แม้ตอนนี้หลินหวั่นชิวจะไม่มีแรง แต่สมองของนางกลับแจ่มชัดแบบที่ไม่เคยเป็มาก่อน
นางมองชายชราที่เดินเข้ามา ก่อนจะแสยะยิ้มว่า “โอ้ คิดจะลงมือหรือ? ไม่กลัวมือตัวเองเปื้อนขี้ก็เข้ามาเลย!”
หมอสวีปิดจมูกถอยห่างออกไปทันทีที่สิ้นเสียงนาง ประกายรังเกียจในแววตายิ่งเข้มข้น
“ตาแก่หน้าไม่อาย ถ้าอยากได้เงินนักก็รอไปก่อน รอให้ผู้ชายของข้ากลับมา…ไม่รู้ว่าหากนายพรานเจียงรู้ว่าเมียตัวเองถูกชายแก่ทำอนาจารแล้วจะหักกระดูกผุๆ ของเ้าหรือเปล่า?” หลินหวั่นชิวพูดด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนแรง ทว่าพลังที่ส่งออกมากลับไม่อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย
ใบหน้าของหมอสวีเปลี่ยนเป็สีแดงกับสีเขียวสลับกันไปมาเพราะถูกหลินหวั่นชิวด่า “เ้า…”
หลินหวั่นชิวมองเขาด้วยความสนุกสนาน “เ้าอะไร? ยังไม่ทันตรวจโรคก็เก็บเงิน ข้าว่าเ้าเป็โจรมากกว่าหมอ อาจเป็สายลับที่ออกมาจากรังโจรเลยก็ได้ด้วยซ้ำ”
หมอสวีโมโหจนเครากระพือ “อย่ามาพูดบ้าๆ นะ”
“ฮะฮะ…จะบอกอะไรให้นะ จะเอาเงินคงไม่มี มีแต่ชีวิต แน่จริงก็เข้ามาเอาเลยสิ แต่ถ้าไม่ก็ไสหัวออกไปเสีย!” หลินหวั่นชิวชี้ไปที่ประตู แววตาแหลมคมดุจมีด หมอสวีรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างน่าประหลาด แต่วินาทีต่อมาก็กลับมายืดหลังตรงได้อีกครั้ง เป็อะไรของเขากัน เหตุใดต้องกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีเรี่ยวแรงด้วย?
“ทำไม? ไม่ไปหรือ? จะรอให้ผู้ชายของข้ากลับมาใช่หรือไม่? ได้สิ ไม่กลัวเหม็นก็เชิญอยู่ต่อไปเถิด”
“ถุย! ไม่ต้องมาหลอกล่อข้า คนแบบเ้าไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่ต้องถูกจับถ่วงน้ำนั่นแหละ!” หมอสวีหน้าเปลี่ยนสีครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนแรกเขาคิดว่าเจียงหงหนิงคงไม่กล้าพูดความจริงกับเจียงหงหย่วนแน่นอน ด้วยเหตุนี้จึงกล้าหลอกเด็กน้อย
คิดไม่ถึงว่าหลินหวั่นชิวที่ปกติขี้ขลาดเหมือนนกกระทาจะเปลี่ยนเป็คนละคนอย่างไรอย่างนั้น กลายเป็คนใจกล้าไม่ยอมผู้ใด
แต่เขากลัวเจียงหงหย่วนมากกว่า จะให้รอเจียงหงหย่วนกลับมาอยู่ในบ้านซอมซ่อนี่หรืออย่างไร
“ถุย!” หมอสวีที่ถูกหลินหวั่นชิวไล่ตะเพิดออกจากบ้านหันกลับมาถ่มน้ำลายใส่ประตูพร้อมกับเดินสบถจากไป
หมอสวีจากไปแล้ว เจียงหงหนิงเพิ่งตั้งสติได้
เขามองหลินหวั่นชิวด้วยความตื่นตระหนกใ “พี่สะใภ้ล่วงเกินหมอสวีแบบนี้ได้อย่างไร? ทำอย่างไรดี...”
“เหตุใดเ้าต้องกลัวหมอสวีด้วย?” หลินหวั่นชิวถาม นางไม่เข้าใจจริงๆ เจียงหงหย่วนทั้งรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งเป็นายพราน ต้องมีฝีมือแน่นอน อีกทั้งรอยแผลเป็บนหน้า…แค่เด็กเห็นตอนกลางคืนก็ร้องไห้แล้ว
มีเขาอยู่ทั้งคน นางจึงรู้สึกว่าเื่ที่เจียงหงหนิงกลัวหมอแก่คนหนึ่งดูไม่สมเหตุสมผลอย่างรุนแรง
“สวีเทา ลูกชายคนโตของเขาเป็มือปราบอยู่ที่ศาลาว่าการในเมือง สวีลั่ง ลูกชายคนรองเป็อันธพาลที่บ่อน ส่วนลูกสาวคนเล็กเป็อนุภรรยาของผู้ช่วยนายอำเภอ…ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็กลัวเขา”
แบบนี้นี่เอง ั้แ่โบราณ ประชาชนไม่กล้ามีเื่กับขุนนาง แม้สวีเทาจะไม่ใช่ขุนนางก็เถอะ
แต่ในสายตาชาวบ้าน แค่มือปราบตำแหน่งเล็กๆ ก็เป็สรรพนามที่แสดงถึงอำนาจแล้ว
แต่แน่นอน ไม่แน่ว่าที่พึ่งที่แท้จริงของตาแก่นั่นจะเป็ลูกสาวที่เป็อนุภรรยาของผู้ช่วยนายอำเภอ
หลินหวั่นชิวถามอีกว่า “ถ้าเช่นนั้น เหตุใดเ้าจึงตามเขามาตรวจอาการให้ข้า?”
เจียงหงหนิงตอบอย่างโมโห “ก็ทั้งหมู่บ้านมีเขาเป็หมอแค่คนเดียว ขอแค่มีเขาอยู่ในหมู่บ้าน แม้แต่หมอที่เดินทางท่องไปทั่วยังไม่กล้าเข้ามา”
“ข้าก็บอกแล้วว่าไม่ต้องตามหมอ” แม้จะพูดแบบนี้ แต่หลินหวั่นชิวก็รู้สึกอบอุ่นในใจ เขาเป็ห่วงนางนี่นา
“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร หากเ้าตาย หมูป่าของพี่ใหญ่ก็ขาดทุนหมดน่ะสิ นั่นคือหมูป่าทั้งตัวเชียวนะ!”
หลินหวั่นชิว “…”
นางซาบซึ้งใจเร็วเกินไป
เด็กบ้านี่
“จบกัน เผลอล่วงเกินหมอสวีไปแล้ว จะทำอย่างไรดี จะทำอย่างไรดี?” เจียงหงหนิงเริ่มพึมพำขึ้นมาอีกครั้ง
่ก่อนที่หลินหวั่นชิวยังอยู่บ้านตระกูลหลิน นางเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยรู้เื่ในหมู่บ้านเท่าไร ทำงานั้แ่เช้าจรดค่ำ ไม่มีเวลาพูดคุยกับใคร
นางไม่รู้เื่ที่หมอสวีเป็ผู้มีอำนาจประจำหมู่บ้าน
“เช่นนั้นพี่ใหญ่ของเ้าก็กลัวเขาหรือ?” หลินหวั่นชิวถามต่อ
เจียงหงหนิงเงยหน้ากล่าวอย่างภาคภูมิใจทันที “พี่ใหญ่ของข้าไม่มีทางกลัว!”
หลินหวั่นชิวมองเขาด้วยความแปลกใจ “ถ้าเช่นนั้น เหตุใดต้องยอมให้เขารังแกด้วย?” ทั้งที่เจียงหงหย่วนไม่กลัว แต่เด็กชายตรงหน้ากลับมีท่าทีกังวล…เื้ัต้องมีอะไรแน่นอน
“ข้า…ทำไมข้าต้องบอกเ้าด้วย!” เจียงหงหนิงทำตาเขม็งใส่หลินหวั่นชิวเสร็จก็หันตัวออกไป
เด็กคนนี้อารมณ์ร้ายจริงๆ
“ข้าขอเตือนนะ เ้าห้ามเอาเื่นี้ไปบอกพี่ใหญ่เด็ดขาด!” ผ่านไปสักพัก เจียงหงหนิงก็วิ่งกลับมาพูดกับหลินหวั่นชิวด้วยเสียงขู่ดุ
“ต้มน้ำให้หน่อย ข้าจะอาบน้ำ” หลินหวั่นชิวถือโอกาสบอกความ้า นางตัวเหม็นมากจริงๆ เหม็นจนหมอยังไม่ยอมตรวจอาการให้ นี่ช่างทำลายความภาคภูมิใจในตัวเองของนางมาก
สีหน้าเจียงหงหนิงไม่สบอารมณ์มาก “ข้าจะต้มน้ำให้ แต่เ้าต้องรับปากว่าจะไม่บอกพี่ใหญ่เื่นี้”
หลินหวั่นชิวตบหน้าอกตัวเองยิ้มตาหยี “วางใจได้ ข้าจะไม่บอก”
“รอก่อน!” เจียงหงหนิงเดินออกไป ใบหน้าดวงน้อยย่นยู่ยี่
ผู้หญิงคนนี้มีแรงเถียง มีแรงบอกความ้ากับเขา ทั้งยังไม่ได้เข้าห้องส้วมอีก เจียงหงหนิงรู้สึกว่าหมูป่าของพี่ใหญ่น่าจะไม่ขาดทุนแล้ว