มีวลีหนึ่งในภาษาญี่ปุ่น “โคอิ โนะ โยกัง” ถ้าแยกคำแปล “โคอิ” แปลว่า “รัก” ส่วนคำว่า “โยกัง” แปลว่า “ลางสังหรณ์” ดังนั้นก็น่าจะหมายถึง “ลางสังหรณ์แห่งความรัก” มันไม่เหมือนคำว่า “รักแรกพบ” เพราะมีคำของมันอยู่คือ “ฮิโตเมโบเระ” แต่ "โคอิ โนะ โยกัง" เป็๞ความรู้สึกที่เกิดขึ้น เมื่อคุณพบใครสักคนเป็๞ครั้งแรก แล้วมีความรู้สึกอันแรงกล้าที่เกิดขึ้นภายในใจคุณ ว่าในอนาคตคุณกับคนคนนั้น จะต้องตกหลุมรักกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกอย่างนั้น เป็๞ความรู้สึกแบบ...โคอิ โนะ โยกัง

    วันนั้นเมื่อประมาณกลางเดือนที่แล้ว เป็๞วันอาทิตย์เหมือนกับวันนี้ ผมนั่งรถไฟจากโตเกียวมาถึงสถานีคิจิโจจิ เวลาประมาณหกโมงเย็น ผมเดินผ่านช่องเก็บตั๋วมาถึงโถงสถานี กำลังจะเดินไปที่บันไดที่จะพาลงไปที่ชั้นหนึ่ง ตอนนั้นเองที่ผมเห็นเธอกำลังขึ้นบันไดเลื่อนมา

    เธอน่าจะเป็๲คนไทย อายุไม่น่าถึง 30 ปี เป็๲ผู้หญิงที่สวยมาก ใบหน้ารูปไข่เรียวสวย ดวงตาเรียวเล็กแต่มีประกายสดใส จมูกโด่งเล็กน้อย ริมฝีปากบาง ผมยาวสลวยสีดำขลับ เงางาม รูปร่างสูงโปร่ง สมส่วน เธอแต่งตัวเรียบง่ายด้วยเสื้อคอเต่าแขนยาวสีขาว สวมทับด้วยสเวตเตอร์สีเทา กางเกงยีนสีดำ และรองเท้าผ้าใบนิวบาลานซ์สีขาว เน้นความสบาย และคล่องตัว

    เวลานั้นผมละสายตาจากเธอไม่ได้จริง ๆ เธอค่อย ๆ เดินมาทางผม ไม่เร่งรีบแต่ก็ไม่เชื่องช้า แล้วเหมือนเธอจะรู้สึกตัวว่าโดนผมมองอยู่ เธอจึงหันมองมาที่ผม ที่กำลังยืนนิ่งไม่ไหวติง เหมือนสงสัยว่าเป็๞คนรู้จักกันหรือเปล่า ผมทำตัวไม่ถูกจึงทำได้แค่ยิ้มเบา ๆ และก้มหัวให้เล็กน้อย ผมไม่คิดว่าเธอจะยิ้มตอบพร้อมก้มหัวให้ผมเช่นกัน ริมฝีปากบาง ๆ กับรอยยิ้มที่อ่อนหวาน มีเสน่ห์ทำให้ผมประทับใจมาก ถือได้ว่าเป็๞วินาทีที่ดีที่สุดของวันนี้เลย

    จากนั้นเธอค่อย ๆ เดินผ่านผมไปที่เครื่องซื้อตั๋ว กดปุ่มหน้าจอที่ตู้ไม่นานเธอก็เดินผ่านเข้าช่องเก็บตั๋วไป ผมยืนมองจนเห็นเธอเดินลับหายไปจากสายตา ผมยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นหลายนาที จนมีคนญี่ปุ่นคนหนึ่งเดินมาชนผมเบา ๆ จึงได้สติกลับมา ผมเดินออกไปยืนอยู่หน้าสถานี สูดอากาศข้างนอกเข้าไปเต็มปอด วันนี้อากาศดีจริง ๆ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ในหัวของผมยังมีภาพใบหน้าและรอยยิ้มของเธออยู่ตลอดเวลา

    มันไม่ใช่รักแรกพบอะไรเลย ถามว่าผมชอบเธอมั้ย ผมตอบได้เต็มปากว่าชอบ เพราะเธอเป็๞ผู้หญิงที่สวยมาก ๆ ซึ่งผมก็รู้สึกว่ามันก็แค่ความชอบ แต่มันมีความรู้สึกอีกอย่าง ที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูก ซึ่งผมไม่เคยเป็๞แบบนี้มาก่อน ๻ั้๫แ๻่...

    ผมพยายามไม่ถึงเ๱ื่๵๹ในอดีต อยากเคลียร์เ๱ื่๵๹ปัจจุบันมากกว่า ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมต้องเจอกับเธออีก และเราต้องได้รู้จักกันให้ได้ เผื่อบางทีผมจะให้คำตอบตัวเองได้ ว่าความรู้สึกที่ว่ามันคืออะไร พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็รู้สึกหวิว ๆ ในใจ สุดท้ายผมก็ตระหนักได้ว่า ความรู้สึกที่เป็๲อยู่ตอนนี้ มันเหมือนจะเป็๲ลางสังหรณ์มากกว่า แต่มันก็ยังติดค้างอยู่ในใจผมอยู่ดี

    หลังจากนั้นผมไปที่สถานีรถไฟใน๰่๥๹เวลาเดิมทุกวัน ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้จำเป็๲ที่จะใช้บริการที่สถานีทุกวันก็ตาม แน่นอนว่าผมหวังว่าจะได้เจอกับเธออีก และผมก็ได้เจอเธอจริง ๆ แต่เพียงแค่สามครั้งตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หลังจากได้เจอเธอครั้งแรก ผมสังเกตว่าทุกครั้งที่ได้เจอกันจะเป็๲เย็นวันอาทิตย์เท่านั้น และทุกครั้งที่เจอกัน เราสองคนก็ได้แต่ยิ้ม และก้มหัวทักทายกันเหมือนครั้งแรก ไม่เคยได้คุยกันเลยสักครั้ง ซึ่งผมก็งงกับตัวเองเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะทำความรู้จักกับเธอไว้ เพราะอยากรู้ว่าความรู้สึก ที่ค้างอยู่ในใจตอนนี้คืออะไรกันแน่ แต่ผมก็ปล่อยให้เธอเดินผ่านไปทุกครั้ง