หมื่นสวรรค์ราชันบรรพกาล (จบ)
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
"เดินหมากกับข้า แล้วหมากสีทองเม็ดนี้ จะตกเป็ของเ้า” เสียงของชายชรา ปราศจากอารมณ์ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง
กู่ไห่มองไปยังชายชราที่อยู่ตรงหน้าเงียบๆ แต่ก็ยังคงเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้เลือนรางเช่นเดิม ราวกับว่าถูกปกคลุมไปด้วยม่านหมอก เชิญผู้อื่นเดินหมาก? มีเจตนาใดกันแน่?
เกาเซียนจือบอกว่าร่างกายของเขา ไม่มีสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด หรือว่าชายชราผู้นี้ แค่มาชี้แนะการเดินหมากจริงๆ? แต่เกาเซียนจือกลับจำไม่ได้แม้แต่น้อย ว่าตนเดินหมากเช่นไรบ้าง แล้วจะถือเป็การชี้แนะได้หรือ?
กระดานหมากที่มีเส้นทั้งแนวตั้งและแนวนอน อย่างละยี่สิบแปดเส้นหรือ?
เมื่อได้เห็นกระดานหมาก ก็รู้แล้ว ว่าหมากกระดานนี้คงยากกว่ากลหมากกระบี่์อย่างมากเป็แน่ ที่ััได้ เพราะทักษะของเขาในเวลานี้ เกินขอบเขตของหมาก ที่มีเส้นแนวตั้งและแนวนอนสิบเก้าเส้นไปแล้ว เส้นพิเศษที่เพิ่มขึ้นมาแต่ละแถว จะเพิ่มตัวแปรนับไม่ถ้วน ทำให้ยากขึ้นหลายเท่าตัว
แม้ชายหนุ่มจะสงสัย แต่ก็ยังหยิบหมากสีดำขึ้นมาอยู่ดี
ก๊อก!
หมากดำถูกวางลงที่ตำแหน่งกึ่งกลาง ซึ่งก็คือจุดเทียนหยวน
ชายชราหยิบหมากขาว
ก๊อก!
หมากขาวถูกวางบนกระดาน
ตูม!
ทันใดนั้น เมฆหมอกจากทั่วสารทิศก็เข้าปกคลุมกู่ไห่ไว้ ราวกับมีพลังที่มิอาจอธิบาย ได้พุ่งผ่านร่างจิตของเขาไป เมื่อหมอกเ่าั้เคลื่อนผ่าน ก็จะค่อยๆ ไปรวมตัวกับกลุ่มหมอกที่อยู่ใกล้
"หือ?" กู่ไห่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ
หมากทั้งหมดสิบแปดกระดาน ปรากฏออกมาจากกลุ่มหมอกนั้น นั่นเป็รูปหมากที่ออกมาจากร่างจิตของเขาเอง
ชายหนุ่มจำรูปหมากทั้งสิบแปดกระดานนี้ได้ มันเป็ส่วนหนึ่งของหมากแสนกระดานที่อยู่ด้านล่างนั่น
คนผู้นั้นคัดลอกรูปหมากที่ข้าเคยเล่น จากความทรงจำของข้า แล้วดึงมันออกมา เพื่อเดินกับข้าเช่นนั้นหรือ?
กู่ไห่พลันจ้องมองชายชราผมขาว ที่นั่งอยู่ตรงข้ามทันที
"กรุณาวางหมาก!" ชายชราผมขาวเอ่ยเตือน
ชายหนุ่มยังคงจ้องอีกฝ่ายเขม็ง
รูปหมากที่ถูกคัดลอกออกมาสิบแปดกระดาน บินไปทางด้านหลังของชายชราผมขาว และนิ่งอยู่ตรงนั้น
"ท่านมิได้ชี้แนะหมากแก่ข้า แต่ขโมยทักษะหมากและความสามารถของข้าไป?" กู่ไห่มองดูชายชรา
แต่เหมือนว่าชายชราผมขาวจะไม่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายกล่าว เขายังคงพูดซ้ำ "กรุณาวางหมาก!"
กู่ไห่จ้องชายชราผมขาวเงียบๆ อยู่นาน
"หากเดินหมากด้วยสภาพมึนงง ท่านก็จะค่อยๆ คัดลอกและขโมยทักษะหมากไป นอกจากข้าแล้ว ทักษะหมากของเกาเซียนจือ เฉินเทียนซานและคนอื่นๆ ก็คงถูกท่านคัดลอกไปเช่นกัน ใช่หรือไม่? การขโมยกระดานหมากที่เคยเล่น มันมีประโยชน์อันใด?" ชายหนุ่มถาม น้ำเสียงจริงจัง
"กรุณาวางหมาก!" ชายชราผมขาวยังคงพูดซ้ำ
กู่ไห่จับจ้องชายชราผมขาวอย่างเ็า รู้อยู่ก่อนแล้ว ว่าคนผู้นี้จะไม่ตอบสิ่งใด เพียงกระตุ้นให้เดินหมาก เพื่อขโมยทักษะเท่านั้น
นี่คือจุดประสงค์ที่ผู้าุโกวนฉีทิ้งสมบัติเอาไว้หรือ? มอบของวิเศษให้บุคคลภายนอก เพื่อล่อให้พวกเขาเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝันนี้ทีละคนๆ จากนั้นก็ขโมยทักษะหมากของพวกเขาไป?
มีจุดประสงค์ใดกัน?
"กรุณาวางหมาก!" ชายชราผมขาว ยังคงกระตุ้นให้รีบวางหมาก
แต่กับชายหนุ่มผู้มีสติแจ่มชัด การกระตุ้นเช่นนี้ ไม่ได้มีผลแต่อย่างใด เขามองไปที่กระดานหมากด้วยท่าทางเยือกเย็น ั์ตาปรากฏแววเยาะหยัน
"ช่างเถอะ! หมากที่มีเส้นแนวตั้งและแนวนอน อย่างละยี่สิบแปดเส้น ข้าก็ไม่เคยเดินกับผู้ใด นอกจากตัวเอง ผู้าุโกวนฉีเช่นนั้นหรือ? ดี! ให้ข้าได้ประลองกับหุ่นที่ท่านทิ้งไว้ ดูสิว่า ทักษะหมากของท่านที่ใส่เอาไว้ในหุ่นตัวนี้หรือข้า ที่แข็งแกร่งกว่ากัน?" รอยยิ้มเย็นเฉียบ ปรากฏบนริมฝีปากกู่ไห่
ก๊อก!
หมากดำถูกวางลงไป
ก๊อก!
หมากขาวถูกวางตาม
พริบตา ก็มีหมากจำนวนมาก เคลื่อนผ่านร่างจิตของเขาไป และคัดลอกรูปหมากของชายหนุ่มออกมาอย่างต่อเนื่อง
สิบแปดกระดาน สามสิบกระดาน ห้าสิบกระดาน แปดสิบกระดาน...
ทั้งสองวางหมากต่อไปเรื่อยๆ กู่ไห่ยังคงจ้องไปที่กระดานหมากไม่ไหวติง หมากกระดานนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ เขาได้รับประโยชน์มากมายจากมัน
ที่โลกภายนอก เกาเซียนจือและเฉินเทียนซาน ต่างกำลังรอคอยอย่างใจจดจ่อ กู่ไห่ยังคงจมอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน มือเขายังคงแตะอยู่บนแผ่นหยก
เพียงแต่กู่ไห่ที่อยู่ในภวังค์ฝันนั้น รู้สึกตัวดีต่างจากพวกเขา
หมากเม็ดแล้วเม็ดเล่าถูกวางลงไป ร่างจิตของกู่ไห่ยังคงวางหมากต่อไปไม่หยุด การเดินหมากระหว่างกู่ไห่และชายชราผมขาวยังคงดำเนินต่อไปเป็เวลานาน
บริเวณด้านหลังของชายชราผมขาว ค่อยๆ เต็มไปด้วยรูปหมาก ชายชราคัดลอกไปแล้วหนึ่งพันกระดาน และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสองวางหมากกันต่อไป
...
ขณะเดียวกัน ที่โถงกวนฉี
ในห้องโถงใหญ่ที่มืดมิดนั้น จู่ๆ หนึ่งในบรรดาผู้าุโ ที่นั่งขัดสมาธิกันอยู่ ก็ร้องขึ้น ด้วยความประหลาดใจ "ดู! ดูที่กระดานหมากนั่น!"
ทุกคนต่างหันไปมองกระดานหมาก ซึ่งลอยเหนือโลงศพของผู้าุโกวนฉีทันที
มีหมากขาวสองร้อยหนึ่งเม็ด และหมากดำหนึ่งร้อยหกสิบเม็ดบนกระดาน แต่หมากดำกลับมีแสงกะพริบถี่
"ดูเหมือนหมากดำนั่น จะได้พบกับปรมาจารย์หมากเข้า และกำลังคัดลอกทักษะหมากของคู่ต่อสู้อยู่กระมัง?" ผู้าุโใหญ่กล่าว พร้อมยกยิ้ม
“นั่นมัน 'ตำแหน่งเก้าห้า' มิใช่หรือ? หมากดำตรงตำแหน่งเก้าห้า กำลังจะเปลี่ยนเป็สีขาว ใช่หรือไม่?"
"เป็ไปไม่ได้ การที่หมากดำจะกลายเป็หมากขาว ต้องใช้เวลานานมาก นี่คงเพราะพบกับปรมาจารย์หมากท่านหนึ่งเข้า แต่เหตุใดถึงเป็ตำแหน่งเก้าห้า?”
"มันกะพริบถี่มาก"
กลุ่มผู้าุโต่างถกเถียงกันไปมา ขณะที่จับจ้องหมากดำบนตำแหน่งเก้าห้าเป็ตาเดียว
...
ในเวลาเดียวกันนั้น ที่หุบเขาไร้โศก
ร่างจิตของกู่ไห่ ยังคงเดินหมากกับชายชราผมขาว
ก๊อก!
ก๊อก!
ก๊อก!
ทั้งสองวางหมากเร็วมาก เมื่อหมากบนกระดานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มก็มีสีหน้าจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็มาก่อน หมากถูกวางบนกระดานเรื่อยๆ และรูปหมากหมื่นกระดานของเขา ก็ถูกคัดลอกไปไว้ที่ด้านหลังชายชราผมขาวทีละนิดๆ
อย่างไรก็ตาม กู่ไห่คล้ายเป็หลุมไร้ก้น แม้ว่าจะถูกคัดลอกหมากไปหมื่นกระดาน แต่ก็ยังมิได้รับผลกระทบใดๆ ราวกับว่าทักษะหมากของเขานั้น ไร้ที่สิ้นสุด
“ข้ามีหนึ่งแสนกระดาน เอาเลยสิ! ก็อยากจะเห็นเช่นกัน ว่าหุ่นที่ผู้าุโกวนฉีทิ้งไว้ จะมีน้ำยาแค่ไหน!” รอยยิ้มเย็นเยือก ปรากฏบนริมฝีปากชายหนุ่ม
ก๊อก!
ก๊อก!
ก๊อก!
กู่ไห่จ้องมองกระดานหมาก
...
ขณะนี้ ภายในโถงใหญ่กวนฉี ผู้าุโทั้งสิบแปด ต่างจับจ้องไปที่หมากดำตรงตำแหน่งเก้าห้า!
"ผู้าุโใหญ่ กว่ากึ่งหนึ่งของตัวหมาก กลายเป็สีขาวไปแล้ว! ครานี้คงเจอกับปรมาจารย์ท่านใดเข้าเป็แน่"
"เป็ไปไม่ได้ ที่จะเป็คนเพียงคนเดียว บางทีอาจเป็การรวบรวมทักษะหมากของคนจำนวนมากกระมัง?"
“ครานี้เร็วมาก แปลกยิ่งนัก!”
ผู้าุโใหญ่เงียบไปชั่วครู่ ก่อนกล่าว “ดียิ่ง!”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
...
ร่างจิตของกู่ไห่ยังคงวางหมากลงบนกระดาน หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งวัน จำนวนหมากที่ถูกคัดลอกไปด้านหลังชายชราผมขาว ก็มีจำนวนถึงสองหมื่นกระดานแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ดูเหมือนชายชราผมขาวกำลังใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว รูปหมากที่กลุ่มหมอกคัดลอกไป ดูพร่าเลือนมาก
ชายหนุ่มยังคงจ้องมองกระดาน จิตใจจดจ่อกับการเดินหมาก
กู่ไห่ได้ความรู้มากมายจากหมากกระดานนี้ และยังคงวางหมากต่อไป ทั้งสองต่างขับเคี่ยวกัน การประลองเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
...
ที่โลกภายนอก แผ่นหยกที่ร่างจริงของกู่ไห่จับไว้ พลันเปล่งแสงสีแดงออกมา
"แสงสีแดง! เกิดอะไรขึ้น?" เสี่ยวโหรวร้องโพล่งอย่างแปลกใจ
"คราของเราก่อนหน้านี้ ไม่เห็นมีแสงสีแดงปรากฏขึ้นเลยนี่นา" สีหน้าของเฉินเทียนซาน ก็ดูประหลาดใจเช่นกัน
เกาเซียนจือค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ด้วยความงุนงง
“ร้อนมาก! แผ่นหยกนี่ค่อยๆ ร้อนขึ้น” เกาเซียนจือกล่าวอย่างสงสัย
"เกิดอะไรขึ้น?" เฉินเทียนซานก็รู้สึกกังขาเช่นกัน
“ผู้มีพระคุณจะไม่เป็ไร ใช่ไหมเ้าคะ?” เสี่ยวโหรวถามด้วยความกังวลยิ่ง
ใบหน้าของเกาเซียนจือ ปรากฏแววมืดหม่นและไม่แน่ใจ พลางส่ายศีรษะ บ่งบอกว่าไม่ทราบเช่นกัน ในเวลานี้ พวกเขาไม่กล้ารบกวนกู่ไห่ จึงทำได้เพียงจับตามองอย่างอดทน
...
ภายในโถงกวนฉี
วูบ!
หมากดำที่ตำแหน่งเก้าห้า กลายเป็สีขาวอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ฮ่าๆๆๆ! กลายเป็สีขาวอีกเม็ดแล้ว… ดียิ่ง!”
“ครานี้ เราเก็บเกี่ยวได้มากจริงๆ!”
"หากยังเป็แบบนี้ต่อไป คงดียิ่ง!"
ระหว่างที่ทุกคนกำลังยินดีกันอยู่นั้น ผู้าุโใหญ่กลับกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ดูเหมือนจะมีบางอย่างไม่ถูกต้อง!"
“อะไรกัน! นี่มิใช่เื่ดีหรอกหรือ?” ทุกคนหันไปมองผู้าุโใหญ่
"หมากดำที่ตำแหน่งเก้าห้า กลายเป็สีขาวก็จริง แต่มันยังไม่ยอมหยุดเพียงเท่านั้น มิใช่หรือ?" ผู้าุโใหญ่พูดอย่างงงงวย
"หือ? ถูกต้อง! คล้ายมันยังจะขาวและสว่างขึ้น? เกิดสิ่งใดกันแน่?" ทุกคนต่างกล่าวด้วยความพิศวง
"คนที่เจอครานี้ คือผู้ใดกัน?" ผู้าุโใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงใคร่รู้
...
หุบเขาไร้โศก
ความเร็วที่กู่ไห่วางหมาก เร็วขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มรู้สึกอิ่มเอมและดีใจมาก ไม่ได้ปลอดโปร่งเช่นนี้มานานแล้ว
หมากยังคงถูกคัดลอกต่อไป พริบตาก็ถูกคัดลอกไปสามหมื่นกระดานแล้ว อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ชายชราผมขาวดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว
เนื่องจากหมอกไม่เพียงพอ ที่จะรวมตัวเพื่อสร้างกระดานหมากที่คัดลอกไปแล้ว ดังนั้นมันจึงค่อยๆ เบาบางลง ทุกครั้งที่คัดลอกกระดานหมากไป บัดนี้ ร่างของชายชราผมขาว กลายเป็โปร่งแสงแล้ว
แต่ชายหนุ่มยังวางหมากลงไปอย่างต่อเนื่อง ไม่เปิดโอกาสให้ชายชราผมขาวได้หยุดพักเลย
ก๊อก!
ก๊อก!
ก๊อก!
หมากยังคงถูกวางลงไปทีละเม็ดๆ การต่อสู้ของกู่ไห่ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที อีกทั้งหลังการต่อสู้ขับเคี่ยวอันเข้มข้นยาวนาน หมากก็ถูกคัดลอกไปสี่หมื่นกระดานแล้ว ในที่สุด รอยยิ้มมั่นใจก็ปรากฏบนริมฝีปากเขา
"เริ่มจากหมากดำเม็ดนี้ ผลการประลองก็จะถูกตัดสิน แต่น่าเสียดาย ที่ข้าเป็ฝ่ายชนะ!" กู่ไห่กล่าวกับตัวเองอย่างมั่นใจ
ก๊อก!
หมากถูกวางลงไป ทันใดนั้น ชายชราผมขาวก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะคัดลอกกระดานหมากไปอีกหลายครั้ง ร่างชราเริ่มสั่น จนแทบจะล้มพับแล้ว
ก๊อก!
หมากขาวยังคงถูกวางลงไป ชายชราก็ยังคงคัดลอกกระดานหมากต่อไป
"ชัยชนะได้เอนเข้ามาทางฝั่งข้าแล้ว แม้ว่าเ้าจะวางหมากอีก ก็ยังคงแพ้อยู่ดี น่าเสียดาย สุดท้ายแล้ว เ้าก็มิใช่ผู้าุโกวนฉี เป็เพียงหุ่นเชิด ที่ท่านผู้าุโทิ้งเอาไว้
ข้าชนะแล้ว หากเ้ายังฝืนวางหมากอีก กระดานหมากที่คัดลอกเอาไว้ก่อนหน้านี้จะสลายไป ยอมแพ้เสีย มันจบแล้ว!" กู่ไห่กล่าวอย่างใจเย็น
ก๊อก!
กู่ไห่ยังคงวางหมากต่อไป
ก๊อก!
หมากขาวถูกวางตามไป
...
ที่โลกภายนอก
แกรก!
รอยแตกพลันปรากฏขึ้นบนแผ่นหยก ที่ร่างจริงของกู่ไห่ััอยู่
"อะไรกัน! นี่มิใช่ของวิเศษที่ผู้าุโกวนฉีสร้างขึ้นหรอกหรือ? ตามที่อรหันต์เหลียนเซิงบอกมา นี่คือค่ายกลมันจะแตกได้อย่างไร?" เฉินเทียนซานโพล่งออกมา ด้วยความงงงัน
แกรกๆๆ!!!
รอยแตกปรากฏบนแผ่นหยกมากขึ้น และขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ คล้ายแผ่นหยกกำลังใกล้จะแตกออกเป็เสี่ยงๆ
ดวงตาของเกาเซียนจือ เฉินเทียนซาน และเสี่ยวโหรวเบิกกว้างด้วยความใ
...
ขณะเดียวกัน ที่ห้องโถงกวนฉี
ผู้าุโทั้งสิบแปด ยังคงจับจ้องหมากขาวบนตำแหน่งเก้าห้า เป็ตาเดียว หมากขาวเม็ดนั้นส่องสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนดูเหมือนดวงไฟที่สาดแสงเจิดจ้า
"ผู้าุโใหญ่ เราจะทำอย่างไรดี? หมากเม็ดนี้น่าจะมีปัญหา!"
"เราไม่อาจทำสิ่งได้ ไม่ทราบว่าทักษะหมากเหล่านี้มาจากที่ใด หรือจากผู้ใด แม้ว่า้าจะหยุด แต่ก็ไม่อาจทำได้!"
"นี่มันเกินกว่าที่หมากเม็ดนี้จะรับไหวแล้ว ทำอย่างไรดี?”
"รีบหยุด! แค่นี้ก็พอแล้ว"
กลุ่มผู้าุโกังวลมาก หมากขาวราวกับจะเปล่งประกายจนถึงขีดสุดแล้ว
ปัง!
ทันใดนั้น หมากที่ตำแหน่งเก้าห้าก็ะเิดังสนั่น แตกกระจายเป็ผุยผง
พรึ่บ!
ผู้าุโทั้งสิบแปดผุดลุกขึ้นยืนพร้อมกันทันที มองไปที่กระดานหมากด้วยดวงตาเบิกกว้าง
"ะเิ! มันะเิออก?”
“ตอนนี้เราจะทำอย่างไรกันดี?”
ทุกคนต่างตื่นตระหนก หมากสามร้อยหกสิบเอ็ดเม็ดบนกระดาน มีเม็ดหนึ่งะเิ เพราะไม่อาจรับไหว!
"ต้องเกิดเื่ใหญ่แน่!" ผู้าุโใหญ่ร้อง ด้วยสีหน้าดูไม่ได้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
