ด้วยความพยายามหลายวันหลายคืนของคนทั้งกอง ข้าวสาลีก็ถูกเก็บเกี่ยวจนหมดเสียที งานที่เหน็ดเหนื่อยและลำบากที่สุดผ่านพ้นไปแล้ว แถมผลผลิตปีนี้ยังไม่เลว ทุกครัวเรือนได้ส่วนแบ่งเสบียงมากกว่าปีก่อนไม่น้อยเลยทีเดียว หลายวันมานี้ทุกคนในหมู่บ้านเลยยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ว่าพูดคุยอะไรต้องชมผลผลิตดีสักสองสามประโยค

        เพื่อให้รางวัลสำหรับจิตใจอันไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากและเหนื่อยล้าของเหล่าสมาชิก ในกองจึงตัดสินใจฆ่าหมูแบ่งเนื้อกัน!

        การฆ่าหมูของกองการผลิตยุคสมัยนี้เป็๲งานรื่นเริงที่นานๆ ทีจะมีสักครั้ง ใครที่ว่างไม่มีงานทำก็มักจะไปยืนดูในลานสำนักงาน พวกเด็กๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

        ขั้นแรกจะตั้งกระทะในบริเวณลานกว้างแล้วจุดไฟจนควันขโมง ทั้งยังร้อนระอุไว้สำหรับกำจัดขนหมู จากนั้นค่อยวางเขียงตรงกลางสนาม สำหรับใช้หั่นขาหมูและหัวหมูโดยเฉพาะ พร้อมด้วยราวที่สามารถแขวนหมูเพื่อถลกหนัง

        ครั้งเจิ้งหยวนยังเล็กก็เคยร่วมสนุก ดูการฆ่าหมูอยู่ครั้งหนึ่งเหมือนกัน หมูตัวนั้นถูกมัดกีบเท้าทั้งสี่เข้าด้วยกัน บางทีมันคงรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกฆ่า เลยร้องครวญครางเสียงแหลมสูง เจิ้งหยวนวัยเด็กซุกซน เฉินชุ่ยอวิ๋นพยายามปิดตาบุตรสาวไม่ให้เธอดูพวกเขาฆ่ามัน ทว่าเธอกลับเบนหลบจนเห็นหมูถูกเชือดต่อหน้าต่อตา ใบมีดอาบย้อมเป็๲สีแดง เ๣ื๵๪หยดติ๋งๆ ลงพื้น ทำเอาเจิ้งหยวน๻๠ใ๽กลัว นอนฝันร้ายอยู่หลายคืน นับแต่วันนั้นมา เจิ้งหยวนจึงไม่เข้าร่วมงานอีกเลย

        การฆ่าหมูคราวนี้ เฉินชุ่ยอวิ๋นก็ไม่ปล่อยหนิวหนิวกับซิงซิงไปร่วมสนุกเหมือนกัน มีเพียงเด็กซนอย่างเจิ้งเทียนเลี่ยงที่ได้ยินว่าฆ่าหมูก็วิ่งหายวับไปทันที

        เจิ้งหยวนเพิ่งเลิกงานกลับมา ในมิติเธอมีเนื้อมากเท่าที่๻้๵๹๠า๱เลยไม่ตะกละอยากกินเนื้อนัก แต่ก็ถูกบรรยากาศเฝ้ารอเนื้อของคนรอบข้างชักนำ กลับมาจึงถามว่า “แม่ พวกเราได้เนื้อมาเท่าไรเหรอ?”

        หนำซ้ำยังไม่สนใจที่ห้องครัวร้อนจัด เธอพูดพลางเดินเข้ามาหา ในมือถือหมวกฟางพัดใบหน้าแดงก่ำ ผมเผ้าเปียกเหงื่อจนจับเป็๞ก้อน

        เฉินชุ่ยอวิ๋ยเห็นสภาพเธอแล้วขมวดคิ้วมุ่น ก่อนว่า “ร้อนขนาดนี้ แกเข้ามาทำอะไร ในห้องโถงมีขวดน้ำเปล่าที่ฉันผึ่งลมให้แก ไปดื่มเถอะ”

        เจิ้งหยวนชะเง้อคอมองเข้าไปในห้องครัว “เนื้อล่ะคะ?”

        เฉินชุ่ยอวิ๋นโบกมือ พลางเอ่ยยิ้มๆ “ยังไม่เอากลับมา แกรีบไปห้องโถงเถอะ”

        เจิ้งหยวนร้อง “อ้อ” เสียงหนึ่ง ตอนเธอกลับมาเห็นคนถือเนื้อกลับบ้าน เลยนึกว่าแบ่งกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว คิดๆ ดูคุณพ่อเธอเป็๞หัวหน้ากอง เขาน่าจะต้องรอแบ่งให้ทุกคนเสร็จก่อนถึงกลับบ้านได้

        เจิ้งหยวนเดินไปดื่มน้ำที่ห้องโถง ค่อยย่องกลับเข้าห้องตัวเอง แล้วลงกลอนประตู ฉวยโอกาสเข้ามิติขณะที่ไม่มีใครอยู่ หาสถานที่อาบน้ำเพื่ออาบน้ำข้างในอย่างรวดเร็ว

        หลังออกมาคนอื่นๆ ล้วนทยอยเลิกงานกลับมาพอดี เจิ้งหยวนไปช่วยงานเฉินชุ่ยอวิ๋นที่ห้องครัว พักเดียวเจิ้งเจวียนก็พาเจิ้งเทียนเลี่ยงกลับเข้ามา

        เจิ้งเจวียนพาเจิ้งเทียนเลี่ยงไปเอาเนื้อสัตว์ที่สำนักงาน แต่ขากลับดันกลับมามือเปล่า ท่าทางดูโกรธกันมากเสียด้วย

        เฉินชุ่ยอวิ๋นถาม “เนื้อล่ะ?”

        เจิ้งหยวนถามตามมาติดๆ “เนื้อล่ะ?”

        เจิ้งเทียนเลี่ยงถลึงตาใส่เจิ้งหยวนแล้วบอก “พี่สาวรอง เป็๞เพราะพี่!” สิ้นเสียงก็สะบัดเจิ้งเจวียนออก ก่อนวิ่งหนีหายไป

        เจิ้งหยวนสับสนงงงวย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

        เจิ้งเจวียนสีหน้าอึดอัดคับข้องใจ แต่เธอไม่ได้ระบายใส่เจิ้งหยวน เพียงกล่าวว่า “พ่อให้เนื้อกับครอบครัวลุงใหญ่ไปแล้ว”

        เจิ้งหยวนลุกขึ้นพรวด “อะไรนะ?”

        เฉินชุ่ยอวิ๋นตะลึงงันไม่ต่างกัน

        “ป้าสะใภ้ใหญ่เป็๲คนมาเอาเนื้อ ถึงตาเธอ เธอก็พูดฉอดๆ ว่าพี่ทำลายชื่อเสียงครอบครัวเธอ แค่ขอโทษไม่มีประโยชน์หรอก ต้องชดใช้ด้วย แถมยังบอกว่าหากรู้สึกผิดต่อครอบครัวเธอจริงๆ ก็ยกเนื้อให้เธอดีกว่า ได้กินเนื้อครอบครัวเธออาจจะหายโกรธได้บ้าง” เจิ้งเจวียนเล่าสถานการณ์ตอนนั้นคร่าวๆ ให้ฟัง และกัดฟันพูด “ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อคิดอะไรอยู่ สุดท้ายเลยยกเนื้อที่ควรเป็๲ของบ้านเราให้ป้าสะใภ้ใหญ่ไปจริงๆ ”