หมื่นสวรรค์ราชันบรรพกาล (จบ)
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ตูม!
บริเวณค่ายกลตารางหมากยี่สิบแปดเส้น มีร่างของเิไท่เหาะออกมา
ด้วยเหตุนั้น เหล่าผู้ฝึกตนจึงจ้องมองเขาเป็ตาเดียว
ลั่วเทียนเกอกุมาแของตนไว้ พลางมองร่างคนที่เพิ่งออกจากค่ายกล ด้วยสีหน้าไม่ชอบใจนัก
เิไท่ตรงไปยังกระท่อมหลังหนึ่ง แล้วอุ้มเฟิงหลิง ภรรยาของตนขึ้นมา จากนั้นก็ทะยานขึ้นฟ้า เหาะจากไป โดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และเคืองขุ่นยิ่ง
“ก็คือคนผู้นี้หรือ? ที่กู่ไห่ใช้ข้าเป็หมาก เพื่อจัดการกับเขา?” แววตาของลั่วเทียนเกอสั่นระริก
...
คุณชายเก้ากำลังนั่งดื่มชาอยู่ใต้ร่มไม้ คอยสังเกตการณ์จากระยะไกล
“คุณชายเก้า ลั่วเทียนเกอดูคล้ายจะได้รับาเ็” ผู้ติดตามกระซิบ
แต่คุณชายเก้ากลับมิได้สนใจ ในสิ่งที่คนใต้อาณัติรายงานเท่าใดนัก เขามองดูเิไท่ พลางหรี่ตาลงเล็กน้อย “กู่ไห่? วางแผนได้ดีนี่... ที่แท้ทั้งหมดนี้ก็เพื่อล่อเิไท่หรือ? ดูเหมือนเิไท่ผู้นี้ จะตกเป็เครื่องมือในการคลายผนึกของท่านประมุขเสียแล้ว... พรรคต้าเฟิง? ภารกิจของพรรคนี้ได้จบลงแล้ว!”
“หา?” ผู้ใต้บังคับบัญชากลุ่มหนึ่งอุทานด้วยความงุนงง
มีเพียงคุณชายเก้าเท่านั้น ที่เข้าใจภารกิจของพรรคต้าเฟิง ดวงตาเรียบเฉยทอดมองไปไกล
“แผนการของท่านประมุขช่างซับซ้อนนัก แต่กู่ไห่กลับค้นพบหางชีพจรั ศักยภาพของคนผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!” แววตาคุณชายเก้าฉายประกายวาววับ
“คุณชายเก้า ท่านคงมิได้ชื่นชอบกู่ไห่ใช่หรือไม่?” ผู้ติดตามเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“จากที่ผ่านมา กู่ไห่แข็งแกร่งกว่าลั่วเทียนเกอจริงๆ” คุณชายเก้ามิได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
...
ตูม!
ทันใดนั้น เงาหนึ่งก็ทะยานขึ้นฟ้าอีกครั้ง
“ชายผู้นั้นเป็ใครกัน? เขากำลังอุ้มหลี่เหว่ยมิใช่หรือ?”
“นั่นมิใช่คนตาบอดหรอกหรือ?”
“ไม่เคยพบเจอมาก่อน ชายตาบอดเหาะได้อย่างนั้นหรือ? อีกทั้งพลังก็ยังอยู่ในระดับหยวนอิงเสียด้วย”
เหล่าผู้ฝึกตนจากทั่วสารทิศ ต่างแสดงอาการประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเว่ยหยางกำลังอุ้มร่างของหลี่เหว่ยเหินหาวจากไป
พลังระดับหยวนอิง? เมื่อรู้เช่นนั้น กลุ่มผู้ฝึกตนจึงไม่กล้าเข้าไปขัดขวาง
ลั่วเทียนเกอมองดูเว่ยหยางที่กำลังเหาะหนี หากเป็ก่อนหน้านี้ ชีวิตของทุกคนล้วนขึ้นอยู่กับความ้าของเขา มาตอนนี้าาโจรสลัดได้รับาเ็สาหัส จนแทบทำอะไรไม่ได้ แค่เฝ้าดูสถานการณ์ตรงหน้าก็เท่านั้น
“โฮก!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามของัก็ดังขึ้นจากค่ายกลใหญ่
ตูมๆ!
พื้นที่ตรงกลางของค่ายกลพลันเกิดแผ่นดินไหว ก่อนที่แรงสั่นะเืจะขยายไปทั่วทุกบริเวณของพรรคต้าเฟิง
“หางชีพจรั? เหตุใดที่นี่จึงมีหางชีพจรัได้?”
“เสียงคำรามของัตัวนี้ รุนแรงกว่าัแห่งท้องทะเลเสียอีก?”
“เกิดอะไรขึ้นในค่ายกลใหญ่? มีแผ่นดินไหวอย่างนั้นหรือ?”
เหล่าผู้ฝึกตนเริ่มตื่นตระหนก เมื่อเห็นความปกติที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้
แผ่นดินยังคงสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง ทั้งยังทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผู้ฝึกตนทั้งหลายเมื่อเห็นเช่นนั้น ต่างก็ถอยกรูดออกมาจากอาณาบริเวณของพรรคต้าเฟิงทันที
เกิดบ้าอะไรขึ้นในค่ายกลใหญ่? กลุ่มผู้ฝึกตนมองไปยังค่ายกลตรงหน้า ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
ปัง!
เกิดเสียงดังสนั่น ก่อนที่หมอกจากค่ายกลตารางหมากยี่สิบแปดเส้นของกู่ไห่ จะกระจายหายไปอย่างรวดเร็ว
“ค่ายกลใหญ่แตกแล้วหรือ?”
“ไม่! กู่ไห่กำลังเปิดค่ายกลต่างหาก”
“เปิดค่ายกลใหญ่? เขาจะทำอะไรกันแน่?”
ลั่วเทียนเกอเบิกตากว้าง จดจ้องไปยังค่ายกลใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป ค่ายกลที่คอยป้องกันภัยมาตลอด ได้เปิดออกแล้ว... เขาทำเช่นนี้เพื่ออะไรกัน?
ฟู่!
ภายใต้พายุฝนที่พัดกระหน่ำ มวลเมฆหมอกก็สูญสลาย
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของกลุ่มคน มิใช่แผ่นดินไหวรุนแรงที่กำลังเกิดขึ้น หากแต่เป็ร่างไร้ิญญามากมายนับไม่ถ้วน ที่นอนกระจัดกระจายเต็มพื้นนั่นต่างหาก
เืไหลลงสู่แม่น้ำ ซากศพกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ชีวิตของผู้บุกรุกกว่าสองหมื่นคน ถูกสังหารสิ้น
ฟึ่บ!
เมื่อเห็นสภาพพื้นที่ด้านในของพรรคต้าเฟิง เหล่าผู้ฝึกตนที่ยืนอยู่ข้างนอก พลันเสียวสันหลังวาบ ไม่ว่าสองหมื่นคนนี้จะเป็ใคร แต่การสังหารที่เหี้ยมโหดเช่นนี้ ก็ทำให้ทุกคนต้องย้ำเตือนตัวเอง ว่าควรอยู่ให้ห่างจากกู่ไห่
ฟึ่บ!
กู่ไห่ได้ปรากฏกายขึ้น พร้อมเหล่าอาชญากรสามพันคนที่เดินตามหลังมาติดๆ ร่างไร้ิญญาที่นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ถูกฝ่าเท้าของคนกลุ่มใหญ่เหยียบย่ำ โดยไม่เหลียวแล
ทันทีที่เขาออกมา ฝูงชนพากันเงียบงัน ไม่มีใครกล้าดูถูกกู่ไห่อีกแล้ว แม้กระทั่งความคิดที่จะแย่งชิงลูกท้อร้อยปีก็หายไป เมื่อมองเห็นอีกฝ่าย
ลูกท้อร้อยปีคือสิ่งมีค่า แต่มันจะดียิ่งกว่าหากตนยังมีชีวิตอยู่
กู่ไห่ใช้เวลาไม่นาน ก็ทำลายทั้งพรรคต้าเฟิง และสังหารผู้ฝึกตนทั้งสองหมื่นคน ที่คิดจะแย่งชิงลูกท้อร้อยปีได้แล้ว
ตอนนี้เขาน่าครั่นคร้ามกว่าคำบอกเล่า และอำมหิตยิ่งกว่าตอนที่อยู่ในดินแดนแรกสาบสูญ อีกทั้งยังมีปีศาจสังหารใต้บังคับบัญชาอีกสามพันคนด้วย
ตูมๆ!
กู่ไห่เดินนำกลุ่มคนใต้อาณัติ ออกมายังพื้นที่ภายนอก เหล่าผู้ฝึกตนเมื่อเห็นเช่นนั้น จึงรีบหลบให้ห่างจากพวกเขาทันที
“กู่ไห่ เ้ากล้าออกมาแล้วอย่างนั้นหรือ?” ลั่วเทียนเกอถลึงตาใส่ก่อนะโขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว กลุ่มคนใต้บังคับบัญชาจึงชักกระบี่ออกมา พร้อมมองกู่ไห่ด้วยแววตาวาวโรจน์
ตูมๆ!
นักโทษสามพันคนก็ดึงกระบี่ออกมาเช่นกัน
กู่ไห่เหลือบตามองาาโจรสลัด ก่อนยิ้มหยัน “ท่านลั่ว เชื่อหรือไม่ ว่าข้าสามารถวางค่ายกลตารางหมากยี่สิบแปดเส้นขึ้นมาได้อีกครั้ง?”
“หืม?” ดวงตาของลั่วเทียนเกอพลันสั่นไหว
ก่อนหน้านี้ การโจมตีของทวนวงเดือน์ เป็สิ่งที่ทำให้เขาจดจำไม่รู้ลืม าาโจรสลัดชะงักเท้าครู่หนึ่ง ใบหน้าซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อเห็นความลังเลของอีกฝ่าย แววตาของกู่ไห่จึงได้ฉายความพึงพอใจออกมา พลางหัวเราะเสียงดัง ก่อนเอ่ย “ฮ่าๆๆๆ! พวกเราไปกันเถอะ!”
กู่ไห่ะเิเสียงหัวเราะ ราวกับจะประกาศชัยชนะในครั้งนี้ เขามิได้สนใจลั่วเทียนเกออีก เพียงพากองกำลังคนโฉดสามพันคน เดินออกจากบริเวณนี้ไป
ตลอดทาง เหล่าผู้ฝึกตนต่างพร้อมใจขยับร่าง เปิดทางให้พวกเขา
าาโจรสลัดกระชับกระบี่ในมือแน่น แม้จะไม่พอใจมากขนาดไหนแต่ก็ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี
...
ใต้ร่มไม้ ในจุดที่ไม่ไกลออกไป
คุณชายเก้าหรี่ตาลงเล็กน้อย “ทุกคนหวาดกลัวกู่ไห่อย่างนั้นหรือ? เพราะเหตุการณ์นี้ แม้แต่ลั่วเทียนเกอก็ยังเกรงขามเขา... โอ้!”
...
เหล่าผู้ฝึกตนต่างมองตามหลังกู่ไห่และพวก ที่เดินออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่ละสายตา โดยไม่มีใครกล้าหยุดยั้งพวกเขา
กู่ไห่พร้อมกองกำลังคนโฉด ค่อยๆ เดินเข้าไปในป่าลึก ก่อนหายไปจากครรลองสายตาของผู้คน
“โฮก!”
ตูมๆ!
เสียงะเิดังขึ้นอีกครั้ง ทุกคนต่างพร้อมใจกันหันไปมอง
ตูม!
ทันใดนั้น ูเาลูกใหญ่ก็พังทลายลง แต่เหมือนมีูเาลูกหนึ่งกำลังเคลื่อนตัวขึ้นสู่ฟากฟ้า
“โฮก!”
เสียงคำรามของัดังขึ้นอีกครั้ง หินหลอมเหลวปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า กลายเป็ฝนเพลิงลุกโชนไปทั่วนภา
“เกิดอะไรขึ้น?” เหล่าผู้ฝึกตนเมื่อเห็นเช่นนั้น ต่างก็ะโอย่างใ
หากเกิดแผ่นดินไหว ูเาต้องยุบตัวลง แต่นี่กลับเคลื่อนตัวขึ้นสูง?
“โฮก!”
เสียงคำรามของัดังกึกก้องอีกครา ก่อนที่แรงสั่นะเืของพื้นดิน จะทวีความรุนแรงขึ้น
ฟึ่บ!
ทันใดนั้น ร่างสีทองก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
ร่างสีทองขนาดใหญ่กว่าพันจั้ง เผ่นโผนไปยังเมฆดำบนนภา พลันเกิดประกายแสงสีทองสว่างไสวไปทั่ว
ตูมๆ!
เพียงพริบตา ท้องฟ้าเริ่มปั่นป่วน
ทั้งลมพายุที่พัดกรรโชก และแผ่นดินไหว ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นในอาณาบริเวณพรรค ประหนึ่งว่าพรรคต้าเฟิงกำลังมาถึงจุดจบ ผู้ฝึกตนต่างหนีตายไปยังพื้นที่รอบนอกกันให้วุ่น ด้วยความหวาดผวา
“ร่างสีทองนั่นคือหางขนาดพันจั้งอย่างนั้นหรือ?”
“หางสีทอง? เงาของหางชีพจรั? หางของชีพจรั?”
“นี่มันอะไรกัน?”
เหล่าผู้ฝึกตนต่างเบิกตากว้างอย่างตะลึงงัน
...
“ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว ไปกันเถอะ” คุณชายเก้ากล่าวเสียงเรียบ
“ขอรับ!” กลุ่มคนใต้อาณัติตอบกลับ ก่อนเดินตามเขาออกไป
....
คุณชายเก้าจากไปแล้ว ทว่าลั่วเทียนเกอมิได้สนใจ ตอนนี้ดวงตาของเขา เอาแต่จับจ้องไปยังหางชีพจรัตรงหน้าเท่านั้น
“ัๆๆ... ชีพจรั? ชีพจรัปฐี?” ลั่วเทียนเกออุทานด้วยความตื่นเต้น จนเกือบเผลอกัดลิ้นตัวเอง
....
“โฮก!”
ใต้พื้นดิน เสียงคำรามของชีพจรัปฐีส่วนหัวดังขึ้น
...
ขณะเดียวกัน ห่างออกไปแปดร้อยลี้ ทางทิศตะวันตกของเกาะ บางสิ่งหยุดชะงัก ราวกับสามารถััได้ถึงบางอย่าง
“โฮก!...”
ทันใดนั้น เสียงคำรามยาวก็ดังกึกก้องไปทั่ว
ตูมๆๆ!
มันเพิ่มความเร็วขึ้น ก่อนมุ่งตรงไปยังพรรคต้าเฟิงอย่างว่องไว
กลุ่มอสูรทะเลที่คอยเปิดทางอยู่ด้านหน้า ถูกกระแทกจนกระเด็น
“ป้าเซี่ยบ้าไปแล้ว... มันเป็อะไรกัน?”
“ดูรีบร้อนจริง? กำลังจะไปที่ใดหรือ?”
“ดูสิ… ดูนั่นสิ!”
“ทิศนั้น พรรคต้าเฟิงนี่นา… ดูนั่นสิ!”
เหล่าผู้ฝึกตนแหงนมองท้องฟ้า
...
บนเรือเหาะของกองกำลังเฉินจีหยิง
ตอนนี้ ทุกคนบนเรือต่างจ้องสถานที่ที่อยู่ไกลออกไป อย่างตะลึงลาน
ดวงตาของหลี่ฮ่าวหรานเบิกกว้าง เมื่อเห็นหางสีทองพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า ทันทีที่มันบินผ่านกลุ่มเมฆสีดำ พลันเกิดฟ้าคะนอง ก่อนที่ประกายแสงสีทองจะสว่างเจิดจ้า
“หางชีพจรั? รีบไปที่นั่น เร็วเข้า!” หลี่ฮ่าวหรานบัญชา
“ขอรับ!”
ตูมๆ!
เรือเหาะบินไปยังอาณาเขตของพรรคต้าเฟิงอย่างรวดเร็ว
“นั่นอะไรน่ะ?” หลี่ฮ่าวหรานเอ่ย พลางมองลงไปอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“พรรคต้าเฟิงขอรับ ท่านผู้บัญชาการ นั่นคือพรรคต้าเฟิง!” ผู้ใต้บังคับบัญชาร้องบอกทันที
“ชีพจรัตื่นแล้วอย่างนั้นหรือ? เร็วเข้า! รีบไปแย่งมันมาจากป้าเซี่ยให้ได้!” หลี่ฮ่าวหรานกล่าวอย่างเ็า
“ขอรับ!” เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาตอบรับ
ตูมๆ!
เรือเหาะบินตรงไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็แซงป้าเซี่ยมาได้ แม้มันจะเร่งความเร็วเต็มกำลังแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่อาจเอาชนะเรือเหาะได้
“โฮก!”
เมื่อเห็นว่าเรือเหาะแซงหน้าตนไป ป้าเซี่ยจึงคำรามลั่นอย่างโกรธเกรี้ยว สายฟ้าหลายสายฟาดเข้าใส่เรือเหาะของกองกำลังเฉินจีหยิงทันที
ตูม!
แต่เพราะค่ายกลที่ปกป้องยานเหาะ มีความแข็งแกร่งมาก สายฟ้าจึงไม่อาจทำอะไรพวกเขาได้
ฟึ่บ!
เรือเหาะบินแซงไปไกลขึ้นเรื่อยๆ
...
พรรคต้าเฟิง
ในตอนนี้ ผู้ฝึกตนทั้งหลายเริ่มเข้าใจแล้ว ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืออะไร จึงพุ่งตัวเข้ามาอย่างร้อนรน
“ไสหัวไป! ขยะเช่นพวกเ้า คิดจะรนหาที่ตายหรืออย่างไร?” ลั่วเทียนเกอะโเสียงดัง
แม้จะได้รับาเ็สาหัส แต่เขาก็ยังแข็งแกร่งที่สุด หากเทียบกับผู้ฝึกตนที่อยู่ในบริเวณนี้
แม้ไม่มีโซ่เพลิง แต่ก็ยังเหลือกระบี่เป็อาวุธ าาโจรสลัดใช้พลังชี่ สังหารกลุ่มผู้ฝึกตนที่เข้ามาใกล้ทันที
ตูม!
เพียงฟันกระบี่ออกไป ร่างของผู้ฝึกตนนับสิบก็ถูกซัดจนกระเด็น
“เ้าพวกขยะ ไสหัวไป ชีพจรัปฐีนี้เป็ของข้า ใครก็ตามที่คิดจะแย่งชิง มันผู้นั้นต้องตาย! ฮ่าๆๆๆ!” ลั่วเทียนเกอะเิเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ขณะที่าาโจรสลัดกำลังขับไล่ฝูงชนอยู่นั้น
ฟึ่บ!
ทันใดนั้น ก็มีเสียงะเิดังขึ้นจากที่ไกลๆ ทุกคนหันขวับไปมอง พบว่ามีลูกธนูยาวสีทอง กำลังพุ่งตรงมายังพวกเขา
ลูกธนูยาวสีทองสาดประกายแสงเจิดจ้า พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง
ลั่วเทียนเกอชักสีหน้า ก่อนหมุนร่างกลับไป ฟันกระบี่ในมือ แสดงพลังทั้งหมดออกไป
“ทำลายมันเสีย!” าาโจรสลัดะโอย่างเกรี้ยวกราด
ตูม!
เสียงดังสนั่น คลื่นกระบี่ของลั่วเทียนเกอ พร้อมร่างของเขา ะเิออกเป็เสี่ยงๆ โลหิตสาดกระจายเป็วงกว้าง น่าสยดสยอง
“อ๊าก!”
เืสีแดงสด สาดกระเซ็นไปโดนใบหน้าของเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ๆ ร่างของพวกเขาพลันสั่นสะท้าน ก่อนถอยกรูดอย่างตื่นตะลึง เมื่อเห็นชะตากรรมของลั่วเทียนเกอ
ถูกธนูยิงทะลุ ร่างกายแหลกเหลว เหลือเพียงศีรษะที่หล่นลงกับพื้น?
“ฮึ่ม!”
ลูกธนูยาวสีทองยิงใส่ลั่วเทียนเกอ จนร่างะเิเป็จุณไม่มีชิ้นดี
ลั่วเทียนเกอ าาโจรสลัดแห่งทะเลตะวันออก ที่เดินทางมาทั่วทะเลพันเกาะนานนับร้อยปี บัดนี้สิ้นชื่อลงแล้ว ด้วยลูกธนูเพียงดอกเดียว?
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง ก่อนมองไปยังที่มาของลูกธนู ด้วยสีหน้าพรั่นพรึง
พบเรือเหาะลำหนึ่ง กำลังบินมาอย่างรวดเร็ว ที่หัวเรือมีร่างชายในชุดเกราะสีทอง ถือคันธนูยาวไว้ในมือ ดวงตาที่มองตามลูกศรมานั้น... ช่างเย็นะเื
“กองกำลังเฉินจีหยิง?”
“หลี่ฮ่าวหราน?”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
