ตอนแรกหลงเหยียนคิดว่าตนมีพลังหนุนมากมาย กายธาตุพลังทำให้พลังปราณเพิ่มขึ้นสิบเท่า สะท้านปฐี ทั้งยังมีกระบี่สังหารั เขาต้องเอาชนะนายน้อยลั่วเฉิงได้แน่ กลับนึกไม่ถึงว่าเ้าหมอนี่สามารถปล่อยพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เขานึกไม่ถึงจริงๆ
อย่างไรก็ตาม หลงเหยียนไม่ใช่คนที่ยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆ พละกำลังระดับชีพัขั้นที่แปดเอาชนะพลังชีพัขั้นที่เก้าสูงสุด แม้เมื่อก่อนหลงเหยียนเคยล้มเซียวหยุนเหว่ย ทว่าลั่วเฉิงให้ความรู้สึกเหมือนแกร่งยิ่งกว่าเซียวหยุนเหว่ย ดูเหมือนความเข้าใจต่อระดับพลังของหลงเหยียนก่อนหน้านี้เกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์นี้อีกครั้ง
ลั่วเฉิงมองความเย็นเยือกในแววตาหลงเหยียน จากนั้นร่างเขาก็หายไปต่อหน้าต่อตา ทันใดนั้นก็กะพริบร่างมาปรากฏตรงหน้าหลงเหยียน
เขารวบรวมพลังปราณไว้ในฝ่ามือคล้ายหมัดที่ชกออกมาธรรมดาเท่านั้น ทว่ากลับหลอมไปด้วยพลังที่มหาศาล หลงเหยียนร่างกะพริบวาบทันที อีกนิดเขาก็ถูกชกเข้ากลางหน้าแล้ว ถึงอย่างไร หลงเหยียนก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ใช้กายธาตุพลัง พลังปราณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
กายธาตุพลังของเขาทำให้หลงเหยียนปรากฏกายเป็หมีทะลวง รูปลักษณ์หลงเหยียนในตอนนี้ดูสมบูรณ์แบบนัก ร่างกายภายนอกที่เป็หมีร่างใหญ่ ทำให้การป้องกันเพิ่มขึ้นมาก มองการเปลี่ยนแปลงของหลงเหยียน คนรอบข้างต่างก็ชะงักไปตามๆ กัน ทว่าคนที่ใยิ่งกว่าคือสี่พี่น้องหนานกง ถึงกระนั้น ทุกคนก็ถอนหายใจ
“เฮ้อ! ข้าก็นึกว่าเ้าหมอนั่นจะมีไม้เด็ดอะไรเสียอีก ที่แท้ก็แค่ใช้ิญญาอสูรแปลงกาย เขานึกว่านี่คือไม้เด็ดสำหรับสถานที่เล็กๆ แต่ที่แห่งนี้กลับธรรมดาจนไม่จำเป็ต้องพูดถึง”
“นั่นสิ เมื่อก่อนนายน้อยลั่วเฉิงล้มผู้ฝึกยุทธ์อสูรระดับชีพัขั้นที่เก้ามาแล้ว ฉะนั้นคงไม่ต้องพูดถึงชีพัขั้นที่แปด”
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าพลังระดับชีพัขั้นที่แปดสามารถแปลงกายได้เหมือนกัน ดูเหมือนไอ้หนุ่มนั่นยังพอมีความสามารถอยู่บ้าง
ไม่มีใครนึกถึง โดยปกติแล้ว คนที่ใช้ิญญาอสูรแปลงกาย พลังปราณจะเพิ่มขึ้นหนึ่งหรือสองเท่าเท่านั้น ทว่ากายธาตุพลังของหลงเหยียนแตกต่างจากการแปลงกายของคนทั่วไป เพราะเมื่อหลงเหยียนใช้กายธาตุพลังแล้ว พลังปราณของเขาเพิ่มขึ้นเป็สิบเท่า
“ไม่เลวเลย ไม่แปลกใจที่เ้ากล้าจองหองกับข้า ข้าก็นึกว่าจะกำจัดเ้าได้ง่ายๆ ดูแล้วตอนนี้เ้าก็มีกำลังเหมือนกันนี่ ก็ดี ข้าคงต้องใช้พลังการโจมตีชั้นสูง ทำให้เ้าได้ลิ้มรสวิชาระดับมายาเสียแล้ว”
หลงเหยียนใจกระตุกวูบ ‘วิชาระดับมายางั้นหรือ? เ้ามีพลังระดับชีพัขั้นที่เก้าเท่านั้น ทว่ากลับฝึกวิชาการต่อสู้ระดับมายาแล้วหรือ?’ เขาเคยได้ยินท่านปู่เล่าให้ฟัง หากมีพลังขั้นที่เก้าแล้วฝึกวิชาระดับมายา อาจทำให้พลังต่อต้านและสะท้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง ไม่อยากคิดเลยว่าลั่วเฉิงคนนี้มีพร์สูงเพียงใด
อย่างไรก็หนีไม่พ้นการได้รับทรัพยากรจากตระกูล!
ผู้ดูแลและพวกที่อยู่ด้านหลังต่างรู้ดี วิชาการต่อสู้ระดับมายานั้น เมื่อก่อนพวกเขาเคยเห็นนายน้อยใช้มาก่อนครั้งหนึ่ง เพียงกระบวนท่าเดียวก็ล้มชีพัขั้นที่เก้าได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลงเหยียน เวลานี้ทุกคนเบิกตากว้าง
ต่อให้เป็วิชามายาระดับล่าง ก็สามารถสังหารหลงเหยียนได้ในเสี้ยววินาที ใช้หลงเหยียนเป็หนูทดลอง ถือเป็การช่วยเหลือตัวเองหลังจากเข้าตระกูลอู่ตี้ จนถึงตอนนี้ พี่ชายลั่วซางของเขาต้องประหลาดใจแน่
เมื่อก่อนหลงเหยียนต่อสู้กับพยัคฆ์ร้ายจูเก๋อ นั่นเป็ถึงยอดฝีมือระดับชีพเทพ มีทักษะการต่อสู้มากมาย แข็งแกร่งยิ่งกว่า ครั้งก่อนเขาใช้ท่าไม้ตาย อย่างน้อยก็เป็วิชาระดับมายา ครั้งนี้หลงเหยียนเตรียมใช้วิชาหมัดมายาแปดทิศมารับมือ หากอัดเขาจนใกล้ตาย เขาก็ไปตระกูลอู่ตี้ไม่ได้ เช่นนั้นคงมีเื่สนุกๆ ให้ดูต่อแน่ แบบนั้นเขาต้องเกลียดและแค้นหลงเหยียนมากกระมัง
“ฮึ คนที่มาจากที่เล็กๆ มีหรือจะััถึงวิชาระดับมายา ก็ดี วันนี้ข้าจะให้เ้าได้ลิ้มรสเสียหน่อย” ลั่วเฉิงมีวิชาระดับมายาที่แข็งแกร่ง บวกกับวิชาการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว เพียงสองวิชานี้ก็สามารถคร่าชีวิตหลงเหยียนได้ง่ายๆ แล้ว
“วิชาระดับมายา!” หลงเหยียนรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย หากตนมีวิชาระดับมายา เช่นนั้นก็คงดี
จากนั้นลั่วเฉิงก็รวมพลังปราณไว้ที่ฝ่ามือ ก่อตัวกลายเป็สายลมที่แรงอย่างหาใดเปรียบ ลมหมุนอย่างรุนแรง ท่ามกลางพายุหมุนราวกับซ่อนวิชาการโจมตีบางอย่าง
“นี่น่ะหรือวิชาการต่อสู้ระดับมายา?”
ทันใดนั้น ลมที่มาพร้อมพลังมหาศาลก็แยกออก ก่อตัวกลายเป็สายลมเก้าระลอก ในนั้นหลอมไปด้วยพลังการโจมตี จากนั้นลั่วเฉิงก็คำรามเสียงดัง
“ไปตายเสียเถอะไอ้บัดซบ” การโจมตีที่น่ากลัวพุ่งเข้าไปหาหลงเหยียน
เสื้อผ้าหลงเหยียนถูกพลังที่น่ากลัวบาดเป็รอยกว่าสิบรอย จะยืนยังยืนไม่นิ่ง สิ่งที่ทำให้หนานกงฉู่และพี่น้องนึกไม่ถึงก็คือ ต่อให้ตอนนี้พวกเขาอยากเข้าไปช่วยก็คงรับมือพลังการโจมตีที่น่ากลัวนั่นไม่ได้
ั์ตาหลงเหยียนเปล่งลำแสงสีทองหนึ่งระลอก ต่อหน้าพลังที่น่ากลัว เขาไม่กล้าถอย ทำได้เพียงเดินหน้าเท่านั้น ขณะเดียวกัน หลงเหยียนก็รวบรวมพลังหมัดมายาแปดทิศ พลังสายฟ้าแปดทิศที่แข็งแกร่งหลอมไปด้วยพลังมายาที่นับไม่ถ้วน วิชาการต่อสู้ระดับทองคำปะทะวิชาระดับมายา ทำให้คนรอบข้างรู้สึกตกตะลึงมากยิ่งกว่าเดิม
“เ้าหมอนี่บ้าไปแล้วหรือเปล่า ไม่หลบไม่หนี ทั้งยังพุ่งเข้าหาอีก?”
พลังปราณที่มหาศาลทำให้หลงเหยียนะเิความแข็งแกร่งออกมาทั้งหมด ถึงกระนั้น เวลานี้หนานกงฉู่และพี่น้องหน้าถอดสี เพราะพวกเขารู้ดีว่าพลังปราณและความเร็วที่หลงเหยียนะเิออกมานั้นไม่ได้ด้อยไปด้วยลั่วเฉิงเลย อีกทั้งวิชาการต่อสู้ระดับทองคำของหลงเหยียนยังมีทีท่าว่าจะไม่พ่ายแพ้ให้กับการโจมตีของลั่วเฉิงเลย
“ล้อกันเล่นหรือ? การโจมตีที่แข็งแกร่งเพียงนั้น… การโจมตีของนายน้อยลั่วเฉิงต้องพังร้านอาหารแห่งนี้แน่ ถึงตอนนั้น เ้าหมอนี่คงไม่เหลือแม้แต่ซากศพ” ทุกคนนึกถึงภาพเศษเนื้อของหลงเหยียนกระจุยกระจายไปทั่ว พวกเขาเริ่มถอยหลัง กลัวเืจะเปื้อนตัวเอง!
ลั่วเฉิงมองหลงเหยียนด้วยสายตาเหยียดหยาม
“วิชาเก้าิญญา!” พายุเก้าระลอกมาพร้อมพลังหยินที่มหาศาล
หลงเหยียนยกมุมปากขึ้น “หากตีเ้าตาย คงทำให้ข้าเดือดร้อนไม่น้อย เช่นนั้นย่อมได้ ข้าจะทำให้เ้าตกตะลึงก่อน” ชั่วพริบตา หลงเหยียนส่งพลังปราณทั้งหมดไว้ในหมัดมายาแปดทิศแล้วชกออกไปอย่างแรง
“สายฟ้าพิโรธ!” ัสายฟ้าขนาดใหญ่นับหมื่นตัวแปลงกายเป็พลังการโจมตีที่ร้ายกาจบนท้องฟ้า
“โครม!” พลังที่น่ากลัวสองระลอกปะทะกันกลายเป็ลำแสงที่ร้อนแรง จากนั้นลำแสงที่ร้อนแรงเ่าั้ก็ม้วนออกไปรอบๆ ทำให้บนตัวของคนที่มุงดูใกล้ๆ เกิดรอยแผลจำนวนมาก ผู้ฝึกยุทธ์ที่นั่งอยู่บนหลังสัตว์อสูรต่างตกตะลึง สัตว์อสูรส่งเสียงคำราม ผู้จัดการร้านและคนงานในร้านขาอ่อนแรงล้มลงทันที
สี่พี่น้องหนานกงขับเคลื่อนพลังปราณทำให้ร่างกายไม่สะทกสะท้าน คนที่ใยิ่งกว่าคือผู้ดูแลตระกูลลั่วและยอดฝีมือสิบกว่าคนด้านหลังแล้ว
ส่วนฉินเซียนที่อยู่ด้านหลังหลงเหยียนเหงื่อไหลท่วมตัว อีกทั้งร่างของเขายิ่งสั่นเทาด้วยความกลัว ไม่อยากเชื่อว่าหลงเหยียนสามารถปล่อยพลังการโจมตีที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ มองภาพที่เกิดขึ้นด้วยความใ
“ไม่น่าเชื่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ นั่นคือพลังการโจมตีของเ้าหมอนั่นจริงหรือ? มีพลังขั้นที่แปดเท่านั้น อีกทั้งยังใช้แค่วิชาต่อสู้ระดับทองคำ”
ผู้ฝึกยุทธ์ที่มีระดับพลังต่ำถูกพลังที่แข็งแกร่งกระแทกแรง ‘อึก’ เสียงดังมาจากลำคอ จากนั้นก็กระอักโลหิตออกมา เมื่อครู่พวกเขาอยากเบิกตาโตรอดูคนน่าขันอย่างหลงเหยียน
--------------------