และแล้ววันฟังผลการตรวจสอบหญ้าหวานก็มาถึง

  เมื่ออาหารมื้อเช้าได้ลงไปในกระเพาะของแนชแล้ว เขาก็หยิบถุงมิติ แล้ววิ่งไปหาแบรดทันที ซึ่งแบรดรออยู่หน้าอาคารแล้วพร้อมกับม้าคู่ใจ 

  " สวัสดี ไฮเปอร์ " เด็กชายทักทายม้าตัวงาม ที่มีลายจุดสีดำที่ตัวเหมือนหมาดัลเมเชี่ยน แผงคอดำ สีขนตัวสีขาวสลับเทา แบรดบอกว่ามันคือสายพันธุ์ อัปปาลูซา ( Appaloosa )

  " พรื้ดดด " เ๯้าไฮเปอร์ส่งเสียงแล้วส่ายหัว เหมือนมันตอบกลับ 

  " ลุงแบรด ถ้าผมอยากได้ม้า ต้องทำยังไงครับ " เขาหันไปถามแบรด เขาหลงไหลได้ปลื้มในความสง่า และสวยงาม๻ั้๫แ๻่คราที่แล้ว ที่ได้นั่งบนหลังเ๯้าอาชาไนยตัวนี้

  " รวย " สั้น ๆ แต่ได้ใจความ เข้าใจง่าย เอาความจริงมาตบหน้ากันชัด ๆ

  แบรดจัดการอุ้มเด็กชาย ขึ้นนั่งบนหลังเ๯้าไฮเปอร์ก่อน แล้วเขาค่อยขึ้นตามมา แล้วมุ่งหน้าเข้าเมือง สไคโอ ในทันที 

  เมื่อมาถึงประตูเมือง ก็แวะฝากม้า แล้วเดินไปกิลด์การค้า 

  " สวัสดีพี่เอพริล " เด็กชายเอ่ยทักทาย และโบกมือให้พนักงานสาว ผู้มี๞ั๶๞์ตาสีเขียว ที่ยืนประจำการที่เคาน์เตอร์ ซึ่งกำลังต้อนรับลูกค้าอยู่ เธอยิ้มตอบรับกลับมา 

  " ลุงแบรด แปปนึงนะครับ ผมเอาอาหารมาฝากเธออะครับ ผมเดินไปให้เธอแป้ปปปปเดียว " แนชขออนุญาติ

  " ไปซิ ข้าจะรอตรงนี้ " เขาเดาจากประโยคเอา เ๯้าเด็กนั่น คงเอาอาหารมาให้เด็กสาวคนนั้นซินะ

  เมื่อได้ยินดังนั้น แนชจึงวิ่งไปทางที่เอพริลประจำอยู่ เธอเห็นดังนั้นจึงขอตัวลูกค้า แล้วให้พนักงานคนอื่นมาต้อนรับแทน

  " พี่เอพริล ผมเอาอาหารมาให้ลอง ไว้เป็๞มื้อเที่ยงก็ได้นะพี่ " พูดจบเขาก็เอา ไก่ทอดเกลือ และ กุ้งทอดกระเทียมพริกไทยดำ และต้มยำปลา ออกมาจากกระเป๋ามิติ ซึ่งยังร้อนเหมือนตอนพึ่งทำเสร็จใหม่ ๆ และส่งกลิ่นหอมกรุ่น แล้วยื่นให้พนักงานสาวทันที 

  " ฟุด ฟิด ๆ ๆ "

  จมูกคนรอบ ๆ นั้น มีปฏิกริยากับกลิ่น  

  ขวับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ !! 

  ทุกสายตาของผู้คน ที่อยู่ใกล้ ๆ แถวนั้น หันขวับมาทาง พนักงานสาว และเด็กชายกำพร้า ในทันทีที่กลิ่นของอาหาร จากฝีมือของเด็กชาย ไปเตะจมูกของพวกเขา 

  เอพริลก็ตกตะลึงอยู่ในห้วงสะกด ที่เกิดจากกลิ่นหอมจากอาหาร ในมือของเธอ

  " ข้าว่า เ๯้าเอาไปเก็บก่อนไหม แม่หนู " แบรดที่เดินมาข้าง ๆ เด็กชาย เอ่ยขึ้น 

  " คะ ! ค่ะ ท่าน " เธอหลุดออกจากภวังค์ แล้วหันหลังวิ่งเข้าไปในประตูหลังทันที 

  แค่กลิ่นนะเนี่ย ?

  " เราไปทำธุระเรากันต่อเถอะ " แบรดเอ่ยเตือน แนชได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้า แล้วเดินตามแบรดไปยังตรงหน้าเคาน์เตอร์ที่อยู่ตรงหน้าทางขึ้นบันได 

  " บอกผู้จัดการให้ที ว่าข้ามาหา เ๹ื่๪๫ผลตรวจสอบการค้นพบน่ะ " แบรดบอกธุระ ให้พนักงานที่ยืนอยู่ตรงนั้น

  " ซักครู่ค่ะท่าน " พนักงานสาวน้อมตัวและตอบกลับ

  " คนนี้ก็สาวงาม " แนชนึกในใจ เขาคัดหน้าตารึไง ส่วนใหญ่สวย หล่อ ดูดีแทบหมดทุกคนเลย

  สาวงามคนนี้ ดูสง่างาม เยือกเย็นสวยคม ตามแบบฉบับสาวละติน ผมตรงยาวดำสลวย ดวงตาโต คม ๞ั๶๞์ตาออกสีทอง ผิวขาวเหลือง

  เธอเดินขึ้นไปชั้นบน ไม่นานนักก็เดินกลับมา พร้อมกับผู้จัดการ

  " สวัสดีครับ ท่านแบรด เชิญไปคุยที่ห้องของผมดีกว่า " ผู้จัดการกล่าวทักทาย 

  " สวัสดีครับ " แนชทักทายกลับ นี่คือพนักงานคนแรกที่เขาได้เจอ เมื่อครั้งที่มาที่นี่ครั้งแรก ไม่น่าเชื่อนี่คือ ผู้จัดการ!!

  ผู้จัดการก็ยิ้ม แล้วพยักหน้าให้ 

  " อืม นำไป " แบรดตอบกลับ 

  ผู้จัดการพยักหน้า และเดินนำทั้ง 2 คนขึ้นบันได เลี้ยวขวาไปจนสุดทางเดิน และนั้นคือห้องของผู้จัดการ

  " เชิญท่านแบรดนั่งก่อนครับ เ๯้าด้วยหนุ่มน้อย " ผู้จัดการเชิญทั้งสองให้นั่ง จากนั้นจึงเรียกพนักงานให้ยกชา และของว่างมาเสิร์ฟ

  " ของว่าง ในโลกที่เครื่องปรุงมีแค่เกลือ น้ำผึ้ง และรสชาติจากผลไม้ มันจะออกมาเป็๞ยังไงหว่า " เด็กชายคิดในใจ เขาเริ่มคาดหวัง 

  ไม่นานพนักงานก็ยกชาและของว่างเข้ามาซึ่งก็คือ 

  ขนมปัง และองุ่น ?!

  ไม่คิดจะทำของหวานอะไรกันเลยรึไงวะ พันพรือนิ 

  “ เ๯้ากินชาได้หรือไม่ ” ผู้จัดการถาม " ถ้าไม่ได้เดี๋ยวให้พนักงานไปเอาน้ำเปล่ามาให้ หรือจะเอานมก็ได้นะ " 

  " เอิ่ม ผมอยากจะขอรบกวนเป็๞นมร้อน ๆ ได้ไหมครับ พร้อมกับช้อนด้วยครับ " เด็กชายเอ่ยขึ้น 

  " ได้ซิ " ผู้จัดการเอ่ยขึ้น พร้อมกับหันไปทางพนักงาน แล้วพยักหน้าให้

  เมื่อได้รับนมมาแล้ว ผู้จัดการจึงเริ่มการพูดคุยทันที ในขณะเดียวกันกับที่เด็กชาย ควักเอาหญ้าหวานมาใส่ในนมร้อนของเขา

  ขวับบ ~ !!

  สายตาสองคู่ หันมามองที่เขาคนเดียว 

  เด็กชายไม่ได้สังเกตุถึงสายตา เขาคนนมร้อนที่ใส่หญ้าหวานในแก้ว แล้วชิม 

  " อืมม พอได้ " เขาตักหญ้าในแก้วออกใส่ไว้ในจานรอง เสร็จแล้วจึงหยิบขนมปังข้าวสาลีมาจุ่ม และยัดเข้าปาก 

  ประจวบเหมาะกับที่เด็กชายเงยหน้าขึ้น ก็เห็นสายตา 2 คู่จ้องมองมายังเค้า

  " มีอะไร....หรอ ครับ M " เขาสงสัยว่าตัวเอง ทำผิดมารยาทอะไรหรือเปล่า

  " ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่สงสัยที่เ๯้าทำแบบนั้น " แบรดตอบออกมา ส่วนผู้จัดการ ยังคงมองนิ่ง ๆ 

  " ก็เพิ่มความหวานซิครับ หวานนิด ๆ อร่อยดีนะครับ " เขาตอบ

  " ข้าขอลองชิมรสชาติได้หรือไม่ ? " ผู้จัดการร้องขอขึ้นมา เขาอยากลองลิ้มชิมรสชาติ เ๯้าหญ้าหวานนี่อยู่แล้ว หลังจากทราบแน่ชัดแล้วว่ามันสามารถ กินได้ 

  " เอาเลยครับ " แนชตอบกลับ พร้อมดันแก้วไปให้

  ผู้จัดการจึงใช้ช้อนตักนมมา และชิม 

  " อืมม หวานขึ้นจริง ๆ " แล้ววางช้อนลง " เ๯้าใส่มันไปไม่เท่าไร แต่มันกลับหวานมาก " เขาค่อนข้างสนใจ ในความหวาน

  " ครับ เ๯้านี่หวานมาก " เด็กชายพยักหน้า เห็นด้วย

  " แต่เป็๞ความหวานอีกแบบ ต่างจากน้ำผึ้ง น่าสนใจ " เขาพยักหน้า " เ๯้าหญ้าหวานนี่ มีคนค้นพบแล้ว" 

  แหม่ เสียดายจัง เห้อ เสียดายจัง รู้สึกเศร้านิดหน่อย อุตส่าห์ตั้งความหวัง

  " แต่ยังไม่มีใครค้นพบคุณสมบัติของมันครับ " เขาหยุด แล้วพูดขึ้นต่อ " ท่านคือคนแรก "

  " เย้!!! " เด็กหนุ่มยกมือขึ้นกำ เฮในใจ แล้วสนใจนมกับขนมปังฟรีต่อ

  " อืม ตามนั้นเลย เ๯้าก็จัดการลงทะเบียน ว่าข้าเป็๞ผู้ค้นพบคุณสมบัติของมันได้เลย " แบรดบอกผู้จัดการ พร้อมหันมามองเด็กชายข้าง ๆ เขา ที่ในตอนนี้ ทำเป็๞ไม่สนใจอะไร นอกจากนมและขนมปังในมือ

  " และนี่คือ ค่าค้นพบครับ " ผู้จัดการดีดนิ้ว เรียกพนักงานให้เอาถาดมาวาง เขาดันถาดไม้ ที่มีเหรียญเงินใหญ่ 2 เหรียญอยู่ในนั้น มาทางแบรด 

  " อืม ขอบใจที่เป็๞ธุระให้ " แบรดหยิบเหรียญขึ้นมา และใส่กระเป๋าเสื้อของเขา " เสร็จแล้วใช่หรือไม่ ? " เขายืนขึ้นและถาม ผู้จัดการ 

  " ครับท่านแบรด ขอบคุณที่สละเวลานะครับ " เขาพูดพร้อมก้มตัวลงนิดหน่อย

  " ข้าก็ขอบใจเ๯้าเช่นกัน โรนัลด์ ข้าไปละ คราหน้าข้าจะมารบกวนอีก " แบรดขอตัวลา 

  " ยินดีเป็๞อย่างยิ่ง " โรนัลด์เงยหน้าขึ้น " ข้าเดินไปส่งครับ "

  ทั้งสามคนเดินลงมา แนชประหลาดใจ กับท่าทีของคนอื่นต่อแบรด เค้าเป็๞วีรบุรุษ๱๫๳๹า๣อะไรหรือไง สงสัยจัง

  " ท่านผู้จัดการ มีลูกค้ามารอขอเข้าพบค่ะ " พนักงานสวยคม มาดนิ่งเรียกโรนัลด์ 

  " บอกไปว่า รอซักครู่ ข้าเดินไปส่งท่านแบรดก่อน " โรนัลด์บอกพนักงานสาวกลับไป 

  " เอ่อ ไม่ต้องหรอก เ๯้าไปทำงานของเ๯้าเถอะนะ " แบรดพูดขัดขึ้น 

  " ครับ ถ้าอย่างนั้น เบียทริกซ์ เ๯้าก็เดินไปส่งท่านแบรดแทนข้าหน่อยนะ รบกวนด้วย " เขาบอกพนักงานคนสวย " ท่านแบรด เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ " แล้วหันมาลาแบรด

  " อื้ม เ๯้าก็ทำหน้าที่ของเ๯้าต่อเถอะ ไม่เป็๞อะไร พวกข้าเดินไปเองได้ " แบรดหันไปบอกเบียทริกซ์ 

  " ค่ะ ท่าน ขอบคุณค่ะ " เธอตอบรับ 

  " เอาล่ะ ไปไหนต่อดี ? " แบรดหันมาถามเด็กชาย