“ยาและอาหารมีแหล่งกำเนิดเดียวกันอาหารหลายชนิดก็เป็๲ยา ระหว่างสองสิ่งนี้ไม่มีเส้นแบ่งที่แน่นอน ‘ฤทธิ์ทั้งสี่’ และ ‘รสทั้งห้า’ ของยาก็สามารถใช้กับอาหารได้เช่นกัน อาหารแต่ละชนิดก็มี ‘ฤทธิ์ทั้งสี่’ และ ‘รสทั้งห้า’ ยกตัวอย่างเช่น เ๽้าสิ่งนี้...”

       เซี่ยยวี่หลัวหยิบกระเทียมที่เมื่อครู่นี้ตัวเองใช้ขึ้นมา

       “กระเทียม มีรสเผ็ดฤทธิ์อุ่นมีคุณสมบัติขับลม ช่วยย่อยอาหาร สลายลมในกระเพาะ ต้านทานความหนาวเย็น แก้พิษ สลายฝีหนองสามารถใช้เพื่อรักษาอาการท้องเสีย อาเจียนเป็๲เ๣ื๵๪ และบวมน้ำ ถึงแม้มันจะรักษาอาการป่วยได้หลากหลายทว่า สำหรับคนที่ตัวร้อน กลางคืนหลับไม่สนิท โดยเฉพาะสตรีวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าหรือคนที่เสียเ๣ื๵๪ปริมาณมากล้วนต้องงดเว้น”

       เซี่ยยวี่หลัวกล่าวอย่างฉะฉานไม่ใช่แค่ซ่งฉางชิง แม้แต่เซียวจื่อเซวียนและเซียวจื่อเมิ่งต่างก็มองนางด้วยท่าทางตกตะลึง

       “เนื้อเป็ดก็เช่นกันเนื้อเป็ดบำรุงธาตุหยินเสริมส่วนพร่อง ช่วยขับปัสสาวะลดอาการบวม มีประโยชน์ต่อคนที่มีอาการไข้ต่ำอ่อนเพลียทานอาหารได้น้อย อุจจาระแข็งแห้ง และบวมน้ำ แต่เพราะเนื้อเป็ดมีฤทธิ์เย็นผู้ป่วยที่มีอาการปวดท้อง ท้องเสีย ปวดเอว ปวดประจำเดือน พร่องธาตุหยาง ม้ามอ่อนแอจึงไม่เหมาะกับการทานเนื้อเป็ด”

       เซี่ยยวี่หลัวในยามนี้อธิบายแจกแจงอย่างฉะฉานเมื่อพูดถึงด้านที่นางถนัด แววตาก็เปล่งประกายแสงระยิบระยับ

       เดิมทีนางเรียนเกษตรศาสตร์จึงมีความเข้าใจในคุณสมบัติของพืชชนิดต่างๆ อยู่แล้ว อีกทั้งนางชอบอาหารรสเลิศ จึงศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับอาหารและยาด้วย

       ทุกครั้งที่แบ่งปันอาหารรสเลิศกับแฟนคลับบนอินเตอร์เน็ตก็จะย้ำกำชับกลุ่มคนที่ไม่เหมาะจะทานอาหารชนิดนั้นๆ ถือว่าศึกษามามากจนช่ำชอง เซี่ยยวี่หลัวมีความเข้าใจต่อคุณสมบัติของอาหารและยาส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวันเป็๲อย่างดี

       ซ่งฉางชิงมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยท่าทางตะลึงงันระหว่างที่นางเอื้อนเอ่ยวาจาออกมา บนกายคล้ายจะมีประกายแสงสาดส่อง

       ดวงหน้าของนางงดงาม ถึงไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมก็ยังคงงดงามไร้ที่ติริมฝีปากบางสีแดงชุ่มฉ่ำเปิดปิด ความเร็วในการพูดไม่เร็วหรือช้าเกินไป น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนเหมือนมือเล็กที่อ่อนนุ่มของเด็กเล็ก กุมหัวใจเขาไว้แน่นขึ้นทีละนิด

       เซียวจื่อเซวียนและเซียวจื่อเมิ่งต่างมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยความตกตะลึงเช่นกัน

       แววตาเต็มไปด้วยประกายเคารพเลื่อมใส

       ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้เลยว่าพี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเขามีความรู้มากถึงเพียงนี้

       เซี่ยยวี่หลัวกล่าวจบ จึงแย้มรอยยิ้ม“ท่านซ่งพอใจหรือไม่? ”

       ไม่ง่ายเลยกว่าซ่งฉางชิงจะเก็บคืนสายตาของตนเองที่จ้องมองตัวเซี่ยยวี่หลัวเขาเป็๲คนเรียบสงบและเข้มงวดเสมอมา แม้ยามเผยรอยยิ้ม ก็แฝงเร้นด้วยความเหินห่าง แล้วจึงกล่าว“พอใจ”

       เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพร้อมกล่าว“ในเมื่อเซียนจวีโหลวเป็๲ภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุด ย่อมมีลูกค้าจำนวนมาก ผักตี้เอ่อนี้เพิ่งปรากฏสู่สายตาผู้คนจะมีเพียงหนึ่งเดียวในเมืองโยวหลัน ทุกคนจะได้ทานของแปลกใหม่ รวมกับที่ข้ากล่าวไว้เมื่อครู่ว่าผักชนิดนี้มีคุณสมบัติล้างตับกรองปอด บำรุงสายตาและหัวใจ เชื่อว่าอาหารชนิดนี้ต้องได้รับความนิยมที่เซียนจวีโหลวแน่นอน”

       ซ่งฉางชิงย่อมเข้าใจความหมายของเซี่ยยวี่หลัว

       ที่นางกล่าวมานั้นไม่ผิดผักตี้เอ่อต้องได้รับความนิยมแน่นอน เซียนจวีโหลวก็จะได้ผลกำไรดีขึ้นใน๰่๥๹ระยะเวลาหนึ่งด้วย

       ซ่งฉางชิงก็รู้สึกตื่นเต้นอยากลองแล้วเหมือนกัน

       เขาตวัดริมฝีปากแย้มรอยยิ้มครั้งนี้ในที่สุดก็ได้เห็นรอยยิ้มของเขาแล้ว

       เดิมทีซ่งฉางชิงก็มีหน้าตาหล่อเหลา

       ยามไม่ยิ้มดูเคร่งขรึมเข้มงวดยามยิ้มดวงหน้าหล่อเหลาดูอบอุ่นและอ่อนโยน เป็๲ลักษณะของคุณชายผู้ดี “ฮูหยินอยากร่วมงานกันอย่างไร? ขอเพียงเป็๲สิ่งที่เซียนจวีโหลวสามารถให้ได้ วันนี้ก็สามารถทำข้อตกลงการร่วมงานกันได้เลย”

       เซี่ยยวี่หลัว “ท่านซ่งสามารถตัดสินใจได้หรือไม่? ”

       ซ่งฉางชิงพยักหน้า “ได้”

       ทั้งสองคนเข้าไปคุยธุระกันในห้องพิเศษห้องหนึ่งเซี่ยยวี่หลัวไม่ได้พาเด็กสองคนเข้าไปด้วย เซียวจื่อเซวียนพาน้องสาวไปกินผลไม้และของว่างในห้องข้างๆ

       เซี่ยยวี่หลัวนั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้บุคลิกสง่างาม มุมปากเผยรอยยิ้มอย่างมีมารยาท รูปโฉมงดงามอย่างมิอาจหาใดเทียม

       เหมือนว่านางจะอารมณ์ดีตลอดเวลายามไม่กล่าวอะไร คิ้วงามโก่งโค้งราวกับกำลังยิ้มอยู่ จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจังไม่มีความรู้สึกว่าวางตัวไม่เหมาะแม้แต่น้อย ซ่งฉางชิงที่กำลังพูดอยู่ตลอด จู่ๆ เสียงของเขาก็หยุดชะงัก

       ดวงตางดงามสว่างพร่างพรายประหนึ่งดวงดารานับพันนับหมื่นมองแวบเดียวก็ประทับติดตรึงในใจ

       ซ่งฉางชิงก้มหน้าตวัดริมฝีปากยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ

       เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้พูดขัดเขาฟังเขากล่าวอยู่ตลอด เมื่อมีความคิดเห็นที่แตกต่างเป็๲ครั้งคราว เซี่ยยวี่หลัวก็จะเอ่ยปากด้วยถ้อยคำนุ่มนวลน้ำเสียงอ่อนโยนแสดงความคิดเห็นของตัวเองด้วยวาจารื่นหู หลังจากสนทนากันเสร็จ ทั้งสองคนก็บรรลุเป้าหมายวัตถุประสงค์ของตนเอง

       “ข้าจะให้วิธีปรุงผักตี้เอ่อสองรูปแบบกับภัตตาคารและรับประกันว่า สูตรปรุงผักตี้เอ่อนี้จะมอบให้เซียนจวีโหลวเท่านั้น จะไม่มอบให้ภัตตาคารแห่งอื่นอีก”เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพร้อมกล่าว

       ผักตี้เอ่อนั้นมีวิธีการปรุงหลากหลายรูปแบบเซี่ยยวี่หลัวมอบสูตรการปรุงสองรูปแบบที่เป็๲ที่นิยมมากที่สุดในภพก่อน สูตรหนึ่งเป็๲สูตรที่ได้ทานในห้องครัวเมื่อครู่อีกสูตรหนึ่งเป็๲ผักตี้เอ่อผัดพริกขี้หนู

       แม้จะมีเพียงแค่ผักตี้เอ่อธรรมดาผัดกับพริกขี้หนู แต่เซี่ยยวี่หลัวมั่นใจว่า คนที่ชอบกินเผ็ดต้องชอบแน่นอน

       สูตรอาหารต้องใช้พู่กันจดไว้ซ่งฉางชิงหยิบพู่กันขึ้น เซี่ยยวี่หลัวกำลังจะรับมา ซ่งฉางชิงกลับกล่าว “เชิญฮูหยินกล่าวข้าจะจดเอง”

       เซี่ยยวี่หลัวชักมือกลับ

       หรือซ่งฉางชิงผู้นี้จะคิดว่านางเขียนหนังสือไม่เป็๲?

       นางท่องสูตร ซ่งฉางชิงจดไว้

       สูตรอาหารง่ายมาก พ่อครัวทั่วไปอ่านรอบเดียวก็สามารถทำตามได้

       แต่ซ่งฉางชิงเป็๲คนระมัดระวังระหว่างที่เขียนอยู่ก็เชิญพ่อครัวมา หลังจากจดเสร็จ พ่อครัวถามคำถามจำนวนหนึ่ง เซี่ยยวี่หลัวตอบอย่างละเอียดจากนั้นพ่อครัวจึงนำผักตี้เอ่อสองตะกร้าที่เซี่ยยวี่หลัวหิ้วมาและสูตรอาหารที่ซ่งฉางชิงเขียนออกไป

       เขาต้องทดสอบดูก่อน ว่าอาหารที่ทำออกมาจะได้รสชาติเหมือนที่เซี่ยยวี่หลัวทำหรือไม่

       ซ่งฉางชิงพูดคุยเ๱ื่๵๹สูตรอาหารกับเซี่ยยวี่หลัวต่อ

       เขาให้ราคาค่าสูตรอาหารสูตรละห้าตำลึงถือเป็๲ราคาสูงมากแล้ว

       สูตรละห้าตำลึง สองสูตรก็สิบตำลึง

       อาหารสองสูตรสิบตำลึง เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกพึงพอใจเป็๲อย่างมากคัดตำราหนึ่งเล่มเพิ่งได้สี่สิบอิแปะ เงินห้าตำลึงต้องคัดตำราร้อยกว่าเล่ม คัดจนแขนแทบหัก

       เวลานี้ทางฮวาหม่านยียังต้องรอให้ถึงสิ้นเดือนสี่ถึงจะได้เงินเงินห้าตำลึงที่เบิกล่วงหน้ามาจากฮวาเหนียงก็ใช้ไปเกือบหมดแล้ว โชคดีที่ขณะนี้ได้มาอีกสิบตำลึง

       เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกดีใจมากถือว่ามาไม่เสียเที่ยว

       ซ่งฉางชิงเห็นนางได้รับเงินก็ยิ้มทันทีคิ้วงามโก่งโค้ง ไม่รู้เพราะเหตุใด ซ่งฉางชิงไม่รู้สึกว่านางเหมือนคนที่เห็นแต่ผลประโยชน์ตรงหน้าตรงกันข้าม เขารู้สึกว่านางช่างน่ารักยิ่งนัก

       แววตาเขาฉายประกายยิ้มแย้มที่เขาเองก็ไม่ทันรู้ตัวเมื่อเขารู้ตัว ก็รีบก้มหน้าหยิบถ้วยชาตรงหน้าขึ้นมา แสร้งทำเป็๲ดื่มชา กลบเกลื่อนประกายยิ้มแย้มในแววตา

       เมื่อวางถ้วยชาลงอีกครั้งก็กลับสู่สภาพนิ่งสงบเข้มงวดดังเดิม

       “เช่นนั้นการจัดหาผักตี้เอ่อล่ะ? ” ซ่งฉางชิงเอ่ยถาม

       คนทั่วไปไม่รู้ว่าผักตี้เอ่อคืออะไรจะหาคนที่จะจัดหาผักตี้เอ่อมาในทันทีทันใด เกรงว่าต้องเสียเวลาไม่น้อย หากให้คนที่รู้จักผักชนิดนี้เป็๲คนจัดหาทั้งสามารถประหยัดเวลา และจัดหาได้ง่ายขึ้น

       นอกจากนั้น ยังสามารถ...

       เซี่ยยวี่หลัวเพิ่งเปิดปากบอกว่าภัตตาคารของพวกท่านมีคนจัดหาวัตถุดิบจำนวนมากน่าจะหาคนจัดหาได้เร็วมาก แต่ซ่งฉางชิงกลับพูดตัดบท “ในเมื่อฮูหยินเป็๲คนเดียวที่รู้จักผักตี้เอ่อถ้าอย่างไรให้ฮูหยินเป็๲คนจัดหาผักชนิดนี้ได้หรือไม่? ”

       เซี่ยยวี่หลัวตกตะลึง“ข้า...”

       นางได้เงินมาสิบตำลึงก็พึงพอใจแล้วถือว่าเกินความคาดหมายของนางแล้ว เป็๲คนจัดหา เหมือนว่าจะทั้งยุ่งยากและเหนื่อยมาก!