กูเฟยเยี่ยนจ้องมองเตียงศิลาที่มีความว่างเปล่าโดยที่ไม่สามารถละสายตาได้ นางรู้สึกดั่งบัดนี้จวินจิ่วเฉินยังคงนอนอยู่บนนั้นและได้ส่งรอยยิ้มมาให้นาง แต่ในไม่ช้าก็กักเก็บความคิดนี้ไว้ในใจ นางรีบนำเข็มยาพิษทั้งหมดออกมา จากนั้นก็ให้ฉินโม่ไปตามหาหน้าไม้...