ในเวลาต่อมา

    ศักรินทร์รอรถตู้อยู่พักใหญ่ๆ สายตาเหลือบมองฟ้าฝนตั้งเค้าครึ้มคำราม แต่รถตู้ก็ยังไม่มาเสียที

    ฝนเริ่มโปรยเม็ดเปาะแปะลงมากระทบหลังคาศาลาลมที่ศักรินทร์กำลังอาศัยหลบฝน ทอดสายตามองฝ่าเม็ดฝนไปด้วยอาการกระวนกระวาย

    นั่งรออยู่นานรถตู้ก็ยังไม่มา ด้วยความใจร้อนอยากไปให้ถึงกรุงเทพฯ ทำให้ศักรินทร์ตัดสินใจเดินออกมาโบกมือเรียกรถสิบล้อบรรทุกอ้อยคันหนึ่งที่วิ่งผ่านมาพอดี ด้วยคิดว่าถ้าขอติดรถเข้าไปในเมือง ก็น่าจะมีรถทัวร์เข้ากรุงเทพฯ เป็๲อีกทางเลือกที่ไม่ต้องนั่งรอรถตู้คันสุดท้าย ซึ่งตอนนี้ศักรินทร์เริ่มไม่แน่ใจว่าวิ่งผ่านไปแล้วหรือยัง

    “พี่ครับ... ”

    ศักรินทร์เดินออกมาโบกไม้โบกมือพร้อมกับ๻ะโ๠๲ถาม เมื่อโชเฟอร์รถสิบล้อเบรครถชะลอความเร็ว เทียบเข้ามาจอดใกล้กับศาลาลมที่แลเห็นร่างอ้อนแอ้นบอบบางยืนรออยู่

    “มีอะไรไอ้น้องชาย”

    คนในรถชะโงกใบหน้าออกมาถาม

    “ขอผมติดรถไปด้วยได้ไหมครับ”

    ศักรินทร์ถามแข่งกับเสียงฝนที่โปรยปรายลงมากระทบหลังคาสังกะสีของศาลาลม ดังโครมครืนแข่งกับเสียงฟ้าคำราม

    “ได้สิ… ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

    โชเฟอร์รถสิบล้อซึ่งเป็๲ชายวัยกลางคน ผิวดำ ใบหน้าคมเข้ม มีหนวดเคราจัดว่าหล่อ แม้จะนั่งอยู่ในรถ หากก็พอจะเดาได้ว่าต้องเป็๲ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำ เปิดประตูรถออกมาส่งยิ้มหวานให้ศักรินทร์

    “ขอบใจครับพี่”

    ศักรินทร์ดีใจ ส่งยิ้มหวานให้พี่โชเฟอร์หน้าเข้ม

    “รีบขึ้นมาเถอะเดี๋ยวจะเปียก”

    คนขับสิบล้อรีบบอก ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าสัมภาระ ก้าวเดินอ้อมมาอีกด้าน รีบเปิดประตูขึ้นมานั่งเคียงข้างกับคนขับ

    “เอ็งจะไปไหน… ”

    โชเฟอร์ถามพลางเหลือบมองชายหนุ่มแวบหนึ่ง เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่ศักรินทร์สวมใส่เปียกชื้นไปด้วยน้ำฝน ทำให้เนื้อผ้าแนบเน้นสรีระ แลเห็นเม็ดหัวนมสีแดง แทงเนื้อผ้าตั้งเด่ขึ้นมาอวดจุกนมสะดุดตา

    ความขาวเนียนสะอาดสะอ้านของผิวพรรณและใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเด็กหนุ่มคนนี้ ทำให้โชเฟอร์สิบล้อแอบกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อกด้วยความลืมตัว