" เออ แปลกจริง ๆ ด้วย " ปู่พูดขึ้น " เป็๲เหรียญที่มีรูปทั้ง 2 ด้านเหมือนกันทุกเหรียญเสียด้วย "

ปู่เขายืนส่องเหรียญทองอยู๋ พร้อมกับก้อนเงินที่คอสเพลย์จอมยุทธให้มา หลังจากที่เขาโทรปรึกษาปู่ ท่านก็มาหาเขาทันที

" ไอเ๽้านี่ก็ คนที่ให้หยกนั่นมา เป็๲คนจ่ายค่าอาหารมาให้ผม " วราพูด

" เราไปร้านทองแถวนี้กันเถอะ " ปู่พูดขึ้นกับคนขับรถ " ส่วนแกก็อยู่เตรียมนั่นนี่ของแกไป "

วราพยักหน้า ปู่ของเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว เขาจึงเตรียมของไปเรื่อย ๆ เพราะอีกนานกว่าจะถึงเวลาที่ต้องเตรียมของจริง ๆ

ไม่นานนักปู่ของเขาก็กลับมา

" เป็๲ยังไงบ้างครับปู่ " วราถามขึ้นเมื่อเห็นปู่ของตนกลับมา

" ผลประกอบการแกจะดีมากเกินไปแล้วนะ " ปู่พูดขึ้น " เหรียญพวกนี้เป็๞ทองแท้ ๆ เหมือนที่เราใส่กันนี่แหละ "

" ส่วนก้อนเงินโบราณนี่ก็เป็๲เงินแท้ และหยกนี่ก็หยกแท้ แกเปิดร้านกี่วันเนี่ย ได้เงินเป็๲กอบเป็๲กำขนาดนี้ " ปู่พูดอย่างอารมณ์ดี " อยากเจอลูกค้าพวกนี้ของแกจริง ๆ "

" มีแต่คนแปลก ๆ ครับปู่ " วราตอบกลับ

" ถ้างั้นปู่ไปละ มีธุระอีก " ปู่เขาพูดขึ้น แล้วเดินไปขึ้นพร้อมกับคนขับรถทันที

วราเดินไปเปิดประตูรั้วหลังบ้านและเดินกลับเข้ามาเตรียมอาหารต่อ ไม่นาน 3 พี่น้องก็เดินเข้ามา

" มานี่หน่อย โรดี้ " วราเรียกพี่คนโตมาหาเขา เขากลัวร้านทองจะโกงเด็ก ๆ พวกนี้ เลยอยากเรียกมาถามเสียหน่อย

พี่คนโตของ 3 พี่น้องเดินมาหาเขา " ว่าอย่างไรครับ "

" เหรียญทองที่ให้ไป ได้เอาไปซื้อของไหม " วราถาม

โรดี้ได้ยินก็ยิ้มแก้มปริ " ครับ พวกเราอยู่สบายขึ้นมากเลยครับ ข้าซื้อที่นอนให้น้อง ๆ และของข้าได้ แถมผ้าห่มอุ่น ๆ หมอนหนุน เสื้อผ้า รองเท้า เชื้อเพลิง คบไฟ ข้ายังซื้อดาบไว้ปกป้องน้อง ๆ ได้ด้วยครับ แถมเงินยังเหลือนิดหน่อย " เขากำลังจะล้วงกระเป๋าเพื่อคืนเงินที่เหลือให้วรา

" ไม่ต้อง เก็บเอาไว้เถอะ ไว้เอาไปดูแลน้อง ๆ " วราบอก " ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด จะได้มากินข้าวแล้วเตรียมของกัน

โรดี้ขอบคุณเขายกใหญ่ และรีบไปพาน้อง ๆ อาบน้ำ และมาช่วยวราเตรียมของเพื่อเปิดร้าน เมื่อเสร็จวราก็เดินมากลับด้านป้ายหน้าประตูให้เป็๞ Open

กริ๊ง ๆ ๆ !!

" สวัสดีครับ " วราเอ่ยทักทาย

" อืม สวัสดีครับ " ชายวัยรุ่นชาวตะวันตกผมบลอนด์ทองยาว ที่ใส่ชุดบาทหลวง ท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ดูสำรวม กล่าวทักทายตอบอย่างสุภาพ " ไม่ทราบว่า ที่นี่คือที่ไหนหรือครับ "

" อ่อ ที่นี่คือร้านอาหารครับ เรามีอาหารทุกอย่าง แค่เลือกจากในเมนูหรือบอกมาว่าอยากได้อาหารแบบไหน ผมก็จะทำให้ครับ " วราตอบ " เลือกที่นั่งได้เลยครับ "

เขายิ้มให้อย่างสุภาพแล้วเดินมาที่โต๊ะตัวหนึ่งและนั่งลง เด็กเสิร์ฟก็เอาน้ำมาให้และถามเขาว่า อยากได้ผ้าเช็ดหน้าอุ่นหรือเย็น

" คิดออกหรือยังครับว่าอยากจะกินอะไร " วราถามขึ้น

" เอ่อ ข้าเป็๲นักบวช ข้าไม่ขออาหารที่มันหรูหรามากมายจนเกินไป ข้าขอเป็๲ซุปร้อน ๆ กับขนมปังไว้คลายความอ่อนล้าจากการสวดภาวนาเมื่อครู่นี้ก็ได้ครับ " นักบวชตอบวรา

เมื่อได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มรับพร้อมกับพยักหน้าให้แล้วเดินเข้าครัวไป

นักบวชมองแก้วใส่น้ำที่ใสน้ำเย็นชื่นใจ พลางนึกว่าเมื่อครู่นี้ เขายังอยู่ในห้องโถงภาวนาที่เขาเข้ามาแต่เช้า โดยไม่ได้แตะอะไรสักนิด ในขณะที่เขากำลังภาวนาอย่างเอาเป็๲เอาตายต่อพระผู้เป็๲เ๽้าที่เขาศรัทธาเกี่ยวกับการจะบรรลุสัจจะธรรมที่แท้จริงอยู่นั้น อยู่ ๆ เขาก็ได้กลิ่นหอมหวลลอยมาแตะจมูกจนเขาต้องลืมตา และได้เห็นกับประตูที่ไม่รู้มาจากไหน เขาคิดว่าน่าจะเป็๲พระประสงค์ของพระผู้เป็๲เ๽้าอย่างแน่แท้ เขาเลยเดินเข้ามา

กลิ่นหอม ๆ จากอาหารที่เตรียมไว้ของร้านนี้ เริ่มเตะจมูกเขาอีกแล้ว

ทางด้านพ่อครัว กำลังผัดเห็ดแชมปิญองกับเนยจืด หอมใหญ่สับ ด้วยไฟกลาง เมื่อสุกก็ตักออกส่วนหนึ่ง แล้วเติมน้ำซุปลงไป ปรุงรส เทวิปครีมลงไปคนให้เข้ากัน แล้วปล่อยไว้จนพอเดือด แล้วเทน้ำแป้งสาลีตามลงไป ใช้ตะกร้อคนตลอดเวลาให้เข้ากัน เมื่อข้นดีแล้ว เขาก็ตักใส่ถ้วยและเอาเห็ดที่ผัดตอนแรก ตักใส่๪้า๲๤๲ โรยหน้าด้วยพาร์สลี่

เขาเอามาเสิร์ฟพร้อมกับตระกร้าขนมปัง ที่มีขนมปังหลากหลายชนิดที่เหมาะกันซุปอยู่

" เชิญเลยครับ ซุปเห็ดร้อน ๆ พร้อมกับขนมปัง เลือกเอาได้นะครับว่าอยากกินแบบไหน " วราพูดจบก็เดินจากไป

นักบวชมองอาหารตรงหน้าที่มันช่างยั่วยวนเสียเหลือเกิน เขาหยิบขนมปังมาชิ้นหนึ่ง เพราะไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหน แล้วจิ้มกับซุปเห็ด แล้วเอาเข้าปาก

!!!!!!

และจากนั้นเขาก็จ้วงจนขนมปังทั้งตะกร้าหมดลงพร้อม ๆ กับซุปเห็ดถ้วยนั้น

" นี่คงเป็๲คำสอนของพระองค์ซินะ " เขาเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหล " ข้าต้องมีแรงเพื่อที่จะได้คิดและค้นหาสัจจะธรรมต่อไป ไม่ใช่ทรมานตนเองโดยการภาวนาโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น ขอบคุณพระองค์ที่ชี้ทางสว่าง "

เขาเช็ดหน้าของตนแล้ววางเหรียญทองบนโต๊ะ " ข้าขอขอบคุณท่านมาก ๆ ครับ " เขาก้มหัวให้วรา " ครั้งหน้าข้าจะมาอีกครับ " พูดจบแล้วเขาก็เดินออกไป ใช้แล้วสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นี้ เขาต้องมาอีกอย่างแน่นอน

" อะไรของเขาวะ " วราเอ่ยขึ้นแบบงง ๆ