ร่างของเริ่นเสี้ยวเทียนฝังอยู่ในูเาหินเฮยเย่า แต่เมื่อเขาออกแรง ไอพลังบนร่างเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
ความรู้สึกที่ชัดเจนที่สุดในการเปลี่ยนแปลงนี้คือ พลังของเขาแปลกไปกว่าเดิมมากและเข้าใจได้ยาก หากกล่าวว่าก่อนหน้านี้พลังของเริ่นเสี้ยวเทียนค่อนข้างธรรมดา เช่นนั้นตอนนี้พลังของเขาก็ดูซับซ้อนขึ้นมาก
เหลยป้าเทียนเป็คนแรกที่ััได้อย่างชัดเจน
“เ้าเป็ใครกันแน่”
เมื่อััได้ถึงไอพลังจากร่างของเริ่นเสี้ยวเทียน เหลยป้าเทียนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในตอนนี้เหลยป้าเทียนรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามจากเริ่นเสี้ยวเทียนแล้ว
“เ้าไม่ใช่ว่าอยากรู้ตัวตนของข้าหรอกหรือ ทำไมล่ะ เกิดหวาดกลัวขึ้นมาหรือ”
เริ่นเสี้ยวเทียนยิ้มเย็น แม้ร่างจะถูกฝังลงไปในหินเฮยเย่าแต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนเขาควบคุมโลกนี้ได้แล้ว ไม่เว้นแม้แต่เหลยป้าเทียน
“เฮอะ! แค่ทักษะเล็กน้อยเท่านั้น”
หลังจากใใน่แรก เหลยป้าเทียนก็กล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มเย็น
“ผนึกน้ำแข็ง”
เริ่นเสี้ยวเทียนกล่าว ทันใดนั้นมิติโดยรอบเหมือนจะรับรู้ได้ แปรเปลี่ยนเป็น้ำแข็งอย่างรวดเร็ว น้ำแข็งขยายออกไปทุกทิศทางโดยมีเริ่นเสี้ยวเทียนเป็ศูนย์กลาง แม้เหลยป้าเทียนจะยืนอยู่กลางอากาศแต่เสื้อผ้าของเขากลับเริ่มแข็งตัวแล้ว
หลังจากรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบนร่างกายตนเอง เหลยป้าเทียนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน พลังผนึกน้ำแข็งเช่นนี้อย่างน้อยต้องเป็ทักษะต่อสู้ขั้นปฐี ยิ่งไปกว่านั้นพลังผนึกน้ำแข็งนี้เกินกว่าที่เขาจะรับไหว เพียงไม่นานร่างของเขาก็โดนน้ำแข็งเกาะจนกลายเป็น้ำแข็งแกะสลัก
แม้จะกลายเป็น้ำแข็งแกะสลักไปแล้ว ทว่าเขายังไม่ร่วงหล่นลงจากท้องฟ้า ยังมีไอพลังต่อสู้จางๆ แผ่กระจายออกมาปะทะกับพลังผนึกน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง
จากนั้นเริ่นเสี้ยวเทียนก็เริ่มเคลื่อนไหว
เริ่นเสี้ยวเทียนกลายเป็ร่างเงาสีดำกระโจนออกมาจากูเาหินเฮยเย่า พุ่งเข้าใส่น้ำแข็งแกะสลักหมายจะสังหารด้วยความเร็วยิ่งกว่าเดิม
ตูม!
พลังหมัดโจมตีใส่น้ำแข็งแกะสลักนั้นจนร่วงหล่นลงไปด้านล่างราวกับว่าวที่เชือกขาด
เสิ่นเสวียนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาััได้ถึงไอพลังผนึกน้ำแข็งที่อยู่รอบๆ แต่เริ่นเสี้ยวเทียนเตรียมการไว้แล้ว พลังผนึกน้ำแข็งจึงไม่โจมตีใส่เสิ่นเสวียน เสิ่นเสวียนครุ่นคิดอยู่ในใจ ตัวตนของเริ่นเสี้ยวเทียนดูลึกลับเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้ ฝีมือระดับนี้ไม่แน่ว่าอาจเป็คู่ต่อสู้ที่เขาเคยปะทะมาก่อนก็ได้
เสิ่นเสี่ยวเม่ยและเสิ่นเลี่ยนหลอมรวมพลังอยู่ภายในมิติเงียบๆ แต่พวกเขาสามารถมองเห็นเหตุการณ์ภายนอกได้ทั้งหมด พวกเขาทำได้เพียงอ้าปากค้าง เข้าใจแล้วว่าทำไมเสิ่นเสวียนถึงให้เริ่นเสี้ยวเทียนอยู่ด้านนอก
เริ่นเสี้ยวเทียนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสตรงหน้านี้ ที่แท้เขาเก็บซ่อนตัวตนไว้อย่างล้ำลึก!
“ยืนหยัดไว้ก่อน ข้าใกล้สำเร็จแล้ว”
เสิ่นเสวียนนั่งให้กำลังใจเริ่นเสี้ยวเทียนอยู่ในใจ เขารู้ว่าแม้เริ่นเสี้ยวเทียนเปิดเผยไม้ตายออกมาเล็กน้อยแล้ว แต่ยังไม่มีทางเอาชนะเหลยป้าเทียนได้อยู่ดี
ตูม!
น้ำแข็งแกะสลักร่วงหล่นลงไปถึงพื้น หมอกน้ำแข็งกระจายออกไปทุกทิศทาง มองไม่เห็นเลยว่าด้านในเป็อย่างไรบ้าง
“ฝึกตนถึงขั้นราชันั้แ่อายุยังน้อยเช่นนี้ ดูเหมือนมีเพียงตระกูลใหญ่เท่านั้น แสดงว่าเ้าจะต้องซ่อนของล้ำค่าเอาไว้อีกมากมายเลยทีเดียว”
หมอกน้ำแข็งค่อยๆ จางหายไป เหลยป้าเทียนยืนอยู่ใจกลางหมอกเ่าั้ แววตาของเขาฉายความโลภออกมาอย่างเปิดเผย
เริ่นเสี้ยวเทียนก็เหาะลงมาด้านล่างเช่นกัน เขาหายใจหอบแรง การโจมตีเมื่อครู่ทำให้เขาเสียพลังไปไม่น้อย คิดไม่ถึงว่าจะทำอะไรเหลยป้าเทียนไม่ได้เลย อีกฝ่ายซ่อนพลังไว้ลึกกว่าที่คิดไว้
“สงสัยมากใช่ไหม บอกให้เ้ารู้คงไม่เป็ไรหรอก เมื่อครู่ข้าเพียงแค่ล้อเ้าเล่นเท่านั้น เ้าคิดจริงๆ หรือว่าข้าจะมีพลังเพียงแค่นั้น”
เหลยป้าเทียนกล่าวเสียงเรียบ ไอพลังที่แผ่กระจายออกมาจากร่างแข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อนหน้านี้มาก
“ขั้นราชันระดับกลาง! พลังของเ้าไม่ใช่ว่าเสียหายไปสามส่วนหรอกหรือ”
เริ่นเสี้ยวเทียนมองอีกฝ่ายพลางถามอย่างอดสงสัยไม่ได้ เมื่อครู่เสิ่นเสวียนบอกอย่างนี้ แต่เขาเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจฟัง ในความทรงจำของเขาเหลยป้าเทียนแข็งแกร่งถึงขั้นราชันระดับกลาง ไอพลังของเขาก็เป็เช่นนี้เหมือนกัน ก่อนหน้านี้เหลยป้าเทียนดูดซับพิษเข้าไปทำให้พลังได้รับความเสียหายไปสามส่วน เดิมทีคิดว่าเอาชนะไม่ได้ก็ยังพอสู้ได้ คิดไม่ถึงว่าเหลยป้าเทียนจะแค่แสดงออกมาเท่านั้น
“ข้าฝึกตนถึงจุดสูงสุดของขั้นราชันระดับกลางมานานแล้ว หากไม่ใช่เพราะผลกระทบจากพิษจะเข้าสู่ระดับสูงได้ยากขนาดนี้หรือ เด็กน้อย จะโทษก็ต้องโทษที่เ้าไม่รู้จักเก็บซ่อนไว้ น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว”
เหลยป้าเทียนกล่าวจบ เขาก็ย่างเท้าไปข้างหน้าทันที
ตึง!
ทันทีที่ฝ่าเท้ากระทบพื้น พลันมีเสียงดังก้องออกมาอย่างชัดเจน ส่วนเริ่นเสี้ยวเทียนในตอนนี้กลับมีสีหน้าแย่มาก เพราะเขาพบว่าตนเองขยับไม่ได้ ถูกตรึงอยู่กับที่ไปแล้ว ไม่ว่าจะดิ้นอย่างไรก็มิอาจขยับได้แม้แต่ปลายนิ้ว
“ยอมแพ้เสียเถิด นี่คือทักษะต่อสู้ขั้นปฐีของข้าเช่นกัน เ้าไม่มีโอกาสแล้ว”
เหลยป้าเทียนย่างเท้าเข้าหาเริ่นเสี้ยวเทียนทีละก้าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพียงแต่รอยยิ้มของเขาเหมือนจอมมารที่น่ากลัว ทำให้รู้สึกกดดันอย่างที่สุด
สิ่งที่เขาแสดงออกมาคือทักษะต่อสู้ขั้นปฐี มีชื่อว่าเคล็ดวิชาสะกดกายา เคล็ดวิชานี้ใช้พลังสมาธิในการควบคุม นับว่าเป็ทักษะต่อสู้ที่มีระดับค่อนข้างสูงเลยทีเดียว
ทั้งสองอยู่ห่างกันประมาณสามจั้ง เหลยป้าเทียนย่างเท้าเข้าไปทำให้ระยะห่างสั้นลงเรื่อยๆ ไอพลังบนร่างของเหลยป้าเทียนแข็งแกร่งขึ้นหนึ่งส่วนในทุกย่างก้าว พลังของเริ่นเสี้ยวเทียนกลับลดลง ภายใต้สถานการณ์ที่คนหนึ่งพลังเพิ่มขึ้นและอีกคนหนึ่งพลังลดลง เริ่นเสี้ยวเทียนกลายเป็จุดอ่อนไปเสียแล้ว
เริ่นเสี้ยวเทียนมองเหลยป้าเทียน เขาพยายามทำหลายวิธีแล้ว แต่ก็มิอาจหลุดพ้นจากพันธนาการของเหลยป้าเทียนได้เลย ั้แ่ที่เหลยป้าเทียนแสดงเคล็ดวิชานี้กับเขา ทำให้เขาเดินเข้าสู่กับดักของอีกฝ่ายอย่างสมบูรณ์ เริ่นเสี้ยวเทียนจึงทำได้เพียงยิ้มแห้งๆ ขณะมองเหลยป้าเทียนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
หรือว่าอัจฉริยะอย่างเขาจะต้องโดนคนชั่วช้าสังหารเช่นนี้
“วางใจได้ หลังจากเ้าตายไปแล้วข้าจะเผาทุกอย่างให้หมดสิ้น จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับอำนาจเื้ัของเ้าอย่างแน่นอน”
ขณะนี้เหลยป้าเทียนยืนอยู่ห่างจากเริ่นเสี้ยวเทียนราวสามฉื่อ เขายกแขนขึ้นแล้ว พลังอัสนีที่รุนแรงก่อตัวขึ้นใจกลางฝ่ามือของเขา เพียงแค่เขาคิดเริ่นเสี้ยวเทียนจะตายในทันที
“เ้ายังมีอะไรจะสั่งเสียอีกไหม”
เหลยป้าเทียนถามเริ่นเสี้ยวเทียนอีกครั้ง เขารู้สึกว่าชัยชนะครั้งนี้ง่ายดายมาก ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเอาเสียเลย
เริ่นเสี้ยวเทียนไม่ตอบ แต่ค่อยๆ หลับตาลง คล้ายว่าจะยอมแพ้แล้ว ความจริงเขากำลังเตรียมแสดงพลังโจมตีครั้งสุดท้ายออกมา เพียงแต่ว่าพลังโจมตีนี้อาจทำให้เขาต้องจ่ายในราคาที่สูงมาก หากไม่จำเป็จริงๆ เขาไม่มีทางแสดงมันออกมาเด็ดขาด
“ในเมื่อเป็เช่นนี้ ข้าขอส่งเ้าไปเลยแล้วกัน”
เมื่อกล่าวจบ ฝ่ามือที่รวบรวมพลังน่ากลัวไว้แล้วของเหลยป้าเทียนก็ฟาดใส่เริ่นเสี้ยวเทียนอย่างแรง
ความแข็งแกร่งของเหลยป้าเทียนเพียงพอที่จะทำใหู้เาแหลกละเอียดได้เลย
“หลีกไป”
ในพริบตาที่ฝ่ามือข้างนั้นฟาดลงมา เสียงของเสิ่นเสวียนพลันดังขึ้นในหูของเริ่นเสี้ยวเทียน ขณะเดียวกันเริ่นเสี้ยวเทียนรู้สึกว่าเขาสามารถขยับร่างกายได้แล้ว เขาจึงใช้พลังทั้งหมดเคลื่อนย้ายตนเองไปทางซ้าย
ส่วนฝ่ามือของเหลยป้าเทียนที่ฟาดลงมา กลับโจมตีใส่อากาศว่างเปล่าตรงที่เริ่นเสี้ยวเทียนเคยยืนอยู่เมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นดังนั้นเหลยป้าเทียนถึงกับสีหน้าเปลี่ยน ก่อนจะพลิกฝ่ามือฟาดใส่เริ่นเสี้ยวเทียนอีกครั้ง
เปรี้ยง!!!
เริ่นเสี้ยวเทียนโดนฝ่ามือฟาดกระเด็นออกไปในพริบตาเดียว ทำให้ร่างของเขาฝังลงในูเาหินเฮยเย่าอีกครั้ง
ยิ่งเขาไม่ชอบหินเฮยเย่ามากเท่าไร ยิ่งทำให้เขาต้องเข้ามาใกล้ชิดมันมากเท่านั้น
“แค่กๆ!!! เ้าเรียบร้อยแล้วหรือ!”
เริ่นเสี้ยวเทียนที่ถูกฝังอยู่กล่าวกับเสิ่นเสวียนที่ค่อยๆ เหาะลงมาตรงหน้า แววตาตื่นเต้นดีใจ
ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะเสิ่นเสวียน เขาไม่ตายก็คงาเ็หนัก สุดท้ายแล้วคงเอาชีวิตไม่รอด
เท่ากับว่าเสิ่นเสวียนช่วยชีวิตเขาไว้หนึ่งครั้ง
“นี่คือยาเรียกลมปราณ”
เสิ่นเสวียนหันหลังให้เริ่นเสี้ยวเทียน โยนขวดสีขาวไปด้านหลังใบหนึ่ง ภายในนั้นมียาเรียกลมปราณอยู่หลายเม็ด เริ่นเสี้ยวเทียนรับมาแล้วกินเข้าไปคราวเดียวถึงสามเม็ด ทำให้พลังภายในร่างฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว
“น่าสนใจดีนี่! ข้าสงสัยยิ่งนักว่าเ้าหลุดจากเคล็ดวิชาสะกดกายาของข้าได้อย่างไร”
เหลยป้าเทียนใในตอนแรก จากนั้นเขาจึงถามเสิ่นเสวียนด้วยความสงสัย
เมื่อครู่เสิ่นเสวียนเพิ่งสร้างหุ่นเชิดสำเร็จ กลับทำลายทักษะต่อสู้ของอีกฝ่ายได้ใน่คับขัน ตอนนี้เขาหันมองเหลยป้าเทียนพลางกล่าว “ความสามารถแค่นี้ของเ้า ยังกล้าเรียกว่าเคล็ดวิชาสะกดกายาอีกหรือ”