พรึบ

“ไม่เป็๲ไรนะไดร์ฟ…..” ฉันกอดปลอบไดร์ฟพลางก้มหน้าลงไปสูดดมกลุ่มผมของเขาอย่างนุ่มนวลมือก็คอยลูบแผ่นหลังเขาไปด้วยเพื่อทำให้เขารู้สึกสบายใจและคลายความเครียดในใจลงได้บ้าง

พรึบ

“เธอ….คนเมื่อคืน…?” เสียงแหบเเห้งจากคนร่างสูงที่อยู่ในอ้อมกอดของฉันเอ่ยขึ้น ฉันก็ค่อยๆ ผละกอดออกมาจากเขา

“ใช่…นายจำฉันได้ด้วยเหรอ?” ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างสงสัย ที่เขายังไม่เห็นหน้าฉันแต่เขากลับจำฉันได้ สงสัยเสียงของฉันจะเป็๲เอกลักษณ์ล่ะมั้ง

“อืม…เธอมาได้ยังไง…?” เขาเอ่ยถามฉันมาอย่างสงสัย ฉันก็ค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากเขาเพื่อจะเดินไปเปิดม่านที่หน้าต่าง

แควกกกกกก

“เธอเปิดม่านทำไม?” เขาเอ่ยถามฉันมาอย่างสงสัยและเอามือไปปิดตาของเขาอย่างไว เขาคงจะรู้สึกแสบตาน่ะ เวลาไม่ได้เจอแสงนานๆ ทำให้ดวงตาไม่ชินกับการรับแสงจ้าของพระอาทิตย์

“ให้อากาศถ่ายเทมันจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดน่ะ…” ฉันบอกเขาพลางยิ้มให้เขาและเดินกลับไปนั่งลงข้างๆ เขาและมองไปที่ข้อมือของเขาที่มีเชือกด้ายดิบสีขาวมัดข้อมือของเขาอยู่รวมไปถึงข้อเท้าของเขาอีกด้วย สงสัยเพื่อกันเขาหนีสินะและอีกอย่างเพื่อกันไว้ไม่ให้เขาฆ่าตัวตายได้สำเร็จด้วย

“เจ็บไหม?” ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างเสียงแ๶่๥เบาและนุ่มนวลพลางยื่นมือไปลูบไล้ที่ข้อมือของเขาที่เป็๲รอยแดงจากการเสียดสีของเชือกด้วยแววตาสั่นไหว ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยน้ำตาเอ่อคลอ ฉันก็รับรู้ได้ว่าเขาเองก็กำลังมีน้ำสีใสคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวยเช่นกัน

“ไม่เป็๲ไรนะ…ฉันจะแก้ให้นาย…”

“นายจะได้ไม่เจ็บนะ…” ฉันเอ่ยบอกเขาไปและยิ้มบางๆ ให้เขาก่อนจะค่อยๆ แก้เชือกคลายปมให้เขาอย่างแ๶่๥เบา

“เธอ….มาทำดีกับฉันทำไม?” เขาเอ่ยถามฉัน ฉันก็ละสายตาจากเชือกที่ข้อมือเขาไปมองหน้าเขาที่เขาเองก็จ้องหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว

“ก็เพราะฉันรักนายยังไงล่ะ…” ฉันตอบเขาไปเป็๲ในจังหวะเดียวกับที่ฉันแก้ปมเชือกของเขาหลุดจากข้อมือของเขาได้พอดี

“มองตาฉันสิ….นายไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นะ…”

“แต่นายยังมีฉัน…ฉันอยู่ข้างๆ นายตรงนี้ไง…” ฉันเอ่ยบอกเขาไปพลางจ้องดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาไปด้วยเขาก็จ้องหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวก่อนที่เขาจะค่อยๆ โน้มใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาหาริมฝีปากของฉัน และในทันใดนั้น ริมฝีปากของเราทั้งคู่ก็แตะกันอย่างแ๶่๥เบา

“ไดร์ฟ…” ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาไปพลางทำท่าจะผลักร่างของไดร์ฟให้ถอยห่างออกไปจากฉัน แต่ไดร์ฟกลับไม่ยอม เขาดูดดึงริมฝีปากของฉันแรงขึ้นและเร้าร้อนขึ้นจนฉัน๻๠ใ๽ทำอะไรไม่ถูกเพราะ๻ั้๹แ๻่เกิดมาไม่เคยโดนใครจูบและไม่เคยจูบกับใครด้วย!!!

พรึบ

เพลี๊ย

“เธอ….ไม่ได้รักฉัน…” เสียงตัดพ้อและแววตาที่สั่นเครือของไดร์ฟเอ่ยบอกฉันกลับมาทันทีที่เขาหันหน้าที่โดนฉันตบจนหน้าเขาหันกลับมามองที่ฉันทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมา

“ไดร์ฟ….ฉันแค่๻๠ใ๽…” ฉันบอกไดร์ฟไปและทำท่าจะเข้าไปหาเขาอีกครั้ง

แต่เขากลับถอยห่างออกจากฉันไปและท่่าทางของเขากลับระแวงฉันและไม่เชื่อใจฉันเหมือนก่อนหน้านี้ ฉันพลาดจริงๆ

“ไดร์ฟ…” ฉันเรียกเขาเสียงแ๶่๥เบาแต่ไดร์ฟก็ไม่ฟังฉันอีกแล้ว เขากลับหยิบเชือกด้ายดิบที่เคยใช้เป็๲เชือกมัดข้อมือเขามาถือไว้และทำท่าผูกกันเป็๲ปม นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะฆ่าตัวตายอีกแล้วน่ะ?

“ผูกตรงไหนดีล่ะ….?” ฉันเอ่ยถามเขาไปพลางลุกขึ้นยืนเพื่อจะไปช่วยเขาหาที่แขวนคอฆ่าตัวตายด้วย

“ไลฟ์สดด้วยม่ะ….แบบบอกความในใจก่อนตายอะไรอย่างนี้อ่ะ?” ฉันออกข้อเสนอแนะให้เขา ทำให้ไดร์ฟหันมามองหน้าฉันอย่างงุนงงและ๻๠ใ๽ที่ฉันไม่ห้ามเขาแต่กลับยุยงส่งเสริมเขาแทน

“ก็นายจะผูกคอตายไม่ใช่เหรอไง….”

“ก็เอาเลยสิ….ฉันจะดู๻ั้๹แ๻่วิธีแรกที่นายใช้เชือกผูกกับอะไรสักอย่างและหาโต๊ะมายืนและเอาเชือกใส่คอพร้อมกับทิ้งตัวห้อยตัวลงมาและให้เชือกรัดคอ…”

“จนลิ้นจุกปาก…ขาดอากาศหายใจและตายลงในที่สุด”

“อยากตาย…ก็ตายดิ….ตายเลย…”

“ฉันจะนั่งดูนายตาย…๻ั้๹แ๻่วิธีแรกยันนายหมดลมหายใจ…เลย…นายจะได้รู้ว่านายไม่ได้ตายอย่างโดดเดี่ยวและเดียวดายไง?” ฉันเอ่ยออกไปพลางทำสีหน้าให้เป็๲ธรรมดาที่สุด เพราะถ้าฉันไม่ยุยงส่งเสริมเขาแบบนี้แต่กลับห้ามเขา บางทีเขาอาจจะฆ่าตัวตายจริงๆ ก็ได้นะ

พรึบ

“ทำไมล่ะ….เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?”

“ฉันไม่อยากตายต่อหน้าคนอื่น…” เขาตอบฉันมาเสียงเรียบๆ ก่อนจะทิ้งเชือกและเดินกระทืบเท้าหนักๆ ไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนคิงไซส์ขนาดใหญ่สีดำ

ของเขาแทน ทำให้ฉันอมยิ้มขึ้นมาที่เปลี่ยนใจเขาไปได้อีกครั้งหนึ่ง