จุติจักรพรรดิเทพมังกร
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ต้วนมู่ฉงหลงชกหมัดเข้าใส่หลงอวี้ทันทีโดยไม่พูดไร้สาระ
ส่วนหลงอวี้ก็กำหอกในมือแน่น ใช้ท่าเงาหอกกระหน่ำแทง จากนั้นก็ได้ปล่อยมหาพลังสยบฟ้าอันดุดัน ได้ขับไล่ปราณหยินอันเข้มข้นที่อยู่ใกล้ๆ ออกไปได้ไม่น้อย
“หมัดะเืิญญา หากโดนหนึ่งหมัด ข้าจะไม่สามารถใช้กระบวนท่าใดๆ ออกมาได้อีก”
หลงอวี้แทงออกหนึ่งหอกก็ครุ่นคิดไปพลาง
“ด้วยระดับพลังของข้าในตอนนี้ หากไม่สามารถใช้วิทยายุทธ์ในการต่อกรกับต้วนมู่ฉงหลงล่ะก็ เกรงว่าจุดจบคงมีแต่ความตายเท่านั้น!”
เงาหอกกระหน่ำแทงถาโถมออกไป หลงอวี้ได้แปรเปลี่ยนร่างตัวเองเป็ปราณิญญา หายตัวเข้าไปในปราณหยินอันเข้มข้นกะทันหัน!
“หืม?”
ต้วนมู่ฉงหลงที่ชกหมัดออกไปนั้น พลังหมัดของวิชาหมัดะเืิญญาปะทะเข้ากับเงาหอกจำนวนมากจนะเิเป็เสียงดังสนั่น เงาหอกได้กลายเป็กระแสลมสลายหายไปอย่างรวดเร็ว
แต่ตัวหลงอวี้ได้หายไปจากสายตาของเขาแล้ว!
“หมัดัปรภพ!”
เงาร่างของหลงอวี้พลันปรากฏที่เหนือหัวของเขา ชกใส่หนึ่งหมัดพร้อมกับเส้นทางปรภพที่จำลองขึ้นมาปกคลุมต้วนมู่ฉงหลงไว้ภายใน
ปราณปรภพอันเข้มข้นทำให้ต้วนมู่ฉงหลงหมดสติไปในพริบตา!
หมัดัปรภพ เป็วิทยายุทธ์ขั้นสุดยอด ความสามารถของมันนั้นเหนือกว่าวิทยายุทธ์ระดับิญญาบางวิชาเสียอีก
เมื่อใช้กระบวนท่านี้แล้ว หลงอวี้ก็สามารถฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งได้หลายคน ตอนนี้ ต้วนมู่ฉงหลงที่ถูกเส้นทางปรภพข่มขวัญจนหมดสติไปแล้วกำลังจะถูกหลงอวี้ฆ่าตายในหมัดเดียว!
“ศิษย์พี่ต้วนมู่!”
หยางเทียนชั่วที่อยู่ข้างๆ พอเห็นสภาพก็ตื่นตะลึง ทำไม จู่ๆ ต้วนมู่ฉงหลงก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ไปแบบนั้น
เขาไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดมากนัก จึงใช้วิชาคลื่น์ทะลวงทันที คลื่นลมปราณสีขาวสายหนึ่งถูกยิงไปทางหลงอวี้อย่างรวดเร็ว
“ฮ่าฮ่า!”
หลงอวี้เห็นเช่นนั้นก็หัวเราะดังลั่น
“ไม่คิดว่าศิษย์พี่ต้วนมู่จะขี้ขลาดขนาดนี้ ต่อสู้กับข้าที่มีวิถียุทธ์เพียงขั้นเก้าแค่คนเดียว ยังต้องให้ผู้อื่นช่วยลอบโจมตี!”
หลังสิ้นเสียง เขาก็ได้ถือหอกัปรภพไว้อีกครั้ง จากนั้นก็เหวี่ยงหอกออกไป ทำลายคลื่นลมปราณสีขาวที่ลอบโจมตีจนสลายอย่างง่ายดาย
ต่อจากนั้นรองเท้าเหมันต์คลั่งของเขาก็ได้เปล่งประกายแสงอันเย็นะเืแวบหนึ่ง พลันมีหิมะพุ่งทะลักถาโถมไปเกาะกุมหยางเทียนชั่วไว้ จนลมปราณในตัวมันก็ยังไหลเวียนได้ช้าลง!
หลังจากนั้นหลงอวี้ก็ไม่ได้ไปใส่ใจหยางเทียนชั่วอีก
เป้าหมายหลักของเขายังคงเป็ต้วนมู่ฉงหลง!
แต่น่าเสียดายที่การขัดจังหวะของหยางเทียนชั่วคราวนี้ได้ทำให้ต้วนมู่ฉงหลงได้สติกลับมา พบเห็นหลงอวี้ลอยอยู่เหนือหัวตัวเองทันที
“แก่นสยบฟ้า! หมัดะเืิญญา!”
ต้วนมู่ฉงหลงแผดเสียงตะคอกอย่างดุดัน จากนั้นก็ได้มีเงาของิญญาแท้เจียวหลง[1] ตนหนึ่งปรากฏที่ด้านหลังของเขา คำรามอย่างเกรี้ยวกราด โบยบินเข้าใส่หลงอวี้พร้อมกับพลังแห่งแรงกดทับอันไร้ที่สิ้นสุด!
‘ิญญาแท้เจียวหลงอย่างนั้นหรือ!’
หลงอวี้ตื่นตะลึงในใจ หลังจากนั้นก็ปล่อยมหาพลังสยบฟ้า และชกหมัดัปรภพลงพื้นต่อทันที
ต่อให้เขาจะบรรลุมหาพลังสยบฟ้าได้แล้ว แต่ระดับพลังของเขายังห่างชั้นกับอีกฝ่ายเกินไป ทำให้แรงกดทับของมหาพลังสยบฟ้าขไม่ได้แตกต่างจากแก่นสยบฟ้าของต้วนมู่ฉงหลงสักเท่าไรนัก
หากระดับการบรรลุกฎเกณฑ์ฟ้าดินระหว่างสองฝ่ายไม่ได้แตกต่างกันเช่นนี้ แล้วพลังของหมัดัปรภพเพียงอย่างเดียวจะสามารถต่อกรกับิญญาแท้เจียวหลงได้หรือ?
“ข้าขอดูหน่อยเถอะ เป็แค่เจียวหลงมันจะสามารถเทียบเคียงัแห่งปรภพได้หรือเปล่า!”
หลงอวี้ตาเป็ประกายเย็นะเืขึ้นมาแวบหนึ่ง พลันกระตุ้นสัญลักษณ์ัปรภพ พริบตานั้นได้มีปราณปรภพล้อมรอบตัวเขาไว้
หมัดัปรภพ หนึ่งหมัดชกออก ปรภพต้องร่ำไห้ ยมโลกต้องสั่นะเื!
เสียงะเิดังสนั่น หนึ่งหมัดของหลงอวี้ปะทะเข้ากับเงาของิญญาแท้เจียวหลง จากนั้นิญญาแท้เจียวหลงก็ได้แผดเสียงร้องคำรามอย่างเดือดดาล ะเิแรงกดทับสยบฟ้าอันร้ายกาจออกมาสายหนี่ง ซัดหลงอวี้จนกระเด็นทันที!
‘พลังระดับิญญาแท้มันทรงพลังมากเกินไป!’
หลงอวี้คิดในใจเช่นนั้น แต่ตอนนี้เขาได้บรรลุขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งอย่างกะทันหันแล้ว
ก่อนที่เขาจะมายังูเาตระกูลหลิง เขาได้ฝึกฝนในหุบเขาลัทธิเป็เวลาสามวัน ทำให้มหาพลังสยบฟ้าของเขาพัฒนาขึ้นอย่างก้าวะโจนใกล้จะบรรลุถึงขั้นเขตแดนแล้ว ขาดอีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น
ตอนนี้ หลังจากผ่านการต่อสู้อย่างดุเดือดรุนแรงมาอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดเขาก็ทะลวงคอขวดชั้นนี้ไปได้แล้ว!
“เขตแดนสยบฟ้า!”
ในตอนที่เงาร่างของหลงอวี้ที่ถูกเจียวหลงซัดกระเด็นออกไปนั้น ได้มีแรงกดทับที่ทรงพลังสุดขีดสายหนึ่งปล่อยออกมาจากตัวหลงอวี้
เขตแดน!
ในตอนที่หลงอวี้ปะทะกับเงาิญญาแท้เจียวหลงของต้วนมู่ฉงหลงนั้น ในที่สุดเขาก็บรรลุเขตแดนสยบฟ้าได้แล้ว!
ในแผ่นดินเทียนอวี้ ผู้ฝึกยุทธ์ต้องฝึกวิชาฝึกพลังเท่านั้นถึงจะสามารถหยิบยืมพลังจากกฎเกณฑ์ฟ้าดินที่ทรงพลังมากกว่าเดิมได้
ระดับการบรรลุในวิชาฝึกพลังแบ่งออกเป็สี่ขั้น ขั้นแรกคือจินตภาพ ขั้นต่อมาคือแก่น ต่อจากนั้นคือมหาพลังฟ้าดิน และสุดท้ายคือเขตแดน
หากบรรลุเขตแดนได้แล้ว เพียงพลิกฝ่ามือก็สามารถหยิบยืมพลังกฎเกณฑ์ฟ้าดินมาใช้ได้อย่างง่ายดาย ทำให้พลังต่อสู้ของผู้ฝึกยุทธ์เพิ่มสูงขึ้นอย่างก้าวะโเลยทีเดียว!
หลังจากที่ปล่อยพลังเขตแดนสยบฟ้าออกมา ในพื้นที่ยี่สิบจ้างรอบๆ ตัวเขาก็ได้กลายเป็เขตแดนของเขาไปแล้ว!
“เขตแดน ในที่สุดก็บรรลุแล้ว!”
หลงอวี้ยืนบนพื้นอย่างมั่นคง เงยหน้ามองต้วนมู่ฉงหลง
ระหว่างมหาพลังสยบฟ้ากับเขตแดนนั้น แม้จะห่างกันเพียงหนึ่งขั้น แต่อานุภาพกลับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงระยะห่างระหว่างเขตแดนกับแก่นเลย!
ต้วนมู่ฉงหลงััได้ถึงแรงกดทับอันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งที่ครอบคลุมเขาไว้ ทำให้ลมปราณภายในตัวเขาถึงกับหยุดชะงักทันที แค่จะขยับตัวก็ต้องใช้พลังอย่างมหาศาลเลยทีเดียว
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ต้วนมู่ฉงหลงหน้าถอดสีทันที
“เขตแดน นี่มันเขตแดนสยบฟ้าหรือ! เป็ไปได้อย่างไร?”
ในดวงตาของต้วนมู่ฉงหลงเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว!
คนที่มีพลังแค่ระดับวิถียุทธ์ขั้นเก้าจะสามารถบรรลุเขตแดนสยบฟ้าได้อย่างไร?
ต้องรู้ก่อนว่า แม้แต่ปู้สิงที่สร้างิญญาแท้ได้นานแล้วก็ยังไม่สามารถบรรลุเขตแดนได้ อีกทั้งยังห่างไกลจากระดับเขตแดนอีกมากด้วย
แล้วเ้าหลงอวี้จะไปบรรลุเขตแดนได้อย่างไร!
แต่กระนั้น แรงกดทับอันทรงพลังที่ปล่อยออกมาจากตัวหลงอวี้ก็เป็แรงกดทับระดับเขตแดนของจริงแท้แน่นอน!
ต่อให้เป็ต้วนมู่ฉงหลงที่สร้างิญญาแท้ขึ้นได้แล้ว เมื่อตกอยู่ใต้พลังของเขตแดนสยบฟ้าก็ยังถูกกดทับไว้อย่างสิ้นเชิง เงาิญญาแท้เจียวหลงก็หยุดนิ่งไปเช่นกัน
ไม่ต้องพูดถึงหยางเทียนชั่วที่อยู่ข้างๆ มันถูกเขตแดนสยบฟ้าของหลงอวี้ครอบคลุม กดทับจนต้องคุกเข่าลงกับพื้นไปทันที มีเหงื่อเย็นๆ ไหลจนเปียกเต็มหน้า ในดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อสุดขีด
เ้าหลงอวี้นี่เป็สัตว์ประหลาดอะไรกันแน่?
“เขตแดนสยบฟ้า คือใต้หล้าของการกดทับ ในพื้นที่รอบตัวของข้า ผู้คนทั้งหมดล้วนต้องถูกเขตแดนของข้าสยบ!”
หลงอวี้ถึงขั้นััได้อย่างชัดเจนว่าในรัศมียี่สิบจ้างรอบตัวเขามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แม้แต่การไหลเวียนของปราณหยินก็ยังจับััได้
เขาก้าวออกไปหนึ่งก้าว ทำให้แรงกดทับที่ส่งผลต่อต้วนมู่ฉงหลงรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมจนทำให้ต้วนมู่ฉงหลงตัวสั่นเทิ้ม
“คลื่นะเิปรภพ!”
ดวงตาของหลงอวี้เป็ประกายเย็นะเื ในเมื่อเขาสามารถสะกดต้วนมู่ฉงหลงไว้ได้แล้ว เขาก็ชกหมัดลงพื้นเพื่อเผด็จศึกทันทีโดยไม่ปรานี!
เกิดเสียงกระแทกดังสนั่น จากนั้นทั่วทั้งหลุมลึกแห่งนี้ก็ราวกับถูกหมัดของหลงอวี้ชกจนะเื!
ต่อจากนั้น ปราณปรภพสายหนึ่งก็ได้อัดแน่นจนกลายเป็กระแสคลื่นะเิปรภพสายหนึ่งพวยพุ่งขึ้นที่ใต้เท้าของต้วนมู่ฉงหลงจนกลืนเงาร่างในชุดเขียวนั่นเข้าไปทั้งตัว
“ในฐานะที่เ้าเป็ศิษย์ร่วมลัทธิข้า แต่เดิมข้าก็ไม่อยากจะยุ่งกับเ้าหรอก แต่ในเมื่อเ้าคิดจะฆ่าข้า อย่างนั้นเ้าต้องเตรียมใจที่จะถูกฆ่าไว้ด้วย!”
หลงอวี้ลุกขึ้นพร้อมกับเก็บพลังเขตแดนสยบฟ้ากลับมา
ข้าไม่หาเื่ใคร แต่ใครก็อย่ามาหาเื่ข้า!
คลื่นะเิปรภพพวยพุ่งพร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของต้วนมู่ฉงหลง ก่อนจะเงียบหายไป
เมื่อถูกเขตแดนสยบฟ้าของหลงอวี้ครอบคลุมไว้ แม้แต่ระดับพลังของต้วนมู่ฉงหลงก็ยังไม่สามารถขยับตัวได้ มันถูกคลื่นระดับปรภพของหลงอวี้ฆ่าตายในหมัดเดียว!
หยางเทียนชั่วที่อยู่ข้างๆ แม้จะไม่มีเขตแดนสยบฟ้ากดทับ แต่กระนั้นตัวเขาก็ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น อีกทั้งยังตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวด้วย
เขามองไปยังจุดที่ต้วนมู่ฉงหลงเคยอยู่ พบว่าหลังจากปราณปรภพสลายไปแล้ว สิ่งที่ปรากฏกลับเป็ซากศพแห้งๆ ร่างหนึ่งเท่านั้น จึงขนลุกซู่อย่างอดไม่ได้ทันที
“เ้ามันปีศาจ เ้ามันปีศาจ!”
หยางเทียนชั่วมองมาทางหลงอวี้ในชุดสีดำพร้อมกับส่งเสียงโวยวายอย่างหวาดผวา
“พูดมาก”
หลงอวี้ขยับเท้าออกไป เงาร่างเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับแทงหอกัปรภพออกไป
เงาหอกกระหน่ำแทง!
พลังทำลายอันน่าสะพรึงกลัวได้ปลิดชีพของหยางเทียนชั่วในพริบตา อีกฝ่ายได้แต่เบิกตาโพลงก่อนจะล้มลงพื้น
หลงอวี้ไม่ใช่คนที่ใจดีมีเมตตาอยู่แล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายคิดจะฆ่าเขา อย่างนั้นเขาก็จะตอบโต้อย่างเต็มกำลัง
หากเขาพลังระดับวิถียุทธ์แค่ขั้นเก้าทั่วไป คงถูกฆ่าตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว การฆ่าคนของเขาเป็แค่การป้องกันตัว ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น!
รอบตัวของหลงอวี้พลันกลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง มีเพียงซากศพของต้วนมู่ฉงหลงและหยางเทียนชั่วเท่านั้นที่นอนกองอยู่บนพื้น ส่วนตัวเขานั้น เป็เพียงคนเดียวที่ยังยืนอยู่ในท้ายที่สุด
แต่ผู้ที่ชื่นชมภาพที่เกิดขึ้นนี้กลับไม่ได้มีแค่หลงอวี้เพียงคนเดียวเท่านั้น!
“ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม!”
เสียงหัวเราะที่แยกเพศไม่ออกดังเข้ามาในหูของหลงอวี้ราวกับมาจากทุกทิศทาง ทำให้เขาตื่นใขึ้นมาทันที
ฮวาปู๋เซี่ยอย่างนั้นหรือ
หลงอวี้ตึงเครียดขึ้นมาทันที ฮวาปู๋เซี่ยเป็ถึงยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สอง แข็งแกร่งกว่าต้วนมู่ฉงหลงหลายเท่าเลยทีเดียว!
และที่สำคัญที่สุดก็คือ จิตสังหารที่ไหลทะลักเข้ามาจากทุกทิศทางทำให้หลงอวี้รู้ว่า เ้าฮวาปู๋เซี่ยมันต้องรู้เื่ที่เขาเป็คนฆ่าฮวาอวิ๋นและฮวาชิงที่ป่าโสมโบราณแล้วแน่ๆ
ผู้ที่เป็คนบอกข่าวเื่นั้นจะเป็ใครอื่นไปไม่ได้นอกจากเฟิงเหยา ไม่อย่างนั้นมันจะรู้เื่นี้ได้อย่างไร?
“เฟิงเหยา”
หลงอวี้หรี่ตาลง ความแค้นระหว่างเขากับเฟิงเหยาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเื่แล้ว!
หากเป็หลงอวี้ก่อนหน้านี้ ถ้าบังเอิญได้เจอกับฮวาปู๋เซี่ย เขาคงเหลือทางเลือกแค่ทางเดียวคือการหนีเอาชีวิตรอด หากใช้กระบวนท่าัปรภพทะยานฟ้าดีดตัวครั้งเดียวพุ่งไกลร้อยจ้างล่ะก็ แม้แต่ฮวาปู๋เซี่ยก็ไม่แน่ว่าจะไล่ตามทัน
แต่ตอนนี้ หลงอวี้บรรลุเขตแดนสยบฟ้าได้แล้ว จึงอยากลองปะทะกับฮวาปู๋เซี่ยดูสักตั้งเหมือนกัน!
แม้อีกฝ่ายจะแข็งแกร่งสุดขีด อีกทั้งยังเป็ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สอง แต่พลังของเขตแดนสยบฟ้าเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!
เมื่อถูกเขตแดนสยบฟ้าสะกดพลังเอาไว้ หลงอวี้ก็มั่นใจว่าตัวเองไม่มีทางพ่ายแพ้ในพริบตา อย่างน้อยก็สามารถหยั่งเชิงได้ว่าพลังระดับิญญาแท้ขั้นที่สองนั้นมันแข็งแกร่งมากแค่ไหน
ตอนที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง อยู่ๆ ก็มีเสียงอาวุธอันแหลมคมพุ่งตัดอากาศดังรอบทิศทาง
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ดอกไม้และใบไม้อันแหลมจำนวนมากได้พุ่งถาโถมเข้ามาจากหลากหลายทิศทาง!
พริบตานั้น ทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้าย ด้านขวา และ้าของหลงอวี้ก็ล้วนมีแต่ใบไม้ดอกไม้ที่พุ่งฉีกอากาศมาอย่างดุดัน
ฮวาปู๋เซี่ยยังไม่ปรากฏตัว แต่ได้เปิดฉากโจมตีอย่างน่าสะพรึงกลัวใส่หลงอวี้ก่อนแล้ว!
......
[1] ัวารีในตำนานของจีน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
