ถังเหล่ยสับสนว่าอีกฝ่ายกำลังพูดคุยอยู่กับตนหรือไม่? เขาไม่เคยมาทีู่เาซวงเฟิงด้วยซ้ำ
ร่างที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของถังเหล่ยมีรูปร่างกำยำราวกับหอคอยเหล็กหลังหนึ่ง แม้ว่าร่างกายจะปกคลุมด้วยหมอกโลหิต แต่ก็ยังััได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของเขาได้อย่างชัดเจน
บนศีรษะของคนผู้นี้มีเขาเล็กๆ สองข้าง คิ้วหนา ตาโต โดยรวมแล้วทั้งสง่างามและดุร้าย!
“เ้าเป็ใคร? พวกเราเจอกันครั้งแรกใช่หรือไม่?” ถังเหล่ยค่อยๆ เดินถอยหลัง แสดงท่าทีระวังตัวเพื่อเป็การป้องกันการโจมตีจากอีกฝ่าย
คนผู้นี้สามารถโจมตีสัตว์อสูรระดับสี่ทั้งสี่ตัวให้ตายในกระบวนท่าเดียวเท่านั้น หากเขา้าที่จะสังหารถังเหล่ยคงไม่ใช่เื่ยากเย็นอะไร!
บุรุษปริศนามองท่าทางของถังเหล่ย เผยรอยยิ้มออกมาและกล่าวว่า
“ข้ามีนามว่าเหล่ยโหย่ว ูเาลูกนี้คือร่างกายของข้า”
“เ้าคือเทพูเาอย่างนั้นหรือ?” ถังเหล่ยพึมพำ เขายังคงสับสนเพราะในชาติก่อนเขาไม่เคยได้ยินว่ามีเทพูเามาก่อนเลยด้วยซ้ำ
เหล่ยโหย่วมองถังเหล่ยและยังคงสงบนิ่ง เขารอมากว่าพันปีแล้ว เขากล่าวออกมาว่า
“ข้าคือผู้ใต้บังคับบัญชาของท่าน หรือจะกล่าวให้ถูกต้องก็คือเป็บริวารของสิ่งที่อยู่ในตันเถียนของท่าน!” ถังเหล่ยตกตะลึง
ในจุดตันเถียนไม่ใช่ิญญายุทธ์ัคชสารอย่างนั้นหรือ?
“นี่มันเื่อะไรกันแน่?” ถังเหล่ยพึมพำ
เมื่อเหล่ยโหย่วเห็นว่าถังเหล่ยไม่ปักใจเชื่อในคำพูดของตัวเองเขาจึงส่ายหน้าและโบกมืออีกครั้ง
ปราณโลหิตที่เข้มข้นพุ่งไปทางถังเหล่ยอย่างรวดเร็ว ถังเหล่ยยังไม่ทันได้ทำอะไรร่างกายก็ถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดงฉานจากทุกทิศทาง
หลังจากนั้นไม่นานหมอกโลหิตข้างกายของถังเหล่ยก็สลายหายไป แต่สิ่งที่ปรากฏขึ้นด้านนอกกลับเป็สนามรบอันกว้างใหญ่ไพศาลแทน
า เืเนื้อ โศกนาฏกรรม!
ทันทีที่ถังเหล่ยเห็นภาพ มีเพียงแค่สามคำนี้อยู่ในหัวของเขาเท่านั้น
สิ่งที่ถังเหล่ยเห็นคือการต่อสู้ครั้งใหญ่ เืเนื้อ โครงกระดูก ซากปรักหักพังมากมาย ในขณะนี้ความหวาดกลัวกำลังกัดกินหัวใจของเขา
แม้ว่าสนามรบที่ถังเหล่ยเห็นอยู่ในขณะนี้ ผู้ฝึกตนจำนวนมากจะล้มตายไปหมดแล้ว แต่ร่องรอยการต่อสู้ยังคงอยู่ หากคาดเดาไม่ผิดโครงกระดูกที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นที่คือโครงกระดูกของผู้ฝึกตนซึ่งอยู่ในระดับราชันยุทธ์ หรือสูงกว่านั้นอาจจะเป็ถึงจ้าวยุทธ์
จากมิติที่ถังเหล่ยเห็นอยู่ในขณะนี้เกรงว่าผู้ฝึกตนระดับราชันยุทธ์ถึงจ้าวยุทธ์จะมีจำนวนมากกว่าทั้งโลกตงฮวงรวมกันเสียอีก! แต่พวกเขาล้วนตายอยู่ที่สนามรบแห่งนี้
“นี่คือสนามรบในร่างกายของข้า ผ่านไปนับพันปีแล้ว ข้าได้รับาเ็สาหัสจากาในอดีตและตกลงมาที่นี่ โชคดีที่ข้าสามารถใช้ปราณโลหิตภายในร่างกายทำให้มีชีวิตมาถึงปัจจุบัน ข้ารอคอยวันที่นายท่านถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง” เหล่ยโหย่วมองสนามรบ ในน้ำเสียงแฝงด้วยความโศกเศร้า
“เ้าเป็ใครกันแน่ เหตุใดจึงเกิดาขึ้น เ้ารอคอยนายท่านของเ้าที่อยู่ในร่างกายของข้าอย่างนั้นหรือ?”
ถังเหล่ยเต็มไปด้วยความสับสน สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้คือภาพแห่งความทรงจำเท่านั้น หากอยู่ในาจริงๆ จะน่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด?
“ข้าบอกไปแล้ว ข้าคือเหล่ยโหย่ว เป็นักรบัคชสารและท่านก็คือคนที่นายท่านเลือก ดังนั้นข้าจึงรอคอยท่านมาตลอด!” เหล่ยโหย่วกล่าวกับถังเหล่ยอย่างหมดความอดทน
“รอข้าทำไม?” ถังเหล่ยกล่าวด้วยความสับสน แม้ว่าเขาจะเข้าใจบางส่วนแล้วก็ตาม
เหล่ยโหย่วคือผู้รอดชีวิตจากาและทำได้เพียงรอคอยให้เ้านายเกิดใหม่เท่านั้น หมายความว่าิญญายุทธ์ัคชสารสีทองในร่างกายของถังเหล่ยก็คือนายท่านที่เหล่ยโหย่วกล่าวถึง
“ข้าจะขอสังเวยแก่นแท้ิญญาของข้าให้กับนายท่าน ตอนนี้ท่านอ่อนแอมาก หากกลืนกินแก่นแท้ิญญาของข้า จะสามารถฟื้นฟูพลังของนายท่านได้ นี่ก็คือเหตุผลที่ข้ารอคอยมานับพันปี!” เหล่ยโหย่วกล่าวอย่างเ็า
“เ้ารอมาพันปี เพื่อมาตายง่ายๆ เช่นนี้หรือ?” ถังเหล่ยมองอีกฝ่ายด้วยความงุนงง เขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
อีกฝ่ายใช้ปราณโลหิตในร่างเพื่อให้มีชีวิตรอดและรอคอยอย่างโดดเดี่ยวมาพันปี ทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อให้นายท่านที่อยู่ในร่างกายของถังเหล่ยฟื้นฟูพลังกลับมา
“ใช่แล้ว! ข้ารู้ว่าตอนนี้นายท่าน้าพลังของข้า ตอนนี้นายท่านยังไม่ตื่นจากการหลับใหล หากข้าไม่ฟื้นฟูพลังให้กับนายท่าน ท่านและนายท่านจะได้รับอันตราย!” เหล่ยโหย่วกล่าวอย่างจริงจัง เขารอคอยมานับพันปีเพื่อช่วยเ้านายของตัวเองให้ฟื้นคืนพลังอีกครั้ง
เดิมทีเหล่ยโหย่วจะต้องตายอย่างกล้าหาญไปพร้อมกับนักรบัคชสารคนอื่นๆ แต่เขากลับเลือกที่จะมีชีวิตต่อและรอคอยการเกิดใหม่ของผู้เป็นายและมอบพลังที่เหลืออยู่เพื่อปลุกิญญายุทธ์ัคชสารให้ตื่นขึ้นมา
“อันตรายหรือไม่?” ถังเหล่ยในตอนนี้รู้สึกสับสนอย่างยิ่ง เกิดอะไรขึ้นในา
นายท่านในร่างกายคือใคร?
มีคำถามมากมายที่ถังเหล่ย้าคำตอบ แต่เหล่ยโหย่วกลับไม่อยากพูดถึงเื่เ่าั้
“สาเหตุที่เกิดาข้าก็ไม่ค่อยรู้มากนัก ข้ารู้เพียงว่าทั้งจักรวาลเกิดความโกลาหลนักรบต่างพากันเข้าร่วมาครั้งนี้ หลังจากนายท่านตื่นขึ้นท่านอาจจะได้คำตอบ”
เหล่ยโหย่วเป็เพียงนักรบัคชสารเท่านั้น ภารกิจของเขาก็คือร่วมต่อสู้ในายิ่งใหญ่ มีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้สาเหตุที่แท้จริงของการเกิดา ผู้คนจำนวนมากถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องกับาโดยไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงด้วยซ้ำ
“แล้วข้าต้องปลุกนายท่านของเ้าอย่างไร?” ถังเหล่ยชี้ที่จุดตันเถียนของตัวเอง
ถังเหล่ยเคยเผชิญหน้ากับวิชากลืนิญญาของเยียนหลิงซาน ัคชสารสีทองในร่างตื่นขึ้นมาแต่ไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขามีความเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด
“ไปทีู่เาจู่หุน ข้าบอกเ้าได้เพียงแค่นี้ ถ้าเ้าอยากจะรู้ความลับของนายท่าน คำตอบอยู่ในูเาจู่หุน!”
หลังจากเหล่ยโหย่วพูดจบสภาพแวดล้อมรอบด้านก็กลับคืนสู่สภาวะปกติอีกครั้ง
“เวลาของข้าเหลือไม่มากแล้ว ข้าใช้สมบัติที่หลงเหลือในสนามรบดึงดูดผู้ฝึกตนมาที่นี่ และใช้ปราณโลหิตของพวกเขาในการยื้อชีวิตของตัวเอง แต่บัดนี้ท่านมาถึงแล้ว การรอคอยของข้าถือว่าสิ้นสุดลงสักที”
เหล่ยโหย่วยกมือ ทันใดก็ปรากฏวัตถุทรงกลมโปร่งใสและมีแสงจางๆ ควบแน่นอยู่กลางอากาศ แต่กลิ่นอายที่แผ่ซ่านออกมาจากวัตถุทรงกลมนั้นทำให้ถังเหล่ยต้องตกตะลึง สิ่งทุกอย่างที่อยู่ในพื้นที่ล้วนได้รับผลกระทบ แม้แต่พลังิญญาฟ้าดินก็เริ่มปั่นป่วน
“นี่คือแก่นแท้ิญญาที่เหลือของข้า ถึงแม้จะช่วยเ้าไม่ได้มาก แต่นี่คือสุดความสามารถของข้า ในที่สุดเหล่ยโหย่วผู้นี้จะได้ตายตาหลับเสียที” เหล่ยโหย่วถอนหายใจ ราวกับว่าเขาได้ทำภารกิจที่รอมานานกว่าพันปีสำเร็จแล้ว
“ข้ายังมีเื่อีกมากมาย้าคำชี้แนะจากเ้า!” ถังเหล่ยกล่าว แม้ว่าเขายังคงตกตะลึง
มีคำถามมากมายที่ถังเหล่ยอยากจะได้คำตอบ แต่เหล่ยโหย่วผู้นี้เพียงแค่หัวเราะออกมาและกล่าวเพียงสั้นๆ
“ท่านคือคนที่นายท่านเลือก คำตอบที่ท่าน้าท่านต้องไปค้นหามันเอง!”
หลังจากพูดจบแล้ว เหล่ยโหย่วก็ใช้ฝ่ามือััไปหน้าท้องของถังเหล่ย พลังมหาศาลสายหนึ่งหลั่งไหลเข้าไปในร่างของเขา! ไม่กี่ลมหายใจต่อมาร่างของเขาก็ลอยขึ้นบนท้องฟ้า
ทันใดนั้นคลื่นโลหิตหลายสายมารวมกันในร่างถังเหล่ย และร่างกายของเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ในที่สุดความปรารถนาเดียวของเหล่ยโหย่วก็เป็จริง เขาจ้องมองถังเหล่ยและเผยรอยยิ้มที่มุมปาก หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็ค่อยๆ จางหายไป
จากที่ร่างของเหล่ยโหย่วหายวับไป ทั้งูเาซวงเฟิงเริ่มสั่นไหว หมอกโลหิตที่ล้อมรอบูเาซวงเฟิงอยู่ก็สลายหายไปเช่นกัน
ผู้ฝึกตนจำนวนมากที่ติดอยู่บนูเาแห่งนี้ต่างพากันดีใจสุดขีด ในที่สุดพวกเขาก็สามารถออกจากูเาแห่งนี้ได้แล้ว
……