“หวง…คืออะไร?” นางขยับริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนเอ่ยด้วยท่าทีไร้เดียงสา
ฉินเย่เซิงที่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้า นิ่งไปครู่หนึ่งกับคำถามนั้น ก่อนที่รอยยิ้มขี้เล่นจะปรากฏบนใบหน้าคมคาย เขายืดตัวขึ้นเล็กน้อย ท่าทางเหมือนครุ่นคิดหนักหนา แต่แววตากลับเจือด้วยประกายซุกซน “หวง…ก็เหมือนเวลาเจ้าเจอสิ่งที่เจ้าคิดว่ามันเป็นของเจ้า หรือเจ้าชอบมันมากจนไม่อยากให้ใครเข้าใกล้หรือแตะต้อง”
“ข้าเป็นของเจ้าอย่างนั้นหรือ?” นางถามกลับทันที น้ำเสียงเรียบเรื่อย แต่สายตาสีเทากลับสะท้อนความสงสัยจริงจัง
คำถามตรง ๆ นั้นทำให้ฉินเย่เซิงหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนโน้มตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมเข้มสบเข้ากับสายตาของนางตรง ๆ
“เจ้าจะเป็นหรือไม่ ข้าคงต้องให้เจ้าเป็นคนตอบเอง” เขาพูดพลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ท่าทางกึ่งจริงจังกึ่งหยอกล้อ
_____________________________
ท่ามกลางพายุหิมะที่ไม่มีวันสงบ “ถ้ำวิญญาณนิรันดร์” คือสถานที่ต้องคำสาปในตำนาน ไม่มีผู้ใดกล้าเหยียบย่าง ยกเว้นไป๋เซี่ยนหลัว หญิงสาวผู้ใช้ชีวิตอย่างสงบในถ้ำลึกลับ นางไม่เคยก้าวออกไปจากโลกอันเงียบสงบของหิมะและน้ำแข็ง ไม่เคยสัมผัสสิ่งใดนอกเหนือจากหน้าที่และพลังที่เชื่อมโยงกับถ้ำแห่งนี้
แต่ความเงียบสงบกลับพังทลาย เมื่อชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ผู้เต็มไปด้วยกลอุบาย ฉินเย่เซิง ชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และความมุ่งมั่น ฝ่าพายุหิมะพร้อมกับอัญมณีสีฟ้าลึกลับเข้ามาในเขตต้องห้าม การปรากฏตัวของเขาไม่เพียงทำให้ม่านพลังที่นางปกป้องไร้ผล แต่ยังเปิดประตูสู่คำถามมากมายที่นางไม่เคยกล้าถาม
มนุษย์คืออะไร?
โลกภายนอกเป็นเช่นไร?
และทำไมเขาถึงทำให้นางรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน?
ระหว่างการพยายามไขปริศนาเกี่ยวกับอัญมณีและเหตุผลที่เขามายังถ้ำแห่งนี้ ทั้งคู่ต้องร่วมมือกันเผชิญกับความลับของถ้ำที่ไม่เคยถูกเปิดเผย ขณะเดียวกันความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความไม่ไว้ใจ ค่อย ๆ พัฒนาเป็นสายใยบางเบาที่เปราะบาง แต่ลึกซึ้ง
ในโลกที่เธอเคยคิดว่ามีเพียงความเย็นเยือก ไป๋เซี่ยนหลัว เริ่มรู้ว่าความร้อนจากหัวใจของมนุษย์คนหนึ่ง อาจละลายน้ำแข็งในจิตวิญญาณของเธอได้เช่นกัน
"ในวันที่หิมะผลิบาน ดอกเหมยน้ำแข็งจะนำทางพวกเขา หรือกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายที่ไม่มีวันสิ้นสุด?"
