หลายปีที่ผ่านมา ลูกหลานของตระกูลเทียนเหินที่สามารถเข้าเรียนในชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์ได้นั้น มีจำนวนแค่สิบกว่าคน แม้บางคนไม่สามารถเข้าเรียนได้ในชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์ แต่ก็มิได้หมายความว่าคนเ่าั้จะไม่มีคุณค่าให้ส่งเสริมเลี้ยงดู อย่างไรก็ตาม ผู้ที่สามารถเข้าเรียนในชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์ได้นั้นมักเป็ผู้มีความโดดเด่น สุดท้ายล้วนมีความสำเร็จที่น่าอัศจรรย์ใจ
ในฐานะที่เป็ประมุขของตระกูล เนี่ยไห่ให้ความยุติธรรมเสมอมา คำนึงถึงผู้อื่นก่อนเสมอ ไม่เคยลำเอียงกับสาขาใดสาขาหนึ่ง ดังนั้นจึงได้รับความเคารพมาโดยตลอด
“เนี่ยหลี ไหนเ้าลองบอกมา เหตุใดจึงมีข้อขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่ง?” เนี่ยไห่มองเนี่ยหลีและพูด ในความเห็นของเขา เนี่ยหลีมิใช่คนที่ชอบหาเื่ผู้อื่น จู่ๆ คงไม่มีเื่ขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่งอย่างไม่มีเหตุผล และเวลานี้เนี่ยหลียังได้รับเลือกให้เข้าเรียนในชั้นเรียนสำหรับผู้มีพร์ของโรงเรียนเซิ่งหลัน มีคุณสมบัติพอที่จะได้รับการส่งเสริมฝึกปรือวิชาจากตระกูล
“เรียนท่านประมุข ข้ามีเื่ขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่งและสร้างปัญหาให้แก่ตระกูลเทียนเหินจริง ทว่าข้าก็ได้แก้ปัญหาให้แล้วมิใช่หรือ?” เนี่ยหลีตอบอย่างไม่หวาดกลัวและไม่โอหัง เขายังคงให้ความเคารพแก่เนี่ยไห่ ทว่าหลังจากเกิดใหม่ แม้ต้องเผชิญหน้ากับท่านประมุขเนี่ยไห่ เขาก็ไม่มีความขลาดเขลาแม้แต่น้อย
กำลังจิตของเนี่ยหลีสูงส่งเหนือทุกคนเสียแล้ว
เนี่ยไห่จ้องมองเนี่ยหลี เขาค่อนข้างแปลกใจ รู้สึกได้ว่าเนี่ยหลีในวันนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากเดิม แม้กระทั่งยามเผชิญหน้ากับเขา เนี่ยหลีก็ไม่มีท่าทีขลาดกลัว ทั้งยังมีท่วงท่าการวางตัวที่ดีอีกด้วย
“ฮ่าๆๆ น่าขำนัก ตระกูลเทียนเหินของพวกเราได้รับความช่วยเหลือจากสมาคมนักปรุงยาวิเศษ จึงสามารถกำจัดความกดดันจากตระกูลเสินเซิ่งไปได้ สมาคมนักปรุงยาวิเศษ้าให้พวกเราช่วยปลูกสมุนไพรหลายชนิดให้ จึงช่วยเหลือตระกูลเทียนเหินของพวกเราไว้ได้ มีส่วนเกี่ยวข้องอันใดกับเ้า เ้ามีความสามารถอะไรกันเชียว กลับกล้าพูดว่าได้ช่วยแก้ไขปัญหาของตระกูลเทียนเหินพวกเราแล้ว?” เนี่ยเสี่ยวยื่อยืนอยู่ด้านข้างพูดขึ้น เป็เนี่ยเหว่ยที่กระตุ้นให้เขาพูด
ได้ยินคำพูดของเนี่ยเสี่ยวยื่อ เนี่ยหลีเพียงชำเลืองมองเนี่ยเสี่ยวยื่อและเนี่ยเหว่ยที่อยู่ด้านข้างเล็กน้อยและพูดว่า “น่าขำ ฐานะของสมาคมนักปรุงยาวิเศษในเมืองกวงฮุยนั้นสูงส่ง กระทั่งเทียบได้กับสามตระกูลหลัก เหตุใดพวกเขาต้องช่วยเหลือผู้น้อยเช่นตระกูลเทียนเหินด้วยเล่า? เพียงเพราะว่าตระกูลเทียนเหินจะปลูกสมุนไพรให้อย่างนั้นหรือ? บ้านอื่นๆ ที่ปลูกสมุนไพรเป็มีอยู่มากมาย! อีกทั้งเหตุใดผู้อื่นยังต้องให้ราคาซื้อกับตระกูลเทียนเหินสูงกว่าครอบครัวอื่นถึงสามสิบส่วนเล่า?”
เนี่ยไห่และพวกใเล็กน้อย นี่ก็เป็คำถามหนึ่งที่ยังคงคาอยู่ในใจของพวกเขาเช่นกัน สมาคมนักปรุงยาวิเศษไม่เพียงช่วยเหลือตระกูลเทียนเหินเท่านั้น ทั้งยังพยายามสร้างความสัมพันธ์อันดีกับพวกเขาอีกด้วย อย่างไรก็ตาม พวกเขาสงสัยนัก ว่าเหตุใดั์ใหญ่ที่คงอยู่เช่นสมาคมนักปรุงยาวิเศษจึงต้องพยายามผูกมิตรกับตระกูลเทียนเหินด้วย? เื่นี้ค่อนข้างดูไม่สมเหตุสมผลไปเสียหน่อย
เห็นท่าทางเรียบเฉยสุขุมของเนี่ยหลี ไม่ว่าจะเป็เนี่ยไห่ เนี่ยเหว่ย เนี่ยเอิน หรือผู้าุโหลายคนของตระกูลเทียนเหิน พวกเขาต่างพากันสงสัย หรือว่าเื่ราวทั้งหมดนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเนี่ยหลีจริงๆ?
บิดาของเนี่ยหลี เนี่ยิ ซึ่งอยู่ด้านข้างเห็นเนี่ยหลีโต้แย้งกับผู้าุโคุมกฎของตระกูล เขาเริ่มหวาดกลัวเสียแล้ว เขาไม่มีแม้แต่วรยุทธ์และเป็เพียงสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลสาขาเท่านั้น ซึ่งไม่แตกต่างจากชาวนาคนหนึ่ง เมื่อเห็นภาพตรงหน้าของตนแล้ว เขารีบคุกเข่าลงและพูดว่า “ท่านประมุข เนี่ยหลียังเด็กนัก เขาไม่รู้เื่รู้ราวอันใด ข้ายินดีรับโทษแทนเขา ท่านประมุขโปรดเมตตาด้วย!”
“ท่านพ่อ รีบลุกขึ้นเถอะ!” เห็นเนี่ยิคุกเข่าลง สองคิ้วของเนี่ยหลีขมวดมุ่น รีบเข้าไปดึงเนี่ยิให้ลุกขึ้น ท่านพ่อเนี่ยิเป็คนซื่อสัตย์ผู้หนึ่ง “ท่านพ่อ ท่านไม่จำเป็ต้องคุกเข่าให้ผู้ใด!”
“เสี่ยวหลี เ้าทำผิดใหญ่หลวง ยังไม่ยอมรับอีก!” บิดาของเนี่ยหลีเอ็ดอึง ในความคิดของเขา หากเนี่ยหลีเป็ฝ่ายยอมรับผิด เขายังมีโอกาสขอความเมตตา อย่างไรก็ตาม หากเนี่ยหลียังเอาแต่โต้แย้งกับท่านประมุขเช่นนี้ เื่ราวก็จะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่
เห็นเนี่ยิกำลังคุกเข่าเพื่อเขา จมูกของเนี่ยหลีก็แดงรื้นขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็อดีตหรือชีวิตในโลกนี้ บิดาของเขาทำเพื่อเขามากมายเกินไปจริงๆ ในชีวิตหนก่อน เขาทำให้บิดาต้องเป็ทุกข์มากเกินไป ชีวิตครั้งนี้ เขาจะไม่ยอมให้บิดาของตนต้องเป็ทุกข์อีกแม้แต่น้อย เนี่ยหลีกำหมัดแน่น จ้องมองเนี่ยเหว่ย เนี่ยเสี่ยวยื่อ เนี่ยเสี่ยวเฟิงและพวกอย่างโกรธเกรี้ยว
เนี่ยไห่จ้องมองเนี่ยหลี เขารู้สึกได้ว่าการที่สมาคมนักปรุงยาวิเศษปกป้องตระกูลเทียนเหินจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเนี่ยหลี จึงก้มลงมองเนี่ยิและพูดว่า “เนี่ยิ รีบลุกขึ้นเร็วเข้า ก่อนที่เื่ราวจะกระจ่าง จะไม่มีผู้ใดลงโทษเนี่ยหลีทั้งนั้น แม้เนี่ยหลีมีความขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่งจริง ตระกูลเทียนเหินของพวกเราก็มิได้เสียประโยชน์แต่อย่างใด ดังนั้นจะไม่มีผู้ใดลงโทษเนี่ยหลีได้ตามใจชอบ!”
ได้ยินคำพูดของเนี่ยไห่ เนี่ยิมีสีหน้าที่สับสน เขาลุกขึ้นยืนด้วยความสงสัย ท่านประมุขไม่คิดจะสืบสาวราวเื่หรือ? กับเื่นี้ เขายังคงงุนงงสงสัยอยู่บ้าง
“ท่านประมุข หากพวกเราไม่จัดการเื่นี้กับเนี่ยหลี เกรงว่าจะไม่มีข้อแก้ตัวให้แก่สังคมภายนอก ต่อให้เื่นี้ไม่สร้างความเสียหายแก่ตระกูล เนี่ยหลีขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่ง เื่นี้เป็ความจริง พูดไปแล้วก็ไม่แน่ว่าอนาคตข้างหน้า ทางตระกูลเสินเซิ่งจะมาหาเื่สร้างความลำบากให้แก่พวกเราหรือไม่!” ผู้าุโเนี่ยเหว่ยขมวดคิ้วมุ่นและพูด
“ขอถามท่านผู้าุโคุมกฎของตระกูลสักนิด ท่านเป็คนของตระกูลเทียนเหิน หรือเป็คนของตระกูลเสินเซิ่งกันแน่?” เนี่ยหลีส่งเสียงไม่พอใจถามออกไป
“สามหาวยิ่งนัก เ้ามีคุณสมบัติอะไรมาพูดเช่นนี้กับข้ารึ? ไม่ประพฤติตัวให้เหมาะสม ทั้งยังแหกคอก ข้าเพียงรักษากฎของตระกูลเนี่ยของพวกเรา!” เนี่ยเหว่ยส่งเสียงอย่างโกรธเกรี้ยว
“ผู้าุโคุมกฎของตระกูล ข้าไม่เห็นว่าเื่นี้จะง่ายดายปานนั้น เสี่ยวหลีก็มิใช่พวกที่ชอบสร้างปัญหา หากเื่พวกนี้ เป็ฝ่ายพวกตระกูลเสินเซิ่งเริ่มต้นเล่า? ไม่เห็นจำเป็ต้องยกความผิดทั้งหมดไว้ที่เนี่ยหลี ในเมื่อเื่นี้ก็ผ่านพ้นไปแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ!” เห็นได้ชัดว่าผู้าุโเนี่ยเอินกำลังช่วยพูดให้เนี่ยหลี ตระกูลเทียนเหินมีหลายสาขา หากเนี่ยเหว่ยทำโทษเนี่ยหลี เช่นนั้นบารมีของเนี่ยเอินก็ย่อมต้องมีผลกระทบอยู่บ้าง
“ผู้าุโมีเจตนารักษากฎให้มีความยุติธรรมจริงหรือ? ครั้งก่อนเนี่ยเสี่ยวยื่อทำร้ายคนของครอบครัวเทียนหลิง ท่านก็แค่ส่งของขวัญไปจำนวนหนึ่ง เหตุใดข้าไม่เห็นผู้าุโเนี่ยเหว่ยทำโทษเนี่ยเสี่ยวยื่อแม้แต้น้อยเล่า?” เนี่ยหลีตอกย้ำทุกคำพูด
“สองเื่นี้ไม่อาจเปรียบเทียบกันได้ เนี่ยเสี่ยวยื่อขัดแย้งกับเด็กของตระกูลเทียนหลิงก็เพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว ยิ่งไปกว่านั้น อำนาจของตระกูลเทียนหลิงย่อมไม่อาจเปรียบเทียบกับตระกูลเสินเซิ่งได้!” ใบหน้าของเนี่ยเหว่ยบูดบึ้ง เนี่ยหลีช่างกินหัวใจหมีดีเสือมาจริงๆ จึงกล้ามาเผชิญหน้ากับเขาเช่นนี้ ทว่าสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกกดดันก็คือ เื่นี้เนี่ยไห่กลับเข้าข้างเนี่ยหลี และเขาไม่อาจขัดแย้งกับท่านประมุขได้
“ท่านผู้าุโยังไม่ทันได้สืบสวน ท่านทราบได้อย่างไรว่าข้ามิได้ต่อสู้กับผู้อื่นเพื่อประโยชน์ของผู้คนในครอบครัวเล่า? เพียงเพราะว่าท่านไม่กล้าขัดแย้งกับตระกูลเสินเซิ่ง ก็จะทำโทษข้าอย่างหนัก เพียงเพื่อหาเหตุผลไปส่งมอบให้แก่ตระกูลเสินเซิ่งอย่างนั้นหรือ? หากตระกูลเทียนเหินไม่สามารถปกป้องแม้กระทั่งคนของตนได้ ตระกูลเช่นนี้ ย่อมไม่สมควรที่ข้าจะอยู่ด้วย!” เนี่ยหลีจ้องมองเนี่ยเหว่ยอย่างเ็า
ทั่วทั้งห้องตื่นตะลึงกับคำพูดของเนี่ยหลี
ทุกคนคิดไม่ถึงว่าเนี่ยหลีจะกล้าพูดเช่นนี้ นี่มิใช่เพียงแค่การขัดแย้งกับผู้าุโ ความหมายของเนี่ยหลีก็คือคิดจะออกจากตระกูลเทียนเหินใช่หรือไม่?
ที่ผ่านมา ภาพลักษณ์ของเนี่ยหลีในสายตาของทุกคนมักมีแต่ความขี้ขลาด ทว่าวันนี้ เขากลับกล้าพูดเื่เช่นนี้ออกมาต่อหน้าท่านประมุขและเหล่าผู้าุโทั้งหลาย เื่นี้ย่อมไม่ง่ายดายเสียแล้ว
เนี่ยิที่อยู่ด้านข้างหวาดกลัวจนตัวสั่น เขาดุด่าเสียงดังว่า “เสี่ยวหลี เ้ากำลังพูดอะไร?! ยังไม่รีบขอขมาต่อท่านประมุขอีก เร็วเข้า!”
“หึๆ ปีกกล้าขาแข็งแล้วหรือ จึงกล้าคิดจะออกจากตระกูล? เ้าคงไม่ลืมหรอกกระมังว่าเป็ตระกูลเทียนเหินที่ชุบเลี้ยงและให้ที่คุ้มหัวแก่เ้า เ้าจึงมีวันนี้ได้!” ผู้าุโเนี่ยเหว่ยพูดเสียงเ็าอีกว่า “ก็แค่ไอ้ลูกนอกคอกอกตัญญูผู้หนึ่ง!”
“ตระกูลเทียนเหินเป็ของพวกเราทุกคน ตระกูลเทียนเหินให้ที่คุ้มหัวแก่พวกเรานั้นย่อมไม่ผิด แต่ทว่ามิใช่ตระกูลเทียนเหินที่เลี้ยงดูข้ามา บิดามารดาข้าทำงานขยันขันแข็งทุกวันเพื่อปลูกผักปลูกข้าว เลี้ยงดูข้าจนเติบใหญ่ พวกเขายังทำงานอย่างหนักเพื่อตระกูลเทียนเหิน ดังนั้นพวกเราไม่ติดค้างผู้ใด และข้า เนี่ยหลี ก็มิได้ติดค้างผู้ใด!” เนี่ยหลียืดตัวตรงและพูด
“มีอย่างที่ไหนกัน! กำเริบเสิบสานนัก!” เนี่ยเหว่ยโกรธจนหน้าเขียว คิดจะด่าทอเนี่ยหลีต่อ ทว่ากลับถูกเนี่ยไห่โบกมือห้ามเอาไว้
เนี่ยิฉุดดึงเนี่ยหลีอย่างกังวลใจนัก เขาไม่เข้าใจ วันนี้เนี่ยหลีเป็อะไรไป แต่ก่อนเนี่ยหลีมักขลาดกลัวจนหัวหด เหตุใดวันนี้จึงกล้าเผชิญหน้ากับพวกผู้าุโและท่านประมุขเช่นนี้?
เนี่ยไห่หรี่ตาเล็กน้อยจ้องมองเนี่ยหลี วันนี้คำโต้เถียงของเนี่ยหลีมีเหตุมีผล ทำให้เขามองเนี่ยหลีด้วยสายตาที่ต่างไปจากเดิม เผชิญหน้ากับผู้าุโมากมาย กลับไม่มีทีท่าขลาดกลัวดังเช่นเก่าก่อน เขายิ้มแย้มพูดว่า “เนี่ยหลีพูดถูก ตระกูลเทียนเหินเป็ครอบครัวของพวกเราทุกคน ทุกคนมีส่วนช่วยเหลือตระกูล การปกป้องครอบครัวเป็หน้าที่รับผิดชอบของตระกูล เื่ราวยังมิได้สืบสวนให้กระจ่าง ไม่อาจลงโทษผู้ใดได้ตามใจชอบ!”
เนี่ยเหว่ยไม่เข้าใจแม้แต่น้อยจริงๆ วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับท่านประมุข เนี่ยหลีพูดจาสามหาวถึงปานนี้ เนี่ยไห่กลับยังคงเข้าข้างเนี่ยหลี ปกป้องเขา นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่?
ได้ยินคำพูดเสริมของเนี่ยไห่ ทั้งเนี่ยิ ทุกคนล้วนทำตัวไม่ถูกเสียแล้ว พวกเขาคิดว่าเนี่ยหลีมีข้อขัดแย้งกับผู้าุโถึงเพียงนี้ ต่อให้ไม่ถูกขับออกจากตระกูล ทว่าโทษหนักคงไม่อาจเลี่ยงพ้นได้ อย่างไรก็ตาม ท่านประมุขเนี่ยไห่ก็มิได้ใส่ใจสักนิด ทั้งยังเข้าข้างเนี่ยหลีอีกด้วย
เนี่ยเหว่ยใบหน้าบูดบึ้ง เขาแอบครุ่นคิดในใจ เนี่ยไห่ เ้าจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้มีบางอย่างที่ผิดแปลกไป! เนี่ยไห่ใจดีกับเนี่ยหลีเกินไป ซึ่งดูไม่สมเหตุผลเอาเสียเลย!
อีกด้านหนึ่ง ผู้าุโเนี่ยเอินและพวกต่างพากันจ้องมองเนี่ยหลีอย่างครุ่นคิด
เมื่อได้ยินคำพูดของเนี่ยไห่ ความโกรธเกรี้ยวในใจของเนี่ยหลีจึงค่อยบรรเทาลง ไม่ว่าอย่างไรเขายังคงมีความผูกพันกับตระกูลเทียนเหินอยู่มากนัก เหตุผลที่เขาพูดออกไปทั้งหมดก็เพียงเพราะเขาไม่ชอบใครบางคนในตระกูลเทียนเหิน ในเมื่อท่านประมุขเนี่ยไห่ใจกว้างกับเื่นี้ เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรติดใจแล้ว
“เนี่ยหลี เ้าเพิ่งกลับมาจากโรงเรียน และยังต้องพบกับเื่ราวมากมาย กลับไปพักผ่อนให้สบายเสียก่อนเถิด พรุ่งนี้ปู่เนี่ยไห่จะทดสอบผลการฝึกยุทธ์ของเ้าด้วยตัวเอง!” เนี่ยไห่ลุกขึ้นยืน เหยียดตัวบิดี้เีคราหนึ่ง และหัวเราะฮาๆ พูดออกมา
เวลานี้ สายตาของทุกคนพากันฉายแววตื่นตะลึงออกมาแล้ว ไม่เพียงเนี่ยไห่ไม่ลงโทษกับความผิดที่เนี่ยหลีก่อ ทั้งยังพยายามทำตัวสนิทสนมกับเนี่ยหลียิ่งขึ้นอีกด้วย
ได้ยินคำพูดของเนี่ยไห่ เนี่ยิอดที่จะตื่นเต้นขึ้นมามิได้ ท่านประมุขเนี่ยไห่จะทดสอบผลการฝึกยุทธ์ของเนี่ยหลีด้วยตนเอง นี่ช่างเป็เกียรติยิ่งนัก!
ไม่ว่าอย่างไร เนี่ยหลีมิใช่ลูกหลานสายตรงของเนี่ยไห่ เนี่ยไห่ดีต่อเนี่ยหลีเกินไปแล้วหรือไม่?
ครอบครัวตระกูลเนี่ยทุกคนมองหน้ากันไปมา ทว่ายิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ที่แท้ปัญหาอยู่ที่ตรงไหนกันแน่
เมื่อได้ยินคำพูดของเนี่ยไห่ เนี่ยหลีพลันเข้าใจ เนี่ยไห่อาจจะมองอะไรออก ไม่ว่าอย่างไร เนี่ยไห่ก็เป็ผู้ควบคุมจิตอสูรระดับทองผู้หนึ่ง ดังนั้นเขาอาจจะรับรู้ได้ถึงกลิ่นไอของจิตอสูรภายในร่างกายของเนี่ยหลี ครั้นคิดถึงเื่ของสมาคมนักปรุงยาวิเศษ ก็มิใช่เื่ยากที่จะโยงเื่ถึงกัน
หากเป็เช่นนั้น เนี่ยหลีก็ไม่คิดจะปิดบังตัวอีกต่อไป ต่อให้มิใช่เพื่อตัวเขาเอง ก็สมควรต่อสู้เพื่อประโยชน์ของบิดามารดาและท่านอาท่านอาสะใภ้บ้าง
ชั่วขณะที่ทุกคนกำลังทั้งแปลกใจทั้งใ ลูกบ้านคนหนึ่งรีบรุดวิ่งเข้ามาและรายงานต่อเนี่ยไห่ว่า“เรียนท่านประมุข ท่านผู้อำนวยการหยางแห่งสมาคมนักปรุงยาวิเศษมาเยี่ยมขอรับ!”
“ผู้อำนวยการหยางรึ?” ไม่ว่าจะเป็เนี่ยเอิน เนี่ยเหว่ย หรือแม้กระทั่งเนี่ยไห่ ทุกคนล้วนมีสีหน้าใอย่างยิ่ง
คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการหยางแห่งสมาคมนักปรุงยาวิเศษจะมาเยี่ยมตระกูลเทียนเหินกลางดึกกลางดื่นเช่นนี้! พวกเขาเคยติดต่อกับสมาคมนักปรุงยาวิเศษอยู่หลายครั้ง ปกติย่อมรู้ถึงฐานะของผู้อำนวยการหยางภายในสมาคมนักปรุงยาวิเศษ นางเป็ผู้มีอำนาจคนหนึ่งในสมาคมนักปรุงยาวิเศษ รองจากท่านประธานและเหล่าผู้าุโ
บุคคลเช่นผู้อำนวยการหยาง เพียงคำเดียวก็สามารถกลบฝังตระกูลชั้นสูงตระกูลหนึ่งจนไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้อีก และก็สามารถทำให้ตระกูลชั้นสูงตระกูลหนึ่งเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาได้ ครั้งนี้ เมื่อตระกูลเสินเซิ่งกดดันกลั่นแกล้งตระกูลเทียนเหิน ทำให้พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์อันคับขัน ผู้อำนวยการหยางก็คือผู้ที่คอยช่วยแก้ปัญหาทุกอย่างให้
สมาคมนักปรุงยาวิเศษเป็สิ่งคงอยู่ซึ่งสามารถเทียบได้กับสามตระกูลหลัก อิทธิพลของสมาคมต่อเมืองกวงฮุยยังมากยิ่งกว่าตระกูลเสินเซิ่งและตระกูล์เซิ่งิเสียอีก เป็รองก็เพียงตระกูลวายุหิมะที่มีผู้ควบคุมจิตอสูรระดับตำนานและท่านเ้าเมืองแห่งเมืองกวงฮุย! ยามเผชิญหน้ากับผู้อำนวยการหยางผู้ทรงอิทธิพลอย่างแท้จริง แม้แต่เนี่ยไห่ก็ต้องให้ความเคารพอย่างยิ่ง!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้