"ดี นับว่าเ้ายังพอมีความกล้าอยู่บ้าง!"
เมื่อหลี่หวู่หลิงได้ยินว่าเจียงเฉินตกลงรับคำท้าง่ายๆ เขารู้สึกประหลาดใจ เขามาที่นี่โดยไม่สนใจชีวิตของตน นอกจากนั้น นี่คือฐานที่มั่นของนิกายเซวียนอี้ เจียงเฉินสามารถที่จะไม่สนใจเขาก็ได้
สายตาของเจียงเฉินตกไปยังร่างของหลี่หวู่หลิง หลังจากที่ได้ััถึงความผันผวนของพลังปราณของเขา อดไม่ได้ที่เขาจะส่ายหัวและขำออกมา
"เ้าจะหัวเราะหาบิดาเ้ารึ?"
ม่านตาดำของหลี่หวู่หลิงหดตัวลง
"ข้าหัวเราะเพราะว่าเ้ามันโง่เง่าน่ะสิ"
ใบหน้าของเจียงเฉินแสดงความดูถูกออกมา
" เ้าว่าเช่นไรนะ? "
หลี่หวู่หลิงกราดเกรี้ยวในทันที
"ข้าก็เข้าใจการตัดสินใจที่จะมาแก้แค้นให้พี่ชายของเ้า แต่เ้าไม่ควรที่จะเลือกหนทางที่มันเสี่ยงจนเกินไป ความผันผวนพลังปราณของเ้ายังไม่เสถียร แต่ข้าขอคาดเดาว่าเ้าเพิ่งทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ ดังนั้นมีปราณมารมาจากตัวเ้า ข้าคิดว่าเ้าทำการบ่มเพาะด้วยวิชามารนอกรีต! ด้วยพร์อยู่ระดับกลางๆ เ้าช่างแตกต่างจากพี่ชายของเ้าโดยสิ้นเชิง การบ่มเพาะด้วยทักษะบ่มเพาะมารนอกรีตจะช่วยให้ระดับการบ่มเพาะเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วก็จริงอยู่ ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยที่เ้าได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ได้อย่างรวดเร็วในระยะเวลาสั้นๆได้ อย่างไรก็ตามมันเลวร้ายมาก เ้าไม่รู้ถึงวิถีทางบ่มเพาะทักษะมารนอกรีตได้อย่างถูกต้องและเ้าได้ฝืนตัวเองทำการบ่มเพาะ ตอนนี้เ้าได้ทำลายอนาคตของตัวเองไปแล้ว แต่แน่นอนว่า ั้แ่ที่เ้าได้ตัดสินใจมาท้าข้า อนาคตของเ้าก็จบสิ้นแล้วเช่นกัน"
ทุกคำพูดของเจียงเฉินเป็ดั่งหนามทิ่มแทงใจหลี่หวู่หลิง ดวงตาของหลี่หวู่หลิงเบิกกว้าง บนใบหน้าเผยสีหน้าไม่อยากเชื่อออกมา
ชายหนุ่มตรงหน้ามันรู้ว่าตัวมันใช้ทักษะบ่มเพาะมารนอกรีตเพื่อทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้์ได้อย่างไร?อยู่ต่อหน้าเขารู้สึกเหมือนว่าเขากำลังเปลือยเปล่า ราวกับว่าไม่มีความลับใดสามารถที่จะซ่อนจากสายตาเขาได้ นี่มันคาดไม่ถึงนัก!
นอกจากนี้สิ่งที่เจียงเฉินพูดนั้นถูกต้องที่สุด หลี่หวู่หลิงได้รับทักษะมารนอกรีตก่อนหน้านี้ไม่นาน และมันได้ทำสมาธิในที่เงียบสงบเพื่อที่จะศึกษาทักษะ นี่เป็เหตุที่ว่าทำไมเขาถึงไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันประจำแคว้นฉี เมื่อเขาได้ยินว่าพี่ชายของมันถูกสังหาร ตัวมันนั้นกราดเกรี้ยวอย่างมากและฝืนทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้์ด้วยทักษะบ่มเพาะนอกรีตและเม็ดยาบางอย่าง จากนั้นเขารีบมายังนิกายเซวียนอี้เพื่อมาหาเจียงเฉิน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดไว้ว่าเจียงเฉินจะสามารถมองได้ทะลุปรุโปร่งเช่นนี้
"แล้วอย่างไรล่ะ?สังหารเ้าได้ก็เกินพอ!"
จิตสังหารที่เขาปล่อยใส่เจียงเฉินนั้นมีความรุนแรงมากขึ้น หลี่หวู่หลิงรู้สึกได้ว่าเจียงเฉินเป็คนที่น่ากลัว เขาเป็เพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์วัยสิบห้าถึงสิบหกปี แต่เขาไม่แม้แต่จะเป็กังวลเมื่อเผชิญซึ่งๆหน้ากับมัน ใบหน้าของเขามีเพียงความสงบและเปี่ยมด้วยมั่นใจเพียงเท่านั้น
"อย่างนั้นรึ? บางทีเ้าอาจจะไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ของตัวเองในตอนนี้?ดี... ข้าจะอธิบายให้เ้าฟัง ดูผิวเผินแล้วเ้าอาจดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ เ้าสามารถที่จะควบคุมพลังหยวนฟ้าดินและบินบนอากาศได้ อย่างไรก็ตาม เ้าไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ว่า การบ่มเพาะของเ้ายังไม่เสถียร การบ่มเพาะของเ้านั้นบุ่มบ่ามเกินไป และเ้ายังไม่แตกฉากในทักษะมาร ด้วยสภาพในตอนนี้ของเ้า หากไปสู้กับผู้ที่อยู่ในระดับเดียวกับเ้า เขาก็จะสามารถที่จะเอาชนะเ้าได้อย่างง่ายได้ หากถ้าจะให้พูดชัดเจนกว่านี้ เ้าอาจจะแข็งแกร่งกว่าพี่ชายเ้าที่ตายไปแล้วเพียงเล็กน้อย หากว่าเ้า้าที่จะแก้แค้นให้พี่ชายเ้าจริง ข้าแนะนำเ้าให้ใช้เวลาไม่กี่ปีในการเก็บตัวบ่มเพาะเสีย"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส ด้วยประสบการณ์ของเขาและการตัดสิน เขาสามารถที่จะรู้ตื้นลึกหนาบางของหลี่หวู่หลิงได้อย่างง่ายดาย ด้วยสภาพของหลี่หวู่หลิงในตอนนี้ เขาไม่สามารถที่จะเทียบกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์อย่างหยินจงเฉิงได้ ไม่จำเป็ต้องเอ่ยถึงเหล่าศิษย์ในของนิกายใหญ่ทั้งสี่
ด้วยความแข็งแกร่งและระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินในตอนนี้ หลี่หวู่หลิงไม่มีโอกาสที่จะได้รับชัยแม้แต่น้อย
"เก็บลมหายใจของเ้า และพูดด้วยการต่อสู้เสีย!แสดงให้ข้าได้เห็นว่าพลังระดับแก่นแท้มนุษย์ที่สามารถสังหารน้องชายข้าเป็อย่างไร!"
จิตสังหารของหลี่หวู่หลิงพุ่งทะยานสู่์ แต่เพราะคำพูดของเจียงเฉินทำให้ใจเขาฟุ้งซ่าน ทำให้พลังปราณของเขาไม่เสถียร
ครืน....ครืน.....
สายลมได้แผ่ออกมาจากร่างของหลี่หวู่หลิง เขาได้โคจรทักษะมารและดวงตาเขาได้กลายเป็สีแดง ริมฝีปากของเขากลายเป็สีดำเนื่องจากไอมาร เขาปล่อยหมัดไปยังเจียงเฉิน
การโจมตีนี้มีพลังมารอัดแน่นอย่างรุนแรง พลังงานนี้ได้กลายเป็ัอสูรดั่งคลื่นั์พุ่งมายังเจียงเฉิน
เห็นเช่นนี้แล้วบรรดาศิษย์นิกายเซวียนอี้ต่างตึงเครียด พวกเขาไม่ได้มีประสบการณ์และการตัดสินใจแบบเจียงเฉินมี แม้แต่ต้วนหลี่ยังไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าสภาพของหลี่หวู่หลิงในตอนนี้เป็เช่นไร เขาสามารถที่จะบอกได้เพียงหลี่หวู่หลิงได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์และฐานรากของเขายังไม่เสถียรเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ในความคิดของพวกเขานั้น ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ไม่มีทางที่จะพ่ายแพ้แก่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ แม้ว่าเจียงเฉินจะเป็สุดยอดฝีมือ มันยากที่จะบอกได้ว่าหากเขาสามารถทนต่อการโจมตีของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์แท้จริง
"ฮึ่ม!ข้าไม่มีอารมณ์ที่จะมาเล่นกับเ้า เมื่อเ้าคิดถึงพี่ชายเ้ามากนัก ข้าจะส่งเ้าไปพบกับเขา!"
แววตาของเจียงเฉินเผยประกายเย็นเยียบ ในความคิดเขานั้น หลี่หวู่หลิงมาที่นี่และได้ท้าเขาสู้ที่หน้าทางเข้านิกายเซวียนอี้ หลี่หวู่หลิงได้ตายไปแล้ว
เจียงเฉินจะไม่ปล่อยให้ผู้ที่้าที่จะสังหารเขามีชีวิตอยู่ต่อ นอกจากนี้สถานที่แห่งนี้เป็อาณาเขตของนิกายเซวียนอี้ และผลสรุปของการต่อสู้นั้นส่งผลกระทบต่อเกียรติยศของนิกายเซวียนอี้ เขาจะต้องรักษาเกียรติยศของนิกายเซวียนอี้เอาไว้
"หกดัชนีสุริยัน!!"
เจียงเฉินะโออกมาด้วยเสียงที่่ทุ้มต่ำ และได้ปลดปล่อยหกดัชนีสุริยัน และปลายนิ้วของเขาได้เปล่งแสง เขาได้ชี้ไปยังหลี่หวู่หลิง
เปรี้ยง!
เสียงดังสนั่นดั่งสายฟ้าฟาด ทำให้ฟ้าดินะเื ตอนนั้นทุกๆคนได้เห็นถึงทันใดนั้นดัชนีทองคำขนาดั์ได้ปรากฏขึ้นมา เข้าปะทะกับัอสูรของหลี่หวู่หลิง
ตูม!
การโจมตีของทั้งคู่ได้ปะทะกันทำให้เกิดเสียงดังดุจสายฟ้าฟาดอีกครา ด้วยพลังอันทรงพลังของหกดัชนีสุริยันทำให้ัอสูรของหลี่หวู่หลิงแหลกสลายในทันที ไม่อาจต้านได้แม้เสี้ยววินาที
พลังของหกดัชนีสุริยันไม่ได้ตกแม้แต่น้อย ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อและหางสีทองด้านหลังมันที่มีพลังทำลายล้างมหาศาลได้บินต่อไปยังหลี่หวู่หลิง
"อะไรกัน!"
หลี่หวู่หลิงตกตะลึงอย่างหนั มันไม่คาดคิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ทักษะมารของเขาที่ได้ทำการบ่มเพาะมาไม่สามารถจะต้านการโจมตีของเจียงเฉินได้แม้แต่ครั้งเดียว นี่มันไม่น่าเชื่อ!
ย้าก!
หลี่หวู่หลิงเงยหัวขึ้นและกู่ร้อง มันรวบรวมพลังทั้งหมดในร่างของเขาและรวบรวมเป็โล่อสูรสีดำเพื่อป้องกันตัวมันจากหกดัชนีสุริยันของเจียงเฉิน
ปัง!
เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง ควันสีดำออกมาจากศูนย์กลางของการปะทะ
ตึก ตึก ตึก.....
หลี่หวู่หลิงได้ถอยหลังกลางอากาศ จากนั้นพยุงร่างขึ้นหลังจากที่ลอยถอยไปไกลกว่าร้อยจ้าง มันหายใจหอบและได้กระอักเืออกมา ใบหน้าของมันซีดขาว
ท่าทางที่หลี่หวู่หลิงได้แสดงออกมามีเพียงอย่างเดียวคือตกตะลึง มันไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์เช่นนี้มาก่อน มันไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้ได้
"์!นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของศิษย์พี่เจียงงั้นหรือ?แข็งแกร่งเกินไปแล้ว ผิดปกติสุดๆ นี่เขาเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์จริงๆหรือ?"
"ศิษย์พี่เจียงตอนนี้ได้แข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนที่แข่งขันประจำปีแคว้นฉีเสียอีก ตอนนี้เขาอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง!ไม่แปลกใจที่เขาสามารถเอาชนะหลี่หวู่หลิงได้!"
"แม้ว่าเขาจะได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง การที่สามารถที่จะเอาชนะผู้ที่อยู่ระดับแก่นแท้์ได้นั้นก็น่าตกตะลึงมาก ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าในโลกนี้มีสัตว์ประหลาดที่ผิดปกติอย่างศิษย์พี่เจียงเฉินอยู่ด้วย!ด้วยระดับการบ่มเพาะเพียงแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางเขาสามารถเอาชนะผู้ที่อยู่ขอบเขตแก่นแท้์อย่างหลี่หวู่หลิงได้ในกระบวนท่าเดียว!หากข้าไม่ได้เห็นด้วยตัวเองข้าคงไม่เชื่อแม้ว่าเ้าจะสังหารข้าก็ตามที!"
"พวกเ้าได้เห็นทักษะยุทธดัชนีของศิษย์พี่เจียงเฉินเมื่อครู่ไหม?มันเป็ทักษะยุทธระดับปฐีอย่างแน่นอน!มันช่างทรงพลังเหลือเกิน!"
"ในที่สุดข้าก็เข้าใจว่าเหตุใดศิษย์พี่เจียงเฉินสามารถที่จะสังหารหลี่หวู่ซวงและหลิงอ้าวได้!หลี่หวู่หลิงมาที่นี่และท้าศิษย์พี่เจียงเฉิน เขาได้หาเื่ตายโดยแท้และตบหน้าตัวเองชัดๆ!"
.....................................................................
ศิษย์ทั้งหลายของนิกายเซวียนอี้ต่างตื่นเต้นอย่างมาก โดยเฉพาะหวังหยุนและหวงเจิ้ง ความกังวลในใจเขาได้หายไปหมดแล้ว และแทนที่ด้วยความตื่นเต้น พวกเขาตื่นเต้นมันรู้สึกเหมือนได้รับการกระตุ้นบางอย่าง พวกเขากำลังะโเชียร์ราวกับว่าพวกเขาเป็ผู้เอาชนะหลี่หวู่หลิงได้มิใช่เจียงเฉิน
"ยอดเยี่ยมมาก เจียงเฉิน!ในตอนพวกข้าระดับการบ่มเพาะอยู่ในระดับเดียวกับเขา มันไม่มีทางที่พวกข้าจะสามารถไปเทียบกับเขาได้! ไม่แปลกใจเลยว่าเขาได้กล้าท้าประลองกับหนานเป่ยเฉาในอีกหนึ่งปีนับจากนี้!"
ต้วนหลี่ตกตะลึงเช่นกัน เขาเตรียมตัวที่จะลงมือทันทีในตอนที่หลี่หวู่หลิงเกือบที่จะเอาชนะเจียงเฉินได้ นอกจากนั้นหากว่าเขาปล่อยให้ศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยนได้มาสังหารอัจฉริยะอันดับหนึ่งจากการแข่งขันประจำแคว้นฉีในอาณาเขตของนิกายเซวียนอี้ล่ะก็ นั่นเท่ากับเป็การตบหน้านิกายเซวียนอี้ฉาดใหญ่
เขาไม่ได้คาดว่าเจียงเฉินแข็งแกร่งเพียงนี้ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทำให้หลี่หวู่หลิงาเ็สาหัสได้แล้ว
"ข้าไม่เชื่อ!ข้าไม่เชื่อ!เหตุใดผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ถึงแกร่งเช่นนี้?!ข้าจะต้องสังหารเ้าให้ได้!เจียงเฉิน ข้าจะสังหารเ้าแก้แค้นให้พี่ชายข้า!"
ดวงตาทั้งสองข้างของหลี่หวู่หลิงกลายเป็สีแดงก่ำ หลี่หวู่หลิงคำรามออกมาและเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง ในมือของเขายุทธภัณฑ์ที่เคลือบด้วยปราณมารได้ปรากฎขึ้น
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจียงเฉินส่ายหัว ความคิดของหลี่หวู่หลิงเต็มไปด้วยความกราดเกรี้ยว เขาตอนนี้ใกล้เป็คนจิตวิปลาสแล้ว
"เ้าไม่มีโอกาสอีกแล้วล่ะ"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส ปีกโลหิตของเขาได้กระพือและดูเหมือนเหยี่ยวปีกโลหิต เขาบินตรงไปด้วยความเร็วดุจฟ้าผ่า และปรากฏตัวเหนือหัวของหลี่หวู่หลิง
เจียงเฉินได้ใช้คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ใส่หลี่หวู่หลิง
คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ มันเป็ความสามารถดั้งเดิมของเหยี่ยวปีกโลหิต หลังจากที่เจียงเฉินได้ทะลวงขั้นถัดไป พลังของทักษะดั้งเดิมก็เพิ่มขึ้นมาก
เพียงพริบตา ระลอกคลื่นเสียงได้กลายเป็รูปใยแมงมุมขนาดั์คลุมหลี่หวู่หลิงในทันที
คลื่นเสียงเป็ดั่งอสรพิษ มันได้เจาะเข้าไปยังสมองของหลี่หวู่หลิง
พรวด!
หลี่หวู่หลิงกระอักเือย่างบ้าคลั่ง และมันกรีดร้องออกมาด้วยความเ็ป คลื่นเสียงของเจียงเฉินได้ทำลายััเทวะของมัน
"ตาย!"
ปีกโลหิตของเจียงเฉินได้กลายเป็เคียวอันแหลมคมตัดผ่านไปยังหลี่หวู่หลิงดั่งฟ้าผ่า หัวของหลี่หวู่หลิงได้ถูกปีกโลหิตตัดขาดในทันทีและลอยไปไกล ตามด้วยเสาโลหิตที่พุ่งออกมา และเสียงกรีดร้องของหลี่หวู่หลิงเงียบในทันใด
การเคลื่อนไหวของเจียงเฉินรวดเร็วอย่างมาก แม้ว่าหลี่หวู่หลิงจะนำยุทธภัณฑ์ออกมา แต่มันไม่มีโอกาสที่จะได้ใช้ มันได้าเ็นักจากคลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ จากนั้นตกตายในพริบตา
ใน่เวลานั้น ทั่วทั้งบริเวณเขตนอกต่างเงียบกริบ ทุกคนแหงนหน้ามองชายหนุ่มชุดสีขาวมีปีกโลหิตอยู่บนหลัง ดวงตาของพวกเขาเผยถึงความตกตะลึงไม่มีอย่างอื่น
นี่มันช่างน่ากลัวยิ่งนัก เขายังถือว่าเป็มนุษย์อยู่อีกหรือ?
ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าหลี่หวู่หลิงจะตกตายรวดเร็วเช่นนี้ ชายคนนี้มาล้างแค้นให้แก่พี่ชายั้แ่รุ่งเช้า และในเวลาเพียงไม่กี่นาที เขาได้ถูกเจียงเฉินสังหาร
ไม่มีใครไม่ตกตะลึง เหล่าศิษย์นอกที่ได้เห็นเจียงเฉินสังหารหลิงอ้าวและหลี่หวู่ซวงสามารถรับในสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่เหล่าศิษย์ที่ได้เห็นการต่อสู้ของเจียงเฉินครั้งแรกต่างตื่นตระหนก ไม่เพียงแค่เจียงเฉินมีความสามารถที่ทรงพลังแล้ว เขายังลงมืออย่างเหี้ยมโหด และเขาสังหารโดยไม่กระพริบตา ทำให้ผู้คนเหล่านี้ไม่กล้าสบตาเขาโดยตรง
**************************
จบแล้วจ้า
ติดตามชมตอนต่อไป
