ฮวาเหนียงเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน นางกอดเซียวจื่อเมิ่งพลางเช็ดคราบน้ำตา“เด็กโง่ เด็กดี อย่าร้อง ไม่ต้องร้องแล้ว”        “ฮวาเหนียง ข้าไม่อยากจากท่านไปเจ้าค่ะ”เซียวจื่อเมิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอื้น        “เด็กโง่ ต่อไปหากเจ้าเข้ามาในตัวเมือง ก...