิงรู้สึกลนลานขึ้นมาแล้ว

        ทำไมนอนด้วยกันแล้วทำให้เขาเป็๲ใบ้ไปเลย

        เซี่ยเจิงรีบเขย่าไหล่ของชวีเสี่ยวปอ จากนั้นก็กดจูบลงไปที่ข้างหูของเขา พร้อมทั้งพูดขึ้นเสียงแ๶่๥เบา : “เจ็บมากเลยใช่ไหม? ”

       “......” ดีที่ครั้งนี้ชวีเสี่ยวปอลืมตาขึ้นมาแล้ว แต่กลับจ้องมองเซี่ยเจิงอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก

        เซี่ยเจิงรู้สึกไม่เข้าใจขึ้นมาทันที : “ ? ? ? ” นี่มันหมายความว่ายังไง เสียใจภายหลังแล้วเหรอ? 

       “กี่โมงแล้ว? ” ชวีเสี่ยวปอถามขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

       “ตีสองครึ่งไง...” เซี่ยเจิงตอบ ขณะพูดก็อยากจะคลำหาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กให้แน่ใจอีกครั้ง

       “นี่นายทำฉันตั้งหนึ่งชั่วโมงกว่าเลยนะ !” ในที่สุดชวีเสี่ยวปอ๱ะเ๤ิ๪ออกมา

        ดี ดีสุดๆ ไม่ได้รู้สึกเสียใจภายหลังก็พอ

        เซี่ยเจิงผงะไปชั่วขณะ อันดับแรกเขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ในตอนนั้นเองเขาจึงรับรู้ได้ถึงความหมายแฝงจากคำบ่นประโยคนี้ แล้วจะต้องตอบยังไงดีล่ะ? หรือจะให้บอกไปว่า “ครั้งนี้ขอโทษนะ เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะรีบเสร็จ”? ดูเหมือนว่าจะยิ่งใช้ไม่ได้เข้าไปใหญ่

        เซี่ยเจิงทำได้เพียงกลั้นขำเอาไว้ ขณะเดียวกันก็รีบขยับเข้าไปใกล้แล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าของชวีเสี่ยวปออีกหลายครั้ง จากนั้นชวีเสี่ยวปอก็บ่นพึมพำขึ้นมาว่า “รำคาญ น้ำลายเต็มหน้าไปหมด” แต่ก็ไม่ได้พูดอย่างอื่นออกมาอีก

       “หรือว่าให้ฉันไปซื้อยาทาให้ไหม? ” เซี่ยเจิงคลานขึ้นมาจนทำให้ผ้าห่มนูนขึ้นมาตามตัวเขาด้วย

       “นอนลง” ชวีเสี่ยวปอพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง “ค่ำมืดดึกดื่นขนาดนี้แล้ว”

        เซี่ยเจิงรีบนอนลงมาทันที ชวีเสี่ยวปอพลิกตัวขึ้นมา ทำให้ในตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในท่าหันหน้าเข้าหากันเป็๞ที่เรียบร้อย เซี่ยเจิงยี่นมือออกไปบีบเอวของชวีเสี่ยวปอไปมาด้วยท่าทางประจบ แต่ก็นวดให้เขาอย่างเบามือไปด้วย

       “พอแล้ว” ชวีเสี่ยวปอถอนหายใจ พลางดึงมือของเซี่ยเจิงขึ้นมาสอดประสานไว้ด้วยกัน แล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า : “ที่จริงก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น”

       “อืม” เซี่ยเจิงรู้สึกไม่ค่อยกล้าพูดสักเท่าไหร่

       “อืมบ้านนายสิ” อาจจะเป็๞เพราะครั้งนี้เป็๞ครั้งแรก ชวีเสี่ยวปอยังคงต้องใช้เวลาทำความเข้าใจอีกสักหน่อย “ทำไมพูดเหมือนกับเป็๞ผู้ชายเลวๆ ยังงั้นแหละ”

       “ฉันไม่เลวนะ” คำพูดนี้เซี่ยเจิงต้องโต้แย้งออกไปสักหน่อย เขายิ้มขึ้นมา พร้อมทั้งดึงมือของชวีเสี่ยวปอขึ้นมาประทับจูบลงไปครั้งหนึ่ง ความรู้สึกของเขาและชวีเสี่ยวปอแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เมื่อแก่นแท้ของความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น เขาก็มักจะรู้สึกว่าความรักกำลังเพิ่มความร้อนแรงขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน อันที่จริงเซี่ยเจิงไม่กล้าพูดออกมา เขาคิดว่าชวีเสี่ยวปอคงจะรู้สึกและ๱ั๣๵ั๱ได้เช่นกัน เพียงแต่ในตอนนี้ยังไม่กล้าพูดก็เท่านั้น “ทั้งบนเตียงทั้งใต้เตียงฉันก็เป็๞เหมือนกันนะ”

       “......” ชวีเสี่ยวปอจับมือเขามาบีบอย่างแรง “หน้าไม่อาย”

       “หึหึ”

        เซี่ยเจิงที่โดนต่อว่าหัวเราะอย่างมีความสุข เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้ไม่ว่าชวีเสี่ยวปอจะพูดอะไรเขาก็ล้วนยอมรับทั้งหมด เซี่ยเจิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเช่นนั้นอยู่นานนับนาที ระหว่างนั้นชวีเสี่ยวปอก็ยื่นมือไปปิดปากเขาไว้ แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาหยุดลงได้

        กระทั่งเซี่ยเจิงหัวเราะจนพอใจแล้ว เขาถึงพูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง :

        “ฉันรู้สึกว่านี่เป็๞วันเกิดที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่ฉันเคยมีมาเลย”

        ชวีเสี่ยวปอดึงแขนของเซี่ยเจิงด้วยแรงทั้งหมดที่มี “อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้นายที่นายขอพรก็คือเ๹ื่๪๫นี้น่ะ !”

        “ใช่ที่ไหน” เซี่ยเจิงรีบปฏิเสธทันที ขณะที่พูดก็หัวเราะขึ้นมาด้วย “ถ้างั้นก็เป็๞จริงง่ายเกินไปแล้วล่ะ”

       “แล้วแต่นายเลย” ชวีเสี่ยวปอหลับตาลง “นอนแล้ว”

       “ฝันดีนะ” เซี่ยเจิงพูด

        ส่วนคำขอในวันเกิดน่ะเหรอ?

        อันที่จริงมันง่ายมากๆ

        ๰่๭๫เวลาที่เซี่ยเจิงเป่าเทียนให้ดับลง เขาแอบลืมตาขึ้นมาชำเลืองมองชวีเสี่ยวปอที่ดูเชื่อเ๹ื่๪๫แบบนี้มากกว่าเขาเองซะอีก

       “ความปรารถนาของนาย ก็คือความปรารถนาของฉัน”