ตอนที่ 4
ั้แ่เมื่อวานตอนเย็นคุณแม่วาวาสุดสวยก็มารอรับฟีนิกซ์ที่โรงพยาบาลเพื่อกลับไปค้างที่บ้าน เพราะกลัวว่าลูกชายจะไม่ไปตามนัด
ในระหว่างทางที่กำลังขับรถไปยังร้านอาหารที่คุณแม่ได้นัดกับเพื่อนและลูกชายของเพื่อนเอาไว้ คุณแม่ก็เอาแต่เล่าถึงลูกชายเพื่อนแม่ ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ จนมาถึงร้านอาหาร พอมาถึงพนักงานก็พาไปยังห้องอาหารที่เป็ส่วนตัวสุดๆเพราะคุณแม่ได้จองเอาไว้แล้ว
@ร้านอาหารชื่อดัง
ไม่นานหลังจากที่ฟีนิกซ์กับคุณแม่มาถึง พายุกับแม่ของตนก็มาถึงเช่นกัน พนักงานเดินนำมาที่ห้องอาหาร ฟีนิกซ์เงยหน้ามองั์ตาฉายแววใเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ไม่ควรเจอที่นี่ แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น ั์ตาของฟีนิกซ์ก็กลับมาเป็เรียบเฉยเหมือนเดิม
“เฮ้ย !!!! ไอ้หมอ ?” เมื่อเข้ามาที่ห้องอาหาร พายุร้องลั่นห้องอาหารที่คุณแม่นัดว่าที่คู่หมั้นมาให้ดูตัว เพราะภายในห้องมีแค่พายุ แม่ของพายุ คุณป้าท่าหนึ่งที่น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับแม่ของตน และอีกคนคือคนที่พายุเพิ่งเรียกชื่อออกไป
คุณแม่ของฟีนิกซ์ยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าที่ลูกสะใภ้ใได้น่ารักมาก และไม่ถือสาที่ลูกสะใภ้เรียกลูกชายตนแบบนั้น
“หึ” ฟีนิกซ์หึในลำคอเบาๆแล้วก็นั่งนิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้า
“นั่งก่อนสิจะ ลูกพายุ” คุณแม่ของฟีนิกซ์พูดอย่างยิ้มแย้ม พร้อมขยิบตาให้เพื่อนของตน พายุก็นั่งลงข้างแม่ของตน และฝั่งตรงข้ามก็คือฟีนิกซ์
“พายุ เรียกพี่เค้าดีๆสิลูก !!” คุณแม่พูดดุพายุเล็กน้อย
“ก็ไหนคุณแม่บอกว่ารุ่นเดียวกัน?” พายุถามแม่ของตนด้วยความสงสัย
“ก็ใช่ แต่พี่เค้าแก่กว่าลูก 3 เดือน ใช่ไหมคะ ยัยวา?” คุณแม่ของพายุก็ถามคุณแม่ฟีนิกซ์ทันที
[ พายุได้แต่คิดในใจ แค่ 3 เดือนคือต้องเรียกพี่? วอททท ?? ]
“ใช่คะ ลูกนิกซ์ เกิดก่อนน้องพายุคะ” คุณวาคุณแม่ของฟีนิกซ์พูดขึ้น
“เพราะฉะนั้นลูกต้องเรียกว่าพี่ฟีนิกซ์” คุณแม่ก็หันมาพูดกับพายุ
“อ่า ครับ” พายุได้แต่รับคำแบบเซ็งๆ
“หึหึ” ฟีนิกซ์แสยะยิ้มมุมปากนิดๆ
“เดี๋ยวค่อยคุยกันคะ สั่งอาหารกันก่อน” คุณแม่ของฟีนิกซ์พูดขึ้นในขณะที่พายุกำลังจะถาม เพราะท่านรู้ว่าพายุอยากถามเื่อะไร คงไม่พ้นเื่สำคัญที่กำลังจะคุยกัน
“ดีเลยยัยวา ฉันกำลังหิว โอเค นะคะพายุ เพราะฉะนั้นสั่งอาหารก่อน!!” !!” แม่ของพายุตอบเพื่อนสนิทของตัวเองแล้วหันมาพูดกับพายุ
จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็มารับออร์เดอร์ ไม่นานอาหารก็มาวางเรียงรายอยู่ตรงหน้า ทุกคนก็เริ่มทานอาหารกันจนอิ่มแล้วก็เรียกพนักงานมาเคลียร์โต๊ะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย
“ลูกทั้งคู่รู้จักกันได้ยังไงคะ เจอกันได้ไง แม่ไม่เคยรู้ว่าพายุรู้จักกับฟีนิกซ์?” แม่ของพายุถามฟีนิกซ์และพายุอย่างแปลกใจ
“อ่า พอดีเป็เพื่อนของเพื่อนไอธีร์ครับแม่” ฟีนิกซ์ที่กำลังจะตอบก็ต้องแปลกใจนิดๆเมื่อพายุแย่งเขาตอบอย่างไว สงสัยคุณแม่จะไม่รู้เื่มันเข้าโรงพยาบาลเมื่อ 4 วันก่อน หึ ไอ้เด็กซน
“ใช่ครับ พายุเป็เพื่อนของเพื่อนเควินครับ !!” เมื่อแม่ของพายุถามด้วยสายตาว่าจริงรึป่าว ส่วนพายุก็เอาแต่จ้องตาไม่กระพริบ ถ้าเป็ปลากัดคงท้องไปแล้ว ฟีนิกซ์กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะตอบแม่ของพายุ ส่วนพายุก็ลอบถอนหายใจเบาๆ
“ไอ้หมอ เอ้ย พี่ฟีนิกซ์คือคนที่คุณแม่อยากให้ผมหมั้นและแต่งงานด้วย ผมเข้าใจถูกใช่ไหม?” พายุถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็แบบนั้นแต่ก็ยังถามเพราะอยากจะแน่ใจ
“ใช่คะ ลูกมีปัญหา?” คุณแม่หันมามองหน้าพายุทันทีหลังจากที่ลูกชายตนถามจบ
“ไม่มีครับ” พายุตอบ
“ฟีนิกซ์ละ?” คุณแม่ของฟีนิกซ์ก็หันไปถามลูกชายตัวเองบ้าง
“โอเคครับ” ฟีนิกซ์ก็ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ดูสุภาพไม่น้อย
“งั้นก็ตกลงตามนี้ งานหมั้นของลูกๆจะเกิดขึ้นในอีก 3 สัปดาห์ข้างหน้า ส่วนเื่ต่างๆ คุณแม่จัดการเอง” แม่ของฟีนิกซ์พูดด้วยรอยยิ้มหวาน
“อีก 6 เดือนค่อยจัดงานแต่งตามที่พายุขอเอาไว้ ตามนี้ นะ” แม่ของพายก็พูดเสริมขึ้นมา
“ครับ / ครับ” ทั้งฟีนิกซ์และพายุตอบพร้อมกันเพราะไม่อาจปฏิเสธคุณแม่ทั้งสองได้
“มะรืนนี้ไปลองชุดกันด้วย นะจ๊ะ !!” แม่ของฟีนิกซ์หันมาพูดกับทั้งคู่
“ครับ / ครับ”
“ฟีนิกซ์ไปรับน้องด้วย นะลูก” แม่ของฟีนิกซ์หันมาพูดกับลูกชายของตน
“โอเคครับ !!” ฟีนิกซ์ตอบ
“หลังจากหมั้นพายุต้องย้ายมาอยู่คอนโดฟีนิกซ์ นะลูก จะได้มีเวลาศึกษากันเยอะๆ” แม่ของพายุพูดขึ้น และนั่นสร้างความใให้พายุอย่างมากเพราะเท่าที่พายุรู้มาคือแค่ให้ศึกษาดูใจกันไม่ใช่เหรอ แม่ไม่เคยบอกว่าให้พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนี่ แม่ของพายุนี่ร้ายจริงๆ เพราะทันทีที่ท่านพูดจบท่านก็ยิ้มกริ่มให้ลูกชายของตัวเอง
“อ่าครับ / ครับ” พายุครางรับเสียงเบา ส่วนฟีนิกซ์ก็ตอบรับเสียงเรียบเหมือนเดิมเพราะรู้เื่นี้อยู่ก่อนแล้ว
“งั้นตกลงตามนี้ ป่ะ ยัยน้ำฉันอยากไปช๊อปปิ้ง” แม่ของฟีนิกซ์สรุปจบพร้อมชวนเพื่อนสนิทไปช๊อปปิ้งต่อ
“ฟีนิกซ์ไปส่งน้องด้วย นะลูก” แม่ของพายุพูดอย่างฝากฝัง ลึกๆก็อยากให้ทั้งคู่สนิทกันเร็วๆ แต่จากที่ดูก็น่าจะไปกันได้ด้วยดี [ ถ้าไม่ตีกันตาย พายุคิด]
“เอ่อไม่เป็ไรครับ ผมกลับเองก็ได้ รบกวนเวลางานของไอ้หมอ เอ่อ พี่ฟีนิกซ์เปล่าๆ ผมเกรงใจ” พายุพูดอย่างเลี่ยงๆ ซึ่งแม่ของพายุก็รู้ทันตลอดเลยสะกิดเพื่อนรักทันที
“ไม่ต้องเกรงใจคะ คนกันเองทั้งนั้น ใช่ไหมฟีนิกซ์?” แม่ของฟีนิกซ์พูดขึ้นแล้วถามความคิดเห็นจากลูกชายของตน
“ครับ คุณแม่กับคุณป้าช๊อปปิ้งกันให้สนุกเลยครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งน้องจนถึงบริษัทเลยครับ” ฟีนิกซ์บอกแม่ของตนและคุณแม่ของพายุ พร้อมเดินนำไปยังรถของตัวเองพายุไปที่รถของตัวเอง พายุก็เดินตามหลังไปจนทั้งคู่เดินไปพร้อมกัน
“ดีมากจ๊ะ” แม่ของฟีนิกซ์บอกลูกชายของตนด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม ที่เห็นทั้งคู่เดินไปด้วยกัน มันเป็อะไรที่ดูเข้ากันมาก
ทางด้านของแม่ทั้งสองที่กำลังเมาส์มอยเื่ลูกๆกันในระยะเผาขน ฟีนิกซ์และพายุถึงจะเดินออกห่างมาแล้วแต่ก็ได้ยินทุกคำพูดที่สองแม่พูดกัน
“เธอว่าไหม ลูกเราดูเหมาะสมกันมากเลยเน้อะ?” แม่ของพายุพูดขึ้น [ เหมาะสมกันกับผีสิครับคุณแม่ พายุคิด ]
“เคะเมะ น่าร๊ากกกกกก” แม่ของฟีนิกซ์ตอบอย่างแย้มยิ้ม อารมณ์ดีสุดๆ
“กรี๊ดดดดดด ฉันปลื้มลูกชายเธอมาก หล่อได้พ่อมาเต็มๆ” แม่ของพายุกรี๊ดกร๊าดกันเบาๆเนื่องจากลูกๆยังไม่ขึ้นรถ
“ฉันก็ปลื้มลูกชายเธอไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้” แม่ของฟีนิกซ์บอกพร้อมมองพายุยิ้มๆ
ส่วนทั้งคู่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาให้ก็ความเป็สาววายของคุณแม่ทั้งสอง ซึ่งทั้งพายุและฟีนิกซ์ไม่เคยคิดว่าเพราะความเป็สาววายนี้ วันนึงจะจับคู่ให้กับพวกเขาแบบนี้
“ใครบอกมึงว่ากูจะไปบริษัท?” หลังจากที่ขึ้นรถพายุก็ถามคนที่ทำหน้าที่ขับรถทันที
“ช่วยสุภาพด้วย ไม่อยากพูดกับคนไม่มีการศึกษา” ฟีนิกซ์ปลายตามองคนที่นั่งข้างคนขับเล็กน้อยแล้วพูดด้วยน้ำราบเรียบ
“ไม่พอใจก็จอด เดี๋ยวกลับเอง!!” พายุบอกอย่างเหวี่ยงๆ หมั่นไส้เป็บ้า คนอะไรเงียบเป็ป่าช้า เ็าอย่างกับขั้วโลกเหนือ หน้าตึงเหมือนเพิ่งฉีดโบท็อกซ์มาก็ไม่ปานแค่เห็นก็หงุดหงิดแล้ว คืนแรกที่เจอกันที่โรงพยาบาลเค้ามองยังไงว่ามันน่ารักว่ะ ?!
“เื่มาก” ดูน้ำเสียงมันสิ บ่งบอกว่ารำคาญพายุสุดๆ ซึ่งไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้มาก่อน
“จิ เวรอะไรของกูต้องมาเจอคนอย่างมึงว่ะ?” พายุจิปากอย่างหัวร้อนหนักขึ้นกว่าเดิม กับกวนประสาทแบบเงียบๆนั่น
“หึ !” ฟีนิกซ์ร้องหึในลำคอเบาๆ จะบอกว่ารำคาญก็คงใช่ แต่เวลาพายุหัวร้อนก็ทำให้ฟีนิกซ์รู้สึกสะใจนิดๆ
“ไปส่งกูที่คอนโด” พายุพูดออกมาอย่างสุดทน เพราะบอกให้จอดก็หาว่าเื่มากงั้นก็ให้ไปส่งซะเลย
“พูดดีๆไม่เป็?” ฟีนิกซ์ก็ยังคงใช้น้ำเสียงเรียบเฉย ใบหน้าก็ไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ พร้อมขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร
“เออ ดีได้แค่นี้แหละ !!” พายุกระแทกเสียงตอบ
“หึ นั่นสิ นะ” ฟีนิกซ์พูดอย่างเอือมระอากับความหัวรั้นของพายุ
“เออๆ ไปส่งคอนโด” พายุบอกซ้ำอีกรอบ ถึงจุดหมายที่ตน้าจะไป
“บอกทางด้วย” ฟีนิกซ์บอก
“เออๆ เลี้ยวขวาเลย……..” พายุก็นั่งบอกทางไปจนถึงคอนโดของตัวเอง
หลังจากที่ฟีนิกซ์ส่งพายุถึงคอนโดเรียบร้อยก็ไม่ลืมรายงานคุณแม่สุดสวย จากนั้นก็ขับรถไปยังห้องแลปของตนเพื่อพักผ่อนสมอง เพราะวันนี้รู้สึกไม่ค่อยอยากทำงานสักเท่าไหร่
ส่วนทางด้านพายุพอเข้ามาในห้องนอนก็จัดการถอดเสื้อผ้าออกทุกชิ้นแล้วะโขึ้นเตียงนอนพร้อมเปิดแอร์ฉ่ำๆ พายุเวลานอนไม่ชอบใส่เสื้อผ้า เพราะมันร้อน หลังจากที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงแล้วพายุก็กดโทรศัพท์โทรออกหาธีร์เพื่อนสนิทของตนทันที
ตูดดดดดดด………
………ตูดดดดดดดดดดดดดดดด…พายุรอสายไม่นานปลายสายก็กดรับทันที
“ว่า?” ธีร์ถาม
“มึง รู้จักเพื่อนของเควินป่ะ?” คำถามของพายุทำให้ธีร์แปลกใจเล็กน้อย พายุมั่นใจว่าฟีนิกซ์เป็เพื่อนของเควินแน่นอนเพราะคืนนั้นพายุเห็นพวกมันนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน
“คนที่มึงอ๊วกใส่หรือว่าอีกคน” ธีร์ถามกลับ แต่คราวนี้เป็พายุเองที่แปลกใจ เพราะเวลาเมาพายุไม่เคยอ๊วกใส่ใครเลย นอกจากนั่งกอดโถส้วมและนอนหลับ แต่ถ้าเป็ไอ้เกอร์รายนั้นชอบเปิดปิดสวิตซ์ไฟเล่น ไอ้ดินชอบเต้นกับมั่วเซ็กส์ ไอ้ธีร์ชอบนั่งยิ้มเหมือนคนเมากัญชาแต่จริงๆคือเมาเหล้าครับ ส่วนไอ้ฟาร์พอเมาแล้วมันชอบร้องไห้ ดราม่าชีวิตอย่าหนักทั้งที่ชีวิตมันโคตรเฟอร์เฟค พวกผมนี่เข้ากันดีเน้อะว่าไหม >\\\<
“ห๊ะ ?!! กูอ๊วกใส่ใครว่ะ ?!” พายุถามธีร์ด้วยน้ำเสียงใ
“คืนนั้นไง มึงอ๊วกใส่เพื่อนของเควินอ้ะ มึงจำไม่ได้เลยเหรอว่ะ?” อยากรู้อีกเื่แต่กลับได้รู้อีกเื่แทน ในขณะที่ธีร์กำลังพูด ภาพในหัวก็ค่อยๆกลับมาลางๆ จำได้แค่ว่าไปกับไอ้ดินเท่านั้น อย่างอื่นคือจำไม่ได้
“เห้ย !!! แล้วคนที่กูอ๊วกใส่ชื่อไรว่ะ ?” พายุร้องลั่นก่อนจะถามกลับอย่างลุ้นระทึกได้แต่หวังว่าจะไม่ใช่ ไม่ใช่มัน
“ชื่ออะไร นะ รู้สึกว่าจะชื่อ ฟีนิกซ์ ว่ะ ถ้ากูจำไม่ผิดอะ นะ !!” ธีร์บอก
“เชี้ย !!! กูจำได้แค่ว่าไอ้ดินพากูกลับ !!” พายุได้แต่ลูบหน้าตัวเองให้หายมึนนี่เค้าทำอะไรลงไปว่ะเนี้ย
“เออ มึงอ๊วกรดฟีนิกซ์ทั้งตัวเลย ดีที่กูรู้จักกับเควินไม่งั้นมึงไม่ได้ปากดีอยู่แบบนี้แน่ ตาโคตรดุเลยว่ะ!!” ธีร์พูดพร้อมทำเสียงสยดสยองมาด้วย แค่นึกภาพก็พอจะรู้ว่ามันคงจะโกรธพอสมควรก็อยู่ดีๆมีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาอ๊วกใส่ อ่อ ไอ้บ้าคนนั้นก็ผมเอง -_- ไม่โกรธสิแปลก
“นอกจากอ๊วกกูทำไรอีกป่ะ?” พายุถามอย่างลุ้นๆ หัวใจนี่เค้นรัวไปหมด
“อ๊วกเสร็จมึงก็หลับคาไหล่ไอ้ดินเลย” ดี นะที่ไม่ทำอะไรพิเรนๆมากกว่านี้
“ชิปหาย สัส !!” น่าอายจริงๆ อ๊วกใส่คนอื่นยังพอว่ายังเสือกไปอ๊วกใส่มันอีก พายุเคาะหัวตัวเองเรียกสติเบาๆ ทำเป็จำไม่ได้ละกัน เพราะวันนี้จากที่เจอกันมันก็ไม่ได้พูดถึงเื่คืนนั้นขึ้นมา
“เออว่าแต่มึงถามถึงเพื่อนเควินทำไมว่ะ?” ธีร์ถามอย่างคนตั้งข้อสงสัยเพราะมันดูแปลกจริงๆที่อยู่ๆคนอย่างพายุจะถามถึงใครถ้าไม่ได้มีเื่อะไร
“ก็คนที่แม่กูจับหมั้น” พายุบอกเสียงเครียด
“เชี้ย !!!!!” ทั้งที่พายุยังพูดไม่จบ ธีร์ก็ร้องเชี้ยดังลั่นเข้ามาในโทรศัพท์ เพราะพอจะเดาเหตุการณ์ออกทั้งหมด
“กูว่ามึงน่าจะได้ผัวจริงๆว่ะพายุ” หลังจากที่ธีร์ตั้งสติได้แล้วมันก็พูดอย่างขำๆ
“สัส !!” พายุสบถออกมา
“ฮ่าๆๆๆ” ธีร์ขำหนักมากเมื่อนึกภาพว่าตอนนี้พายุทำหน้ายังไง ตอนแรกก็ว่าจะเปิดกล้องแต่คิดไปคิดมาไม่ดีกว่า แต่พอนึกภาพที่พายุต้องตกเป็เมียก็ขนลุกขนพองทันที รับไม่ได้ว่ะ กล้ามชนกล้ามก็งานนี้แหละ
“พักเื่นี้ก่อน เพื่อนอีกคนของเควินตัวเล็กๆน่ารักๆป่ะ?” พายุถามเพราะอยากรู้ว่าใช่คนที่คลอเคลียไอ้หมอรึเปล่า
“เออใช่ ชื่อวิสกี้” ธีร์บอก
“สัส กูนึกว่าเมียไอ้ฟีนิกซ์” พายุบอกขำๆ
“บ้ามึง จากที่กูรู้มา เควินเป็ลูกพี่ลูกน้องกับฟีนิกซ์และก็เป็เพื่อนสนิทกันอีกด้วย ส่วนวิสกี้ก็เป็เพื่อนสนิทกับทั้งสองคน” ธีร์บอกในสิ่งที่ตัวเองรู้มาจากเควิน เพราะเขาและเควินก็รู้จักกันในระดับหนึ่ง
“เอ้า !!! ใครจะไปรู้ว่ะ เพื่อนกันก็แอบแซ่บกันได้ นะเว้ย !!!” พายุพูดอย่างขำๆ
“ความคิดมึงเนี่ย นะ” ธีร์ว่าเพื่อนอย่างเอือมระอากับความคิดของพายุพรางส่ายหัวไปด้วยเหมือนกับว่าพายุนั่งอยู่ตรงหน้า
“หรือไม่จริงว่ะ? ขนาดพวกเราเองยังชอบไปเซ็กส์หมู่ด้วยกันเลย” พายุถามต่อ
“เออก็จริง แล้วนี่มึงจะเอาไงกับชีวิต” ธีร์ยอมรับอย่างปลงๆแล้วถามพายุอย่างเป็ห่วง
“ก็ไม่ไง ทำตามที่คุณแม่้า แต่น่าจะต้องมีข้อตกลงกับฟีนิกซ์ว่ะ !!” พายุบอกอย่างใช้ความคิด
“กูเข้าใจ ละมึงบอกพวกที่เหลือยัง” ธีร์ถาม
“ยังว่ะ ว่าจะบอกตอนค่ำ นัดกันร้านมึง กูบอกในกลุ่มไลน์แล้ว” พายุพิมเข้าไปในไลน์กลุ่มในขณะที่กำลังคุยกับธีร์อยู่
“เออๆ งั้นเจอกันคืนนี้ละกัน” ธีร์บตอบ
“แต๊งมึง !!” พายุ
พายุได้แต่นอนคิดแบบเซ็งๆ ซวย ซวย และซวยครับ ชีวิตนี้จะมีอะไรที่ซวยไปกว่านี้อีกไหม
คลับของไอ้ธีร์
วันนี้พายุให้เทมส์กับไทม์ตามประกบมาด้วย ลางสังหรณ์ใจบอกว่าจะต้องมีเื่ไม่ดีเกิดขึ้นอีกแน่ เพราะแค่เื่เมื่อเช้าก็ปวดหัวจะแย่
“วันนี้เป็ไง ได้ข่าวไปเจอคู่หมั้นมา?” เกอร์ถาม จะว่าเสือกก็เสือก จะว่าเป็ห่วงก็คงอย่างนั้น
“เออ !!” พายุตอบแบบเซ็งๆ แล้วยกแก้วเหล้าดื่มเอาๆ
“ไม่โอเคเหรอว่ะ?” ฟาร์ถาม เพราะตนสังเกตสีหน้าของพายุที่ดูเครียดกว่าปกติั้แ่ที่เดินเข้ามาในร้านแล้ว
“โคตรไม่โอเคเลยว่ะ” พายุตอบ
“ทำไมว่ะ คู่หมั้นมึงหน้าตาไม่ดี?” ดินถาม พายุก็ส่ายหน้า
“เอ้า แสดงว่าหน้าตาดีแล้วทำไมหน้ามึงเป็งี้ว่ะ?” ฟาร์ถาม
“ฮ่าๆๆๆ งานนี้เพื่อนมึงจะมีผัวจริงๆว่ะ” หลังจากที่กลั้นขำอยู่นานธีร์ก็ระเปิดเสียงหัวเราะออกมา ไอ้บ้านี่นอกจากให้กำลังใจดีแล้วก็ยังกวนประสาทได้ดีเยี่ยมอีกด้วย
“สัสธีร์ !!” พายุด่าดังลั่น ดีที่คืนนี้อยู่ห้อง VVIP ไม่งั้นคนคงหันมามองเต็มแน่
“ไหนเล่ามาดิ?” เกอร์พูด พวกที่เหลือก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเกอร์ จะมีแต่ไอ้ธีร์นี่แหละที่ยังนั่งอมยิ้มอยู่
จากนั้นพายุก็เล่าเื่ราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้พวกเพื่อนๆฟัง แต่ไม่เล่าถึงเื่ที่ตนบังเอิญเจอฟีนิกซ์หลายต่อหลายครั้ง หลังจากที่พายุเล่าจบพวกเพื่อนๆก็ถามรายคน
“สรุปคู่หมั้นมึงคือฟีนิกซ์?” เกอร์
“เพื่อนเควิน คู่แข่งไอ้ธีร์ ??” ฟาร์
“คนที่มึงอ๊วกใส่?” ดิน
“เออ !!” พายุตอบทุกคำถามด้วยคำๆเดียวเป็อันจบ
“ของดี นะนั่น หึหึ ไซส์น่าจะเกินมาตรฐานอยู่ว่ะ” เกอร์ว่าอย่างขำๆ
“เออๆใช่ลูกครึ่งนี่หว่า” ธีร์พูดเสริมคำพูดของเกอร์ พายุก็เอาแต่ดื่มพร้อมฟังพวกเพื่อนๆพล่ามเื่ของตัวเองไปด้วย
“ตูดฉีกแน่มึง !!!” ฟาร์ว่าอย่างขำๆ
“เชี้ยเถอะ” พายุสบถอย่างหงุดหงิด จริงๆเขาไม่ได้หงุดหงิดเพื่อนของตัวเองหรอกแต่ที่หงุดหงิดก็คือความคิดของเขาเอง คิดได้ไงว่ะว่าสักวันต้องรับให้มัน ต้องนอนใต้ร่างมัน ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด คนอย่างเขาต้องรุกเท่านั้น
“ขำๆน่ามึง อย่าคิดมาก” เกอร์พูดปลอบๆ
“กูเล่น?” พายุถามอย่างเหวี่ยงๆ
“เออๆ กูขอโทษ” ฟาร์พูดด้วยสีหน้าสำนึกผิดที่ทำให้เพื่อนของตนเครียดมากกว่าเดิม
“ชั่งมัน” พายุพูดแค่นั้น พวกเพื่อนๆก็รู้ดีว่าพายุไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร
“กูขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะเว้ย !!” ทั้งๆที่รู้ว่าพายุไม่โกรธแต่ก็แอบไม่สบายใจ ฟาร์เลยพูดขอโทษอีกครั้ง
“อืม แต่กูไม่ยอมเป็รับให้มันแน่ กูสิต้องรุกมัน !!” พายุพูดอย่างมั่นใจและหนักแน่น
“ต้องให้ได้อย่างนี้สิว่ะเพื่อน !!!” ดินพูดพร้อมตบไหล่ให้กำลังใจ
“ส่วนสูงไม่สำคัญว่ะ เพราะเวลานอนแม่งตัวเท่ากัน ฮ่าๆๆ” มันก็จริงอย่างที่เกอร์ว่า
“ต้องรุกเท่านั้น !!!” ฟาร์พูดยิ้มๆอย่างให้กำลังใจ
“เออๆ ลองดู แต่ถ้าไม่ไหวก็ยอมๆไป ยังไงก็เสียวเหมือนกัน !!” ธีร์พูดขำๆ ไอ้เชี้ยนี่พูดซะพายุเห็นภาพเลย เวรจริงๆ
“สัส !!!” พายุสบถ พวกเพื่อนก็หัวเราะถูกอกถูกใจ เพราะไม่เคยเห็นพายุเครียดและหัวร้อนง่ายกับเื่ไหนเท่าเื่นี้มาก่อน
“สักครู่กูมีแข่ง ไปป่ะ ?” เกอร์หันมาถามธีร์กับพายุ เพราะฟาร์กับดินเรานัดกันเอาไว้ก่อนแล้ว
“กูไป !” ธีร์บอก
“ไปๆ กูกำลังเซ็ง !!” พายุบอก มือก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไปด้วย
“จะแข่งด้วยไหม?” เกอร์ถามอย่างกวนๆ ทั้งที่รู้ดีว่าตอนนี้พายุไม่สามารถลงแข่งได้ แต่ตนก็อยากให้เพื่อนอารมณ์ดีขึ้น
“ไม่ว่ะ รอบหน้าดีกว่า วันนี้กูไม่พร้อม!!” พายุบอกยิ้มๆ
“เออถึงมึงจะแข่งกูก็ไม่ให้ลง แม่งตาจะปิดละนั่น !!” เกอร์ว่า พายุก็พยักหน้ารับและเข้าใจดีว่าเพื่อนเป็ห่วง
สนามแข่งรถอยู่ห่างจากที่นี่ไม่มากนัก จึงใช้เวลาในการเดินทางไม่นาน สนามแข่งที่พวกเรามาคืนนี้เป็ของรุ่นพี่เพื่อนของเกอร์ ถึงจะเริ่มเมาแต่พายุก็ยังพอมีสติรับรู้ได้ทุกอย่างแค่รู้สึกง่วงเท่านั้น นอกจากความง่วงแล้วความหื่นกามก็ตามมาด้วย พอมาถึงสนามแข่งรถไอ้เกอร์ก็เดินไปลงสนามเพื่อเช็ครถในการใช้แข่งทันที จะมีก็แต่ไอ้ฟาร์กับไอ้ดินที่ลงไปช่วยไอ้เกอร์ดูรถ ส่วนพายุกับธีร์นั่งอยู่โซนวีไอพีเพื่อรอดูการแข่งขันพร้อมดื่มเหล้ากันไปพลาง สาวๆ ก็เดินมาหาเราทั้งคู่ พร้อมคอยดูแลเอาใจใส่อย่างดี
“พายุคะ อย่าจับอย่างนั้นสิ เชอรี่เสียว นะ” เชอรี่ร้องอย่างใเพราะไม่คิดว่าพายุจะใช้นิ้วเรียวแหวกจีสตริงที่เธอสวมมาต่อหน้าเพื่อน
“ชอบใช่ไหมละหืม?” พายุกระซิบเสียงหื่น
“ก็ชอบ แต่อายมากกว่า” เชอรี่ตอบอย่างเคอะเขิน
“งั้นเราไปห้องน้ำกันดีกว่า” พายุกระซิบบอกที่ข้างหูของเชอรี่ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เชอรี่หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
“ธีร์เดี๋ยวกูมา” พายุบอกพร้อมโอบเอวเชอรี่เอาไว้
“ตามสบายครับเพื่อน” ธีร์พูดยิ้มๆ
พายุเดินออกไปแล้ว ธีร์ก็นั่งดื่มกับสาวสวยแค่สองคน ผ่านไปสักพักพายุก็เดินกลับมาพร้อมกับเชอรี่ที่ดูสภาพก็รู้ว่าเพิ่งถูกเอามา พร้อมกับไอ้ดินไอ้ฟาร์ที่เดินขึ้นมาจากด้านล่าง
เกอร์ก็เริ่มแข่งขันพอดี ใน่แรกก็พลัดกันแซง ในขณะเดียวกันที่กำลังดูเกอร์แข่งขันสายตาของพายุก็ดันไปสะดุดตากับใบหน้าใครบางคน ทั้งรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงที่ดูคล้ายกับไอ้หมอสุดๆ พายุก็คิดว่าตัวเองเมาแล้วคงจะตาฝาด เพราะคนอย่างไอ้หมอที่ดูเนี๊ยบและสุภาพแบบนั้นไม่น่าจะมาสถานที่โสมมแบบนี้ พายุก็ละสายตาจากคนๆนั้น หันมาสนใจการแข่งขันต่อก็พบว่าการแข่งขันจบลงแล้วและเกอร์เป็ฝ่ายชนะ
หลังจากที่เกอร์รับเงินพนันเรียบร้อยก็กลับมาหาพวกผมที่อยู่้า พายุที่ยังมองดูการแข่งขันที่ด้านล่างอยู่ ก็เห็นร่างของคู่แข่งเกอร์เมื่อกี้ล้มลง พร้อมกับะุที่เจาะทะลุหน้าผากพอดิบพอดี
“น่าจะมีคนสั่งเก็บว่ะ !!” เกอร์พูดอย่างไม่ทุกร้อนอะไร
“ก็น่าจะอย่างนั้น” พายุพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย เพราะคู่แข่งของไอ้เกอร์คนเมื่อกี้นี้มีปัญหาไปทั่ว ที่สำคัญข่าววงในบอกว่ามันขายความลับให้กับพวกนักการเมืองระดับสูง
“สมควร !!” ดินพูดอย่างถูกใจ
“เฉียบมาก นัดเดียวจอด” ฟาร์เอ่ยพูดเสริมอย่างชอบใจ
“ป่ะ บรรยากาศเริ่มไม่ดีแล้วกลับกันเถอะว่ะ” ธีร์พูดอย่างเซ็งๆ
พวกเราทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับคอนโดใครคอนโดมัน เทมส์กับไทม์ก็ขับรถไปส่งเ้านายตัวเองจนถึงห้อง แล้วทั้งคู่ก็เข้าห้องของตัวเองที่อยู่คอนโดเดียวกันกับเ้านาย
ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้คอนโดนี้เป็เครือของครอบครัวพายุ และที่นี่พายุก็เป็คนออกแบบเองและเขาอยู่ที่ชั้นบนสุด ซึ่งมีแค่ห้องเดียวเท่านั้น ส่วนเทมส์กับไทม์ก็อยู่ชั้นล่างจากพายุแค่ชั้นเดียวและชั้นนั้นมีแค่สองห้อง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้