เย่เทียนเซี่ยเดินออกมาจากบ้านหลังน้อยของกั่วกัวผ่านตัวเมืองเทียนเฉิน ผ่านกลุ่มผู้เล่นที่กำลังเก็บเลเวลกันอยู่ ตรงไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงท้องทุ่งที่ค่อนข้างคุ้นเคย.......... มันคือเขตแดนของแรคคูนน้อยที่เขาเพิ่งจะมาเก็บเลเวลเมื่อไม่นานก่อนหน้านี้ บรรดามอนสเตอร์ที่ไม่เริ่มจู่โจมก่อนเหล่านี้จำเ้าคนโหดร้ายที่กวาดล้างพวกมันไปจำนวนนับไม่ถ้วนไม่ได้ดังนั้นพวกมันจึงเดินเตร็ดเตร่ไปทั่ว ก่อนหน้านี้เพื่อที่จะเก็บเลเวลให้ได้เร็วที่สุดเขาจึงต้องทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานะอันตรายที่มีพลังชีวิตต่ำกว่า 20% เพื่อใช้ทักษะาคลั่งและทำให้ได้รับผลสูงสุดในการเก็บเลเวล แต่ตอนนี้........
เขาเรียกห้วงเวลาแห่งโชคชะตาออกมาแล้วพุ่งเข้าไปในตำแหน่งที่มีแรคคูนน้อยรวมตัวกันหนาแน่นที่สุด จากนั้นก็โบกสะบัดห้วงเวลาแห่งโชคชะตาออกไปหนึ่งที...........
-669,-1352,-1355……
พลังชีวิตของแรคคูนน้อยมีทั้งหมด 680 หน่วย และพลังโจมตีพื้นฐานของเย่เทียนเซี่ยก็สูงจนน่าใถึง 679 หน่วย เพียงการโจมตีธรรมดาก็สามารถฆ่าแรคคูนน้อยสองตัวได้ภายในพริบตา และเ้าแรคคูนน้อยเพียงหนึ่งเดียวที่มีชีวิตรอดก็มีพลังชีวิตเหลืออยู่เพียง........ 11 หน่วยเท่านั้น
ตัวเลขความเสียหายสีเหลืองสองตัวลอยขึ้นมา มันเป็ตัวเลขความเสียหายที่เกินกว่าหนึ่งพันหน่วย!!
ผู้เล่นเลเวล 15 คนหนึ่งสามารถสร้างค่าความเสียหายได้เกินหนึ่งพันหน่วย ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเองจะมีผู้เล่นกี่คนที่เชื่อเื่นี้?
แรคคูนน้อยผู้โชคดีที่รอดมาได้จึงกลายเป็หนูทดลองตัวใหม่ของเย่เทียนเซี่ย
“รอยแยกั!”
ห้วงเวลาแห่งโชคชะตาฟาดออกไป เมื่อแสดงผลผ่านห้วงเวลาแห่งโชคชะตารอยแยกัก็กลายเป็ัสะบั้นโดยอัตโนมัติ การโจมตีอันหนักหน่วงฟาดลงบนร่างของแรคคูนน้อยทำให้เกิดเสียงะเิดังสนั่นขึ้นอย่างฉับพลัน
-1344!
แรคคูนน้อยที่มีพลังชีวิตเหลืออยู่แค่ 11 หน่วยถูกกวาดพลังชีวิตจำนวนสุดท้ายอันน้อยนิดไปจนเกลี้ยงด้วยพลังอันแข็งแกร่งเกินพันหน่วยในการโจมตีครั้งนั้น ขณะเดียวกันผลในการผลักออกไปที่มีความน่าจะเป็ 30% ในการเกิดก็แสดงผลผลักมันออกไปและล้มลงในที่สุด สุดท้ายน้ำยาสีแดงหนึ่งขวดและเหรียญเงินอีกสองเหรียญก็ดรอปออกมาจากร่างของมัน
“ติ๊ง! ‘จิ้งจองทมิฬ’ สัตว์เลี้ยงของท่านเลื่อนระดับเป็เลเวล 1, พลังชีวิต +20, พลังเวทย์ +80, พลังโจมตีทางกายภาพ +4, พลังโจมตีด้วยเวทมนต์ +8, การสร้างความเสียหาย +1, การหลบหลีก +1”
ภายใต้สถานการณ์ธรรมดาๆเช่นนี้ถ้าสัตว์เลี้ยงไม่ได้ออกมาต่อสู้ เมื่อเ้านายฆ่ามอนสเตอร์ตัวหนึ่งตายมันก็จะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ใดๆทั้งสิ้น แต่เห็นได้ชัดว่าจิ้งจอกหิมะทมิฬนั้นคือข้อยกเว้น มันไม่ได้ถูกเย่เทียนเซี่ยเรียกออกมาจากช่องเก็บสัตว์เลี้ยงแต่กลับได้รับค่าประสบการณ์ไปด้วย ค่าประสบการณ์ที่ได้จากแรคคูนน้อย 3 ตัวทำให้มันก้าวไปสู่เลเวล 1 ได้สำเร็จ สิ่งที่เกินความคาดหมายไปคือหลังจากจิ้งจอกหิมะทมิฬเลื่อนระดับแล้วคุณสมบัติที่เพิ่มขึ้นมาของมันกลับไม่สูงอย่างที่คิด นอกจากค่าพลังเวทย์แล้ว คุณสมบัติอย่างอื่นที่เพิ่มขึ้นมาล้วนต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนน่าสงสาร แต่.....สำหรับจิ้งจอกหิมะ....... หรือก็คือเหยาเหยานั้น พลังเวทมนต์กลับเป็คุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของมัน เพราะผลของทักษะพื้นฐานที่น่าใของมันทุกอันล้วน้าพลังเวทมนต์มหาศาลจึงจะสามารถแสดงผลออกมาได้
เวลาที่นำสัตว์เลี้ยงออกไปสู้ด้วยนั้นเ้านายจะได้รับค่าประสบการณ์น้อยลงเพื่อแบ่งไปให้กับสัตว์เลี้ยงของตน กฎหลักของการแบ่งปันก็คือ หากค่าประสบการณ์ที่มอนสเตอร์หนึ่งตัวมอบให้เท่ากับ 100 หน่วย ถ้านำสัตว์เลี้ยงหนึ่งตัวออกมาต่อสู้ผู้เล่นจะได้รับค่าประสบการณ์ 95 หน่วย และสัตว์เลี้ยงจะได้รับค่าประสบการณ์ไปเต็มๆ 100 หน่วย ถ้าสัตว์เลี้ยงสองตัวผู้เล่นจะได้รับค่าประสบการณ์ 90 หน่วย และสัตว์เลี้ยงสองตัวจะได้รับค่าประสบการณ์ไปเต็มๆ 100 หน่วย แม้ว่าการนำสัตว์เลี้ยงออกมาจะได้รับค่าประสบการณ์น้อยลง 5% แต่ค่าประสบการณ์ที่จะได้รับจากการโจมตีสนับสนุนของสัตว์เลี้ยงหนึ่งตัวนั้นมากกว่า 5% แน่นอน สิ่งที่น่าเสียดายก็คือหากไม่มีอุปกรณ์ที่สุดยอดอะไรหรือสถานการณ์พิเศษๆล่ะก็ ผู้เล่นในปัจจุบันนอกจากผู้อัญเชิญแล้วก็ล้วนสามารถนำมอนสเตอร์ออกมาเก็บเลเวลได้เพียง 1 ตัวเท่านั้น ถ้าสามารถนำออกมาได้มากกว่าหนึ่งตัวล่ะก็ พลังในการต่อสู้ก็จะเพิ่มขึ้นมามากมายทีเดียว แต่เมื่อพูดถึงตรงนี้ เนื่องจากวิธีการได้รับสัตว์เลี้ยงใน World of Fate นั้นหายากมากๆ การมีสัตว์เลี้ยงสักตัวก็ถือว่าเป็เื่ยากเย็นสุดๆแล้ว และยังมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถมีได้ถึงสองตัว
เพราะวิธีการแบ่งค่าประสบการณ์เช่นนี้ ความเร็วในการเลื่อนระดับของสัตว์เลี้ยงจึงรวดเร็วยิ่งกว่าเ้านายของพวกมัน แต่การตั้งค่าแสนอันเ็ปใน World of Fate อีกอย่างคือ........... เลเวลของสัตว์เลี้ยงและสัตว์พาหนะจะไม่สูงไปกว่าเ้านาย ถ้าเ้านายเลเวล 20 เมื่อค่าประสบการณ์ของสัตว์เลี้ยงเลเวล 20 ไปถึง 99.99% นอกจากจ้านายจะเลื่อนระดับเป็เลเวล 21 เท่านั้น ไม่อย่างนั้นพวกมันก็อย่าได้คิดฝันว่าจะได้เลื่อนระดับเลย และถ้าเ้านายระดับลดลงจากเลเวล 20 ไปตกอยู่ที่เลเวล 19 ด้วยสาเหตุใดก็ตาม เลเวลของสัตว์เลี้ยงก็จะตกลงไปเช่นกัน
ปัจจุบันเลเวลเฉลี่ยของผู้เล่นอยู่ประมาณเลเวล 13 บรรดายอดฝีมือในตารางอันดับก็ไปถึงเลเวล 14 แล้ว และก็เริ่มมีผู้เล่นค่อยๆก้าวเข้ามาเก็บเลเวลในเขตแดนแรคคูนน้อยเช่นกัน เย่เทียนเซี่ยออกล่าแรคคูนน้อยไปเพียงไม่กี่ตัวเขาก็เดินลึกเข้าไปในดินแดนทางทิศใต้
ตอนที่เขาไปยังเมืองกู่ผิงเขาค่อนข้างรู้จักมอนสเตอร์ที่อยู่ทางทิศใต้ของที่ราบลั่วเฟิงอยู่บ้าง ดังนั้นตอนนี้เขาจึง้าเข้าไปในเขตแดนของหมาป่าสีขาวแห่งที่ราบที่มีเลเวล 20 ด้วยพลังของเขาในตอนนี้ มันก็เพียงพอที่จะต่อกรกับมอนสเตอร์เลเวล 20 ได้แล้ว
หมาป่าสีขาวแห่งที่ราบ : เลเวล 20, พลังชีวิต 1,150
มันเป็มอนสเตอร์ตระกูลหมาป่าที่เชื่องที่สุด พวกมันชื่นชอบทุ่งหญ้าเขียวขจีและธรรมชาติที่บริสุทธิ์ พวกมันจะไม่โจมตีสิ่งมีชีวิตก่อน ดวงตาหมาป่าทั้งคู่มักจะมองออกไปยังที่ห่างไกลด้วยความเศร้าสร้อย
พร์
รวมฝูง : จะไม่เคลื่อนที่ไปเพียงตัวเดียว เมื่อตัวหนึ่งถูกโจมตีหมาป่าสีขาวที่อยู่ใกล้ๆจะรวมฝูงกันโจมตีทันที
ทักษะ : ไม่มี
จุดอ่อน : หวาดกลัวการโจมตีด้วยธาตุไฟ เมื่อพบการโจมตีที่แฝงคุณสมบัติธาตุไฟเอาไว้จะมีความเป็ไปได้ 5% ที่จะติดสถานะ “หวาดกลัว”
จริงๆแล้วด้วยพร์อันน่าใของเย่เทียนเซี่ยและคุณสมบัติอันแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ต่อให้ไปที่ชายแดนที่ราบลั่วเฟิงซึ่งเป็ที่อยู่อาศัยของจิ้งจองเพลิงเลเวล 30 เขาก็ไม่รู้สึกกดดันใดๆทั้งสิ้น แต่ความห่างชั้นของระดับนั้นมากเกินไป การสร้างความเสียหายจึงจะถูกกดลงไปไม่น้อย ดังนั้นถ้า้าให้ผลลัพธ์ของการเก็บเลเวลอยู่ในระดับที่ดีที่สุด หมาป่าสีขาวแห่งที่ราบคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด การฆ่ามอนสเตอร์ที่มีเลเวลมากกว่า 5 เลเวล การต้านทานความเสียหายจะไม่ชัดเจนมากนัก อีกทั้งด้วยความสามารถในการโจมตีในตอนนี้ของเย่เทียนเซี่ย “ัสะบั้น” ก็ยังสามารถฆ่าหมาป่าสีขาวแห่งที่ราบได้ภายในพริบตาอีกด้วย!
เนื่องจากก่อนหน้านี้เขาไม่มีอาชีพ ความสามารถโดยรวมจึงต่ำกว่าความสามารถของผู้เล่นธรรมดาในเลเวลเดียวกัน การที่เขาสามารถจัดการกับแรคคูนน้อยที่มีเลเวลมากกว่า 3 เลเวลได้ก็เนื่องมาจากการใช้ทักษะ “าคลั่ง” ซึ่งให้ผลลัพธ์ชวนอึ้งจนสามารถจัดการแรคคูนน้อยได้ แต่ตอนนี้เนื่องจากความสามารถของเขาสามารถจัดการหมาป่าสีขาวเลเวล 20 ได้ภายในเสี้ยววินาทีแล้ว ผลของการเก็บเลเวลจึงสูงกว่าก่อนหน้านี้อยู่มากโข ใช่เวลาเพียงครึ่งเดียวการเก็บเกี่ยวของเขาก็มากกว่าคนอื่นๆหลายเท่า
เย่เทียนเซี่ยที่มีทักษะดวงตาัเพียงแค่ใช่ดวงตาของเขากวาดมองคุณสมบัติ พร์ ข้อมูลทักษะของหมาป่าสีขาวแห่งที่ราบเหล่านี้ หรือแม้แต่จุดอ่อนที่ผู้เล่นธรรมดายากจะตรวจสอบได้ก็ล้วนปรากฏขึ้นมาต่อหน้าเขาทั้งหมด แม้กระทั้งบนหัวของมันก็ยังปรากฏหลอดเืที่ชัดเจนขึ้นมาด้วย เย่เทียนเซี่ยเดินเข้าไปตรงหน้าหมาป่าสีขาวที่มองไปยังพื้นที่ห่างไกลด้วยความเศร้าสร้อยช้าๆ หลังจากมองมันอยู่ประมาณ 0.5 วินาที เขาก็จัดการโจมตีมันด้วยทักษะสะบั้นัลงไปกลางหัวของมัน
—1300!
หลอดเืที่เต็มเปี่ยมของหมาป่าสีขาวถูกกวาดหายเกลี้ยงไปทันที มันล้มลงท่ามกลางเสียงร้องด้วยความเ็ปครั้งหนึ่ง และการโจมตีในครั้งนี้ของเย่เทียนเซี่ยก็เป็การทุบลงไปบนรังแตนอย่างไม่ต้องสงสัย หมาป่าสีขาวเจ็ดตัวที่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่โดยรอบภายในรัศมีสิบกว่าเมตรต่างก็มองมาทางนี้เป็สายตาเดียวกัน ในดวงตาอันโศกเศร้าของหมาป่าค่อยๆเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นดังขึ้นมาจากทั่วทุกทิศทางและพุ่งโจมตีมายังเย่เทียนเซี่ย
จะต้องทำอย่างไรถึงจะทำให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดใน่เวลาเดียวกันและสามารถกำจัดเป้าหมาได้มากยิ่งขึ้น........... การมีความสามารถในการโจมตีที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นอย่างนั้นเหรอ? ความสามารถในการโจมตีนั้นจะสามารถทำให้กำจัดเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว แล้วพลังป้องกันอันแข็งแกร่งยิ่งขึ้นล่ะ? พลังป้องกันที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นจะสามารถลดความกังวลและเพิ่มจำนวนการโจมตีอย่างไร้รูปแบบได้ วิธีการโจมตีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดเหรอ? วิธีการโจมตีที่ดีจะสามารถทำให้กำจัดศัตรูได้อย่างรวดเร็วภายในสถานการณ์เดียวกัน
และถ้าทั้งหมดนั่นรวมกัน................
ดวงตาของเย่เทียนเซี่ยหรี่เล็กลง เขาไม่ได้ทำการโจมตีหมาป่าสีขาวตัวเดียวอีกต่อไป แต่เขากลับกวาดสายตาสำรวจรอบๆจากนั้นก็ล็อกเป้าหมายไปที่ช่องว่างระหว่างหมาป่าสองตัวแล้วเคลื่อนที่ไปอย่างฉับพลัน เขาะโไปหนึ่งก้าวก็หลุดพ้นจากการล้อมกรอบของหมาป่าทั้งเจ็ดตัวที่พุ่งเข้ามา จากนั้นเขาก็หันหลังกลับแล้วใช้ห้วงเวลาแห่งโชคชะตาวาดไปด้านหน้าในเวลาเดียวกัน.............
“เงาั!!”
นี่เป็ครั้งแรกที่เย่เทียนเซี่ยใช้ทักษะ “เงาั” ทันทีที่เขาเคลื่อนที่ความสามารถอันบ้าคลั่งก็ปรากฏรวมอยู่บนมือทั้งสองข้างของเขาอย่างฉันพลับ เสียงลมพัดรุนแรงดังอยู่ข้างหูของเขา ร่างกายของเขาพุ่งออกไปราวกับสายฟ้าเส้นหนึ่งจนเกิดเป็เงาที่แทบจะตรวจจับไม่ได้
เวลาที่พุ่งออกไป เท่ากับ 0.2 ถึง 0.5 วินาที และเวลาขนาดนี้ยังเป็ตัวตัดสินการเคลื่อนที่ของผู้ทำการโจมตีด้วย แต่เนื่องจากสมาธิของเย่เทียนเซี่ยนั้นสูงล้ำกว่าคนธรรมดาหลายเท่า ความเร็วในการพุ่งออกไปของเขาที่ปรากฏออกมาจึงกลายเป็ค่าสูงสุด เวลาที่เขาพุ่งออกไปก็เป็ค่าต่ำสุดซึ่งก็คือ....... 0.2 วินาที!
ราวกับสายฟ้าฟาดลงมา ร่างของเย่เทียนเซี่ยพุ่งออกไปนอกรัศมี 5 เมตรโดยฉันพลัน และภายใต้การคำนวณอย่างแม่นยำของเย่เทียนเซี่ยหมาป่าห้าตัวจากเจ็ดตัวที่เพิ่งพุ่งเข้ามาถึงตำแหน่งที่เขายืนอยู่ก็ถูกเขาพุ่งโจมตีเป็เส้นตรงตามเส้นทางที่เขาเลือกจะวิ่งผ่าน...........
-772,-779,-760,-768,-1542!
ในบรรดาหมาป่าห้าตัวที่ถูกโจมตีมีหมาป่าสี่ตัวถูกโจมตีจนพลังชีวิตลดลงไปถึงครึ่งหนึ่ง และตัวสุดท้ายไม่เพียงถูกการโจมตีพุ่งเข้าใส่อย่างหนัก แต่ยังถูกฆ่าตายภายใต้การโจมตีครั้งนั้นอีกด้วย ั้แ่การพุ่งออกไปจนกระทั่งร่างของเย่เทียนเซี่ยยืนอย่างมั่นคงหลังจากพุ่งโจมตีรวมแล้วเป็เวลาทั้งสิ้น 0.2 วินาทีเท่านั้น! หมาป่าที่สูญเสียเป้าหมายไปยังไม่ทันจะได้แสดงปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา........... แต่ภายในเวลาเพียงชั่วพริบตาเย่เทียนเซี่ยที่มีปฏิกิริยาตอบสนองอันน่ากลัวกลับหยุดอยู่ตรงนั้นแล้วรีบหมุนตัวกลับทันทีก่อนจะก้าวเข้าไปอีกก้าวเล็กๆและการพุ่งโจมตีด้วยทักษะ “เงาั” ก็ถูกส่งไปที่หมาป่าสีขาวที่รวมตัวกันอยู่พวกนั้นทันที
หนึ่งในผลอันน่ากลัวของการโจมตีธรรมดาๆของเย่เทียนเซี่ยนำมาซึ่งการโจมตีที่มีคุณสมบัติการโจมตีแบบกลุ่ม เมื่อโจมตีมอนสเตอร์หลายตัวพร้อมกันมันจะโดดเด่นยิ่งกว่าทักษะสะบั้นัเสียอีก ก้าวเล็กๆที่เขาก้าวไปด้านหน้าทำให้การโจมตีของเขาคลอบคลุมไปถึงหมาป่าสี่ตัวที่ถูกโจมตีจนพลังชีวิตลดลงไปถึงครึ่งหนึ่งในก่อนหน้านี้และการโจมตีครั้งนั้นก็ทำให้หมาป่าทั้งสี่ตัวนั้นตายไปพร้อมกันในคราวเดียว
“ติ๊ง! ‘จิ้งจองทมิฬ’ สัตว์เลี้ยงของท่านเลื่อนระดับเป็เลเวล 2, พลังชีวิต +20, พลังเวทย์ +80, พลังโจมตีทางกายภาพ +4, พลังโจมตีด้วยเวทมนต์ +8, การสร้างความเสียหาย +1, การหลบหลีก +1”
เมื่อหมาป่าทั้งสี่ตัวล้มลงเสียงแจ้งเตือนเลื่อนระดับของเหยาเหยาก็ดังขึ้นมาข้างหูของเขาอีกครั้งทำให้เย่เทียนเซี่ยเกิดความรู้สึกอิจฉาขึ้นมาหน่อยๆ.......... ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตของตัวเองความเร็วในการเลื่อนระดับของตัวเองก็พุ่งทะยานราวกับติดจรวจ คิดถึงตอนที่เขายังอยู่ในเมืองเริ่มต้นตอนนั้น.......... การเอาคนไปเทียบกับจิ้งจอกแบบนี้มันทำให้คนรู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆ
ตลอดทั้งบ่ายเย่เทียนเซี่ยออกล่าวนเวียนอยู่ในเขตแดนหมาป่าสีขาวจนเสียงของหมาป่าสีขาวดังขึ้นทั่วทุกทิศทาง ครั้งนี้ไม่จำเป็ต้องใช้ทักษะาคลั่งและไม่ต้องทำให้สติสัมปชัญญะของเขาติดอยู่ในสถานะตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าครั้งนี้สิ่งที่เขาต้องเผชิญจะเป็มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าแรคคูนน้อย แต่เขากลับผ่อนคลายกว่ามาก ค่าประสบการณ์ที่ได้รับและผลจากการเก็บเลเวลก็เทียบกันไม่ได้เลยสักนิด ในเวลานี้น้ำยาฟื้นฟูพลังชีวิตของเขายังไม่ขยับไปไหนเลย ครึ่งวันผ่านไปเย่เทียนเซี่ยที่ถูกหมาป่าัับ้างเป็บางครั้งก็ฟื้นฟูพลังชีวิตด้วยแหวนแห่งชีวิตที่ฟื้นฟูพลังชีวิตของเขา 5 หน่วยในทุกวินาทีซึ่งนั่นก็เพียงพอที่จะรักษาสถานะให้หลอดเืของเขาเต็มเปี่ยมอยู่ตลอดได้แล้ว แต่น้ำยาฟื้นฟูพลังเวทย์ที่เขาสะสมไว้เนิ่นนานกลับหายไปค่อนข้างมาก
ส่วนเหยาเหยา ภายใต้การเก็บเลเวลที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของเ้านายของมันตลอดทั้งบ่ายระดับของมันจึงเลื่อนขึ้นจากเลเวล 2 เป็เลเวล 3............. เลเวล 4 ..................... เลเวล 5.......... เลเวล 6...............
