ซวนเยียนหราน? ผู้หญิงคนนี้คือซวนเยียนหราน? เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของทุกคนที่นั่งอยู่ในโถงเปลี่ยนไปเล็กน้อย!
ตระกูลเซียวและตระกูลซวนมีสัญญาหมั้นหมาย! คู่หมั้นในสัญญาคือบุตรชายของเซียวจ้าน, เซียวสุ่ย และซวนเยียนหรานแห่งตระกูลซวน!
ยังเหลือเวลาอีกหลายปีก่อนถึงกำหนดแต่งงาน แล้วเหตุใดซวนเยียนหรานถึงมาปรากฏตัวที่นี่? ยิ่งไปกว่านั้น นางยังอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน? สีหน้าของคนในตระกูลเซียวหลายคนหม่นลงเล็กน้อย
แน่นอน ด้วยสายตาที่เฉียบแหลมของพวกเขา เป็ไปไม่ได้ที่จะเข้าใจผิดว่าทารกนั้นเป็บุตรของซวนเยียนหราน แต่การที่ซวนเยียนหรานพาทารกมาที่นี่? ท่าทีเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าเป็การไม่ให้เกียรติอย่างยิ่ง!! บรรยากาศในห้องพลันนิ่งงัน
"ที่แท้ก็เป็หลานเยียนหราน ฮ่าๆๆ หญิงสาวเติบโตขึ้นแล้วเปลี่ยนไปมากจริงๆ อย่าโทษลุงเซียวที่ตาไม่ดีเลยนะ เ้าเติบโตขึ้นจนงดงามถึงเพียงนี้ ลุงเกือบจำเ้าไม่ได้เลย!" เซียวจ้านนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะเสียงดัง ทำลายความเงียบในห้อง
"อืม สมแล้วที่เป็หลานเยียนหราน อายุน้อยเพียงนี้แต่กลับมีสง่าราศีถึงเพียงนี้ ตอนนี้การบ่มเพาะของเ้าคงก้าวข้ามขั้นตอนการหลอมร่างและเข้าสู่ระดับที่สองแล้วสินะ? ฮ่าๆๆ สมัยก่อน ลุงใช้เวลาถึง 30 ปีถึงจะเข้าสู่ระดับที่สองได้!"
เซียวจ้านหัวเราะลั่น ท่าทางดูสุภาพและเป็กันเองโดยไม่เผยความไม่พอใจใดๆ
ทว่า บรรพชนอย่างหลินเป่า กลับััได้ถึงแววตาเย็นเยียบที่แทบหยั่งไม่ถึงจากเซียวจ้าน…
"ลุงเซียว กล่าวชมเกินไปแล้ว เยียนหรานจะไปเปรียบเทียบกับลุงเซียวได้อย่างไร?" ซวนเยียนหรานยิ้มบางๆ พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ
"เฮ้อ... หลานเยียนหราน เ้าไม่รู้หรอก หลายปีก่อนเมื่อข้าได้ยินว่าเ้าทะลวงเข้าสู่ระดับหมุนวนพลังปราณ ข้าก็อยากไปแสดงความยินดีด้วยตัวเอง แต่สุดท้ายแล้วข้ากลับยุ่งอยู่กับเื่ในตระกูลจนไม่มีเวลา หลานอย่าโทษข้าเลย!" เซียวจ้านยิ้ม
"ข้าจะกล้ารบกวนผู้าุโให้มาแสดงความยินดีได้อย่างไร? ควรเป็ข้าต่างหากที่ต้องไปเยี่ยมลุงเซียว" ซวนเยียนหรานตอบด้วยท่าทีเคารพ
"ฮ่าๆๆ สมแล้วที่เป็อัจฉริยะของตระกูลซวน กิริยามารยาทของเ้านั้นน่าชื่นชมจริงๆ!" เซียวจ้านหัวเราะลั่น
เมื่อเห็นว่าเซียวจ้านกำลังควบคุมบทสนทนา ซวนซู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและตั้งท่าจะพูด แต่กลับถูกผู้บรรพชนหลินเป่าขัดไว้ก่อน เขายิ้มและส่งเสียงผ่านจิตัั
"รอดูเถอะ เด็กสาวคนนี้ไม่ได้รับมือได้ง่ายๆ หรอก"
เป็ไปตามคาด หลังจากที่เซียวจ้านพูดจบ ก่อนที่เขาจะพูดต่อ ซวนเยียนหรานก็ลุกขึ้นและกล่าวด้วยท่าทีเคารพ
"ลุงเซียว ที่จริงแล้วข้ามีเื่อยากหารือกับท่าน"
ทันทีที่คำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา สีหน้าของคนในตระกูลเซียวหลายคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
พวกเขาต่างรู้สถานการณ์ของตระกูลตนเองดี เดิมทีตระกูลเซียวมีอัจฉริยะหนึ่งคน นั่นคือ เซียวสุ่ย ซึ่งเป็ผู้มีพร์หายากและอาจนำพาตระกูลเซียวให้กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง
แต่เมื่อสามปีก่อน จู่ๆ เซียวสุ่ยก็ละทิ้งตัวเอง ระดับพลังของเขาไม่เพียงไม่ก้าวหน้า กลับถดถอยลงไปอีก ตอนนี้เขาตกลงไปอยู่ที่ขั้นสามของการหลอมร่างกาย(ขั้นสร้างรากฐาน)
ตระกูลเซียวใช้สมุนไพรนานาชนิดเพื่อรักษาเซียวสุ่ย แต่ก็ไม่เป็ผล เซียวจ้านเคยคิดว่าตระกูลซวนคงยังคำนึงถึงชื่อเสียง และไม่น่าจะยกเลิกการหมั้นหมาย บางทีพวกเขาอาจยังใช้ทรัพย์สมบัติของตระกูลซวนเพื่อรักษาเซียวสุ่ยได้
เซียวจ้านหรี่ตาลงเล็กน้อยและนั่งตัวตรงขึ้นอย่างช้าๆ ทว่าดูเหมือนว่าตระกูลซวนจะไม่โง่เสียทีเดียว บรรยากาศในโถงพลันเคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย
สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปที่ซวนเยียนหราน แรงกดดันจากทั่วทุกทิศกระหน่ำลงบนบ่าของเด็กสาวตัวเล็กๆ ผู้นี้
ซวนเยียนหรานสูดหายใจลึก มองไปที่หลินเสวียนซึ่งกำลังหลับอยู่ ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
เธอยืนขึ้นและอุ้มหลินเสวียนไว้แนบอก ก่อนจะโค้งคำนับเซียวจ้านลึกๆ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
"ลุงเซียว ข้ามาที่ตระกูลเซียวในครั้งนี้เพื่อพูดถึงเื่การหมั้นหมาย"
"โลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล มีความเป็ไปได้มากมายเกินกว่าที่จะถูกพันธนาการอยู่เพียงมุมหนึ่ง"
"ผู้ฝึกตนควรมีอนาคตของตนเอง ไม่ควรถูกพันธนาการด้วยพันธะการหมั้น"
"ข้ามาที่นี่ครั้งนี้เพื่อขอให้ลุงเซียวช่วยยกเลิกการหมั้นหมาย"
"ข้า เยียนหราน จะรับผลที่ตามมาทุกอย่างด้วยตนเอง"
"ขอให้หัวหน้าตระกูลเซียวเห็นชอบด้วยเถิด"
ซวนเยียนหรานอุ้มหลินเสวียน ท่าทีของเธออ่อนน้อมและเต็มไปด้วยความเคารพ นางไม่ได้บังคับหรือใช้อำนาจ แต่พูดด้วยน้ำเสียงของผู้ขอร้อง หวังว่าตระกูลเซียวจะยอมรับ อีกทั้ง การแต่งงานครั้งนี้ไม่เคยสมบูรณ์มาั้แ่ต้น ซวนเยียนหรานเองก็ไม่เคยยอมรับมันเลยั้แ่แรก
ฝ่ายตระกูลเซียว เมื่อพวกเขาได้ยินว่านาง้าถอนหมั้นจริงๆ สีหน้าของสมาชิกหลายคนในโถงตระกูลเซียวก็พลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
พวกเขามองไปที่ซวนเยียนหราน และมองไปที่ทารกน้อย หลินเสวียน ในอ้อมแขนของนาง บรรยากาศพลันเงียบงัน
สีหน้าของเซียวจ้านดูไม่สู้ดีนัก เขาไม่ได้เอ่ยวาจา แต่กลับเป็ผู้าุโคนหนึ่งของตระกูลเซียวที่แค่นหัวเราะและกล่าวขึ้นมาแทน
"สัญญาหมั้นถูกกำหนดไว้ตั้งนานแล้ว เ้าจะมายกเลิกตามอำเภอใจได้อย่างไร?"
"เ้ารู้หรือไม่ว่าการยกเลิกการหมั้นหมายครั้งนี้จะส่งผลกระทบต่อตระกูลเซียวของเราเพียงใด? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเราให้ความช่วยเหลือตระกูลซวนมากมายเพื่อรักษาสัญญานี้ หากยกเลิกการหมั้นในครั้งนี้ พวกเราตระกูลเซียวจะไม่กลายเป็ตัวตลกหรือ?"
ใบหน้าของซวนเยียนหรานดูไม่ดีนัก ที่จริงแล้ว นางเองก็รู้ว่าการเป็ฝ่ายถอนหมั้นก่อนถือเป็ความผิดของตระกูลซวน ทว่าข้อตกลงนี้เป็เพียงแค่คำพูดเท่านั้น
เมื่อครั้งที่เซียวสุ่ยยังเป็อัจฉริยะของเขตชี่ซาน มีตระกูลมากมายมาที่ตระกูลเซียวเพื่อขอหมั้นหมาย แต่ตระกูลเซียวก็ไม่เคยตอบปฏิเสธ
บัดนี้ เมื่อเซียวสุ่ยไม่อาจฟื้นตัวและล้มเลิกตัวเอง ตระกูลเซียวกลับขุดเอาข้อตกลงในอดีตขึ้นมาใช้ และปฏิเสธที่จะปล่อยมือ!
ซวนเยียนหรานขมวดคิ้วแน่น ซวนซูซึ่งอยู่ข้างๆ ก็มองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน ตระกูลเซียวตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ นางจึงหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขึ้นช้าๆ
"หัวหน้าตระกูลเซียว เป็ความผิดของตระกูลซวนที่เป็ฝ่ายขอยกเลิกหมั้นก่อน ตระกูลซวนของข้ายินดีชดเชยด้วยเหมืองหินิญญาระดับสูงสองแห่ง ท่านคิดเห็นอย่างไร?"
น้ำเสียงของนางยังคงอ่อนน้อม ไม่ได้หยิ่งผยองหรือลำพองใจ ตรงกันข้าม นางกลับเสนอค่าชดเชยมหาศาลถึงสองเหมืองศิลาอาคมระดับสูง!
เมื่อได้ยินดังนั้น ไม่เพียงแต่สมาชิกของตระกูลเซียวจะหันมามอง แม้แต่ผู้าุโโบราณ หลินเป่ายังรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย!
เหมืองหินิญญาระดับสูงนั้นล้ำค่ามากเพียงใด? แม้แต่ตระกูลหลิน ซึ่งเป็ขุมอำนาจอันดับหนึ่งของอาณาจักรฉีซาน ยังมีเพียงสามสิบแห่งเท่านั้น!
ส่วนตระกูลซวน พวกเขามีเพียงสิบห้าแห่ง!
บางตระกูลที่ด้อยกว่าอาจไม่มีเหมืองศิลาอาคมระดับสูงเลยด้วยซ้ำ!
แต่ตอนนี้ พวกเขากลับเสนอให้ถึงสองแห่งในคราวเดียว นับว่าเป็ค่าชดเชยที่มหาศาลมาก!
"เหมืองหินิญญาระดับสูงแค่สองแห่งจะมาเทียบกับการถูกผู้คนหัวเราะเยาะได้อย่างไร?!" เซียวจ้านแค่นเสียงเย็นและกระแทกหมัดลงบนโต๊ะก่อนน้ำเสียงจะเ็าลงเรื่อยๆ
"หรือว่าตระกูลซวนจะพาผู้าุโหลินมาข่มขู่ตระกูลเซียวของเรากัน?"
ทันทีที่เขากล่าวเช่นนี้ ซวนซูและหลินเป่าก็หรี่ตาลง
หลินเป่าเป็คนอารมณ์ร้อน เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็เปลี่ยนจากท่าทีสบายๆ เป็แค่นเสียงเย็น และเตรียมจะก้าวไป 'เจรจา' กับเซียวจ้านโดยตรง แต่สุดท้ายกลับถูกซวนซู่ขวางไว้ก่อน
"ผู้าุโ นี่เป็เื่ระหว่างตระกูลซวนและตระกูลเซียว ท่านไม่จำเป็ต้องยุ่งเกี่ยว" ซวนซู่กล่าวอย่างสงบนิ่ง จากนั้นเงยหน้ามองเซียวจ้านและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"หัวหน้าตระกูลเซียว เช่นนั้นแล้ว ท่าน้าสิ่งใด?"
ในตอนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลซวนและตระกูลเซียวได้พังทลายลงโดยสมบูรณ์
เซียวจ้านหัวเราะเย็นก่อนจะยกกำปั้นขึ้นและกล่าวอย่างหนักแน่น
"เหมืองหินิญญาระดับสูงสิบแห่ง"
"แล้วเราจะถอนหมั้น"
สิบแห่ง?! เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซวนซู่ถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ
เซียวจ้านคิดว่าเหมืองเป็เพียงตัวเลขงั้นหรือ? คิดว่าเหมืองหินิญญาสามารถให้กันได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?
หาก้าบีบบังคับให้ถอนหมั้นโดยใช้กำลัง พวกเขาทำได้แน่นอน ไม่ว่าคู่กรณีจะเป็ใครในอาณาจักรนี้ก็ตาม!
แต่ตระกูลซวนกลับไม่ได้เลือกใช้วิธีเช่นนั้น พวกเขาพยายามใช้วิธีสันติในการจบเื่นี้ พร้อมทั้งเสนอค่าชดเชยมหาศาล
ทว่าตระกูลเซียวกลับได้ใจและเรียกร้องมากขึ้นเรื่อยๆ!
ซวนเยียนหรานที่ยืนอยู่ข้างๆ เข้าใจทุกอย่างได้ชัดเจน
เซียวจ้านผู้นี้ คิดจะยึดเอาสัญญาหมั้นหมายนี้ไว้เป็ข้ออ้างเพื่อกอบโกยผลประโยชน์!
เหมืองหินิญญาสิบแห่ง เท่ากับกว่าครึ่งหนึ่งของทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลซวน!
ซวนเยียนหรานโกรธจัด โชคดีที่นางรู้ตัวเร็วและไม่ได้แต่งงานกับเขา!
ทันใดนั้น ซวนเยียนหรานเลิกอ้อนวอนเช่นก่อนหน้า นางเริ่มเผยท่าทีแข็งกร้าวแทน
นางกอดหลินเสวียนไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้น น้ำเสียงแน่วแน่ ทรงพลัง และเ็า
"หัวหน้าตระกูลเซียว ข้ามีคนที่ข้าหมายตาไว้แล้ว"
"วันนี้ เ้าต้องยอมยกเลิกการหมั้นนี้ ไม่ว่า้าหรือไม่ก็ตาม!"
