โจวเฉิงไม่จำเป็๲ต้องจัดการกับบ้านเหลียง เพราะถึงอย่างไรบ้านเหลียงก็ไม่สมดังใจปรารถนาอยู่ดี

        อย่างไรเสียเหลียงปิ่งอันก็เป็๞น้าเขยของเซี่ยเสี่ยวหลาน และมีหลิวฟางไกล่เกลี่ยอยู่ตรงกลาง หากวันใดทั้งสองครอบครัวกลับมาติดต่อกันอีกครั้ง โจวเฉิงก็กลายเป็๞คนผิดสำหรับทุกคน

        เขากับเซี่ยเสี่ยวหลานไม่เคยหารือกันว่าจะจัดการบ้านเหลียงอย่างไรด้วยซ้ำ ทั้งสองมีความเข้าใจตรงกันโดยปริยาย ปล่อยฝานเจิ้นชวนกัดกับเหลียงปิ่งอันไป พอบ้านเหลียงเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับโจวเฉิง

        เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้ใส่ใจความวุ่นวายภายในเขตเหอตง เธอกลับถึงบ้านแล้วบอกกับหลิวเฟินว่าจะไปเมืองเฟิ่งเสียนเพื่อเข้าร่วมการสอบคัดเลือกรอบแรก หลิวเฟินจะยกเ๹ื่๪๫ไม่น่าอภิรมย์พวกนี้ขึ้นมารบกวนอารมณ์เธอได้อย่างไร

        เซี่ยนอีจงดูแลเซี่ยเสี่ยวหลานดีทีเดียว จัดการจองบ้านพักให้อีกด้วย

        เซี่ยเสี่ยวหลานกล่าวกับหลิวเฟิน “ไม่มีอะไรต้องกังวล แม่เคยเจอครูซุนเถียนแล้วสินะ โรงเรียนให้เธอไปพักบ้านพักเป็๞เพื่อนฉันน่ะ”

        อาจารย์เสี่ยวซุนคือหลานสาวของอาจารย์ใหญ่ซุน แม้จะเป็๲อาจารย์มาใหม่ ทว่ารับผิดชอบต่อนักเรียนด้วยความตั้งใจ

        หลิวเฟินไม่รู้ว่าการสอบต้องเตรียมพร้อมอะไร ดีที่เซี่ยเสี่ยวหลานมีประสบการณ์การสอบที่ช่ำชอง สำรองทั้งปากกาหมึกซึมและน้ำหมึก ปากกาหมึกซึมไม่เหมือนปากกาลูกลื่นของอนาคต ถ้าบังเอิญทำตกพื้น ปลายปากกาเสียหายแล้วจะใช้ไม่ได้ ต้องเตรียมไว้อีกสองแท่ง

        เมื่อพูดถึงว่าซุนเถียนไปพร้อมกับเธอ เซี่ยเสี่ยวหลานก็นึกถึงจ้าวกัง

        ไม่รู้ว่าจ้าวกังคนนั้นยังวอแวอาจารย์ซุนอยู่ไหม?

        ครั้งก่อนเคยกล่าวเตือนต่อหน้าภรรยาอาจารย์ใหญ่ซุน ควรตรวจสอบคุณธรรมจรรยาของจ้าวกังบ้าง!

        เซี่ยเสี่ยวหลานทายไว้ไม่ผิด จ้าวกังกำลังตามวอแวซุนเถียนอยู่

        ตามวอแวจะไปเมืองเฟิ่งเสียนกับซุนเถียน

        “เธอพักในบ้านพักคนเดียว ฉันไม่วางใจ เถียนเถียน ให้ฉันไปกับเธอเถอะนะ”

        สีหน้าจ้าวกังเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ซุนเถียนกระอักกระอ่วนเป็๲ที่สุด ไม่กี่วันก่อนอาสะใภ้ดึงเธอไปอีกทาง ขอให้เธอไตร่ตรองเ๱ื่๵๹การคบหากับจ้าวกังอย่างรอบคอบหน่อย และเล่าว่าจ้าวกังคนนี้ไม่ค่อยจริงใจนัก เคยตามจีบคนมาไม่น้อย ตอนนี้ก็รุกซุนเถียนหนักอีก ถ้าซุนเถียนตกลงแต่งงานกับจ้าวกัง นั่นมิใช่การเก็บผู้ชายที่คนอื่นไม่เอาหรือ?

        หญิงสาวจากตระกูลซุน มีตรงไหนที่ทัดเทียมอาจารย์หญิงคนอื่นไม่ได้กัน!

        ไม่กล่าวถึงคุณสมบัติของซุนเถียนก็ได้ อย่างน้อยอาแท้ๆ ของเธอเป็๲ถึงอาจารย์ใหญ่เชียวนะ

        ซุนเถียนได้ฟังคำพูดของอาสะใภ้แล้ว ไม่รู้สึกเ๯็๢ป๭๨เสียใจแม้แต่นิดเดียว กลับกลายเป็๞รู้สึกโล่งใจแทน

        เธอไม่ได้ชอบจ้าวกังสักเท่าไรจริงๆ ทว่าจ้าวกังตามเทียวไล้เทียวขื่อบ่อยครั้ง คนรอบข้างต่างพากันโห่ร้องสนับสนุนซี้ซั้ว ภายใต้ความกดดันจากสาธารณชน ทุกคนล้วนนึกว่าซุนเถียนและจ้าวกังกำลังคบหาดูใจกัน อีกทั้งซุนเถียนมีนิสัยขี้อาย พออธิบายต่อผู้อื่นเพียงสองประโยค ตัวเธอเองก็ชิงหน้าแดงก่อนแล้ว เคยคิดเหมือนกันว่าคบกับจ้าวกังเลยเสียก็ดี สักวันผู้หญิงต้องออกเรือนอยู่แล้วมิใช่หรือ ซุนเถียนไม่เคยมีความรัก ไม่รู้ว่าการคบกับคนอื่นนั้นเป็๲ความรู้สึกอย่างไร

        แต่ฝืนยอมรับไม่ไหวจริงๆ เธอยิ่งทนยิ่งเหน็ดเหนื่อยมากขึ้น

        จ้าวกังมักพูดเสมอว่าทำเพื่อเธอ ทว่าหลักการเหตุผลมากมายที่อีกฝ่ายสาธยายออกมา ซุนเถียนไม่เห็นด้วยเลยสักนิด

        ก็เหมือนคราวนี้ อันดับแรกคือจ้าวกังบอกกับเธอว่า๻้๪๫๷า๹ร่วมเป็๞ผู้นำกลุ่มนักเรียนไปสอบคัดเลือก อีกทั้ง๻้๪๫๷า๹นำกลุ่มนักเรียนไปเมืองเฟิ่งเสียนด้วย ขอให้ซุนเถียนคุยกับอาจารย์ใหญ่ซุน ซุนเถียนจะไปบอกได้อย่างไร? ต่อให้เธอชอบจ้าวกังจริงๆ ก็มิอาจก้าวก่ายการวางแผนงานของโรงเรียน

        ซุนเถียนเป็๲คนมีสำนึก รู้จักแยกแยะเ๱ื่๵๹ส่วนรวมและส่วนตัวออกจากกันอย่างชัดเจน ตอนแรกเธอไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานในโรงเรียนรับรู้ว่าอารองของเธอคืออาจารย์ใหญ่ด้วยซ้ำ

        หากจ้าวกังกลายเป็๞คนรักของเธอ เธอมีแต่จะยิ่งเข้มงวดต่ออีกฝ่ายมากขึ้น!

        ซุนเถียนไม่ช่วย ตอนนั้นจ้าวกังมีสีหน้าไม่สบอารมณ์

        ทางโรงเรียนจัดคณะอาจารย์สำหรับนำกลุ่มเสร็จเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ที่ซุนเถียนไปได้ เพราะอาจารย์หญิงเหมาะจะนอนค้างอ้างแรมร่วมกับเซี่ยเสี่ยวหลาน

        คาดไม่ถึงว่าจ้าวกังก็มาบอกอีก ว่าจะไปเมืองเฟิ่งเสียนด้วยกัน จะพักในที่พักเดียวกันกับเธอ?

        ซุนเถียนทั้งลำบากใจและร้อนรน สิ่งที่เธอไม่เคยกล้าพูดต่อจ้าวกัง ตอนนี้บีบคั้นจนไม่มีหนทางแล้ว

        “ครูจ้าว คุณไปเมืองเฟิ่งเสียนกับฉันแถมนอนค้างในที่เดียวกันมันเหมาะสมหรือ? คนอื่นจะเข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของพวกเราได้นะคะ!”

        ทุกครั้งที่เธอจะพูดให้ชัดเจน จ้าวกังก็เบี่ยงประเด็น ซุนเถียนคิดว่าครั้งนี้ต้องอธิบายอย่างแจ่มแจ้งแล้ว จะปล่อยให้จ้าวกังเข้าใจผิดอีกต่อไปไม่ได้

        จ้าวกังสีหน้าเปลี่ยนทันที “เถียนเถียน พวกเราก็เป็๲แฟนกันอยู่แล้ว เธอไม่เห็นความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอหรือ? ไม่เหมาะสมตรงไหน คนอื่นจะเข้าใจผิดอะไรได้อีก ฉันไม่ได้บอกว่าจะพักห้องเดียวกับเธอเสียหน่อย เธอคิดว่าฉันเป็๲คนแบบไหนกัน!”

        “ฉัน ฉันไม่เคยพูดว่าจะคบกับคุณ ครูจ้าว ฉันคิดมาตลอดว่าพวกเราเข้ากันไม่ได้ ต่อจากนี้ไปคุณอย่าทำให้เพื่อนร่วมงานเขาเข้าใจผิดกันอีกเลย”

        พูดออกมาแล้ว!

        เธอกล่าวคำปฏิเสธออกมาแล้วจริงๆ

        ที่แท้ไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด ซุนเถียนไม่อยากทำให้ใครขุ่นเคือง แต่เวลานี้รู้สึกสบายใจเหลือเกิน!

        จ้าวกังดูแปรปรวน พยายามระงับอารมณ์โมโห “เถียนเถียน ไม่เอาน่า พวกเพื่อนร่วมงานรู้กันหมดว่าพวกเราสองคนคบกันอยู่ ตอนนี้เธอกำลังงอนอยู่สินะ ฉันทำตรงไหนได้ไม่ดีพอหรือ? ฉันจะแก้ไข ตกลงไหม ฉันยอมรับว่าบางครั้งฉันเองก็เคร่งครัดกับเธอมากไปหน่อย นั่นเป็๞เพราะว่าฉันทำเพื่อเธอนะ! อย่างเช่นคราวนี้ ไม่ใช่เพราะฉันห่วงเธอ ถึงจะไปเฟิ่งเสียนกับเธอหรือ เถียนเถียน...”

        จ้าวกังพูดพล่ามไม่รู้จบ เอาความคิดของตนเองเป็๲หลัก

        เพราะแบบนี้ ทำให้ซุนเถียนไม่สามารถแสดงความคิดเห็นของเธอออกมาได้เลยสักครั้ง

        ทว่าซุนเถียนได้กล่าวปฏิเสธอย่างชัดเจนแล้ว จ้าวกังยังวอแวเธอไม่ปล่อย ซุนเถียนรู้สึกรำคาญใจมาก

        ซุนเถียนไร้เดียงสาเกินไป หากเป็๞คนอื่น อาแท้ๆ เป็๞ถึงอาจารย์ใหญ่ ยังจะฝืนทนอาจารย์ชายธรรมดาคนหนึ่งแบบนี้หรือ? แค่รายงานต่ออาจารย์ใหญ่ซุน อาจารย์ใหญ่จะเรียกจ้าวกังไปพูดคุยแน่นอน จ้าวกังเดินตามซุนเถียนมาตลอดทาง พยายามทำให้ซุนเถียนเปลี่ยนความตั้งใจ—เขาอยากแต่งงานกับซุนเถียนจริง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็อยากให้ซุนเถียนเรียนรู้กฎเกณฑ์เสียบ้าง ผู้หญิงควรเชื่อฟังผู้ชาย และนิสัยของซุนเถียนนั้นนุ่มนิ่มมาแต่กำเนิด โดยรวมแล้วจ้าวกังค่อนข้างพอใจ

        ถึงกระนั้นยังไม่พอ ต้องทำให้ซุนเถียนเชื่อฟังเขาให้ได้

        จ้าวกังหวังจะปีนกิ่งไม้ที่สูงกว่า อีกทั้ง๻้๪๫๷า๹ข่มซุนเถียน

        น่าเสียดายที่ซุนเถียนนิสัยนุ่มนิ่ม ทว่ากลับมีจุดยืนในบางเ๱ื่๵๹แน่วแน่มาก ทัศนคติที่จ้าวกังชอบปลูกฝังบ่อยครั้งทำให้ซุนเถียนรู้สึกอึดอัด ด้วยเหตุนี้จ้าวกังจึงจีบไม่สำเร็จเสียที

        จ้าวกังต้องไปเฟิ่งเสียน เขายังขบคิดถึงข้อตกลงระหว่างเซี่ยจื่ออวี้อยู่

        ใช้เงิน 500 หยวนหมดเกลี้ยงแล้ว จ้าวกังอยากได้มากกว่าเดิม ขอเพียงเซี่ยเสี่ยวหลานเข้าร่วมการสอบคัดเลือกรอบแรกไม่ได้ ก็ไม่สามารถร่วมการสอบเกาเข่าแล้วสินะ ในตอนแรกจ้าวกังคิดว่าตนเองคืออาจารย์ของเซี่ยนอีจง เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๲แค่นักเรียน อาจารย์จัดการนักเรียนคนเดียวมิได้ง่ายดายหรอกหรือ?

        ที่ไหนได้ ใช้กฎเกณฑ์สามัญกับเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้โดยสิ้นเชิง

        ปกติเซี่ยเสี่ยวหลานไม่มาโรงเรียน จ้าวกังอยากกลั่นแกล้งก็หาตัวไม่พบ

        จ้าวกัง๻้๪๫๷า๹รับหน้าที่นำกลุ่มนักเรียนไปเมืองเฟิ่งเสียน ทว่าอาจารย์ใหญ่ซุนให้ความสำคัญต่อเซี่ยเสี่ยวหลานมาถึงเพียงนั้น จึงตัดสินใจมอบให้เหล่าวังเป็๞ผู้รับผิดชอบโดยตรง จ้าวกังยังไม่มีคุณสมบัติเพียงพอให้อาจารย์ใหญ่ซุนเลือก

        ในตอนนี้ ขอเพียงอาศัยซุนเถียนไปเมืองเฟิ่งเสียน

        ก่อนการสอบคัดเลือกรอบแรก เขายังมีโอกาสลงมืออยู่!

        ซุนเถียนยืนกรานไม่ยอมใจอ่อน จ้าวกังตามมาถึงห้องทำงาน อาจารย์ฉีอยู่ด้วยพอดิบพอดี จ้าวกังจึงจำใจต้องปิดปาก

        ซุนเถียนโล่งใจไปเปราะหนึ่ง “ครูจ้าว พวกเราสองคนไม่เหมาะกันจริงๆ ฉันจะทำงานแล้ว รบกวนคุณออกไปก่อนได้ไหม?”

        อาจารย์ฉีมองจ้าวกังด้วยแววตาประหลาดใจ จ้าวกังแค่นยิ้มตอบกลับ “เถียนเถียน เธออย่าโมโหฉันนะ ฉันจะไม่ออกไปได้หรือไร เธอทำงานไปก่อนเถอะ!”

        ซุนเถียนอยากกุมหัวกรีดร้อง

        เป็๲แบบนี้ทุกครั้ง ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน จ้าวกังจะแสดงออกอย่างสนิทสนม ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด

        อาจารย์ฉีกำลังเก็บของ ปลอบใจซุนเถียนไปตามเ๹ื่๪๫ตามราว “เสี่ยวซุน ทะเลาะกับครูจ้าวหรือ? หนุ่มสาวคบกันก็แบบนี้แหละ อึกทึกครึกโครม ส่วนที่แต่งงานแล้วเหมือนพวกฉัน แม้แต่เถียงกันยังไม่มีแรงเลย..”

        ซุนเถียนน้ำตาคลอเบ้า

        “พี่ฉี ฉันกับครูจ้าวไม่ได้คบหากันด้วยซ้ำ!”